Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Και μασόνοι στη… Χρυσή Αυγή;;

Ας γελάσουμε για μια ακόμα φορά με την Χρυσή Αυγή...

 Τον Φλεβάρη του 2011, οι γελοίοι ναζιστές έγραφαν στην ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής Κρήτης που ο Γούδης είναι… μασόνος και πως ο Καρατζαφέρης (τότε ο Γούδης ήταν στο ΛΑΟΣ) δεν τολμάει να τον αγγίξει ενώ συμμετείχε σε «μασονική εκδήλωση»!

Ορίστε η σχετική ανάρτηση:



Που είναι η πλάκα; Οι ναζήδες τελειώνουν το παραλήρημα τους για την μασονία με τα εξής λόγια προς τον Καρατζαφέρη: «Για… κοιτάξου στον καθρέφτη, μήπως εκείνα που κατηγορούσες τα κάνεις εσύ ο ίδιος τώρα!»

Αυτό που δεν υπολόγισαν βέβαια τα φασισταριά είναι πως ο Γούδης, 1 χρόνο μετά θα γινόταν αρθογράφος στην ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής!



Οπότε για να τρολάρω και εγώ, ρωτάω: Και μασόνοι στη Χρυσή Αυγή;;;

ΠΗΓΗ

αντιφασιστικη περιπολος καβαλας

σημερα το πρωι λογω εορτης(πολιουχος της καβαλας) 15 ασπονδυλα της χρυσης αυγης καταθεσαν στεφανι στον δημοτικο κηπο καβαλας μετα το τελετουργικο που συμμετειχε ο δημος,πολιτιστικοι συλλογοι κλπ.στην συνεχεια υπηρξε η πληροφοριση οτι μοιραζαν την σκατοφυλλαδα τους στην παραλιακη.αμεσως κινητοποιηθηκαμε αντιφασιστες και αντιρατσιστες και καναμε μια βολτα στο κεντρο της καβαλας,εκει συναντησαμε το γνωστο κουφιοκεφαλο τους(κοντα στα γραφεια τους) ο οποιος επεβαινε σε μηχανη και δεχθηκε επιθεση σωματικη και γιουχες και στην συνεχεια εφυγε σαν λαγος και ειδοποιησε την αστυνομια αμεσως επιβεβαιωνοντας την αψογη συνεργασια τους.εμεις κατευθηνθηκαμε προς τον δημοτικο κηπο καβαλας,εκει ξεβρωμισαμε τον τοπο απο τα στεφανια τους και στην επιστροφη κατευθηνθηκαμε συντεταγμενα προς τα γραφεια τους οπου φωναξαμε συνθηματα και τοτε εμφανιστηκαν 2 μηχανες διας που απωθηθηκαν αμεσως απο τους συγκεντρωμενους.περιττο να αναφερουμε οτι οι φασιστες ειχαν γινει ειδη καπνος με συνοπτικες διαδικασιες.αυτη την στιγμη στην πολη υπαρχει κινητικοτητα μπατσων και ο κοσμος παραμενει σε επιφυλακη για τυχον ενδεχομενο.

ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΚΑΒΑΛΑ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ

υγ. η συναντηση με τον γριβα(ονοματαιος χρυσαυγητης και γνωστος dj τσιφτετελιων στην καβαλα)και με τα τσιρακια της εξουσιας και προστατες τους(διας) αφιερωνεται στον απεργο πεινας απο 4/6 κ.Σακκα δειχνοντας ετσι την ανταποκριση μας στην πανελλαδικη ημερα δρασεων αλληλεγγυης.κουραγιο συντροφε.

ΠΗΓΗ

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΣΩΣΑΝ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΗ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΩΝ...



Φασίστας που μόλις έγινε αντιληπτός έφυγε τρέχοντας για να κρυφτεί στα Κεμπαπ του Μπαϊρακτάρη στο Μονστηράκι, για να κρυφτεί σε μια τρύπα μέσα στο μαγαζί.. Τον έσωσαν οι ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ εργαζόμενοι του μαγαζιού.. Τον παρέλαβαν τα ΕΚΑΒ.

Επεισοδιακός αγιασμός Άδωνι στον Ευαγγελισμό – Εργαζόμενοι διέκοψαν την τελετή

Ο χθεσινός αγιασμός του εργοταξίου των νέων χειρουργείων στον Ευαγγελισμό διεκόπη από τις φωνές και τις έντονες διαμαρτυρίες των εργαζομένων του νοσοκομείου κατά του νέου υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη.

Συγκεντρωμένοι εργαζόμενοι (γιατροί και προσωπικό) καταφέρθηκαν κατά του νέου υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη με πανό και συνθήματα ενώ εισέβαλαν στο χώρο όπου γινόταν ο αγιασμός.Μέσα σε κλίμα έντασης και συνθημάτων ο αγιασμός διακόπηκε και ο Άδωνις Γεωργιάδης πλησίασε τους συγκεντρωμένους. Εκείνοι συνέχισαν να φωνάζουν συνθήματα διαμαρτυρόμενοι ότι ενώ είναι απλήρωτοι για εφημερίες που έχουν κάνει εδώ και καιρό, ο υπουργός πραγματοποιεί εγκαίνια σε εργοτάξια.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης από την πλευρά του απευθυνόμενος στους εργαζόμενους τους είπε πως δεν αντιλαμβάνεται το λόγο της διαμαρτυρίας και συμπλήρωσε ότι θα έπρεπε να είναι “μέρα που μας ενώνει και όχι που μας χωρίζει”. Για να καταλήξει μεταξύ άλλων: “Επαναλαμβάνω ότι δεν πρόκειται να πλήξουμε το αγαθό που λέγεται Υγεία”. Ο υπουργός Υγείας διαβεβαίωσε γενικά ότι τα προβλήματα θα αντιμετωπιστούν, στο πλαίσιο του εφικτού…

Πηγή: iatropedia.gr

Σάββατο 29 Ιουνίου 2013

ΤΕΛΙΚΑ Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΑΛΛΑ ΨΥΧΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ...

ΠΗΓΗ

Ούτε δέκα Ελληνες δεν πήγαν να μαζέψουν φράουλες στη Νέα Μανωλάδα

Η αιματηρή επίθεση των πιστολέρο επιστατών κατά των εργατών φράουλας, τον περασμένο Απρίλιο, στη Νέα Μανωλάδα είχε φέρει και πάλι στην επικαιρότητα το θέμα της παράνομης και ανασφάλιστης εργασίας και των άθλιων συνθηκών διαβίωσης σε μια χρυσοφόρα βιομηχανία με τζίρο περίπου 100 εκατομμυρίων ευρώ.

Οι παραγωγοί, μετά την παγκόσμια κατακραυγή -το επεισόδιο είχε λάβει τεράστιες διαστάσεις- είχαν υποχρεωθεί σε μια κίνηση νομιμότητας και εξιλέωσης να ζητήσουν την κάλυψη των θέσεων για τη συγκομιδή μέσω του ΟΑΕΔ.

Κι όμως, όπως αποκαλύπτεται από τον ιστότοπο patrisnews.com, ο αριθμός όσων ανταποκρίθηκαν στην προσφορά των 4.648 θέσεων για εργασία στα φραουλοχώραφα της Βουπρασίας, είναι μονοψήφιος.

Το γεγονός αυτό υποχρέωσε τέσσερις βουλευτές των νομών Ηλείας (Γιώργος Κοντογιάννης - ΝΔ, Γιάννης Κουτσούκος - ΠΑΣΟΚ) και Αχαΐας (Αθανάσιος Νταβλούρος - ΝΔ, Νίκος Τσούκαλης - ΔΗΜΑΡ) να καταθέσουν ερώτηση ζητώντας από τον αρμόδιο υπουργό Εργασίας να ενημερωθούν πόσοι άνεργοι ανταποκρίθηκαν στις αιτήσεις για εργασία που κατέθεσαν στον ΟΑΕΔ Αμαλιάδος οι καλλιεργητές φράουλας;

Σε ποιες κινήσεις πρόκειται να προβούν τα αρμόδια Υπουργεία ώστε να ενημερωθούν άνεργοι σε όλη την Ελλάδα για την προσφορά εργασίας σε αγροτικές περιοχές όπως η Ηλεία;

Προτίθεστε να συμπεριλάβετε σε ενδεχόμενη καμπάνια ενημέρωσης και ανέργους που σήμερα σιτίζονται από Δήμους ή την Εκκλησία σε ολόκληρη την Ελλάδα;

Σε περίπτωση που δεν υπάρχει ανταπόκριση από Έλληνες ανέργους, ποια μέτρα πρόκειται να ληφθούν ώστε με τη νέα καλλιεργητική περίοδο να υπάρχει η δυνατότητα απασχόλησης αλλοδαπών εργατών γης με νόμιμο τρόπο στις αγροτικές εργασίες της Ηλείας και άλλων περιοχών της χώρας;

Σε ποιες ενέργειες προτίθεστε να προβείτε, ιδιαίτερα το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, για τη διασφάλιση της συνέχισης της παραγωγής σε προϊόντα, όπως η φράουλα, τα οποία σε ποσοστό 90% εξάγονται στο εξωτερικό, ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό την εθνική οικονομία;

Πηγή:  iefimerida.gr

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

Συμβαίνει τώρα: Ματαιώθηκε απο τους εργαζόμενους η επισκεψη κλιμακίου Χρυσαυγιτών στο αμαξοστάσιο της ΟΣΥ στον Πειραιά

9.45πμ

Εργαζόμενοι με δική τους πρωτοβουλία και αντιφασιστικά αντανακλαστικά αρχίζουν και συγκεντρώνονται στην πύλη του αμαξοστασίου διαμαρτυρόμενοι για την επικείμενη επίσκεψη των βουλευτών της ΧΑ. Η απόφαση του ΔΣ του σωματείου(με πλειοψηφία ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) έλεγε πως θα αδειάσουν το αμαξοστάσιο προκειμένου να μην είναι κανένας εργαζόμενος στο χώρο όταν θα έρθουν οι χρυσαυγίτες. Ωστόσο κάτι τέτοιο μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει. Έχει κάνει την εμφάνισή του και περιπολικό της αστυνομίας"

9.55πμ

Εμφανίστηκε και μια κλούβα των ΜΑΤ στο χώρο.

10.55πμ

Και ενώ οι φασίστες έγραφαν στα μπλογκ το πρωί τα παρακάτω:

" Το κλιμακιο απο τους βουλευτες της Χ.Α θα πραγματοποιησει την επισκεψη του κανονικα και πανω απο ολα ΝΟΜΙΜΑ!

Αν πραγματοποιηθει φασιστικη επιχειρηση ωστε να απαγορευτει η εισοδος και η επαφη των βουλευτων με τους εργαζομενους, θα πρεπει να περασει απο πανω μας.. και ευκολο δεν ειναι! ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΞΕΡΑΤΕ ΕΩΣ ΤΩΡΑ.. ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΑ.

Για επιλογο προτεινω να αποφυγετε το ξυδι ΤΟΠ καθως τελευταια ειναι πιο χαμηλο σε οξυτητα.. προτιμηστε καποιο βιολογικο ωστε να σας βοηθησει να το χωνεψετε..

Συνάδελφος Αναγνώστης
Αναρτήθηκε στις 6/27/2013 01:08:00 μ.μ."


Τελικά οι χρυσαυγίτες δεν εμφανίστηκαν.
Οι εργαζόμενοι έφυγαν από τα γραφεία τους που θα ήταν άδεια αν έρχονταν οι χρυσαυγίτες ενώ μια ομάδα εργαζομένων παρέμεινε συγκεντρωμένη στο χώρο.
Μόλις μάθαμε ότι η επίσκεψη αναβλήθηκε...
Η αστυνομία αποχώρησε.
Μια συμβολική και σημαντική νίκη για τους εργαζόμενους στον ΟΣΥ και όσους πρωτοστάτησαν στο να μπει φραγμός στους χρυσαυγίτες. Το ίδιο πρέπει να γίνεται σε κάθε εργατικό χώρο που επιχειρούν οι ναζί να σπείρουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο.

ΠΗΓΗ

Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

Φαντασία μου πλανεύτρα είσαι η πιο μεγάλη ψεύτρα…

   Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία το διήμερο γνωριμίας με την πάλη, τα μαχητικά αθλήματα και τις πολεμικές τέχνες που διοργάνωσε η ΚΝΕ. Ήταν μία πετυχημένη πρωτοβουλία ανάμεσα σε πολλές άλλες αθλητικές εκδηλώσεις που διοργανώνει και θα διοργανώσει η οργάνωση μας και το επόμενο διάστημα με σύνθημα «Ο Αθλητισμός είναι ανάγκη και δικαίωμα της νεολαίας». Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και βέβαια παντού όπου υπάρχει η πραγματικότητα, παντού υπάρχει κι ένας μύθος…

Στην περίπτωσή μας ο μύθος βρίσκεται στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», που φιλοξενεί στο χτεσινό της φύλλο ένα δισέλιδο υποτιθέμενο «ρεπορτάζ» για τη συγκεκριμένη εκδήλωση της ΚΝΕ με την υπογραφή της δημοσιογράφου Κατερίνας Φάκα. Και λέμε υποτιθέμενο γιατί το «ρεπορτάζ» από την αρχή είναι γραμμένο για να στηρίξει όσα φαντάζεται το «Πρώτο Θέμα» και η συντάκτριά του. Το δισέλιδο του ψέματος ούτε δείχνει ενδιαφέρον για τα αθλήματα που παρουσιάστηκαν, ούτε βέβαια για τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία της ΚΝΕ. Όσα είναι γραμμένα στο … «πρώτο ψέμα» τα έχει φανταστεί η ίδια η αρθρογράφος!

