Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

Σύμμαχος της Χρυσής Αυγής η… JP Morgan

Έναν (απρόσμενο;) σύμμαχο βρήκε η Χρυσή Αυγή στο θέμα των διώξεων κατά στελεχών της και του χαρακτηρισμού της ως εγκληματικής οργάνωσης: Την αμερικανική επενδυτική τράπεζα JPMorgan.

Στην πρόσφατη έκθεσή της Global Data Watch, η JP Morgan αναλύει μεταξύ άλλων την πολιτική κατάσταση στις χώρες της Ευρωζώνης, παρατηρώντας την αύξηση της επιρροής των «μη παραδοσιακών» κομμάτων λόγω της κρίσης, καθώς τα παραδοσιακά κόμματα υφίστανται βαριές απώλειες. Στα «μη παραδοσιακά κόμματα» για την Ελλάδα κατατάσσονται όλα τα κόμματα πλην της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.

Κατόπιν, η επενδυτική τράπεζα προχωρά σε πιο συγκεκριμένες εκτιμήσεις για το 2014 ανά χώρα. Για την Ελλάδα, λοιπόν, η JP Morgan αναφέρει: «Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση είναι αυτή τη στιγμή απασχολημένη με μία προσπάθεια περιορισμού της Χρυσής Αυγής (μίας ακροδεξιάς ομάδας). Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει κινδύνους στην κοινωνική σταθερότητα, και την πιθανότητα να γυρίσει μπούμερανγκ, αν το κράτος θεωρηθεί πως περιορίζει τη νόμιμη πολιτική έκφραση».

Συνεχίζοντας, η JP Morgan παρατηρεί πως η τάση υποστήριξης «μη παραδοσιακών» κομμάτων δεν πρόκειται να υποχωρήσει, και έτσι το κυνήγι της Χρυσής Αυγής μπορεί να οδηγήσει τους πιο «ριζοσπαστικούς» (όπως τους αναφέρει) ψηφοφόρους σε άλλα κόμματα, ενώ το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις, τη στιγμή που όλες οι παρατάξεις αντιστέκονται όλο και περισσότερο στη λιτότητα και ζητούν ελάφρυνση χρέους, προκαλεί ξεκάθαρους κινδύνους τόσο για την εσωτερική σταθερότητα της χώρας, όσο και για τις δύσκολες διαπραγματεύσεις με την τρόικα.

Συμπέρασμα: Αφήστε ελεύθερη τη Χρυσή Αυγή και σταματήστε να γκρινιάζετε για τη λιτότητα. Για την πολιτική σταθερότητα ρε γαμώτο…

Πηγή: koutipandoras.gr

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ Χρυσαυγίτικο παραγάδι στα θολά νερά της ιχθυόσκαλας


Στιγμιότυπο από την επίσκεψη της Χρυσής Αυγής στις 22 Σεπτεμβρίου 2012 στην Ιχθυόσκαλα. Επικεφαλής είναι ο βουλευτής Ν. Κούζηλος (με τα γυαλιά) και πίσω του ο συνονόματος συγγενής του και μπροστά ο Γιάννης Λαγός.

Ο εργαζόμενος στον Οργανισμό δεν έχει τα τυπικά προσόντα που ορίζονται στον κανονισμό προσωπικού και η «προαγωγή» του από φύλακα σε διευθυντική θέση στηρίχθηκε σε παράγραφο-παράθυρο που διευκόλυνε τη νομότυπη τοποθέτησή του στη διοικητική θέση. Ο Ν. Κούζηλος είναι απόφοιτος Δημοτικού, ενώ για να προαχθεί ένας υποψήφιος σε επόπτη απαιτείται να έχει τουλάχιστον πτυχίο ΤΕΙ. Ωστόσο, η διοίκηση του Οργανισμού έκανε χρήση συγκεκριμένης διάταξης ώστε να προχωρήσει στην τοποθέτησή του. Μάλιστα, όπως προκύπτει από τα έγγραφα που αποκαλύπτει σήμερα το «Εθνος της Κυριακής», δύο μήνες πριν από την προαγωγή απομακρύνθηκε από τη θέση του ο πρώην επόπτης, ο οποίος εστάλη στη Χαλκίδα και επέστρεψε ύστερα από 3,5 μήνες σε θέση προϊσταμένου στη Λαχαναγορά Ρέντη.

Ενοχλήσεις σε ψαράδες

Ομως τα... μυστήρια δεν σταματούν εδώ, καθώς ερωτήματα εγείρονται για τη χρονική στιγμή που ελήφθησαν οι αποφάσεις, όταν πύκνωναν δηλαδή οι επισκέψεις της Χρυσής Αυγής στην Ιχθυόσκαλα και υπήρχαν καταγγελίες ότι προσπαθεί να την «ελέγξει».

Κατά την επίσκεψή της στην Ιχθυόσκαλα η αντιπροσωπεία της οργάνωσης «άκουσε με προσοχή τα προβλήματα του προσωπικού που εργάζεται στον χώρο».

Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Ν. Κούζηλος εργαζόταν στη συγκομιδή απορριμάτων πριν γίνει φύλακας στην Ιχθυόσκαλα. Συνάδελφοί του λένε στο «Εθνος της Κυριακής» ότι δεν είχε δημιουργήσει στο παρελθόν κανένα πρόβλημα. Αναφέρουν όμως ότι υπήρξαν... ενοχλήσεις από ομάδες χρυσαυγιτών σε ψαράδες οι οποίοι απασχολούσαν αλλοδαπούς στα μαγαζιά τους. Το αίτημά τους ήταν να προτιμούνται Ελληνες αντί των αλλοδαπών ψαράδων. Ωστόσο, πέρυσι είχε σημειωθεί επίθεση σε δύο Αιγύπτιους ψαράδες από χρυσαυγίτες, και η υπόθεση συμπεριλήφθηκε στην ογκώδη δικογραφία κατά της ΧΑ.

Μάλιστα, ο προφυλακισμένος βουλευτής Β' Πειραιά Ι. Λαγός είχε δώσει ομιλία στο Πέραμα λίγες
ημέρες μετά την επίθεση στην οποία έλεγε: «Εχουμε γίνει δέκτες παραπόνων για θέματα που υπάρχουν εδώ στην Ιχθυόσκαλα στο Κερατσίνι. Για όλα αυτά τα θέματα με τους Αιγύπτιους, που μπαίνουν κάνουν ό,τι θέλουν, που πουλάνε τα ψάρια τους όπως θέλουν, τα παίρνουν απ' όπου θέλουν και γενικά δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν, εμείς τους λέμε ότι από εδώ και πέρα θα δίνουν λογαριασμό στη Χρυσή Αυγή και στους Ελληνες πολίτες».

Στις 22 Σεπτεμβρίου 2012, ομάδα μαυροφορεμένων από την Τοπική Οργάνωση Πειραιά, με επικεφαλής τον βουλευτή Ν. Κούζηλο, επισκέφθηκαν την Ιχθυόσκαλα και «άκουσαν με προσοχή τα προβλήματα του προσωπικού που εργάζεται στον χώρο». Οπως οι ίδιοι οι χρυσαυγίτες αποκαλύπτουν στην ιστοσελίδα τους, ο βουλευτής είχε συνάντηση εκείνο το βράδυ με τον διευθυντή της Ιχθυόσκαλας στο γραφείο του, ο οποίος «του εξέθεσε τα προβλήματα που απασχολούν τον κλάδο». Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο συγγενής του βουλευτή παρέμενε στο πόστο του φύλακα.

Στις 28 Σεπτεμβρίου, έξι μέρες μετά τη συνάντηση του βουλευτή με τον διευθυντή της Ιχθυόσκαλας, ο τότε επόπτης μετακινήθηκε με την υπ' αριθμόν 4348 απόφαση του διευθύνοντος συμβούλου στο υποκατάστημα Ιχθυόσκαλας Χαλκίδας. Το νευραλγικό πόστο του επόπτη, μια θέση μεγάλης ευθύνης και ισχύος, καθώς σύμφωνα με τους εργαζομένους αλλά και με τον κανονισμό που διέπει τον Οργανισμό ασκεί τη διοίκηση κατά τις νυχτερινές ώρες ως αναπληρωτής διευθυντής, έμεινε ορφανό.

Η απόφαση για την τοποθέτηση του Ν. Κούζηλου στη θέση του επόπτη στην Ιχθυόσκαλα Πειραιά. Εναν μήνα μετά, με απόφαση του διευθύνοντος συμβούλου, ο πρώην επόπτης μετακινείται από τη Χαλκίδα και τοποθετείται ως προϊστάμενος στην Κεντρική Διοίκηση στου Ρέντη.

Στις 3 Νοεμβρίου 2012 η χρυσαυγίτικη αντιπροσωπεία επιστρέφει ενισχυμένη στην Ιχθυόσκαλα. Ο βουλευτής Ν. Κούζηλος έχει μαζί του πλέον τον συνάδελφο Ι. Λαγό και «δεκάδες μέλη του κινήματος από τις Τοπικές Οργανώσεις Πειραιά και Νικαίας». Στο πλευρό των βουλευτών της ΧΑ είναι ο συγγενής του βουλευτή ο οποίος τότε εργαζόταν ακόμη ως φύλακας. Αξίζει να σημειωθεί ότι στις φωτογραφίες που δημοσιεύονται σήμερα, ανάμεσα στα δεκάδες μέλη των τοπικών οργανώσεων αναγνωρίζονται και πρόσωπα που φιγούραραν στα ντοκουμέντα από τη Νέδα και τις Θερμοπύλες, του τάγματος εφόδου της Νίκαιας. Εξάλλου, ο Γ. Ρουπακιάς, ο δολοφόνος του Π. Φύσσα, είχε ομολογήσει ότι εργαζόταν περιστασιακά στην Ιχθυόσκαλα Κερατσινίου. Το ερώτημα που προκύπτει μετά τις νέες αποκαλύψεις είναι πώς ο Ρουπακιάς μπαινόβγαινε στην Ιχθυόσκαλα, αφού για να επιτραπεί η είσοδος στον οποιονδήποτε απαιτείται στην πύλη ειδικό πάσο ή άδεια.

Με μειωμένα προσόντα

Στις 21 Νοεμβρίου και 18 ημέρες μετά τη δεύτερη επίσκεψη της ΧΑ, ο συνονόματος συγγενής του Ν. Κούζηλου τοποθετείται στη θέση του επόπτη. Η τοποθέτηση γίνεται «κατ' εφαρμογή της παραγράφου 7 του άρθρου 7 του Κανονισμού Εσωτερικής Οργάνωσης και Κανονισμού Προσωπικού του ΟΚΑΑ (όπου υπάγεται η Ιχθυόσκαλα), σύμφωνα με την οποία, στις πρώτες τοποθετήσεις που θα διενεργηθούν μετά την έγκρισή του, επιτρέπεται, κατά παρέκκλιση, η πλήρωση των θέσεων ευθύνης από ήδη υπηρετούντες στην ΟΚΑΑ ΑΕ υπαλλήλους με μειωμένα τυπικά προσόντα».

Στην εν λόγω παράγραφο δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα μίνιμουμ μειωμένα τυπικά προσόντα. Ομως στον κανονισμό αναφέρεται πως τα ελάχιστα γενικά προσόντα που απαιτούνται για την κάλυψη των θέσεων εργασίας, όπως είναι και του επόπτη, είναι σπουδές τις οποίες ο Ν. Κούζηλος δεν έχει.

Επίσης, σύμφωνα με τον κανονισμό, η διοίκηση του Οργανισμού οφείλει να δημοσιοποιήσει τις υφιστάμενες κενές θέσεις ευθύνης ώστε να προσέλθουν οι ενδιαφερόμενοι, κάτι που δεν συνέβη. Μάλιστα, για τη μη ανάρτηση της θέσεως στη Διαύγεια υπήρξαν ενστάσεις από συναδέλφους του Ν. Κούζηλου που και τα απαιτούμενα πτυχία είχαν, και μεγαλύτερη εμπειρία και προϋπηρεσία.

«Για 11 θέσεις που είχαν προκηρυχθεί στον Οργανισμό υπήρξε δημοσίευση και ανάρτηση στη Διαύγεια. Ηταν η μόνη φορά που δεν έγινε», λέει χαρακτηριστικά στο «Εθνος της Κυριακής» εργαζόμενος της Ιχθυόσκαλας. Η απόφαση τέθηκε σε ισχύ από την 1η Δεκεμβρίου 2012, η οποία δεν κοινοποιήθηκε στον πρόεδρο του Οργανισμού, όπως συνέβαινε με τις περισσότερες αποφάσεις, παρά μόνο στις αρμόδιες διοικητικές υπηρεσίες. Ακριβώς έναν μήνα μετά, με απόφαση του διευθύνοντος συμβούλου, ο πρώην επόπτης μετακινείται ξανά και από τη Χαλκίδα τοποθετείται σε καλύτερη θέση, ως προϊστάμενος στην Κεντρική Διοίκηση στου Ρέντη . ΥΠΟ ΤΗΝ... ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΚΟΥΖΗΛΟΥ

Εστειλαν δωρεάν ψάρια στα γραφεία της Χρυσής Αυγής

Το ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί επιλέχθηκε ο Ν. Κούζηλος ως ο καταλληλότερος για τη θέση του επόπτη, αφού δεν έχει τα απαραίτητα τυπικά προσόντα και χρησιμοποιήθηκε για τη νομότυπη τοποθέτησή του (με ορισμένες παραλείψεις) παράγραφος του κανονισμού με σχεδόν «φωτογραφικές» διατάξεις.

Στην απάντηση που λάβαμε από τον διευθύνοντα σύμβουλο Π. Σταμπουλίδη αναφέρεται ότι «είναι υπάλληλος στην Ιχθυόσκαλα του Πειραιά εδώ και αρκετά χρόνια και η αξιοποίησή του έγινε με γνώμονα τις ανάγκες του Οργανισμού και όπως προέβλεπε το πλαίσιο προσλήψεων». Επίσης, υποστηρίζει ότι ο διευθυντής της Ιχθυόσκαλας υπέδειξε τον Ν. Κούζηλο, ο οποίος επιλέχθηκε και για τον λόγο ότι δεν έχει σε βάρος του ΕΔΕ. Ομως εργαζόμενος της Ιχθυόσκαλας αποκαλύπτει ότι υπάρχει ΕΔΕ για τον συγγενή του βουλευτή μαζί με άλλους εργαζομένους, για υπόθεση που προέκυψε από πόρισμα ορκωτών ελεγκτών...

Ο κ. Σταμπουλίδης απάντησε στο «Εθνος της Κυριακής» και για τις αναφορές περί «εξυπηρέτησης» λόγω της συγγενικής σχέσης του επόπτη με τον βουλευτή. «Οσον αφορά στον συνονόματο βουλευτή, ξέρω ότι έχουν μακρινή συγγένεια. Ο υπάλληλος δεν έχει δημιουργήσει πολιτικό θέμα στη δουλειά του. Εγώ έχω ζητήσει και έχω λάβει διαβεβαίωση από τον διευθυντή αλλά και από τον υπάλληλο ότι δεν ανήκει στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο». Παράλληλα, τα μυστήρια της Ιχθυόσκαλας συνεχίζονται, καθώς τα ξημερώματα της 9ης Φεβρουαρίου του 2013, με τον Ν. Κούζηλο στη θέση του επόπτη, έφυγαν δωρεάν ψάρια από εκεί για τα γραφεία της ΧΑ στην Αθήνα.

Το θέμα πήρε μεγάλες διαστάσεις στον Οργανισμό, με έγγραφες αναφορές του διευθυντή και του επόπτη Κούζηλου, οι οποίες υποδείκνυαν τον τότε πρόεδρο ως τον άνθρωπο που έδωσε την εντολή κατόπιν συνεννόησής του με τον Ν. Μιχαλολιάκο.

 Καμία αντίδραση

Τελικά, παρότι αργότερα υποδείχθηκε από τους εμπλεκόμενους ως «ένοχος» ο τότε πρόεδρος, κανείς δεν αντέδρασε εκείνη τη στιγμή ώστε να μη δοθούν τα ψάρια στη Χρυσή Αυγή. Ο πρόεδρος απάντησε με μηνύσεις και αγωγές καταγγέλλοντας προβοκάτσια σε βάρος του, διαμηνύοντας ότι ο ίδιος έχασε συγγενείς του από τους ναζί και δεν θα μπορούσε ποτέ να έχει κάνει ό,τι του προσάπτουν. Αξίζει να σημειωθεί ότι η αμοιβή για τη θέση του επόπτη είναι σημαντικά μεγαλύτερη από εκείνη του απλού εργαζομένου.
«Ο επόπτης είναι το Νο2 της Σκάλας. Εχει επίδομα η θέση και είναι ο αρμόδιος για τον έλεγχο των καταστημάτων και την επιβολή προστίμων», υποστηρίζει εργαζόμενος. Την ίδια στιγμή αναφέρει ότι τουλάχιστον 3-4 φορές έχει πάρει δωρεάν ψάρια η ΧΑ από τα περισσεύματα.

ΠΗΓΗ

Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

Ποια ήταν η 28η Οκτωβρίου; Μύθοι και αλήθειες για τα πριν και τα μετά.

Χαρισμένο στη μνήμη του Άγγελου Ελεφάντη, για όλα τα υπέροχα που μας μάθαινε στα σεμινάρια των ΑΣΚΙ, τα δευτεριάτικα βράδια ενός χειμώνα.

«Για μιαν ακόμη φορά νικήσανε οι "χίτες", οι κουτσαβάκηδες, οι ταγματασφαλίτες, οι βασανιστές οι μέλλοντες Μιχαλόπουλοι και Κουρήδες... Αυτή είναι η 28η Οκτωβρίου...» Μάνος Χατζιδάκις

Η φράση του Μάνου Χατζιδάκι είναι αυτό που λέμε «αφορισμός» Μια απόλυτη διατύπωση που αποκόπτει μία μεριά της πραγματικότητας, για να την αναδείξει ως κυρίαρχη, αν όχι μοναδική. Και εδώ πράγματι ο Χατζιδάκις καταφέρνει να αναδείξει την κατάληξη της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης του ελληνικού λαού, δηλαδή το μετεμφυλιακό κράτος της Δεξιάς, τη Χούντα και τα κατάλοιπα τους ως τις μέρες του και ως τις μέρες μας. Αναδεικνύει επίσης την υποκρισία και το ψεύδος των δημόσιων εκδηλώσεων για την 28η Οκτωβρίου, τους δημόσιους λόγους και τις παρελάσεις, που μάλλον είναι εκδηλώσεις λήθης παρά μνήμης. Άλλωστε, κάθε κρατική στρατηγική για το τι πρέπει να θυμόμαστε συνεπάγεται και μια στρατηγική για το τι πρέπει να ξεχνάμε.

Όμως, η 28η Οκτωβρίου δεν ήταν μόνο αυτά. Ήταν και άλλα τόσα, καλά και άσχημα, άλλα ερευνημένα και ομολογημένα και άλλα που περιμένουν ακόμη το φως να πέσει επάνω τους, ήταν και είναι δηλαδή Ιστορία. Και για αυτήν την Ιστορία αξίζει να πούμε δυο λόγια, να βάλουμε τα πράγματα στη σειρά, να ταξινομούμε διαρκώς τη μνήμη ώστε να μην μαθαίνουμε για το παρελθόν μόνο μέσα από το παρόν, από τις φολκορικές σχολικές γιορτές και από τις ταινίες, για να μην νομίζουμε πως ο Μεταξάς είπε ένα βροντερό «Όχι» στους Ιταλούς, αλλά ούτε και πως απλώς φοβήθηκε την αντίδραση του λαού, πως είχε προετοιμάσει άρτια αμυντικά τη χώρα, πως στον πόλεμο του '40 νίκησε η «ελληνική ψυχή» (γιατί μετά θα πρέπει να δεχτούμε πως η γερμανική «ψυχή», από την οποία νικήθηκε λίγο αργότερα, ήταν μάλλον ισχυρότερη, αλλά στο τέλος έχασε κι αυτή την ψυχική της ισχύ και ηττήθηκε, οπότε... ψυχοσάββατα!) και πως οι συνεργάτες των Ναζί ήταν μόνο ο Μάνος Κατράκης, ο Δήμος Σταρένιος και ο Αρτέμης Μάτσας που τους υποδύονταν στον κινηματογράφο, κατά ειρωνική σύμπτωση, οργανωμένος κομμουνιστής και εξόριστος στη Μακρόνησο ο πρώτος, μέλος του ΕΑΜ ο δεύτερος, με πατέρα νεκρό σε στρατόπεδο συγκέντρωσης ο τρίτος. Ας οργανώσουμε λοιπόν, άλλη μια φορά, το παρελθόν.

Ποιος ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς;

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΕΔΩ

Επιθέσεις χάκερ, έριξαν την ιστοσελίδα της Χ.Α.


«Έπεσε» η ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής, που δέχτηκε «κύμα επιθέσεων από το εξωτερικό», όπως έγραψε στο Twitter ο Ηλίας Κασιδιάρης. Υπενθυμίζεται ότι με επιθέσεις στην ιστοσελίδα της οργάνωσης προειδοποιούν με video, από τις 10 Οκτωβρίου οι Anonymous.

ΠΗΓΗ

Τα παιδιά νίκησαν τον ρατσισμό και έδωσαν τη σημαία σε αυτόν που την άξιζε


Την καλύτερη απάντηση σε όσους προσπάθησαν με ποικίλους τρόπους να δώσουν τη δική τους ερμηνεία στην παρέλαση έδωσαν τα παιδιά του 20ου δημοτικού σχολείου του Δήμου της Αθήνας.

Την ώρα που ο περιφερειάρχης Μακεδονίας Απόστολος Τζιτζικώστας προσκαλούσε στην παρέλαση τους εκπροσώπους της Χρυσής Αυγής, οι μαθητές από την Αθήνα έστελναν το δικό τους αντιρατσιστικό μήνυμα αγκαλιάζοντας το σημαιοφόρο του σχολείο τους.

Μάλιστα η κίνηση αυτή δίνει ακόμα μία απάντηση και σε γονείς που κατά καιρός δεν ήθελαν μαθητές που δεν έχουν αμιγώς ελληνική καταγωγή να γίνονται σημαιοφόροι στην παρέλαση.

ΠΗΓΗ

Ο «πιστός σκύλος» του Μεταξά

Μια σκοτεινή πολιτική προσωπικότητα βρίσκεται πίσω από τις σύγχρονες αναβιώσεις του ναζισμού στη χώρα μας. Είναι ο διαβόητος υπουργός Ασφάλειας του καθεστώτος Μεταξά Κωνσταντίνος Μανιαδάκης, ο οποίος μεταλαμπάδευσε τις «αξίες» της 4ης Αυγούστου στους σημερινούς της επιγόνους.

Δεν χάνουν ευκαιρία οι ποικίλες σύγχρονες πολιτικές επιβιώσεις του εθνικοσοσιαλισμού στη χώρα μας να εκδηλώσουν τον θαυμασμό και την πίστη τους στο καθεστώς της 4ης Αυγούστου και στο πρόσωπο του Ιωάννη Μεταξά. Παρά το γεγονός ότι η δικτατορία του 1936 δεν διέθετε –όσο κι αν το επιχείρησε– όλα τα χαρακτηριστικά του χιτλερικού της προτύπου, οι σημερινοί απολογητές του ναζισμού δεν δυσκολεύονται να «συγχωρήσουν» το καθεστώς Μεταξά γι’ αυτές του τις ελλείψεις, επιχειρούν μάλιστα να το εξωραΐσουν, όπως αυτοί νομίζουν καλύτερα.

Πίσω από αυτή τη λατρεία που τρέφουν οι σύγχρονοι εθνικοσοσιαλιστές για τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου δεν κρύβεται μόνο η εναγώνια προσπάθειά τους να αποκτήσουν ρίζες στην ιστορική περίοδο που γέννησε τον μεσοπολεμικό φασισμό, αλλά και η προσωπική σχέση των ηγετών τους με έναν στενό συνεργάτη του Μεταξά, εκείνον που τους δίδαξε την απέχθεια στη δημοκρατία, την τέχνη της ίντριγκας και της συνωμοσίας και, κυρίως, το μίσος εναντίον της Αριστεράς.

Αναφερόμαστε στον Κωνσταντίνο Μανιαδάκη (1893-1972), αυτόν που ο Σεφέρης αποκαλεί «πιστό σκύλο του Μεταξά» («Πολιτικό Ημερολόγιο», Α΄, σ. 95), τον άνθρωπο που έμεινε γνωστός για τα βασανιστήρια εις βάρος των πολιτικών αντιπάλων της δικτατορίας, για τη χρήση του ρετσινόλαδου και του πάγου, προκειμένου να αποσπάσει τις επιθυμητές «ομολογίες» και «μαρτυρίες», για την εφεύρεση της μεθόδου των «δηλώσεων μετανοίας» προκειμένου να υπονομεύσει τη συνοχή και την ηθική ηγεμονία της Αριστεράς και, τέλος, για τη δημιουργία ολόκληρου προβοκατόρικου μηχανισμού για την εξάρθρωση του ΚΚΕ.

Αντίθετα από όσα διαδίδει η προπαγάνδα των σύγχρονων απολογητών του καθεστώτος Μεταξά, και είναι έτοιμη να αποδεχτεί η αναθεωρητική σχολή ιστορικών και δημοσιογράφων, περί «ηρωικού “όχι”», περί «κοινωνικού καθεστώτος» κ.λπ., ο Μανιαδάκης δεν διαθέτει κανένα ηρωικό προφίλ. «Εμείς τον πόλεμο τον κάναμε για τα μάτια», φέρεται να λέει, σύμφωνα πάλι με τον Σεφέρη (στο ίδιο, σ. 51). Και από την Αίγυπτο, όπου κατέληξε η ελληνική κυβέρνηση μετά την εισβολή των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων στην Ελλάδα, ο Μανιαδάκης ουσιαστικά εκδιώχτηκε για την Αργεντινή. Οσο για την επιστροφή του στην Ελλάδα, αυτή την αποφάσισε μόλις τον Αύγουστο του 1949, λίγες μέρες πριν από την οριστική λήξη του εμφυλίου πολέμου. Η εφημερίδα «Ελευθερία» περιγράφει στο φύλλο της 11.8.1949 τη σκηνή της επιστροφής του Μανιαδάκη με τον ειρωνικό τίτλο «Υπεδέχθησαν 121 άτομα τον Μανιαδάκην, και μερικαί λιμουζίναι».

Η είδηση έχει ως εξής: «Με το καταπλεύσαν χθες το απόγευμα εις τον Πειραιά εκ Μασσαλίας-Γενούης ατμόπλοιον “Κορινθία” αφίκετο, μετά πολυετή παραμονήν εις την Νότιον Αμερικήν, ο επί δικτατορίας υπουργός της Δημοσίας Ασφαλείας κ. Κωνστ. Μανιαδάκης. Εις τον προβλήτα του Τελωνείου είχον συγκεντρωθή από ενωρίς ευάριθμοι φίλοι του και πρώην συνεργάται του, μεταξύ των οποίων ο εν ενεργεία αστυνομικός διευθυντής κ. Νικ. Μπουραντάς, ο τέως διευθυντής της Αστυνομίας Αθηνών κ. Βαβούρης, ο τέως αρχηγός της Χωροφυλακής κ. Μιχαλόπουλος και ο τέως διευθυντής της Ειδικής Ασφάλειας κ. Αγγελέτος». Για τη δράση του Μπουραντά και τον ρόλο της Ειδικής Ασφάλειας επί κατοχής δεν είναι ανάγκη να επεκταθούμε. Σημειώνουμε μόνο το είδος των οπαδών του Μανιαδάκη τον Αύγουστο του 1949. «Εις τον κ. Μανιαδάκην, όστις απεβιβάσθη πρώτος, προσεφέρθη ανθοδέσμη», συνεχίζει η εφημερίδα. «Ο κ. Μανιαδάκης, αφού ενηγκαλίσθη την αδελφήν του, επροχώρησεν εις την αίθουσαν των αποσκευών υπό τας επευφημίας των φίλων του. Εις την πλατείαν του παλαιού Τελωνείου ανέμενον τον κ. Μανιαδάκην εκατόν είκοσι ένα άτομα, τα οποία προέβησαν εις θορυβώδεις εκδηλώσεις ευθύς ως ούτος ενεφανίσθη. Οι ζωηρότεροι εκ των φίλων του τον ανήρπασαν εις τας χείρας και αφού τον περιέφερον επ’ ολίγον εις την πλατείαν εζήτουν επιμόνως να τους ομιλήση. Ο κ. Μανιαδάκης περιωρίσθη απλώς να ζητωκραυγάση υπέρ της Ελλάδος, ακολούθως δε επέβη αυτοκινήτου και ανήλθεν εις Αθήνας ακολουθούμενος από εικοσάδα αυτοκινήτων επί των οποίων επέβαινον οι διοργανώσαντες την υποδοχήν φίλοι του».

Σε εκτενές πρωτοσέλιδο άρθρο της με τίτλο «Οι βρυκόλακες» η ίδια εφημερίδα σκιαγραφεί την προσωπικότητα του Μανιαδάκη, επιμένει στον αποφασιστικό ρόλο που είχε για τη διαμόρφωση της δικτατορίας («αυτός της έδωσε το πρακτικό περιεχόμενο κι αυτός την ήσκησε»), χαρακτηρίζει «απόδραση» τη φυγή του στην Αργεντινή, την ώρα που ο ελληνικός λαός έδινε τη μάχη της αντίστασης, και αμφισβητεί τον πυρήνα της πολιτικής του, δηλαδή την αποτελεσματικότητα των βασανιστηρίων και των «δηλώσεων μετανοίας» για την εξάρθρωση του «κομμουνιστικού κινδύνου».

Αυτή η «συλλογή αυτογράφων» κατά την εφημερίδα ήταν άχρηστη, εφόσον «απεδείχθη εμπράκτως ότι όχι μόνον κανείς από τους “κουμπάρους” του κ. Μανιαδάκη δεν εγκατέλειψε τον κομμουνισμόν, αλλά τουναντίον έγιναν δεκάκις φανατικότεροι διά να αποπλύνουν το όνειδος της ταπεινώσεως ενώπιον ενός καθεστώτος που δεν είχε καμίαν λαϊκήν δικαίωσι και που τόσον ωμοίαζε με τα καθεστώτα των δύο κατακτητών».

Αλλά το σοβαρότερο, το οποίο προσάπτει η εφημερίδα στον Μανιαδάκη, είναι η «άτιμος συμπεριφορά» της δικτατορίας απέναντι στη νεολαία: «Η δικτατορία έκανε το πρώτο παιδομάζωμα. Θέλουσα να μεταβάλη τους νέους εις βασιβουζούκους του καθεστώτος, προέβη εις βιαίαν επίταξιν αγοριών και κοριτσιών από ηλικίας 9 ετών και τα παρέδωσεν εις εκμαυλιστάς, κιναίδους, αρσενοκοίτας και πορνοβοσκούς, ο υπέρτατος αρχηγός των οποίων απεκαλύφθη –προς αποθέωσιν της ΕΟΝ– και κατεδικάσθη επανειλημμένως, ως ο ιθύνων νους διεθνούς σπείρας λαθρεμπόρων, εις την οποίαν μετείχεν ολόκληρον το επιτελείον της οργανώσεως».

Γιατί χαίρεται ο Πλεύρης;

Τι είναι, λοιπόν, αυτό που συγκινεί τους σημερινούς εθνικοσοσιαλιστές στην προσωπικότητα του Μανιαδάκη; Μα, πρώτα πρώτα το γεγονός ότι ήταν εκείνος ο πρώτος δάσκαλός τους. Δική του ήταν και η έμπνευση να δημιουργηθεί η οργάνωση που έφερε τον τίτλο «Κόμμα 4ης Αυγούστου». Αλλωστε, ο Μανιαδάκης προτού προσχωρήσει στην ΕΡΕ (1958) είχε από το 1956 ιδρύσει το δικό του Κόμμα των Αρχών του Ιωάννου Μεταξά. Στις αναμνήσεις του για την περίοδο που συγκρότησε τη νεοφασιστική αυτή οργάνωση, ο Κώστας Πλεύρης εξηγεί ότι εκείνος που τους εισήγαγε στην πολιτική ήταν ο Μανιαδάκης:

«Ωφελήθημεν τα μέγιστα από τας συζητήσεις με τον Μανιαδάκην, τον δαιμόνιον υπουργόν Ασφαλείας του Μεταξά. Τον επεσκεπτόμεθα στην οικίαν του, στην οδό Νοταρά τα απογεύματα και όλοι μαζί επηγαίναμε μετά στο Green Park στην οδό Μαυρομματαίων, όπου δίπλα στο τζάκι μας διηγείτο, μας διηγείτο κι εμείς εκρεμόμεθα από τα χείλη του. Εις εκείνο το ζαχαροπλαστείο η συντροφιά του Μανιαδάκη απετέλει σχολείο πολιτικής. Μετείχον ο Πιπινέλης, ο Αντωνέλλος, ο Σταθάς, ο Μπαλάσκας (Βίγλαρης), ο Κουτσούρης, ο Σπυρόπουλος, ο Κατσούλος, ο Μιχάλης ο Κλης και άλλαι προσωπικότηται της δημόσιας ζωής, που ανέλυαν τα πολιτικά γεγονότα ή ανεφέροντο στο παρελθόν κι εμείς εδιδασκόμεθα. Αληθώς υπήρξε Σχολή Μανιαδάκη, όπου εμάθαμε διά την πολιτικήν περισσότερα απ’ όσα εμάθαμε στην Πάντειο Σχολήν Πολιτικών Επιστημών (ΠΑΣΠΕ), όπως ελέγετο τότε το Πάντειον Πανεπιστήμιον» (Κωνσταντίνος Α. Πλεύρης, «Γεγονότα 1965-1977. Τα άγνωστα παρασκήνια», Ηλεκτρον, Αθήνα 2009, σ. 24-25).

Βέβαια ο Μανιαδάκης δεν ήταν μόνο δάσκαλος του φασισμού. Με τις διασυνδέσεις του στην ΕΡΕ και το βαθύ κράτος ήταν ο κατάλληλος και για τα ρουσφέτια της παρέας, όπως θυμάται πάλι ο Πλεύρης: «Ηθελα να επιλεγώ έφεδρος αξιωματικός και παρεκάλεσα τον Μανιαδάκη να με βοηθήσει, διότι η ΕΡΕ έκανε αξιωματικούς τους οπαδούς της» (στο ίδιο, σ. 26). Τελικά με τη βοήθεια του Μανιαδάκη και του πατέρα του ο Πλεύρης έγινε έφεδρος αξιωματικός χάρη σε κάποιον συνταγματάρχη, ο οποίος ονομαζόταν Στυλιανός Παττακός!

Η εφημερίδα του Πλεύρη («Τετάρτη Αυγούστου, εθνοκρατική εφημερίς») από τα πρώτα φύλλα της (κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1965) εξυμνεί τον Μανιαδάκη, δημοσιεύει φωτογραφίες του και ολοσέλιδες βιογραφίες του. Και μετά τον θάνατό του, στο φύλλο του Μαρτίου 1972 δημοσιεύει τον «μνημειώδη λόγο» του Μανιαδάκη στην «Ουλή των Ελλήνων» (sic) στις 19.12.1958. Πρόκειται για ένα μακροσκελές αντικομμουνιστικό παραλήρημα, το οποίο ταίριαζε βέβαια στην εποχή εκείνη, με τις διώξεις κατά της Αριστεράς να συνεχίζονται. Η ομιλία του Μανιαδάκη τελείωνε με τις φράσεις που εκφράζουν με τον καλύτερο τρόπο τον ακατέργαστο ρατσισμό των φυλετιστών εθνικοφρόνων: «Ημείς πιστεύομεν εις την πατρίδα. Πιστεύομεν ότι οι άνθρωποι υπάρχουν μόνον ζωολογικώς. Ψυχικώς υπάρχουν Ελληνες, υπάρχουν Τούρκοι, Αλβανοί, Βούλγαροι, Ρώσοι, Αμερικανοί και Αγγλοι και ότι ο κάθε άνθρωπος δρα και σκέπτεται και αποδίδει διά του πρίσματος της εθνικότητός του. Η εθνικότης είναι φαινόμενον φυσιολογικόν. Ημείς εις αυτήν πιστεύομεν, αλλά σεις [σ.σ. απευθύνεται στους βουλευτές της ΕΔΑ] πιστεύετε άλλο πράγμα, ότι η πατρίς σας δεν είναι η Ελλάς, αλλά είναι η Ρωσία».

Από κοντά κι ο Μιχαλολιάκος

Νεότερος βέβαια από τον Πλεύρη, ο Μιχαλολιάκος μυήθηκε από εκείνον στις τεχνικές Μανιαδάκη. Κάθε λίγο και λιγάκι η εφημερίδα της Χρυσής Αυγής υμνεί τον «πρωτομάστορα της 4ης Αυγούστου», τον «άνθρωπο που διέλυσε το ΚΚΕ». Μετά από ένα μνημόσυνο στον τάφο του Μεταξά που οργάνωσε η Χρυσή Αυγή στις 28.10.1996, οι συγκεντρωμένοι κατευθύνθηκαν στον τάφο του Μανιαδάκη και ο Μιχαλολιάκος έβγαλε λόγο:

«Δεν είχα την τύχη και την τιμή να γνωρίσω τον Κωνσταντίνο Μανιαδάκη. Μονάχα μια φορά τον συνάντησα, κι αυτή μικρό παιδί, κρατώντας το χέρι του πατέρα μου και φυσικά δεν ήξερα το έργο, τον βίο και την πολιτεία του ανδρός. Ο Κωνσταντίνος Μανιαδάκης, τον οποίο αυτοί που λεηλατούν τις ψυχές των Ελλήνων, αυτοί που καθορίζουν τα πολιτικά και πνευματικά πράγματα της Ελλάδος, μισούν, υπήρξε ένας μεγάλος Ελληνας. Δεν θα σας κουράσω με πολλά λόγια! Ηταν αυτός, που σαν σιδερένιος υπουργός Ασφαλείας του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου στην κυριολεξία εξαφάνισε το ΚΚΕ! Ηταν αυτός πάλι που πήρε την πρωτοβουλία για την ίδρυση του Κόμματος της 4ης Αυγούστου, που αποτέλεσε την κιβωτό για κάθε εθνικιστικό κίνημα που υπάρχει σήμερα. Είχαμε καθήκον και υποχρέωση να τιμήσουμε τον Κωνσταντίνο Μανιαδάκη και ας δώσουμε όρκο ότι κάθε χρονιά θα είμαστε εδώ και δεν θα τον ξεχνάμε».

Το ερώτημα είναι τι ακριβώς ήταν το περιεχόμενο των «μαθημάτων» του Κωνσταντίνου Μανιαδάκη στην ομάδα Πλεύρη και μέσω αυτής στην ομάδα Μιχαλολιάκου.

Η κληρονομιά του Μανιαδάκη

Κατ’ αρχάς ο Μανιαδάκης ταιριάζει με το σκληρό προφίλ του διώκτη των «εχθρών του έθνους», δηλαδή των αριστερών, αλλά μιμείται και τις πρακτικές του Μουσολίνι και του Χίτλερ. Το βασανιστήριο του ρετσινόλαδου το έχει αντιγράψει από τον πρώιμο μουσολινικό φασισμό, ενώ από τον Γκέμπελς εμπνεύστηκε τη δημόσια καύση των ανεπιθύμητων βιβλίων. Μόλις στις 16 Αυγούστου 1936 κάηκαν σε πλατείες εκατοντάδες βιβλία που θεωρήθηκαν «ανθελληνικού περιεχομένου» και είχαν κατασχεθεί από την Αστυνομία, όπως είχε συμβεί στη Γερμανία στις 10.5.1933. Ο Μανιαδάκης συνέχισε την «πνευματική κάθαρση» εκδίδοντας στις 5.11.1938 εγκύκλιο απαγόρευσης 445 βιβλίων.

Αλλά ο Μανιαδάκης διατηρούσε και προσωπικές επαφές με τον ηγετικό πυρήνα του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού. Ηταν εκείνος που εκ μέρους του καθεστώτος Μεταξά συνεργάστηκε στενά με τον Χίμλερ, τον αρχηγό τους γερμανικής Γκεστάπο, και αντήλλασσε μ’ αυτόν πληροφορίες σχετικά με τις τακτικές που εφάρμοζαν οι δύο ομοϊδεάτες στη διοίκηση των Σωμάτων Ασφαλείας. Τον Μάιο του 1937 ο Χίμλερ ζήτησε από τον Μανιαδάκη «να ενώσουν τις δυνάμεις τους εναντίον του κοινού τους εχθρού, του κομμουνισμού, και να μοιραστούν τις πολύτιμες εμπειρίες που είχαν αποκτήσει ως προς την τακτική καταστολής αυτού του κακού» (Πετράκη, σ. 391). Μ’ άλλα λόγια, μπορεί ο Μανιαδάκης να μην ταιριάζει με το πρότυπο ενός καταρτισμένου εθνικοσοσιαλιστή, αλλά επιχειρούσε φιλότιμα να ταυτιστεί με τις πρακτικές των κυβερνήσεων του Αξονα.

Στην ίδια κατεύθυνση βρισκόταν και η δημιουργία των Ταγμάτων Εργασίας, τα οποία οργανώθηκαν από τους πρώτους μήνες της δικτατορίας. Αυτά, γράφει ο Λιναρδάτος, «θα ήταν στην ουσία τάγματα αεργίας και τραμπουκισμού. Τα τάγματα αυτά φαινομενικά σκοπό είχαν “την εκτέλεσιν έργων κοινής ωφελείας”. Στην πραγματικότητα όμως υπάγονταν στο υφυπουργείο Ασφαλείας, ήταν υπό την επιρροή των Κοτζιά και Μανιαδάκη, που ήθελαν να τα χρησιμοποιήσουν σαν τάγματα κρούσης. Αποτελούσαν καθαρή απομίμηση των Ταγμάτων Εφόδου του Χίτλερ. Στην αρχή ο Μεταξάς τα υποστήριξε με ενθουσιασμό. «“Ιδίως τα τάγματα αυτά είναι η φρουρά μου”, έγραφε» (Λιναρδάτος, σ. 167-8).

Ισως εκείνο που κυρίως γοητεύει τους μαθητές του Μανιαδάκη είναι οι τεχνικές που ανέπτυξε κατά τη μεταπολεμική περίοδο, όταν προκαλούσε συνεχή επεισόδια εντός και εκτός Βουλής, με ακραίους χαρακτηρισμούς για τους πολιτικούς του αντιπάλους και μεθοδεύσεις που υπονόμευσαν την εύθραυστη δημοκρατία και άνοιξαν τον δρόμο στη δικτατορία. Είδαμε πιο πάνω τη μακρά ομιλία του στη Βουλή τον Δεκέμβριο του 1958, με στόχο την Αριστερά, η οποία είχε ενισχυθεί στις εκλογές και είχε ήδη τεθεί σε κίνηση ο μηχανισμός που θα έδινε σε τρία χρόνια τις εκλογές βίας και νοθείας και σε εννιά τη δικτατορία.

Οι επεισοδιακές παρεμβάσεις του Μανιαδάκη γίνονται από τότε μόνιμο στοιχείο της κυβερνητικής πολιτικής της ΕΡΕ. Ενα χρόνο αργότερα συναντάμε άλλο επεισόδιο: «Εκτροπή από τον κοινοβουλευτισμό προετοιμάζει η κυβέρνησις, καταγγέλλει η αντιπολίτευση μετά τα επεισόδια στη Βουλή. Σκηνοθετημένη η επίθεσις του κ. Μανιαδάκη κατά των 15 βουλευτών». (Πρωτοσέλιδος τίτλος στα «Νέα», 17.2.1960).

Από τότε ο Μανιαδάκης αναλαμβάνει την προστασία της ΕΚΟΦ και του παρακράτους. Και εμφανίζεται έξαλλος στη Βουλή να καταγγέλλει προκήρυξη της ΕΔΑ, στην οποία γραφόταν ότι «Η οργάνωση της Νεολαίας της ΕΔΑ πρέπει να έχει διαρκώς ανοιχτό το μέτωπο κατά του νεοφασισμού και των οργανώσεών του» (13.05.1961).

Μετά τη νίκη της Ενωσης Κέντρου και τον σχηματισμό κυβέρνησης Παπανδρέου, ο Μανιαδάκης θα πάρει επάνω του την προπαγάνδα για τον «ανθελληνισμό» της Κεντροαριστεράς. Με αφορμή ένα νομοσχέδιο για την Αστυνομία, θα καταγγείλει: «Φαίνεται ότι η μοίρα της παρατάξεώς σας είναι να τα βάζετε πάντοτε με τα Σώματα Ασφαλείας». Οι συσχετισμοί, όμως, είχαν τότε αλλάξει. Μέσα σε γέλια και χειροκροτήματα θα λάβει αμέσως απάντηση από κυβερνητικό βουλευτή: «Δεν εφαρμόσαμε εμείς ρετσινόλαδο». Ο Μανιαδάκης προσπάθησε να μειώσει τις εντυπώσεις: «Ηπιες εσύ;». Και στη συνέχεια: «Αυτό, ρε κορόιδο, ήταν ένα παραμύθι που το πιστέψατε και με το παραμύθι αυτό σας έβαλα σε τάξη».

Η συζήτηση σοβάρεψε όταν του πέταξαν στα μούτρα την απουσία του την κρίσιμη δεκαετία. «Πού ήσουνα εσύ στις δύσκολες ώρες της πατρίδος; Εφυγες από το Γενικό Στρατηγείο;». Το ερώτημα σκεπάστηκε από φωνές: «Το είχε σκάσει».

Και ο Μανιαδάκης: «Το νομοσχέδιον πάντως δεν μου αρέσει και θα το καταψηφίσω. Είναι νομοσχέδιον που θίγει τα Σώματα Ασφαλείας για ν’ ανέβουν οι Λαμπράκηδες» (21.12.1964).

Το αποκορύφωμα της προβοκατόρικης δράσης του Μανιαδάκη μέσα στη Βουλή σημειώθηκε τον Μάιο του 1965, την περίοδο που προετοιμαζόταν η ανατροπή του Γεωργίου Παπανδρέου. Ο Μανιαδάκης επιτέθηκε προσωπικά στον τότε πρωθυπουργό, επικρίνοντας τον τρόπο που είχε εφαρμόσει τον νεοψηφισμένο νόμο περί «πόθεν έσχες». Είχε βέβαια φροντίσει εξαρχής ο Μανιαδάκης να καταγγείλει τη θέσπιση του «πόθεν έσχες», με το επιχείρημα ότι είναι αντισυνταγματικό. «Πρέπει να καταργηθεί, γιατί θα παρασύρει πολλούς αθώους σε περιπέτειες». Η επίθεση αυτή καταγγέλθηκε από το σύνολο της Βουλής. Ακόμα και ο πρόεδρος της ΕΡΕ Παναγιώτης Κανελλόπουλος «άδειασε» τον βουλευτή του, ενώ ο πρόεδρος της ΕΔΑ Ηλίας Ηλιού χαρακτήρισε «αποκαρδιωτικό και άκοσμο» το θέαμα της συνεδρίασης και κατέληξε με νόημα: «Ο υπουργός Ασφαλείας της 4ης Αυγούστου, ο καταλύσας κάθε νομιμότητα, ενεφανίσθη εδώ ως νομοφύλαξ, ως νομοδιδάσκαλος και ως τιμητής» (25.5.1965).

Στις 17.9.1966, την περίοδο της κρίσης των κυβερνήσεων αποστασίας, ο Κωνσταντίνος Γλίξμπουργκ κάλεσε και τον Μανιαδάκη στο παλάτι για να τον συμβουλευτεί. Η πρόταση του τεταρταυγουστιανού ήταν να εξαντληθεί πάση θυσία η τετραετία και να διεξαχθούν «δυναμικές εκλογές» στις αρχές του 1968. Μέχρι τότε να κυβερνήσει «μέτωπο εθνικοφρόνων». Επτά μήνες αργότερα εκδηλώθηκε το πραξικόπημα των συνταγματαρχών.

Σε όλη αυτή την περίοδο ο Μανιαδάκης φρόντιζε να δηλητηριάζει το πολιτικό κλίμα με υπονοούμενα και κατασκευασμένες ιστορίες. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, η αμφισβήτηση της ηρωικής πράξης του Μανώλη Γλέζου και του Λάκη Σάντα, που κατέβασαν τη γερμανική σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό από τον βράχο της Ακρόπολης το βράδυ της 30ής Μαΐου 1941. Στις αρχές Δεκεμβρίου του 1958 ο Μανώλης Γλέζος, διευθυντής τότε της «Αυγής», είχε συλληφθεί με την κατηγορία της κατασκοπίας. Ηταν ένας τρόπος κατατρομοκράτησης της Αριστεράς, που είχε κατορθώσει στις εκλογές της ίδιας χρονιάς να φτάσει το 24,5% και να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση. Χρειαζόταν βέβαια να αμαυρωθεί το αγωνιστικό παρελθόν του Γλέζου. Τη δουλειά ανέλαβε ο Μανιαδάκης με μια εντελώς φανταστική ιστορία (23.12.1958). Τότε κανείς δεν έδωσε σημασία στην ύβρη. Τα τελευταία, όμως χρόνια, οι μαθητές του Μανιαδάκη επαναφέρουν την αθλιότητα. Από κοντά και τύποι σαν τον Βελόπουλο, που κυμαίνονται μεταξύ Σαμαρά και Καρατζαφέρη, χωρίς να ξεχνούν τον Πλεύρη και τον Μιχαλολιάκο.

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Η μασέλα, η ρουφιάνα και ο πούστης



Μια διαφορετική, εντελώς αντιηρωική εικόνα του Μανιαδάκη καταγράφει στις αναμνήσεις του ο καθηγητής Θεόδωρος Κουλουμπής. Αναζητώντας τις μαρτυρίες πολιτικών από όλο το πολιτικό φάσμα, ο Κουλουμπής, ο οποίος είχε πριν από λίγες μέρες καταθέσει στην υποεπιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της αμερικανικής Βουλής (12.7.1971) για το ζήτημα της στρατιωτικής βοήθειας προς την Ελλάδα κατά την περίοδο της δικτατορίας, κατέληξε και στον Μανιαδάκη, την Παρασκευή, 27 Αυγούστου 1971.

«Εφτασα στις 12.15 μ.μ. στο σπίτι του Μανιαδάκη, στον δεύτερο όροφο, στην οδό Νοταρά 51, κοντά στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. (Ο Μανιαδάκης είναι συνταξιούχος βουλευτής, πρόεδρος του κόμματος του Μεταξά, αργότερα βουλευτής της ΕΡΕ, διαβόητος για τον ρόλο που έπαιξε ως υπουργός Εσωτερικών του δικτάτορα το 1936-1940.) Ανέβηκα τις ξύλινες σκάλες και στην κορυφή συνάντησα μια νέα γυναίκα (μεταξύ είκοσι και τριάντα ετών), ελκυστική, με ανοιχτά καστανά μαλλιά και ωραία σιλουέτα.

Με οδήγησε στο καθιστικό του Μανιαδάκη, όπου το “γέρικο θωρηκτό” είχε γείρει σε έναν καναπέ. Με χαιρέτησε και κατόπιν με οδήγησε προς την τραπεζαρία, όπου ήταν στρωμένο το τραπέζι.

Καθίσαμε δίπλα δίπλα και η νεαρή γυναίκα (στην οποία δεν με σύστησε) μας σέρβιρε. Ο Μανιαδάκης αναφέρθηκε μια φορά σε αυτήν, με οικειότητα, ως “ρουφιάνα”. Εκείνη έφερε τεράστιες ποσότητες μαγειρεμένου κρέατος με μακαρόνια, καθώς επίσης σαλάτα και κρασί και αργότερα φρούτα. Επίσης έφερε τη μασέλα του Μανιαδάκη σε μισό ποτήρι νερό, την οποία αυτός τοποθέτησε πρόθυμα στο γεμάτο σάλια στόμα του.

Της ζήτησε να καθίσει μαζί μας, αλλά εκείνη αρνήθηκε ευγενικά. Με είχε φάει η περιέργεια και έτσι τη ρώτησα αν είχε κάποια σχέση με τον “κ. πρόεδρο”.

Εκείνη είπε: “Ρωτήστε αυτόν να σας πει ποια είναι η σχέση μας”. Τον κοίταξα και εκείνος είπε: “Την έχω υιοθετήσει”. Αυτή έδειξε σχεδόν ικανοποιημένη με την απάντηση.

Το υπόλοιπο της συζήτησής μας κύλησε ανάμεσα σε μεγάλες μπουκιές φαγητού, σε σταλαγματιές της σάλτσας του σπαγκέτι, στον κρότο της μασέλας του Μανιαδάκη και στο θορυβώδες ρούφηγμα της ρετσίνας.

Για τον Παπαδόπουλο: Κατά τον Μανιαδάκη, είναι ένας μανιακός που τρώει, σκέφτεται και ονειρεύεται μόνο την εξουσία. Μιλώντας σχετικά με την τελευταία αναδιοργάνωση, ο Μανιαδάκης πιστεύει ότι το κάθαρμα ο Παπαδόπουλος “αποδιοργάνωνε τα πάντα”. Η ακριβής φράση του στα ελληνικά ήταν: “Ο πούστης διέλυσε τα πάντα”.

Και για τον στρατό; τον ρώτησα. Η απάντησή του ήταν να τρίψει τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού, υπονοώντας ότι δωροδοκούνται.

Τι γίνεται με την οικονομία; “Σκατά”, ήταν η απάντηση του γέρου.

Αρχισα να διερωτώμαι τι είδους άνθρωπος είναι αυτός ο Παπαδόπουλος, αφού ακόμη και δεδηλωμένοι αυταρχικοί όπως ο Μανιαδάκης τον υποπτεύονται και τον απορρίπτουν.

Ρώτησα τον Μανιαδάκη αν επρόκειτο να γράψει κάτι. Απάντησε “όχι”. Τι γίνεται με τα έγγραφά σας; Θα είναι διαθέσιμα σε ενδιαφερόμενους ερευνητές; Δεν απάντησε στο ερώτημα, προσποιούμενος, ίσως, ότι δεν άκουσε.

“Εχετε κάποια συμβουλή για μένα, κ. πρόεδρε;” τον ρώτησα. Με κοίταξε και μου είπε: “Τέλειωσε το φαγητό σου, πήγαινε σπίτι και κοιμήσου”. Ηταν σαφές ότι η συζήτηση είχε φτάσει στο τέλος της.

Η “υιοθετημένη κόρη του” έφερε τρεις διαφορετικούς τύπους χαπιών, τα οποία κατάπιε με θορυβώδεις γουλιές νερό. Κατόπιν σκούπισε το γεμάτο σάλτσες στόμα του, ρεύτηκε και με οδήγησε στην έξοδο.

“Αντίο και ευχαριστώ που ήρθες”, είπε. Τον ευχαρίστησα για τη φιλοξενία του, φώναξα ευχαριστώ στο κορίτσι που τώρα δεν φαινόταν στην κουζίνα και έφυγα».

ΠΗΓΗ

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

300 χιλιάδες κόσμου στην συγκέντρωση της Χ.Α



Μην πιστεύετε ούτε το αγαπημένο σάιτ της οργάνωσης έχει χακαριστεί απο Ανθέλληνες και για αυτό γράφει μόνο για 10χιλιάδες εθνικιστές. Η συγκέντρωση είχε για όσους ξέρουν να μετράν κόσμο σε συγκεντρώσεις πάνω απο 300 χιλιάδες πατριώτες.

Το αποκαλυπτικό βίντεο δείχνει την αλήθεια…Μάλιστα επειδή ήταν αραιά αραιά οι τελευταίοι συγκεντρωμένοι έφτασαν μέχρι τα Λιμανάκια της Βουλιαγμένης.



ΠΗΓΗ 

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΕΔΩ


"Γερμανοί στρατιώτες! Ο Χίτλερ οδηγεί τη Γερμανία στην καταστροφή! Παρασώστε τα όπλα σας στον ΕΛΑΣ! Πολεμήστε μαζί με τον ΕΛΑΣ. Ενάντια στον Χίτλερ!" Αφίσα στη κατοχή που καλούσε τους Γερμανούς στρατιώτες να εγκαταλείψουν τον ναζιστικό στρατό. Το κάλεσμα είχε βρει ανταπόκριση και Γερμανοί αντιφασίστες συμμετείχαν στη μεγάλη παρέλαση για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.

ΠΗΓΗ

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

Το ξανθό αγγελούδι μάς βγήκε γυφτάκι…

Τα λεξικά λένε ότι μαύρος δεν είναι μόνο ο σκούρος το χρώμα. Είναι και ο δυστυχισμένος, ο παράνομος, ο κακός, ο αντιδραστικός, ο τρομακτικός. Μαύρη ζωή που κάνουμε εμείς οι μαύροι κλέφτες, μαύρη εργασία, μαύρη αντίδραση, το μέλλον προμηνύεται μαύρο, μαύρη μαυρίλα πλάκωσε, να τους μαυρίσουμε στις κάλπες… Το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό. Η ανάγνωση του λεξικού έκανε αντιρατσιστή τον Malcom X –το είδα στην ταινία του Σπάικ Λι.

Στον αντίποδα του μαύρου, είναι ο λευκός. Λευκός δεν είναι μόνο ο άσπρος το χρώμα, αλλά και ο καθαρός, α άσπιλος, ο αμόλυντος, ο αγαθός, ο ηθικός. Λευκός σαν περιστερά, λευκό ποινικό μητρώο, λευκός ιππότης, εν λευκώ, και βέβαια λευκό αγγελούδι… Ο λευκός είναι καλός σε τέτοιο βαθμό που ο Τζεφιρέλι κάνει το Χριστό του κατάλευκο και γαλανομάτη, πράγμα μάλλον απίθανο, διότι ο θεάνθρωπος γεννήθηκε στην αραπιά, βέρος Μεσανατολίτης.

Στην καθ’ ημάς Ανατολή, ό,τι πιο κοντινό σε μαύρο, είναι ο γύφτος. Ο γύφτος δεν είναι βέβαια ακριβώς μαύρος, αλλά σίγουρα είναι πιο σκούρος από τον μέσο Έλληνα –που, μεταξύ μας, δεν είναι και κατάλευκος. Ο γύφτος επιβαρύνει περαιτέρω τη θέση του γιατί είναι νομάδας ή μένει σε παράγκα, κάνει δουλειές του ποδαριού και κανείς δεν αμφιβάλλει ότι είναι μεγάλος κλεφτοκοτάς. Ο γύφτος είναι λοιπόν διπλά ένοχος: είναι και μαύρος και φτωχός. Γι’ αυτό άμα θες να την πεις σε κάποιον, τινάζεις την πλάτη πίσω, τεντώνεις μπροστά τα χέρια, και φωνάζεις «μα τι γύφτος είσαι ρε παιδάκι μου;».

Τα τελευταία χρόνια τον γύφτο δεν τον φωνάζουμε γύφτο. Βασικά, από μέσα μας πάντα γύφτο τον λέμε, αλλά ένεκα της ΕΕ, του Μούιζνιεκ, και του ΕΣΠΑ που περιμένουμε για να ρεφάρουμε, στις τηλεοράσεις και τα σάιτ τον λέμε Ρομά. Επειδή λοιπόν από μέσα μας ο γύφτος παραμένει πάντοτε γύφτος, η υποψία ότι δύο από δαύτους έκλεψαν ένα δικό μας παιδί, ένα λευκό ξανθό αγγελούδι, είναι αυτονόητα γκραν ταρατατζούμ θέμα. Ειδικά όταν το μόνο θέμα που παίζει είναι τα υποβρύχια, που δεν μπορούμε να το παίξουμε ένεκα που είναι λοβιτούρα των εθνικών δυνάμεων, και οι αίθουσες σύνταξης μοιάζουν με την αυλή του Jack Daniel’s, με τους δαιμόνιους ρεπόρτερ να πετάνε φελλούς στα άδεια βαρέλια, το γκραν θέμα γίνεται ακόμα πιο γκραν. Γκραν κάσα που έλεγε και ο Αυλωνίτης.

Οι γύφτοι κλέβουν τα παιδιά μας! Οι αποδείξεις είναι ατράνταχτες, αφού η ίδια η μανούλα με τον γύφτο μάς απειλούσε όταν δεν τρώγαμε το φαγάκι μας. Βαράνε οι τηλεοράσεις, παρεμβαίνει το Χαμόγελο της Μαριάννας Βαρδινογιάννη, λέει ο καθένας τη μαλακία του, οι γονείς δεν πρόκειται να ξαναφήσουν τα παιδιά τους να βγουν από το facebook, η Χρυσή Αυγή χάνει τη μεγάλη ευκαιρία να κάψει (με αρχαιοελληνικό τρόπο…) δυο-τρεις αραπάδες, ένεκα που είναι απασχολημένη με το να φτιάχνει την υπερασπιστική γραμμή της.

Δυστυχώς, τα θαύματα κρατάνε τρεις ημέρες. Την τέταρτη προέκυψε ότι μάλλον δεν το είχαν αρπάξει, και μάλλον τους βρήκαμε τους κανονικούς γονείς, και μάλλον τώρα πρέπει να συμμαζέψουμε τα ασυμμάζευτα. Το ξανθό αγγελούδι μάς προκύπτει γυφτάκι –μα καλά υπάρχουν λευκοί ξανθοί γύφτοι; Οπότε αρχίζουμε να την κάνουμε με ελαφριά, πλάγια πηδηματάκια. Λίγο τουμπεκί για το επίμαχο, λίγο το νηπιαγωγείο του Τσίπρα, λίγο οι αριστεροί που κινούνται αντεθνικά εναντίον των παρελάσεων, μπορεί και να προκύψει και κανένας Πακιστανός που έκλεψε τον φιλήσυχο Έλληνα. Το μεροκάματο να βγαίνει.

ΠΗΓΗ

Ο εκπρόσωπος τύπου της Χρυσής Αυγής, Γιώργος Τράγκας

Σχόλιο του Αntinazi zone

Για μια ακόμη φορά ο Γ.Τράγκας ξεπέρασε τον εαυτό του.

Μετά το σώου με τους 4 χρυσαυγίτες σε προηγούμενη εκπομπή στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ, χθες στο κανάλι Ε στην εκπομπή του Ελεύθερος σκοπευτής είχε 6!!

Ήταν η πρώτη τηλεοπτική εκπομπή μετά τις συλλήψεις που έβρισκαν βήμα οι χρυσαυγίτες. Και τι βήμα. 6 μόνοι τους επί 3 ώρες με χαμόγελα κοκ.
Οι 5 ήταν οι βουλευτές Κασιδιάρης-Μίχος-Παναγιώταρος- Ηλιόπουλος-Ζαρούλια εκ των οποίων οι 3 πρώτοι είναι προσωρινά αποφυλακισμένοι και για τους 2 άλλους έχει ζητηθεί η άρση της βουλευτικής τους ασυλίας.

Ο «ευαίσθητος» καραμανλικός -κατά δήλωσή του- Γ.Τράγκας, έχοντας τύψεις που έκοψε 2 μέρες πριν τον Κασιδιάρη πριν βγει στον αέρα, του ζήτησε δημόσια συγνώμη και χθες τον αποζημίωσε βγάζοντάς τον μαζί με τα άλλα μπουμπούκια.

Και συζητάγαν σαν καλοί φίλοι με χαμόγελα και περισσή ευγένεια. Ο Κασιδιάρης μάλιστα είπε ότι «ήταν λάθος του οι επιθέσεις σε δημοσιογράφους κατά την έξοδό του από τα δικαστήρια», ενώ η Ζαρούλια περιέγραψε την μέρα της σύλληψης του άνδρα της ζωής της, Μιχαλολιάκου.

Οι Ναζί παρίσταναν τα αρνάκια μπροστά την κάμερα και τους διωκόμενους για τις ιδέες τους. Και το Ε με τον Τράγκα τους επέτρεψαν να διαφημίσουν τον εαυτό τους και την ναζιστική ιδεολογία τους 3 μέρες πριν την επέτειο του ΟΧΙ του ελληνικού λαού στο φασισμό και στο ναζισμό.

Ο Τράγκας είναι πραγματικά εκπρόσωπος τύπου της Χρυσής Αυγής. Σε αυτόν έδωσε συνέντευξη στο CRASH ο Μιχαλολιάκος λίγες ώρες πριν συλληφθεί. Σε αυτόν πάντα βρίσκουν αποκούμπι στα δύσκολα οι χρυσαυγίτες.

Στον καραμανλικό της λαικής δεξιάς και επί δεκαετίες αστυνομικό συντάκτη ένα έχουμε να πούμε: όταν πριν ακόμα στεγνώσει το αίμα του Π.Φύσσα δίνεις βήμα στους δολοφόνους του, είσαι ηθικός αυτουργός και των επόμενων δολοφονιών από τους Ναζί. Όσο και να είναι πολλά τα λεφτά Γιώργο, δεν μπορεί να μην γουστάρεις και λίγο έναν Φύρερ.

Ποιος είπε το «Όχι»; Ο Μεταξάς;…

Αυτός ήταν ο «πατριώτης» που είπε το «Όχι» κατά του ναζισμού και του φασισμού;…
Τι χρειάζεται αυτός ο τόπος; Αυτός ο τόπος «χρειάζεται Μεταξάδες» έλεγε από βήματος Βουλής ο χρυσαυγίτης υποφυρερίσκος, ο βουλευτής Παππάς. Όσο για τους Γεωργιάδη – Βορίδη ήταν βουλευτές του ΛΑΟΣ όταν ο τότε αρχηγός τους, ο Καρατζαφέρης, επισκεπτόταν ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου 2011 το σπίτι του Μεταξά σε ένδειξη… «σεβασμού και μνήμης». Η δε «Καθημερινή» δεν έλειψε ποτέ από τα εκδοτικά εκείνα συγκροτήματα που επιδαψιλεύουν δάφνες στον «πατριώτη» Μεταξά που «είπε το Όχι». Μάλιστα η «Καθημερινή» το έχει πάει και παραπέρα. Ειδικά σε εκείνο το αφιέρωμά της για τον φασίστα Μεταξά, στις 4/8/2007 (ανήμερα, δηλαδή, της κήρυξης της δικτατορίας της «4ης Αυγούστου») όταν και ισχυριζόταν ότι η διακυβέρνηση Μεταξά, εκτός από πατριωτική» που ήταν, πορεύτηκε και με «χαρακτηριστικά φιλολαϊκού» καθεστώτος…

Είναι αλήθεια, λοιπόν, ότι ο Μεταξάς είπε «Όχι» το 1940; Το δικό του «Όχι» γιορτάζουμε τη Δευτέρα; Η’ μήπως ισχύει εκείνο που έλεγε για τον Μεταξά ο κεντρώος πολιτικός, ο Καφαντάρης, ότι δηλαδή: «Είπε το ΟΧΙ, ο μόνος Έλληνας που θα μπορούσε να πει το ΝΑΙ»; (1).

Όπως θα δούμε, το «Όχι» του Μεταξά δεν ήταν «Όχι» κατά του φασιστικού Άξονα. Δεν είχε φυσικά καμία σχέση με το «Όχι» του ελληνικού λαού. Το «όχι» του Μεταξά ήταν ένα τόσο δα … μικρούλι και ξέπνοο «όχι».

Το λέμε εξαρχής και θα το εξηγήσουμε:

Σε εκείνες τις ιστορικές συνθήκες το «όχι» του Μεταξά ήταν το «Ναι» του φασιστικού καθεστώτος της μεταξικής δικτατορίας υπέρ της Αγγλίας και όχι υπέρ των ελευθεριών του ελληνικού λαού. Και τούτο για δύο λόγους:

Πρώτον, διότι το ελληνικό κράτος, οι προύχοντες, οι κοτζαμπάσηδες του ελληνικού κράτους (και όχι φυσικά ο πένητας ελληνικός λαός) είχαν άρρηκτους δεσμούς διαπλοκής με το βρετανικό κεφάλαιο. Δεύτερον, διότι σε κρίσιμες στιγμές (όπως ένας Παγκόσμιος Πόλεμος) οι επιλογές στρατοπέδου από τους «Μεταξάδες» δεν γίνονται με βάση την ιδεολογία τους. Οι «Μεταξάδες» επιλέγουν συμμάχους σύμφωνα με τα ταξικά συμφέροντα που αυτοί εκπροσωπούν. Και τα ταξικά συμφέροντα που εκπροσωπούσε ο Μεταξάς και το καθεστώς του, ήταν απολύτως εξαρτημένα και διασυνδεδεμένα με την Αγγλία. Γεγονός που δεν θα μπορούσε να παραβλέψει ο – και κατά τα άλλα – πολύ καλός φίλος του Γκαίμπελς, ο Μεταξάς.

Για να αντιληφθεί κανείς τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που παίζονταν στην Ελλάδα και το μέγεθος της οικονομικής επιρροής της Αγγλίας στη χώρα είναι ενδεικτικό το εξής στοιχείο:

Το εξωτερικό χρέος της χώρας το 1932 έφτανε τα 1,022 δισεκατομμύρια χρυσά φράγκα, ενώ το εσωτερικό χρέος ήταν 144 εκατομμύρια χρυσά φράγκα. Βασικοί δανειστές της χώρας και κάτοχοι των ελληνικών χρεογράφων ήταν ο οίκος «Hambro» του Λονδίνου, το συγκρότημα «Speyer and Co» της Ν. Υόρκης και η Εθνική Τράπεζα Αθηνών. Το 67,42% του εξωτερικού χρέους ήταν αγγλικά κεφάλαια, το 9,88% ήταν κεφάλαια των ΗΠΑ, το 7,52% ήταν γαλλικά κεφάλαια, το 5,40% σουηδικά, το 3,44% βελγικά. Μόλις το 1,7% ήταν γερμανικά και μόλις το 1,65% ήταν ιταλικά (2).

Επομένως, ήταν τέτοια η πρόσδεση της Ελλάδας στην Αγγλία, που το μεταξικό καθεστώς δεν θα μπορούσε ποτέ να διανοηθεί να σταθεί απέναντί της. Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που οι ίδιοι οι Άγγλοι αποτιμούσαν το (φασιστικό) καθεστώς Μεταξά, το οποίο με την εγκαθίδρυσή του όχι μόνο δεν περιόρισε, αλλά αντίθετα ενίσχυσε τις σχέσεις της χώρας με την Αγγλία. Ο υφυπουργός της Αγγλίας, Ρ. Βάνσιταρτ, έγραφε σε υπόμνημά του το Μάη του 1937 για τις ελληνοβρετανικές σχέσεις: «Βρήκαμε ότι το καθεστώς Μεταξά είναι πολύ πιο συνεννοήσιμο από πολλά από τα προϋπάρχοντα καθεστώτα» (3).

Όσο για τον Μεταξά, τον Μάη του 1940, λίγους μήνες πριν την κήρυξη του πολέμου, έλεγε στην «Ντέιλι Τέλεγκραφ»:«Είμεθα ουδέτεροι εφ” όσον χρόνον η Αγγλία θέλει να είμεθα ουδέτεροι. Τίποτα δεν κάνομε χωρίς συνεννόησιν με την Αγγλία και, τις περισσότερες φορές ό,τι κάνομε γίνεται κατά σύστασιν ή παράκλησιν της Αγγλίας. Η Ελλάς είναι ζωτικό τμήμα της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης» (4)

Την ίδια εποχή, στις 6/5/1940, παραμονές του πολέμου, επαναλάμβανε: «Είναι φυσικό, κράτη παραθαλάσσια σαν εμάς να είμεθα φιλικά με τους Άγγλους και κράτη μεσόγεια σαν τη Βουλγαρία, με τους Γερμανούς. Η διαφορά των πολιτευμάτων δεν παίζει ρόλο (…). Και η Ιταλία στο βάθος, τη φιλία προς την Αγγλία ζητά. Μόνο που αυτή ακολουθεί το δρόμο του μεγάλου, ενώ εμείς είμαστε μικροί» (5)

Αλλά ακόμα και πριν από την κήρυξη της δικτατορίας του, ο Μεταξάς ήταν σαφής: «Αν και είναι βεβαίως παράτολμον εις την πολιτική να δημιουργή κανείς δόγματα, η Ελλάς δύναται να θέση ως δόγμα πολιτικόν ότι εν ουδεμία περιπτώσει δύναται να ευρεθή εις στρατόπεδον αντίθετον εκείνου εις το οποίον θα ευρίσκετο η Αγγλία. Δυνάμεθα τούτο να το θεωρήσωμεν ως δόγμα. Εγώ τουλάχιστον το ασπάζομαι» (6)

Το «Όχι» λοιπόν του Μεταξά δεν είχε τίποτα το «πατριωτικό». Ήταν… «συμφεροντολογικό». Και μάλιστα υπό την πιο ιταμή εκδοχή του «συμφέροντος». Δηλαδή του συμφέροντος ενός ταξικού καθεστώτος που, παρά τη διαφορά των πολιτευμάτων, συνέχιζε αδιατάρακτα την πρόσδεση της Ελλάδας υπό το «αγγλικό δόγμα» και αντιμετώπιζε τη χώρα ως «ζωτικό τμήμα της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης».

Αυτή ήταν η σχέση του Μεταξά με τον «πατριωτισμό».

Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά για ένα καθεστώς που δολοφονούσε εργάτες, όπως δολοφόνησε ο Μεταξάς τους καπνεργάτες το ’36. Για ένα καθεστώς που διέπραξε το αδιανόητο: Παρέδωσε στην Γκεστάπο (και μάλιστα μετά από το ιστορικό γράμμα του Ζαχαριάδη) τους πραγματικούς πατριώτες, τους Έλληνες δημοκράτες και κομμουνιστές πολιτικούς κρατούμενους, που ζητούσαν να πολεμήσουν τον εισβολέα. Που διέδιδε τα «φώτα του ελληνικού πολιτισμού» μέσω των πρακτικών του Έλληνα «Μέγκελε», του αρχιδολοφόνου (και κατοπινού βουλευτή της ΕΡΕ) Μανιαδάκη, δεξί χέρι του Μεταξά, που πολλές από τις μεθόδους του στα μπουντρούμια της Ασφάλειας εφαρμόστηκαν στα χιτλερικά στρατόπεδα και στα μπουντρούμια των δικτατοριών της Λατινικής Αμερικής. Δεν θα μπορούσε να έχει καμία σχέση με τον πατριωτισμό ένα καθεστώς, μέσω του οποίου, όπως ο ίδιος ο Μεταξάς έλεγε: «Η Ελλάδα έγινε ένα Κράτος αντικομμουνιστικό, Κράτος αντικοινοβουλευτικό, Κράτος ολοκληρωτικό…». Ένα καθεστώς που μετά τη στάση πληρωμών του 1932, κι ενώ η Ελλάδα πλήρωνε μετά από συμφωνίες με τους δανειστές το 30% των τόκων που χρωστούσε, εκείνο – το καθεστώς Μεταξά – εξασφάλισε σε τοκογλύφους και κερδοσκόπους αποπληρωμές που έφτασαν μέχρι και το 43%. Δεν θα μπορούσε να έχει καμία σχέση με τον πατριωτισμό ένα καθεστώς που περιγράφεται ως εξής:

«Τα βασανιστήρια που εφάρμοσαν οι χαφιέδες της δικτατορίας (σ.σ.: του Μεταξά) εναντίον των αντιπάλων του καθεστώτος, των κομμουνιστών, σοσιαλιστών, δημοκρατικών, εναντίον των πρωτοπόρων εργατών, φοιτητών, αγροτών και διανοουμένων είναι πολύ δύσκολο να περιγραφούν. Το ρετσινόλαδο και ο πάγος ήταν από τις κυριότερες μεθόδους βασανισμού για την απόσπαση «ομολογιών» και «δηλώσεως μετανοίας». Το βασανιστήριο του ρετσινόλαδου εφαρμοζόταν περίπου με τον παρακάτω τρόπο: Στο τραπέζι του ανακριτή – βασανιστή υπήρχαν τρία ποτήρια, το ένα με 30 δράμια, το άλλο με 75 και το τρίτο με 100 δράμια ρετσινόλαδο. Αν ο ανακρινόμενος δεν ομολογούσε ή δεν υπέγραφε του έδιναν να πιει το πρώτο ποτήρι. Στην περίπτωση που αρνιόταν και έφερνε αντίσταση άρχιζαν το άγριο ξυλοκόπημα, τη φάλαγγα ή χρησιμοποιούσαν άλλες μεθόδους βασανισμού. Ύστερα από μισή ώρα, Ο Μεταξάς περιχαρής στο πλευρό του υπουργού προπαγάνδας του Χίτλερ, του Γκαίμπελς, κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην Αθήνα, στις 21/9/1936…

Ο Μεταξάς περιχαρής στο πλευρό του υπουργού προπαγάνδας του Χίτλερ, του Γκαίμπελς, κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην Αθήνα, στις 21/9/1936…

εφόσον ο αρχιβασανιστής – ανακριτής το έκρινε σκόπιμο, ακολουθούσε το δεύτερο στάδιο
Ο Μεταξάς περιχαρής στο πλευρό του υπουργού προπαγάνδας του Χίτλερ, του Γκαίμπελς, κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην Αθήνα, στις 21/9/1936…
ανάκρισης και ο κρατούμενος έπινε το δεύτερο ποτήρι των 75 δραμιών. Αν η αντίσταση του κρατουμένου ήταν μεγάλη, ύστερα από ένα τετράωρο γινόταν και η τρίτη «ανάκρισις» και τον υποχρέωναν να πιει ένα ποτήρι των 100 δραμιών. Σ” αυτό το διάστημα και αρκετές ώρες ύστερα από την επενέργεια του καθαρτικού, ο κρατούμενος ήταν κλεισμένος στο κελί του και δεν του επέτρεπαν να πάει στο αποχωρητήριο αποτέλεσμα ήταν ότι ο κρατούμενος γινόταν αληθινό ράκος και το κελί, στο οποίο τον άφηναν κλεισμένο τέσσερις, πέντε και περισσότερες μέρες, αληθινός υπόνομος. Το δεύτερο βασανιστήριο ήταν η στήλη πάγου. Ανέβαζαν τον κρατούμενο στην ταράτσα της Ασφάλειας και τον υποχρέωναν να καθίσει γυμνός πάνω σε μια στήλη πάγου. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο με του ρετσινόλαδου. Ο κρατούμενος γινόταν αληθινό ράκος. Πολλές φορές οι βασανιστές τον υποχρέωναν να κάθεται τόση πολλή ώρα πάνω στον πάγο, ώστε ορισμένοι κρατούμενοι πάθαιναν κρυοπαγήματα (…). Άλλο βασανιστήριο ήταν το τράβηγμα των νυχιών με τσιμπίδες. Σε άλλους έβαζαν σπίρτα στα νύχια και τα άναβαν ή τους έκαιγαν το κορμί με τσιγάρο. Άλλους τους χτυπούσαν με σακουλάκια άμμο στα πόδια. Το ξύλο και τα βασανιστήρια γίνονταν συνήθως στην ταράτσα της Γενικής ή Ειδικής Ασφάλειας για να μην ακούγονται οι φωνές του κρατουμένου (…). Οι βασανιστές του Κ. Μανιαδάκη χρησιμοποιούσαν και πολλά άλλα μέσα για να αποσπάσουν «ομολογίες» ή «δηλώσεις» και να υποτάξουν τους δημοκράτες στο φασιστικό καθεστώς. Μια μεσαιωνική μέθοδος βασανισμού που χρησιμοποιούσαν ήταν το σιδερένιο στεφάνι. Το περνούσαν στο κεφάλι του κρατουμένου και το έσφιγγαν σιγά σιγά όσο προχωρούσε η ανάκριση. Άλλο μέσο ήταν η περίφημη «πιπεριά» που προκαλούσε φοβερό άγχος στον κρατούμενο και η «γάτα» που καταξέσκιζε τις σάρκες. Η πιο συνηθισμένη μέθοδος ήταν η «φάλαγγα». Αφού επί ώρες έδερναν οι βασανιστές τον κρατούμενο στα πέλματα με δεμένα πόδια σ” ένα κρεβάτι ή μια καρέκλα, ύστερα τον υποχρέωναν να τρέχει ξυπόλυτος στην ταράτσα της Ασφάλειας. Η ίδια ομάδα βασανιστών στην Ασφάλεια χρησιμοποιούσε και μια ακόμα βάρβαρη μέθοδο: Αφού έκανε ράκος τον κρατούμενο από το ξύλο, τον περιέλουζε κατόπιν με κουβάδες βρώμικο νερό (…). Υπολογίζεται ότι εκτός από τους δεκάδες αγωνιστές που πέθαναν από τις κακουχίες στις φυλακές και τις εξορίες και τις εκατοντάδες που παραδόθηκαν από το ξενοκίνητο καθεστώς της 4ης Αυγούστου στους Γερμανοϊταλούς κατακτητές και εκτελέστηκαν, 12 τουλάχιστον δολοφονήθηκαν στην περίοδο της 4ης Αυγούστου κατά τον ίδιο τρόπο στα διάφορα φασιστικά κάτεργα. Γενική αρχή του καθεστώτος ήταν «σακατεύετε, αλλά μη σκοτώνετε». Οι αφηνιασμένοι βασανιστές δεν μπορούσαν πάντα να συγκρατήσουν το «ζήλο» τους σε ορισμένα όρια. Έπειτα, πολλές δολοφονίες έγιναν προμελετημένα, γιατί το καθεστώς ήθελε να «ξεπαστρέψει» και μερικούς για να φοβηθούν και να «σπάζουν» ευκολότερα οι άλλοι. Σε πολλές δεκάδες φτάνουν οι πολίτες που τρελάθηκαν, έγιναν φυματικοί ή ανάπηροι ή υπέφεραν για πολλά χρόνια ύστερα από τα βασανιστήρια (…)» (7).

Από τις τάξεις αυτού, του φασιστικού και δολοφονικού μεταξικού καθεστώτος, από τις τάξεις εκείνων που διόρισαν πρωθυπουργό τον Μεταξά το 1936, τους απόντες από το μεγαλειώδες «Όχι» του ελληνικού λαού στα βουνά, στις πόλεις και στα χωριά, βγήκαν οι δοσίλογοι, οι γερμανοτσολιάδες και οι ταγματασφαλίτες. Αυτοί που όταν ο ελληνικός λαός πολεμούσε και απελευθέρωνε τη χώρα από τους κατακτητές, εκείνοι έδιναν τον παρακάτω όρκο:

«Ορκίζομαι εις τον Θεόν τον άγιον τούτον όρκον, ότι θα υπακούω απολύτως ΕΙΣ ΤΑΣ ΔΙΑΤΑΓΑΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΑΔΟΛΦΟΥ ΧΙΤΛΕΡ. Θα εκτελώ πιστώς απάσας τας ανατεθεισομένας μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις τας διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς, ότι διά μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεών μου, τας οποίας διά του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ».

(Ο Όρκος των Ταγμάτων Ασφαλείας)…

«Με αρχηγούς Σαμαρινιώτη, τον Σαράφη και τον Άρη, ξεψυχάει ο αγκυλωτός του φασισμού…»
Αντίθετα, οι πραγματικοί πατριώτες, αυτοί που μαζί με τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού έδωσαν τον αγώνα για το ψωμί, την τιμή και τη λευτεριά του λαού, ήταν οι άλλοι. Και οι όρκοι τους ήταν αυτοί:

«Εγώ, παιδί του Ελληνικού Λαού, ορκίζομαι ν’ αγωνιστώ πιστά στις τάξεις του ΕΛΑΣ για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του Λαού μας, κι ακόμα, να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιός του αγρότη. Δέχομαι

«Με αρχηγούς Σαμαρινιώτη, τον Σαράφη και τον Άρη, ξεψυχάει ο αγκυλωτός του φασισμού…»

«Με αρχηγούς Σαμαρινιώτη, τον Σαράφη και τον Άρη, ξεψυχάει ο αγκυλωτός του φασισμού…»

προκαταβολικά και την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Έθνους και του λαού και υπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω εάν δεν ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου και δεν γίνει ο Λαός νοικοκύρης στον τόπο του».

(Ο Όρκος της πρώτης αντάρτικης ομάδας του ΕΛΑΣ στη Ρούμελη που έγραψε ο Άρης Βελουχιώτης και δόθηκε το 1942 στη Γραμμένη Οξιά).

«Ορκίζομαι στον Ελληνικό Λαό και τη συνείδησή μου, ότι θ’ αγωνισθώ έως την τελευταία σταγόνα του αίματός μου για την πλήρη απελευθέρωση της Ελλάδας από τον ξένο ζυγό. Ότι θα αγωνιστώ για την περιφρούρηση των συμφερόντων του Ελληνικού Λαού και την αποκατάσταση και κατοχύρωση των ελευθεριών και όλων των κυριαρχικών δικαιωμάτων του. Για τον σκοπό αυτό θα εκτελώ ευσυνείδητα και πειθαρχικά τις εντολές και οδηγίες των ανωτέρων μου οργάνων και θ’ αποφεύγω κάθε πράξη που θα με ατιμάζη σαν άτομο και σαν αγωνιστή του Εργαζόμενου Ελληνικού Λαού».

(Ο Όρκος του Ελασσίτη, όπως δημοσιεύτηκε στον «Απελευθερωτή», όργανο της ΚΕ του ΕΛΑΣ, Αθήνα 27 Απριλίου 1943)

Αυτοί ήταν οι πατριώτες που είπαν το «Όχι» στην Κατοχή. Αυτοί, οι κυνηγημένοι από το καθεστώς Μεταξά πριν τον πόλεμο, οι κυνηγημένοι ΕΑΜίτες από το μετά Βάρκιζα και από το μετεμφυλιακό καθεστώς. Αυτοί ήταν που όταν χρειάστηκε έδειξαν το πώς οι πατριώτες αγαπούν την Ελλάδα. Όπως ακριβώς το είχε πει ο Μπελογιάννης στους στρατοδίκες του:

«Με την καρδιά τους και με το αίμα τους».

****

(1) Φοίβου Γρηγοριάδη: «Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας 1909 – 1940», εκδόσεις Κ. Καπόπουλος, τόμος 4ος, σελ. 344

(2) «Ιστορία Ελληνικού Εθνους», «Εκδοτική Αθηνών» τόμος ΙΕ, σελ. 335-338

(3) Γ. Ανδρικόπουλου: «Οι ρίζες του ελληνικού φασισμού», εκδόσεις «ΔΙΟΓΕΝΗΣ», σελ 25

(4) «Τα Μυστικά Αρχεία του Φόρεϊν Οφφις», ΒΙΠΕΡ, εκδόσεις «ΠΑΠΥΡΟΣ», σελ. 76

(5) Ιωάννου Μεταξά: «Ημερολόγιο», εκδόσεις «Γκοβόστης», τόμος Δ’, σελ. 467

(6) Ιωάννου Μεταξά: «Ημερολόγιο», τόμος Δ’, σελ. 77.

(7) Σπύρου Λιναρδάτου, «Η 4η Αυγούστου», εκδόσεις «Θεμέλιο»

Πηγή:enikos.gr

Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

ΦΑΣΙΣΤΑΣ ΚΥΝΗΓΗΘΗΚΕ ΣΤΟ ΤΕΙ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΦΩΝΑΞΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ "ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΝ"!!!!

Την Πέμπτη 24/10 πραγματοποιήθηκε κατάληψη στην σίτιση του ΤΕΙ Αθήνας, στο κάτω εστιατόριο, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και με πρόταγμα την ελεύθερη σίτιση. Κατά τη διάρκεια της δράσης, εντοπίσητκε στο χώρο του εστιατορείου φασίστας-φοιτητής της ΣΕΥΠ.

Ο συγκεκριμένος είχε τσάντα με συνθήματα ρατσιστικά-εθνικιστικά, μαιάνδρους και ελληνική σημαία. Το περιεχόμενο της τσάντας σιγούρεψε τις υποψίες μας αφού βρήκαμε χειρόγραφο με συνθήματα και υπογραφή Χρυσή Αυγή και σβάστικα. Ο τυπος εκδιώχθηκε από το εστιατόριο κλωτσιδών και κυνηγήθηκε (έγινε λούης) ως την Καβάλας, με προορισμό την τρύπα του και την αγκαλιά της μαμάς του. Πρίν φύγει, και με ειρωνικό-απειλητικό ύφος, μας προειδοποίησε οτι θα πάρει τηλέφωνοι για ενισχύσεις. Από τη στιγμή που έφυγε, παρατηρήθηκαν πολλές ύποπτες κινήσεις (τύποι με τηλέφωνα, μηχανάκια) στο χώρο του ΤΕΙ. Πράγματι, μετά από 20 λεπτά οι ενισχύσεις έφτασαν... Η μαμά και ο μπαμπάς έτοιμοι να υπερασπιστούν το φασίστα γιο! Σε έξαλλη κατάσταση, απαιτούσαν πίσω την τσάντα του λεβέντη τους. Το σκηνικό εξελίχθηκε σε έντονο διαπληκτισμό με τους γονείς, οι οποίοι φάσκοντας και αντιφάσκοντας σε οποιοδήποτε πολιτικό επιχείρημά μας είτε σε αναφορά σε πρόσφατα γεγονότα (δολοφονία Παύλου Φυσσα) απαντούσαν με υβριστικά σχόλια κατακρίνοντας μας για την εμφάνισή μας ( τατουάζ, σκουλαρίκια) και αποκαλώντας μας άπλυτους. Τα σχόλια τους φανέρωσαν οτι οι ιδέες τους ήταν παραπλήσιες με του γιού τους, δείχνοντας ανοχή στις πράξεις του, και γι'αυτό τους απωθήσαμε δυναμικά με συνθήματα. Αφού δεν βρήκαν το δίκιο τους ( και την τσάντα του γιού τους) τραμπουκίζοντας μας, κατέφυγαν στους μπάτσους. Δυστυχώς γι'αυτούς η διοίκηση δεν επέτρεψε στους μπάτσους να μπούνε στο χώρο του ΤΕΙ (για δικούς της λόγους προφανώς), παρόλο που η μάνα, τους παρότρυνε να μπούν και να «γαμήσουν το άσυλο».

Εμείς από την πλευρά μας, απαντούσαμε, απαντάμε και θα απαντάμε πως οποιαδήποτε φασιστική,ρατσιστική, εθνικιστική άποψη και δράση εκδηλώνεται στο χώρο του ΤΕΙ, θα εκδιώκεται με κάθε τρόπο και μέσο. Στεκόμαστε ενάντια στους φασίστες και σε όσους τους υποστηρίζουν είτε σιγοντάροντας τους είτε μένοντας απαθείς σε όσα κάνουν.

ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΤΕΙ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ...

ΑΣΤΑ | ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ/ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΡΙΕΣ

ΠΗΓΗ

Ξυλοκόπησαν 19χρονο μέχρι θανάτου γιατί «τους έπαιρνε τη δουλειά»




Ένας 19χρονος Ιταλός ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από νεαρούς Άγγλους στην πόλη Μέιντστον του Κεντ επειδή «τους έκλεβε την δουλειά».

Σύμφωνα με τον ιταλικό Τύπο, οι δράστες, ηλικίας 21 έως 25 ετών προπηλάκισε τον Ιταλό σερβιτόρο και έναν φίλο του ενώ εργάζονταν στο εστιατόριο, κατηγορώντας τους ότι «κλέβουν την δουλειά από τους ντόπιους που έχουν ανάγκη».

Δεν έμειναν όμως εκεί, αλλά τους ακολούθησαν στο σπίτι όπου έμεναν και αφού έσπασαν την εξώπορτα, ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου τον 19χρονο Λεότα. Ο φίλος του μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο της περιοχής με τραύματα στο κεφάλι, το λαιμό και την πλάτη.

Οι δράστες συνελήφθησαν από την τοπική αστυνομία, ωστόσο όπως είπε εκπρόσωπος της στο ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ANSA, «δεν υπάρχει ακόμη απόλυτη βεβαιότητα ότι η επίθεσης ήταν ρατσιστικού χαρακτήρα»

ΠΗΓΗ

Τους γονείς της μικρής Μαρίας ίσως εντόπισαν οι βουλγαρικές αρχές

Δηλαδή έλεγαν αλήθεια οι δύο Έλληνες Ρομά «γονείς» ότι τους την είχε αφήσει η Βουλγάρα Ρομά φυσική της μητέρα; Δηλαδή δεν την έκλεψαν για να τη βάζουν να ζητιανεύει και να χορεύει ή για να της πάρουν τα όργανα όταν μεγαλώσει; Δηλαδή ρε φίλε, πώς έρχονται έτσι αυτοί οι Βούλγαροι και μας χαλάνε την τόσο ωραία ιστορία που πουλούσαμε μαζί με τόνους ρατσισμού;

Σόφια, Βουλγαρία

Ζευγάρι βουλγάρων ρομά ανακρίθηκε την Πέμπτη από την αστυνομία, καθώς -σύμφωνα με βουλγαρικά μέσα ενημέρωσης- ενδέχεται να είναι οι βιολογικοί γονείς της μικρής Μαρίας, του κοριτσιού που εντοπίστηκε στον οικισμό των Ρομά στα Φάρσαλα.

Η αστυνομία αρνήθηκε να κάνει οποιοδήποτε σχόλιο για την ανάκριση αυτή, η οποία διεξήχθη, σύμφωνα με τα μέσα ενημέρωσης, στην πόλη Γκούρκοβο (κεντρική Βουλγαρία).

Σύμφωνα με τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, ένα από τα παιδιά του ζευγαριού, της Σάσας και του Ατανάς Ρούσεφ, δήλωσε προς τους δημοσιογράφους στο Νικολάεβο, όπου ζει η οικογένεια, ότι η μητέρα του αναγνώρισε την Μαρία βλέποντάς την στην τηλεόραση.

Ο αδελφός του Ατάνας Ρούσεφ, ο Άνγκελ, επιβεβαίωσε ότι η Σάσα είχε «εγκαταλείψει ένα παιδί στην Ελλάδα επειδή δεν είχε χρήματα ούτε χαρτιά ταυτότητας».

Η τηλεόραση έδειξε ξανθά παιδιά -κυρίως τον Ίσους, ηλικίας 15 ετών, και ένα άλλο περίπου δύο ετών- στον οικισμό των ρομά στο Νικολάεβο.

Ο Ίσους, τον οποίο επικαλούνται τα πρακτορεία ειδήσεων, δήλωσε επίσης πως η μητέρα του είχε εγκαταλείψει την Μαρία επειδή δεν είχε χρήματα για να επιστρέψει.

Οι γείτονες των Ρούσεφ επιβεβαίωσαν επίσης πως η οικογένεια είχε πάει στην Ελλάδα. Ορισμένοι υποστήριξαν πως η μητέρα πούλησε το παιδί της για 500 λέβα (250 ευρώ).

ΠΗΓΗ

Πικρές αλήθειες και μύθοι για την 28η Οκτωβρίου

Ένα ενδιαφέρον άρθρο που μπορεί να μην μας εκφράζει ιδεολογικά αλλά το παραθέτουμε προς προβληματισμό , καθώς θεωρούμε ότι εμπεριέχει ενδιαφέροντα στοιχεία & παραμέτρους προς ανάγνωση.

Η κατάργηση της σημερινής παρωχημένης μορφής των λεγόμενων εθνικών εορτών και η ολοσχερής εκ θεμελίων ανανοηματοδότηση του περιεχομένου τους, ώστε πλέον μέσω αυτών να προωθούνται αποκλειστικά και μόνο ειρηνιστικές, ανθρωπιστικές και αντιμιλιταριστικές αξίες,και όχι η φετιχοποιημένη λατρεία των συνόρων, πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να αποτελέσει προτεραιότητα για μια ριζοσπαστική Αριστερά – εάν τυχόν η τελευταία θέλει πραγματικά να μετασχηματίσει την κοινωνία προς μια κατεύθυνση που θα φέρει διαυγές διεθνιστικό και ταξικό πρόσημο. Για να συμβεί όμως το τολμηρό αυτό βήμα συλλογικού εκδημοκρατισμού, καθίσταται αναγκαία πρωτίστως η αποδόμηση όλης εκείνης της εθνικιστικής μυθολογίας που έχουμε συνηθίσει να τη θεωρούμε “αυτονόητη”, αφού επί σειρά αιώνων παρεμβαίνει στις ανθρώπινες συνειδήσεις, θολώνει εσκεμμένα τα ιστορικά γεγονότα και συσκοτίζει τα επίδικα διακυβεύματα. Διότι οι βερμπαλιστικές σχολικές ρητορείες για το τι σημαίνει “ηρωισμός”, όχι μόνο απέχουν παρασάγγας από την τραγική πραγματικότητα, αλλά οδηγούν εύκολα στην άκριτη αποδοχή στρατοκρατικών αντιλήψεων που καταφάσκουν στις θυσίες ανθρώπινων ζωών, αρνούμενες να αναζητήσουν εναλλακτικές μορφές αντιστάσεων, οι οποίες ναι μεν συνήθως αποδίδουν μεταγενέστερα αλλά σε τελική ανάλυση διαφυλάσσουν πληρέστερα τα ύψιστα έννομα αγαθά. Αρκεί βεβαίως, ως έλλογοι άνθρωποι, να κατανοήσουμε επιτέλους ότι σε αυτά τα αγαθά δεν περιλαμβάνονται κατά προτεραιότητα τα άψυχα εδάφη.

***

Στον τομέα αυτόν την Αριστερά την περιμένει ακόμη πολλή ιδεολογική δουλειά, όχι μόνο έναντι της κοινωνίας αλλά και έναντι του ίδιου της του εαυτού, καθώς οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του κράτους έχουν προς το παρόν διασφαλίσει ότι η καταθλιπτική ηγεμονία των αντίθετων ιδεών είναι καλά εμπεδωμένη στους πολίτες.

Έτσι, και ως προς την 28η Οκτωβρίου, οι ιστορικές αλήθειες αποσιωπούνται και αντικαθίστανται από εθνικούς μύθους. Ένας τέτοιος μύθος, π.χ., λέει ότι η Ελλάδα του Μεταξά ήταν εντελώς απροετοίμαστη όταν δέχτηκε επίθεση από μια “ισχυρή και πάνοπλη” Ιταλία.

Όμως, στην πραγματικότητα, η ελληνοϊταλική σύγκρουση, ως τμήμα του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, έγινε για την αναδιανομή ευαίσθητων και γεωπολιτικά ζωτικών περιοχών του κόσμου. Η ιμπεριαλιστική Ιταλία μέσα στον απόηχο της οικονομικής κρίσης του 1930, ήθελε να αποκτήσει πρόσβαση στις περιοχές των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου, ως προγεφύρωμα για την Αίγυπτο, που γειτονεύει με τα πετρέλαια. Στην Ελλάδα, επίσης, η μεγάλη πλειονότητα των καπιταλιστών τασσόταν υπέρ της ιμπεριαλιστικής Αγγλίας. Ανέκαθεν ο αγγλόφιλος ως προς την εξωτερική του πολιτική δικτάτορας Μεταξάς και οι Έλληνες καπιταλιστές, που τον είχαν στηρίξει αναφανδόν, ελπίζανε διακαώς να πετύχουν τον διαμελισμό της Αλβανίας, και επομένως θεώρησαν την ιταλική εισβολή ως μια θαυμάσια ευκαιρία για περάσουν στην αντεπίθεση και να καρπωθούν ένα κομμάτι της Νότιας Αλβανίας, προς όφελος φυσικά της ελληνικής άρχουσας τάξης και όχι των εργαζομένων.

Βεβαίως, προκειμένου να κινητοποιηθούν οι εργαζόμενοι και να πάνε να πολεμήσουν (και να σκοτωθούν) καλλιεργείται ένα τεχνητό κλίμα εθνικής έξαρσης και ευφορίας. Οι δε αξιωματούχοι της 4ης Αυγούστου είναι γνωστό ότι παρέμεναν στα μετόπισθεν, μέσα σε ασφαλή καταφύγια δίδοντας εντολές για συνεχείς εφόδους των φαντάρων και για ατελείωτες οδυνηρές πορείες θανάτου μέσα στα χιόνια. Ο φασίστας Μεταξάς αδημονούσε γι’ αυτή τη στιγμή, και κάθε άλλο παρά ένιωσε αιφνιδιασμένος. Μάλιστα, ακολουθούσε επί χρόνια μια τεράστια κούρσα εξοπλισμών που στοίχιζε πανάκριβα στη ζωή του κάθε φτωχού Έλληνα εργάτη. Αγόραζε αφειδώς αεροπλάνα (115 τον αριθμό!), πυροβόλα, δεκάδες χιλιάδες τουφέκια, εκατοντάδες χιλιάδες βλήματα και ξόδευε εκατοντάδες εκατομμύρια δραχμές για την αγορά ασύρματου υλικού. Τα ποσά αυτά για τα δεδομένα της εποχής ήταν εξωφρενικά, ενώ οι μόνοι που έβγαιναν κερδισμένοι ήταν τα αδηφάγα αφεντικά της πολεμικής βιομηχανίας, των οποίων ο Μεταξάς υπήρξε πιστός υπηρέτης.

Το 1939, για παράδειγμα, ο ελληνικός στρατός υπέγραψε κολοσσιαία συμβόλαια με την ΠΥΡΚΑΛ του Μποδοσάκη γα παραγωγή πυρομαχικών αξίας 600 εκατομμυρίων δραχμών Τα στοιχεία του Γ.Ε.Σ., σε αντίθεση με την επίσημη προπαγάνδα μας που ακόμη και σήμερα μιλάει για τον δήθεν ελάχιστο αριθμό Ελλήνων που βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους αναρίθμητους Ιταλούς, αποκαλύπτουν ότι λίγες μέρες μετά το ξέσπασμα του πολέμου ο ελληνικός στρατός ήταν ισοδύναμος με τον ιταλικό: διέθεταν περίπου από 240.000 άντρες ο καθένας (βλ. σχετικά το άρθρο της Κατερίνας Θωίδου στην Εργατική Αλληλεγγύη, τχ. 545, Οκτώβριος 2002). Έτσι, η σύγκρουση αυτών των δύο γιγαντιαίων πολεμικών μηχανών δημιούργησε ένα τεράστιο σφαγείο, η ύπαρξη του οποίου σήμερα αποκρύπτεται επιμελώς διότι καταχωνιάζεται κάτω από τα επαναλαμβανόμενα μελωδικά άσματα της εποχής, που υφαίνουν έντεχνα σε τηλεθεατές και ακροατές μια ρομαντική ατμόσφαιρα παντελώς “εκτός τόπου και χρόνου” (φιλοδοξώντας πιθανώς να διατηρήσουν και τις επόμενες γενεές μια διαρκή “ετοιμοπόλεμη κατάσταση”). Λίγοι γνωρίζουν ότι μέσα σε έξι μόνο μήνες σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν βαριά 75.000 φαντάροι, ιλιγγιώδης αριθμός για την εποχή εκείνη. Οι λεπτομερείς περιγραφές του Άγγελου Τερζάκη για τα κρυοπαγήματα και τη φρίκη είναι συγκλονιστικές και αδιάψευστες. Αυτή είναι η απομυθοποιημένη, αποκρουστική και φριχτή όψη του λεγόμενου ελληνοαλβανικού έπους, και υπό ένα τέτοιο πρίσμα πρέπει να την αντιμετωπίζει κάθε ασυμβίβαστος αριστερός ειρηνιστής που θέλει να αλλάξει τον κόσμο και να αντιστέκεται με αντιεθνικιστική συνέπεια προς όλους όσοι ωφελούνται από το δράμα του πολέμου.

***

Ο άνθρωπος, ευτυχώς, δεν γεννιέται πολεμιστής. Οι ατεκμηρίωτες θεωρίες περί έμφυτης βίας και δολοφονικών ενστίκτων δεν μπορούν πειστικά να μας εξηγήσουν το γιατί χρειάζεται κάθε φορά τόση προσπάθεια από τις κρατικές εξουσίες ώστε να μπορέσει να μετατραπεί ένας φυσιολογικός άνθρωπος σε στρατιώτη πρόθυμο να σκοτώσει (τάχα αμυνόμενος). Η επιστήμη έχει αποδείξει ότι ο άνθρωπος γεννήθηκε ως θήραμα (π.χ. αρχικά τον κυνηγούσαν τα άγρια ζώα) και πολύ αργότερα έγινε θύτης (για υλικούς λόγους, δηλαδή λόγω της ανακάλυψης των εργαλείων και της φωτιάς). Από τότε δηλαδή που ξεκίνησαν οι πόλεμοι, απαιτείται ολόκληρη τελετουργία προκειμένου να καμφθούν οι αντιστάσεις του κάθε ατόμου σε αυτή τη βαρβαρότητα, ακριβώς διότι πρόκειται για μια αφύσικη κατάσταση. Απαιτείται μετάβαση σε μια άλλη σφαίρα που συνοδεύεται με έκσταση, τεχνητό ενθουσιασμό, αίσθημα φρενήρους “μέθης”, κατασκευασμένο πνεύμα “κοινότητας συμφερόντων” (λες και τα αποτελέσματα του πολέμου με την Ιταλία θα ήταν τα ίδια για φτωχούς και πλούσιους), συστηματική πλύση εγκεφάλου (κυρίως κατά την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία) και επιδίωξη “ηρωικής αυτοθυσίας” (κατά ρητή παράβαση του βιολογικού ενστίκτου της αυτοσυντήρησης).

Δεν είναι τυχαίο ότι σε πολλές κοινωνίες (ιστορικές και σύγχρονες), για να πετύχει αυτή η διαδικασία, χρησιμοποιούνται διάφορες τελετές μύησης, αλλά και γίνεται χρήση αλκοόλ και παραισθησιογόνων ουσιών. Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι χρειάζεται να περάσει κανείς σε μια “κατάσταση υπέρβασης” για να μπορέσει να υψώσει το χέρι του και να αφαιρέσει μια άλλη ανθρώπινη ζωή, δηλαδή για να θέλει να σκοτώσει ή για να αδιαφορεί αν θα σκοτωθεί. Γι’ αυτό το λόγο η πρακτική της δολοφονίας, και μάλιστα μαζικού τύπου, που ως μέθοδος νομιμοποιείται επίσημα και απόλυτα από την εξουσία σε καιρό πολέμου (ενώ αντιθέτως, με περισσή υποκρισία, κατακρίνεται σφόδρα στην περίπτωση π.χ. ένοπλων οργανώσεων που αντιμάχονται το ταξικά καταπιεστικό σύστημα σε περίοδο ειρήνης), δεν γινόταν ποτέ –ούτε καν στην αρχαιότητα– τόσο εύκολα αποδεκτή. Άλλωστε, υπήρξαν πάρα πολλοί άνθρωποι που σε όλες τις εποχές με κάθε τρόπο προσπάθησαν να αποφύγουν τη συμμετοχή τους στην παράλογη σφαγή που λέγεται πόλεμος (ακόμη και με αυτοακρωτηριασμούς). Όσο για το παραπλανητικό επιχείρημα περί (κακού) “επιτιθέμενου” και (καλού) “αμυνόμενου”, είναι αρκετό να εξετάσει κανείς, λ.χ., τους σημερινούς εκατέρωθεν ισχυρισμούς Γεωργίας και Ρωσίας για να διαπιστώσει όχι μόνο τον προσχηματικό του χαρακτήρα αλλά και την ασάφεια και μεροληψία που περικλείει.

Με βάση τα παραπάνω, συνεπώς, η 28η Οκτωβρίου θα πρέπει να μετουσιωθεί σε μέρα αφιερωμένη ενάντια στην κρατική και διακρατική βία και ενάντια σε κάθε είδους πόλεμο, χωρίς γιορτές, πολεμοχαρείς παρελάσεις ή εμπρηστικά και μεροληπτικά σχολικά κηρύγματα μίσους που φουσκώνουν τα μυαλά των μαθητών, αλλά με ψύχραιμη κριτική ανάλυση των αιτίων που κινούν την Ιστορία. Όσο για τη σχετική αργία αυτή πρέπει να μετατεθεί στις 9 Μαϊου, ημέρα κατά την οποία ολόκληρη η Ευρώπη γιορτάζει την ήττα του χιτλερικού Άξονα – με την κακόγουστη εξαίρεση της Ελλάδας, που μοιάζει να αρέσκεται να θυμάται την έναρξη και όχι τη λήξη της τετραετούς αυτής πολεμικής τραγωδίας.

ΠΗΓΗ

Ο Σκαι το πιο mainstream ναζιστικό κανάλι.



Ο Σκαι έχει αναδειχθεί εδώ και καιρό σε mainstream ναζιστικό κανάλι. Προσέξτε τί έγραφε στο κοινό του: Πώς υπάρχει τεστ που βγάζει αν είσαι ή όχι τσιγγάνος. Μιλάμε οι τύποι είναι Τρίτο Ράιχ. Το διαβάζω και ανατριχιάζω. Βέβαια αυτό το "τεστ DNA" λάθεψε διότι το "ξανθό αγγελούδι"είναι τσιγγανάκι.

ΠΗΓΗ

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

Αντιφασιστική συναυλία στου Ζωγράφου, Κυριακή 27 Οκτώβρη

Το Αντιφασιστικό Μέτωπο Ζωγράφου διοργανώνει αντιφασιστική συναυλία την Κυριακή 27/10 στην πλατεία Γαρδένιας στου Ζωγράφου, με σκοπό να διαδώσει την αναγκαιότητα μαζικοποίησης του αντιφασιστικού κινήματος.

Ένα μήνα μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα είμαστε εδώ και παλεύουμε μέχρι να εξαλειφθεί κάθε φασιστικό μόρφωμα.

Στη συναυλία θα πάρουν μέρος:
Harry & Billy
Σκυλιά Στο Μπαλκόνι
Δημήτρης Καρούσος
Revolted Masses
..αναμένονται να ανακοινωθούν και άλλα ονόματα..!

Anonymous εναντίον Χρυσής Αυγής

Κάλεσμα στους απανταχού συντρόφους τους να εμποδίσουν κάθε δραστηριότητα της Χρυσής Αυγής στο Διαδίκτυο, στέλνει η διεθνής οργάνωση Anonymous με βίντεό της στο Διαδίκτυο. Ως ημερομηνία της δράσης τους προτείνουν την 26η Οκτωβρίου.

Αναλυτικά το μήνυμα έχει ως εξής: «Χαιρετισμούς στους Ελληνες, είμαστε οι Anonymous.

Τα σοκαριστικά γεγονότα σχετικά με τη δολοφονία του ράπερ αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από μέλος του ναζιστικού κόμματος Χρυσή Αυγή έκανε ακόμα μια φορά σαφές ότι η Ελλάδα διανύει μια περίοδο έντονης πολιτικής ριζοσπαστικοποίησης που προέρχεται από την οικονομική μιζέρια, με αποτέλεσμα το μίσος εναντίον των ξένων ή άλλων κοινωνικών ομάδων και κινημάτων. Η Χρυσή Αυγή επένδυσε στην απελπισία των ανθρώπων και κατάφερε να μπει στο Κοινοβούλιο μετασχηματίζοντας έτσι την εγκληματική της οργάνωση σε πολιτικό κόμμα.

Ηγέτες της Χρυσής Αυγής δεν είναι η πρώτη φορά που έχετε πέσει στην αντίληψή μας. Οι ακατανόητες ενέργειές σας και η απροθυμία σας να αποδεχθείτε την ελευθερία και την ισότητα προκαλούν μίσος και ρατσισμό παγκοσμίως. Ωστόσο συνεχίζετε την εξάπλωση τέτοιων ιδεών προσπαθώντας να ενισχύσετε το συμβολισμό αυτού του απεχθούς μίσους ακόμη περισσότερο. Τραυματίζετε και σκοτώνετε ανθρώπους που δεν σας έκαναν τίποτα μόνο για την ευχαρίστησή σας.

Είστε ενάντια στην ελευθερία του λόγου. Εκφοβίζετε τους ανθρώπους που διαμαρτύρονται για τα ιδανικά τους και επιτίθεστε στους πολιτικούς σας αντιπάλους. Αλλά απαιτείτε υποκριτικά αυτό ακριβώς το ίδιο δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου για τον εαυτό σας, επιτιθέμενοι σε δημοσιογράφους και μέσα ενημέρωσης.

Επιτίθεστε σε πρόσφυγες και σε μετανάστες γιατί ζουν στη χώρα σας, όμως ποτέ δεν εξετάσατε την καταστολή και τη δυστυχία που τους οδήγησαν να εγκαταλείψουν τις χώρες τους.

Είστε δολοφόνοι και εχθροί της δημοκρατίας. Αυτή η συμπεριφορά δεν μπορεί να συνεχιστεί και δεν θα είναι πλέον ανεκτή. Εχετε καταδικαστεί για πολλά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αυτή η υποκριτική στάση σας, που αντικατοπτρίζει τους εγκληματίες-είδωλα που σας εμπνέουν, τράβηξε την προσοχή μας.

Οι ενέργειές σας θα έχουν επιπτώσεις. Αυτό το κόμμα θα σταματήσει μια για πάντα και η φωνή του θα παύσει από το Διαδίκτυο. Είναι ώρα να πληρώσετε για τα εγκλήματά σας. Στις 26 Οκτωβρίου καλούμε όλους τους Anonymous στα όπλα. Καλούμε τα αδέλφια μας σε όλο τον κόσμο να αναλάβουν δράση.

Ο φασισμός είναι μια επικίνδυνη ασθένεια που πρέπει να καταπολεμηθεί και να εξαλειφθεί. Είμαστε οι Anonymous. Είμαστε λεγεώνα. Είμαστε ένα. Δεν ξεχνάμε. Δεν συγχωρούμε. Επρεπε να μας περιμένετε».

Βέβαια, το σχετικό βίντεο των Anonymous στο Youtube σχολιάζεται στη συντριπτική πλειονότητα από Ελληνες, αφήνοντας έτσι αναπάντητο ακόμη πόσο θα έχει απήχηση διεθνώς.

ΠΗΓΗ

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΠΕΡΑΜΑ


Guardian: Στρατιωτικοί και αστυνομικοί στην Ελλάδα σπεύδουν να σβήσουν τα νεοναζιστικά τατουάζ τους

Ουρές κάνουν στα γραφεία των δερματολόγων οι μετανιωμένοι πρώην οπαδοί της Χρυσής Αυγή, καθώς σπεύδουν να αφαιρέσουν τα νεοναζιστικά τατουάζ με τα οποία είχαν «σημαδευτεί», μετά και τις πρόσφατες αποκαλύψεις και συλλήψεις, αναφέρει ο Guardian.

Σε ρεπορτάζ της, η βρετανική εφημερίδα σημειώνει πως «σβάστικες και άλλα φασιστικά σύμβολα είχαν γίνει εξαιρετικά δημοφιλή στην Ελλάδα λόγω της ανόδου της Χρυσής Αυγής σε «τρίτη πολιτική δύναμη». Ωστόσο μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα πολλοί Ελληνες ξανασκέφθηκαν την υποστήριξη τους προς την Χρυσή Αυγή και όπως φαίνεται το μετάνιωσαν.

«Έχω τώρα πελάτες που μου ζητάνε να καλύψω τα παλιά τους τατουάζ», δηλώνει ο Γιάννης Μπαρουξής, ένας από τους επαγγελματίες του χώρου.

Ανάλογη τάση διαπιστώνει ο δερματολόγος Χριστόφορος Τζερμιάς, ο οποίος αφαιρεί τα νεοναζιστικά σύμβολα με τη μέθοδο λέιζερ. Περιγράφοντας τους συγκεκριμένους πελάτες λέει: «Πρόκειται συνήθως για παιδιά 20 έως 25 ετών. Τα τατουάζ τους έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία δύο με τρία χρόνια».

Οι δύο άνδρες, λένε επίσης ότι ανάμεσα στους πελάτες τους υπάρχουν και κάποια άτομα από την αστυνομία και το στρατό που τώρα φοβούνται ότι μπορεί να χαρακτηρισθούν ως υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής: «Είναι μια ένδειξη εθνικισμού, δεν θα έλεγα ότι είναι νεοναζί», αναφέρει ο Τζερμιάς που καταλήγει: «Μου ζητούν να βγάλω τα αφαιρέσω τα νεοναζιστικά τατουάζ άμεσα, αλά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. η διαδικασία απαιτεί χρόνο».

Πληροφορίες: iefimerida.gr

Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

Μιχαλολιάκος: "Στον Πόλεμο θα έπρεπε να πάμε με τους Ναζί!"

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΦΙΑΛΤΗ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ.

Ν.Γ. Μιχαλολιάκος, στο βιβλίο του «Για μια μεγάλη Ελλάδα σε μια ελεύθερη Ευρώπη» (σ.46): «Η Ελλάδα στη διάρκεια του πολέμου, χωρίς να έχει την ευθύνη γι’ αυτό, η ευθύνη ανήκει στην Ιταλία, ήταν από την πλευρά των συμμάχων. Σήμερα θα πρέπει επιτέλους χωρίς φόρτιση συναισθηματική να προβληματισθούμε σοβαρά εάν αυτή ήταν η σωστή επιλογή. Ο Γερμανικός Εθνικοσοσιαλισμός και η Νέα Ευρώπη των WAFFEN SS ήταν ένα Μήνυμα Φωτεινό σε μία σκοτεινή εποχή, που πιστεύω πως ο ελληνισμός θα έπρεπε να έχει δεχτεί».

 Οπότε μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε ότι αν ο Ν. Μιχαλολιάκος ζούσε στην αρχαία Σπάρτη, θα έγραφε κάτι σαν αυτό:

 «Η πόλη μας στη διάρκεια των περσικών πολέμων, χωρίς να έχει την ευθύνη γι’ αυτό, ήταν από την πλευρά των Ελλήνων. Σήμερα θα πρέπει επιτέλους χωρίς φόρτιση συναισθηματική να προβληματισθούμε σοβαρά εάν αυτή ήταν η σωστή επιλογή. Ο Περσικός Ζωροαστρισμός και η Νέα Ελλάδα των 10.000 Αθανάτων του Ξέρξη ήταν ένα Μήνυμα Φωτεινό σε μία σκοτεινή εποχή, που πιστεύω ότι η Λακεδαίμων θα έπρεπε να έχει δεχτεί». Πώς άραγε θα το αντιμετώπιζαν αυτό οι αρχαίοι Σπαρτιάτες;

ΠΗΓΗ

Φαγώνονται για τις καρέκλες στη χρυσή αυγή



Εμφύλιος στη Χρυσή Αυγή

Μπορεί οι δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι η Χρυσή Αυγή, παρά τις τελευταίες ραγδαίες εξελίξεις, συνεχίζει να έχει επιρροή σε ένα σημαντικό κομμάτι της κοινής γνώμης, κρατώντας τα εκλογικά ποσοστά της, ωστόσο το τελευταίο διάστημα εντός του κόμματος επικρατεί έντονος αναβρασμός. Οι πληροφορίες κάνουν λόγο για εσωτερικές έριδες, αποχωρήσεις μελών και στελεχών, αλλά και προβληματισμό λόγω της έλλειψης οικονομικών πόρων οι οποίοι θα επιτρέψουν τη συνέχιση των δράσεων που κατέστησαν δημοφιλές σε μερίδα της κοινωνίας το εθνικιστικό αυτό κόμμα.

Δεν είναι τυχαίο ότι από την ημέρα που ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής, Νίκος Μιχαλολιάκος, οδηγήθηκε στις φυλακές Κορυδαλλού ξεκίνησε μεταξύ των στελεχών του κόμματος ανά την επικράτεια μια υπόγεια συζήτηση για το ποιος θα ηγηθεί στο εξής τόσο εντός της Βουλής όσο και εκτός του Λαϊκού Συνδέσμου.

Ατύπως βέβαια, το «δαχτυλίδι» πέρασε στη σύζυγό του πρώτου Ελένη Ζαρούλια. Ωστόσο η κίνηση του Ηλία Κασιδιάρη να σπεύσει τη δεύτερη κιόλας μέρα της αποφυλάκισής του και δια του δικηγόρου του να υπενθυμίσει ότι τον Μάιο θα διεκδικήσει ως υποψήφιος τον Δήμο της Αθήνας, όπως και οι σχεδόν καθημερινές εμφανίσεις του στα μέσα ενημέρωσης τοπικά και κεντρικά εξελήφθησαν από αρκετούς εντός του ναζιστικούς μορφώματος ως έκφραση ηγετικών φιλοδοξιών από τον βουλευτή Αττικής. Αντίστοιχα ερμηνεύθηκε και το γεγονός της εντολής που δόθηκε σε όλες τις τοπικές του κόμματος ανά την Ελλάδα να παρουσιάσουν σε συγκεντρώσεις μελών βίντεο με τις τελευταίες συνεντεύξεις του κ. Κασιδιάρη.

Στο μεταξύ ο κ. Μιχαλολιάκος φέρεται να πνέει μένεα εναντίον του μέχρι πρότινος πρωτοπαλλήκαρού του διότι εκτιμάται ότι ο Ηλίας Κασιδιάρης επιβάρυνε τη θέση του αρχηγού έναντι της Δικαιοσύνης με την ακραία συμπεριφορά του στο προαύλιο της Ευελπίδων όταν αφέθηκε ελεύθερος.

Πηγή: ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ: ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΤΩΝ ΕΦΟΠΛΙΣΤΩΝ (ΒΙΝΤΕΟ)

Ανοιχτό γράμμα στους κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα

Γείτονες γειτόνισσες

Η εν ψυχρώ δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα από οργανωμένη ομάδα χρυσαυγιτών και τα όσα βγήκαν στην φόρα μετά, αποκάλυψε πλατιά αυτό που το αντιφασιστικό κίνημα λέει εδώ και χρόνια: η Χρυσή Αυγή δεν είναι μια ακόμα πολιτική άποψη αλλά μια ναζιστική συμμορία εγκληματιών.

Αξίζει όλοι να αναρωτηθούμε. Η εκλογή Μιχαλολιάκου στο Δήμο Αθήνας το 2010 και τα ψηλά ποσοστά της Χρυσής Αυγής στις υποβαθμισμένες γειτονιές του κέντρου της Αθήνας σε τι ωφέλησαν την περιοχή μας; Σε τίποτα είναι η απάντηση.

Οι γειτονιές μας παρέμειναν υποβαθμισμένες, η ανεργία και η φτώχεια θεριεύουν. Οι χρυσαυγίτες πάτησαν ελάχιστες φορές το πόδι τους στο δημοτικό συμβούλιο ή στο διαμέρισμα. Και όταν πήγαν έχουν να επιδείξουν τον ναζιστικό χαιρετισμό Μιχαλολιάκου στο Δημοτικό Συμβούλιο. Δεν είχαν καμία ουσιαστική πρόταση να κάνουν. Ούτε στο Δήμο ούτε στη Βουλή. Το μόνο που πέτυχαν είναι να κλείσει η μοναδική παιδική χαρά του Α.Παντελεήμονα.

Πέτυχαν επίσης - μπολιάζοντας με μίσος τα μυαλά νέων ανθρώπων - να οργανώσουν συμμορίες ανηλίκων που να κυνηγούν και να μαχαιρώνουν ανθρώπους επειδή είχαν διαφορετικό χρώμα.

Τα μαγαζιά της νύχτας, οι οίκοι ανοχής, τα κυκλώματα μαστροπών και εκβιαστών, το ξενοδοχείο New Dream της οικογένειας Μιχαλολιάκου στην πλατεία Αττικής, συνέχισαν να κάνουν χρυσές δουλειές με τις πλάτες χρυσαυγιτών, πολυεθνικών μαφιών και της αστυνομίας.

Οι χρυσαυγίτες το πρωί κυνήγαγαν μετανάστες και το βράδυ έκαναν δουλειές με τη ρουμάνικη ή τη νιγηριανή μαφία. Παρίσταναν τους αντισυστημικούς και ήταν κολλητοί με τους αστυνομικούς του τοπικού τμήματος.

Με τη σύλληψη του πρώην διοικητή ασφαλείας του ΑΤ Α.Παντελεήμονα αποκαλύφτηκε η διασύνδεση των Ναζί με το τοπικό αστυνομικό τμήμα.

Με τη σύλληψη της Θ.Σκορδέλη με τις παχυλές καταθέσεις και τα παράνομα cd & dvd αποκαλύφτηκε η υποκρισία των επαγγελματιών «αγανακτισμένων» της περιοχής μας.

Οι χρυσαυγίτες μας έλεγαν ότι για όλα φταίνε οι ξένοι για να μας διαιρέσουν και να ξεχνάμε ότι για όλα φταίει η κυβέρνηση, ο δήμαρχος και η πολιτική των μνημονίων και της Τρόικα που πιστά ακολουθούν.

Ο φασισμός ποτέ δεν ήταν η λύση. Για μας η λύση είναι ο κοινός αγώνας των ντόπιων και μεταναστών κατοίκων και των φορέων τους, χωρίς ρατσιστικές διακρίσεις, ενάντια στις πολιτικές που οδηγούν στην ανεργία, τη φτώχεια, την εγκληματικότητα, την υποβάθμιση των γειτονιών μας

Σε αυτόν τον αγώνα σε καλούμε. Γι αυτό οργανώνουμε την πορεία στις 26 Οκτώβρη και τις εκδηλώσεις πάνω στην πλατεία του Α.Παντελεήμονα. Για να ξαναδώσουμε χαμόγελο στα παιδιά μας και ελπίδα στους εαυτούς μας.

Αντιφασιστική διαδήλωση, Σάββατο 26 Οκτωβρίου, πλ. Βικτωρίας στις 12.00 το μεσημέρι Εκδηλώσεις - δρώμενα στη πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα Συλλογικότητες, Πρωτοβουλίες, Κοινότητες Μεταναστών από Άγιο Παντελεήμονα-Κυψέλη-Αχαρνών-Πατήσια

Αντιφασιστικός Συντονισμός Επιτροπών, Συλλογικοτήτων, Πρωτοβουλιών Αθήνας – Πειραιά


antifasistikossyntonismos.blogspot.gr antifasistikos.syntonismos@gmail.com
Τηλ επικοινωνίας: 6976436302- 210 3813928 – 210 3306286

Κείμενο Αντίφα Ρόδου


Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΜΟΙΡΑΖΕΙ ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟ

Παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες ραγδαίες και πρωτοφανείς εξελίξεις. Οι συλλήψεις μελών και του ηγετικού πυρήνα, της χρυσής αυγής μετά τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τον χρυσαυγίτη Γ. Ρουπακιά απέδειξε ότι το νεοναζιστικό μόρφωμα της ΧΑ, είναι πρωτίστως μία θρασύδειλη εγκληματική οργάνωση. Μπορεί άραγε οι συλλήψεις να αποτελούν όντως αντιφασιστική στροφή της κυβέρνησης και του αστικού μπλοκ εξουσίας; Μπορεί ίσως ακόμα να αποτελεί και τη νίκη ενάντια στο φασισμό; Σε καμιά περίπτωση! Ακόμα και ο πιο αφελής και ανυποψίαστος πολίτης –αν είναι δυνατό να υπάρχουν ακόμα τέτοιοι- καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά!

Ο φασισμός είναι μια μορφή κράτους έκτακτης ανάγκης, μια απολυταρχική δομή και ιδεολογία που επιβάλλεται με πυγμή για να διασώσει το σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει, τον καπιταλισμό. Ο φασισμός είναι το τελευταίο και πιο βρώμικο χαρτί που παίζει η άρχουσα τάξη για να διασώσει την εξουσία της σε περιόδους οικονομικής κατάρρευσης ή κοινωνικού ξεσηκωμού. Το πώς ακριβώς όμως θα παίξει αυτό το χαρτί δεν αποκλείει και την περίπτωση του να το κάψει προσωρινά. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση χτυπά τη χρυσή αυγή δεν σημαίνει ότι η τελευταία αποτελούσε κάτι που δρούσε εκτός ή ακόμα και ενάντια στο σύστημα, αντίθετα με αυτό τον τρόπο αποδεικνύεται ότι υποβάλουν τις καλύτερες υπηρεσίες του σε αυτό ακόμα και με την καταστροφή τους! Αυτό δε σημαίνει ότι οι διώξεις δεν είναι πραγματικές, σημαίνει όμως ότι σε καμία των περιπτώσεων δεν χτυπούν το φασισμό! Ήδη πολλές φασιστικές και ρατσιστικές πολιτικές εγκολπώνονται από την κυβέρνηση και εκφράζονται πλέον από το επίσημο κράτος (στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, επιχειρήσεις σκούπα, μη αναγνώριση ιθαγένειας σε παιδιά μεταναστών που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα, διαπόμπευση και άδικη σύλληψη οροθετικών ιερόδουλων γυναικών, καταστολή κοινωνικών αγώνων κλπ).

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα μας γέμισε θλίψη και οργή -όπως και οι δολοφονίες μεταναστών που είχαν προηγηθεί από μέλη και οπαδούς της χρυσής αυγής- αλλά δεν μας εξέπληξε. Η εγκληματική δράση των φασιστών ήταν γνωστή σ’ αυτούς που μάχονταν καθημερινά τον φασισμό εδώ και χρόνια, αλλά στα μάτια της κοινωνίας είχε επισκιαστεί από τον κοινοβουλευτικό μανδύα νομιμότητας που τους φόρεσαν τα Μ.Μ.Ε.. Ακόμη και στη μακρινή από το κέντρο των εξελίξεων Ρόδο είχαμε διαπιστώσει την πραγματική ταυτότητα των ντόπιων νεοναζί: Στις 18/09/13 καλέστηκε ξενοφοβική συγκέντρωση ρατσιστών μπροστά από το Δημαρχείο Ρόδου, ενώ πλήθος ιστοσελίδων και ιστολογίων φιλοξενούν εδώ και καιρό τις φασιστικές απόψεις. Στη Ρόδο δρα και εκπαιδεύεται η παραστρατιωτική οργάνωση Πατριωτική Πολιτοφυλακή ενώ οι νεοναζί της ΧΑ διατηρούν γραφεία στο κέντρο της πόλης. Ευθύνονται για τις επιθέσεις στη λαϊκή αγορά του Σαββάτου, στην Ιαλυσσό αλλά και στον καταυλισμό των ρομά στο Καρακόνερο, για την βεβήλωση του μνημείου του ολοκαυτώματος. Ας μην υποτιμάμε το γεγονός της προφυλάκισης στελεχών του Τμήματος Ασφαλείας Αεροδρομίου Ρόδου για την υπόθεση της ΧΑ.

Την δολοφονία στο Κερατσίνι ακολούθησαν μεγάλες διαδηλώσεις και πορείες σε όλη τη χώρα. Το αντιφασιστικό κίνημα ανταποκρίθηκε σ’ αυτήν την αναγκαιότητα και έδειξε πως δεν φοβάται τους δολοφόνους, δεν υποχωρεί. Στο ίδιο κλίμα και η αντιφασιστική διαδήλωση που έγινε στη Ρόδο την Πέμπτη 19 Σεπτέμβρη στην οποία συμμετείχε πλήθος κόσμου. Το χέρι του Ρουπακιά οπλίστηκε από 420.000 ψήφους υπέρ της ΧΑ στις τελευταίες εκλογές. Πλέον δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες και δικαιολογίες. Όποιος ψηφίζει τους νεοναζί είναι συνένοχος και πρέπει να απομονωθεί. Σήμερα πρέπει σε όλους και όλες να γίνει κατανοητό πως αν είχαμε συλλογικά και μαζικά αντιδράσει στις δολοφονικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών ο Παύλος Φύσσας θα ήταν ζωντανός! Είμαστε ενάντια στον φασισμό και κάθε πτυχή του. Η συγκυρία είναι τέτοια που δεν επιτρέπει αδιαφορία και εφησυχασμό. Σε μία περίοδο που η κοινωνία αντιστέκεται με κινητοποιήσεις και απεργίες απέναντι στα αντιλαϊκά μέτρα που προωθούνται, οι φασίστες τη μέρα μοιράζουν τρόφιμα και τη νύχτα δολοφονούν. Η κοινωνία έχει δείξει πως μπορεί να πάρει την κατάσταση στα χέρια της και να απομονώσει τους εχθρούς της, κράτος, κεφάλαιο και νεοναζί, που προσπαθούν να κάνουν πολιτική χρησιμοποιώντας το φόβο. Όσα χημικά και να ρίξουν, όσο και να ποινικοποιούν οποιαδήποτε κινηματική αντίσταση που τους ενοχλεί (μεταλλεία Χαλκιδικής, εκπαιδευτικοί, μαθητικές καταλήψεις, νοσοκομειακοί, αντιφασιστικές διαδηλώσεις) γεμίζοντας τα ποινικά μας μητρώα, είμαστε πεπεισμένοι/ες ότι οι άνθρωποι είναι ικανοί να ζουν ελεύθεροι και πως οι αντιστάσεις δεν πρόκειται να σταματήσουν.

«Ο φόβος είναι το όπλο της εξουσίας» (Π. Κροπότκιν) και εμείς οφείλουμε να αντιληφθούμε ότι δεν έχουμε τίποτα να κερδίσουμε απ’ αυτόν.

Σιγά μη φοβηθούμε!

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΡΟΔΟΥ

ΠΗΓΗ