Θα ντυθώ Χρυσή Αυγή
Μήπως να ντυθώ Χρυσή Αυγή για να μάθω καλύτερα τι συμβαίνει στην χώρα μου;
Αλήθεια, πως είναι να ξεκοιλιάζεις έναν κακόμοιρο την ώρα που πάει να φάει ένα σουβλάκι, για το οποίο έχει δουλέψει τρεις μέρες στα ελληνικά χωράφια ή έχει κουβαλήσει γάλατα της κακιάς ώρας για να πας εσύ να τα αγοράσεις πεντακάθαρα και φυσικά πανάκριβα από το ράφι του σούπερ μάρκετ;
Το θεωρείτε προκλητικό, τολμηρό ή μήπως ξεδιάντροπο; Ότι και να το θεωρείτε δε με νοιάζει. Από τότε που νομιμοποιήσατε τον τραμπουκισμό (sic) σε τούτη δω τη χώρα και τον βάλατε και στην Βουλή, γιατί να μην ντυθώ κι εγώ χρυσαυγιτίτσα για να φιγουράρω την θρασυδειλία μου στα παραμερισμένα σοκάκια της πόλης;
Γιατί κι εγώ να μη μπορώ εύκολα να εκτονώσω τον θυμό μου για την κατάντια αυτής της χώρας χτυπώντας και ξεφτιλίζοντας όποιον αδύναμο βρω μπροστά μου; Έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να έχω μπερδέματα με το νόμο. Σιγά μην πάει ο άθλιος ο τύπος χωρίς χαρτιά να μου κάνει μήνυση. Σιγά μην τολμήσει να μου αστράψει χαστούκι για να συνέλθω.
Αλήθεια, πώς είναι να μπαίνει η σιδερογροθιά στο στομάχι ενός Πακιστανού λίγο πριν επιστρέψει στον στάβλο με τις αγελάδες για να κοιμηθεί λίγες ώρες και μετά να σηκωθεί για να τις αρμέξει για να’ χεις εσύ να πιεις το φρέσκο σου γάλα; Πλάκα δεν έχει;
Όταν τα σιδερένια καρφιά μπήγονται στην κοιλιά του, αυτός ο άνθρωπος κλαίει; Πώς λέγεται ο πόνος στη δική του γλώσσα; Ζητάει την μάνα του που έχει μήνες ή χρόνια να την δει; Η μάνα πώς λέγεται στα Πακιστανικά και σε όποια άλλη γλώσσα κυκλοφορεί στη χώρα μας, πλην της δικής μας. Έχει παιδιά αυτός ο άνθρωπος που άφησε πίσω φεύγοντας από την πατρίδα του και τον περιμένουν; Λαμπατέρ είχε στο δωμάτιο του; Δωμάτιο είχε;
Πως αντιδρά αυτός ο άνθρωπος όταν λυσσομανούν από πάνω του καμιά δεκαριά νοματαίοι; Κουλουριάζεται και το παίζει πεθαμένος μέχρι να απομακρυνθούν μπας και καταφέρει να ζήσει;
Επιτέλους, ποιος θα μου πει τι κάνει αυτός ο άνθρωπος όταν του χώνουνε καρφιά μέσα στην κοιλιά ή καμιά χαντζάρα στο συκώτι;
Δε νομίζετε ρεμάλια ότι η όλη φάση έχει ανθρωπογεωγραφικό ενδιαφέρον; Κοινωνιολογικό ενδιαφέρον είπες; Άστο αυτό, στη χώρα μας την όποια κοινωνιολογική ανάλυση την ρίχνουμε στον καιάδα (όχι αγόρι μου μη μουγκρίζεις, δεν αναφέρομαι σ’ εσένα) στον άλλον καιάδα αναφέρομαι, do you remember;
Θα ντυθώ χρυσαυγιτίτσα και θα βγω στους δρόμους να ρίχνω μπινελίκια σε όποιον δεν τολμά να μου ρίξει χαστούκι. Όποιον βλέπω να πλένει παρμπρίζ αυτοκινήτου θα τον απειλώ ότι θα τον σκοτώσω με την μηχανή μου.
Κι αν οδηγώ αμάξι, θα χώνομαι από δεξιά στον ανεκτικό οδηγό που ψάχνει ψιλά για τον μετανάστη την ώρα που του πλένει το παράθυρο και θα σφηνώνω τον ανεπρόκοπο μαυρούκο μεταξύ του παρμπρίζ του πελάτη και του δικού μου. Όπως έκανε ένας ELLINAS χθες το πρωί στα φανάρια κοντά στην Πατησίων.
Ευτυχώς που ήταν αδύνατος ο Πακιστανός και κατάφερε να ξεγλιστρήσει από τα αυτοκίνητα. Πλάκα δεν έχει; Σαν ταινία κινουμένων σχεδίων δε μοιάζει; Πολύ διασκεδάζω με την ανθρώπινη δυστυχία. Το πρόβλημα μόνον είναι ότι τελειωμό δεν έχει κι εγώ κάποια στιγμή κουράζομαι.
Είμαι μαθημένη αλλιώς.
Η δουλειά της Χρυσαυγιτίτσας είναι απαιτητική. Τόσα σκουλήκια μαζεμένα σε τούτον εδώ τον τόπο, κουράζεσαι να τα μαζέψεις. Αξίζει, όμως, τον κόπο γιατί όπως μου’ πανε ο θάνατος δεν θέλει “κόπο” αλλά “τρόπο”.
Α, μην ξεχάσω να αγοράσω το αντισηπτικό που μου προτείνανε. Αν θέλω να κάνω αυτήν την δουλειά θα πρέπει να πλένω πολύ καλά τα χέρια μου κάθε βράδυ. Αλλά αυτό το αντισηπτικό, την μυρωδιά της αηδίας την διώχνει; Ξέχασα να ρωτήσω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου