Η αβάσταχτη ηλιθιότητα του ελληνικού εθνικιστικού ΚΙΤΣ.

Ως τελευταίο ποστ σ” αυτό το αφιέρωμα των ΤΡΩΚΤΙΚΑ που δημιούργησε τόσο σαματά (με τα αυτονόητα, έλεος!) αποφασίσαμε να μαζέψουμε σε ένα βολικό πακετάκι μερικές από τις απαισιότερες στιγμές εθνικιστικής τέχνης (?) που έχει εμφανιστεί στο διαδίκτυο πρόσφατα. Τα τελευταία 3-4 χρόνια που τον έλληνα τον πνίγει το δίκιο, η τέχνη επιστρατεύεται για να μιλήσει στις καρδιές των ανθρώπων. Το αποτέλεσμα, αναμενόμενα απαίσιο.

Δεν θα επικεντρωθούμε στα photoshop fine arts, των οποίων υπάρχουν ατέλειωτα παραδείγματα, όμως δε γίνεται να μην αναφέρθουμε στο “ντανταϊστικό” κολλάζ αρτ του γκρουπ “Σύνδεσμος Βασιλοφρόνων Πειραιά”:







Θα κάνουμε όμως κυρίως φόκους σε audiovisual δουλειές, μια που στο ιντερνετ αρέσουν και τα βίντεο.

Μαρκέλλα Χατζιάννο – Βιρτουοζιτέ
Ένα αριστούργημα 90s eurotrash και αχρείαστης οπερατικής επίδειξης, το Βιρτουοζιτέ ανοίγει αυτό το αφιέρωμα. Ένα κομμάτι τόσο υπερφίαλο μουσικά και δομικά, όσο και χωρίς νόημα στιχουργικά (βιρτουοζιτέ…?), κανείς άλλος δεν κατορθώνει να περικλείσει την έλλειψη οποιασδήποτε ουσίας που χαρακτηρίζει την μοντέρνα ελλάδα, όσο η Μαρκέλλα. Χωρίς να το θέλει είναι ένα μεταμοντέρνο painful αριστούργημα. Βιρτουοζιτέ!



I Am Hellene
Όταν η ελληνική ηλιθιότητα συναντάει την αμερικανική υπερβολή/επιβολή, κάτι όμορφο γεννιέται. Το I Am Hellene είναι από τις πιο τρομακτικές στιγμές φιλελληνισμού, ένα παράδειγμα του πόσο τυχαία φτιάχνεται η ιδέα του ελληνισμού ανα τω κόσμω. Το τέλος αυτού του βίντεο αποτελεί την πιο αδιεξοδική έκφραση αγανακτισμένου ηλίθιου, ένα παθολογικό κρεσέντο με υπόκρουση τον εθνικό ύμνο. Για γερά νεύρα.


Έρως Ελλάς
Δυνατό κεφάλαιο στο εθνικιστικό τρας αποτελούν οι ΕΡΩΣ ΕΛΛΑΣ, ένα συγκρότημα που σχετίζεται με το κανάλι 4Ε. Οι Έρως Ελλάς φτιάχνουν μουσικές όλων των ειδών, μιας και θέλουν να μιλήσουν στους νέους και το προσπαθούν με κάθε πιθανό τρόπο. Στα δυο καταπληκτικά τους άλμπουμ θα βρείτε από ρουβάς-style techno μέχρι έντεχνο κι από παραδοσιακό μέχρι drum’n'bass – πάντα με χρυσαυγίτικους στίχους. Στα βίντεο τους χρησιμοποιούν οπτικοποιήσεις ακριβώς αυτών που λέγονται στους στίχους, βοηθάνε δηλαδή αυτούς που δεν το πιάσαν το νόημα.



Μίκης Θεοδωράκης Omadeon Trance Remixes
Η έκπληξη του ποστ έρχεται από άτομο που δηλώνει πως προέρχεται από τον αντιεξουσιαστικό χώρο και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Στη σελίδα του, ο Omadeon μας λέει ότι αυτές οι βερσιόν είναι απο το 10ο ή 11ο trance remix έργων του Θεοδωράκη τα οποία ο ίδιος ο συνθέτης επικρότησε (πράγμα πιθανό). Μουσικά πρόκειται για φρικτό 90s trance (με έξτρα λάθη στην παραγωγή που το κάνουν να ακούγεται σαν το προϊόν κάποιου mad genius), ιδεολογικα τι να πει κανείς, σηκώνουμε απλά τα χέρια ψηλα. Αν είναι τρολλ, του δίνουμε συγχαρητήρια πάντως.



So Tiri – Είμαι στην Ελλάδα
Ο So Tiri φέρνει δυο πράγματα μαζί: τον embarrassing φιλελληνισμό και το απαίσιο και προβληματικό τηλεοπτικό/μπλογκικό ελληνικό χιούμορ. Υπάρχει μια γενική τάση να κοροϊδεύουμε τους Έλληνες του εξωτερικού επειδή αλλοτριώθηκαν και γιναν κάτι σαν κακέκτυυπο Έλληνα. Ο λόγος για τον οποίο ο Σωτηράκης βρίσκεται στη λίστα μας είναι ακριβώς ο αντίθετος, δηλαδή το πόσο Έλληνας είναι. Ο Σωτήρης είναι μάγκας, απολαμβάνει τις υπέροχες παραλίες παρέα με την Κατ Μουτς, ανάβει λαμπάδες, μπαίνει στο κλαμπ και «βρέχονται κιλότες», κάνει ρατσιστικά αστειάκια και γενικότερα τιμάει στο έπακρο την ιδιαίτερη πατρίδα του.


Boiling Blood – Μια Φορά Έλληνας Για Πάντα Έλληνας
Θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα τεράστιο αφιέρωμα στη στρατευμένη ελληνική φασιστική μουσική (Golden Dawn iPod special), υπάρχει μπόλικη σε χιπ χοπ, πανκ, ροκ, ελπίζουμε να μην πέφτει κανείς από τα σύννεφα. Διαλέξαμε απλά ένα δείγμα αυτής της πολύ τρομακτικής μουσικής να μοιραστούμε μαζί σας, το οποίο στιχουργικά σας δίνει μια πρώτη γεύση του τί συμβαίνει ιδεολογικά σ΄αυτές τις σκηνές, αλλά συγχρόνως έχει μουσικό ενδιαφέρον καθ” ότι είναι ένα μείγμα από έπικ μέταλ (η ελλάδα πρωτοπορεί διεθνως στο είδος) και παραδοσιακής ελληνικής λεβεντομουσικής. Εφιάλτης.



Βασίλης Παπακωνσταντίνου – Όταν Γυρίσω θα τους Γαμήσω
Αυτό το παράδειγμα μας αρέσει πολύ γιατί λειτουργεί διπλά. Το τραγουδι μας ταξιδεύει σε εποχές ανύπαρκτες, με τους Καραισκάκηδες και τους λοιπούς αγωνιστές να παραπατούν κάτω από το βάρος των οχτάκιλων όρχεών τους. Σε ένα εμμετικό σεξιστικό παραλλήρημα οι αγωνιστές μας μπαινοβγαίνουν στους μαχαλάδες, μπλέκουν με καλογριές και χανούμισσες και απειλούν να «γαμήσουν» όποιον πάει να τους επιπλήξει. Τώρα έρχεται η ντουμπλ φας απόλαψη. Το τραγούδι αυτό ήταν δημοφιλές στις συγκεντρώσεις των Αγανακτισμένων, κάτι που μας φέρνει αντιμέτωπους με την βαθειά ανικανότητα των Ελλήνων να κάνουν κάτι ουσιαστικά ριζοσπαστικό: ακόμα και η «αντίστασή» τους είναι οργανωμένη γύρω από την πατροπαράδοτη μαγκιά, κλανιά και κυρίως εξάτμιση.


Flashmob στο Ηράκλειο
Μιά ακόμα περίπτωση ωντιοβίζουαλ μεγαλείου που υποδεικνύει την αχταρμάδικη σχέση μεταξύ φιλελληνισμού και ελληνικής ταυτότητας. Στο καψερό αεροδρόμειο Ηρακλείου ξεπετάγονται σα τα μανιτάρια μουσικοί με τα όργανά τους, προκειμένου να εκτελέσουν τον εθνικό ύμνο του φιλελληνισμού, δηλαδή το γνωστό σε όλους τιρίν τιριριριριν από το Zorba the Greek. Παρ” οτι το τιριριριν είναι ένα κομμάτι που δεν ακούγεται ποτέ των ποτών στις ελληνικές ευωχιακές συνάξεις, είναι το πρώτο αναγνωριστικό της χώρας μας στο εξωτερικό. Στο αεροδρόμιο της Κρήτης η ορχήστρα υποδέχεται και αποχαιρετά τους τουρίστες παίζοντας την διεθνή εικόνα της Ελλάδας, αυτή που κάποτε κατασκεύασε ο φιλελληνισμός, και που έκτοτε οι Έλληνες χρησιμοποιούν προκειμένου να χτίσουν τσάτρα πάτρα την σαθρή εθνική τους ταυτότητα.



ΠΗΓΗ