Ενδεικτικά:

Στο εξώφυλλο της εφημερίδας έχει φωτογραφία με αθλήτρια του παγκρατίου αθλήματος, την οποία η εφημερίδα όχι μόνο βαφτίζει «Κνίτισσα» (ενώ είναι μία από τις αθλήτριες της ομοσπονδίας παγκρατίου αθλήματος) αλλά μάλιστα φαντασιώνεται ότι «εκπαιδεύεται (…) δια παν ενδεχόμενο» κιόλας (ενώ είναι μία από τις δεκάδες αθλήτριες και τους δεκάδες αθλητές που παρουσίασαν τα αθλήματα)! Επίσης δημιούργημα της φαντασίας της δημοσιογράφου είναι ότι στις επιδείξεις των αθλημάτων συμμετείχε ο κόσμος που παρακολουθούσε.

Προκειμένου να στηρίξει αυτό που φαντάζεται η συντάκτρια ανακαλύπτει ακόμα και κάλεσμα των διοργανωτών, της ΚΝΕ δηλαδή, που αναφέρει σύμφωνα με τη συντάκτρια ότι «στόχος μας δεν είναι να αναμετρηθούμε με τη Χρυσή Αυγή»! Καλό θα ήταν να μας πει πού το άκουσε ή το διάβασε αυτό, γιατί πουθενά δεν αναφέρθηκε ούτε ότι είναι, ούτε ότι δεν είναι. Η ενασχόληση της ΚΝΕ με τον αθλητισμό δεν έχει καμία σχέση με το τι κάνει και τι δεν κάνει η Χρυσή Αυγή. Η μόνη σχέση που υπάρχει όσον αφορά και τον αθλητισμό είναι στο σύνθημα που γράφουν οι μαθητές στα σχολεία και το υιοθετεί η ΚΝΕ, στο σύνθημα που λέει: «Χρυσαυγίτη είσαι φουσκωτός γιατί είσαι τρόμπας».

Προϊόν της φαντασίας της είναι και τα συνθήματα που λέει η συντάκτρια ότι είχε η διοργάνωση. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και στις φωτογραφίες του «ρεπορτάζ», ενώ υπάρχουν κάποιες που δείχνουν και συνθήματα της διοργάνωσης η συντάκτρια επιμένει να λέει τα δικά της, αυτά που έβγαλε από το μυαλό της.

Συνεχίζοντας με τα ψέματα δεν καταγράφει την αλήθεια ούτε σε σχέση με τα αθλήματα που παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση της ΚΝΕ, παρόλο που για το άθλημα που δεν παρουσιάστηκε (το Kickboxing) υπήρχε ενημέρωση την ώρα της διοργάνωσης.

Και βέβαια εκεί που υπάρχει ψέμα δεν μπορεί να λείπει και ο κολαούζος του ψέματος, η Χρυσή Αυγή. Σε σχέση με το σχόλιο του Κασιδιάρη στο «ρεπορτάζ» έχουμε να πούμε τρία πράγματα:

Για τα περί φόβου που αναφέρει του θυμίζουμε ότι όποιος έχει τη σφίγγα, σφίγγεται.

Για το αν ασχολείται ή όχι μαζί μας, από τη στιγμή που μας σχολιάζει του αφιερώνουμε τους στίχους «μαζί μου ασχολείσαι, πόσο… είσαι».

Για τα περί «Μολών λαβέ» μιας και έχει μάθει να το παίζει νταής χτυπώντας γυναίκες, ας προσέχει μην τον «κάνει καλά» καμιά από τις αθλήτριες που συμμετείχαν.

Και για την εφημερίδα και για τον εκπρόσωπο της Χρυσής Αυγής ταιριάζει γάντι η ρήση του Αϊνστάιν ότι «δυο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αλλά δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο» αφού το αποδεικνύουν περίτρανα η μεν με το «ρεπορτάζ» που έβγαλε από το στομάχι της και ο δε με τις δηλώσεις του!

Το επόμενο διάστημα η ΚΝΕ και μπροστά στο 39ο Φεστιβάλ που διοργανώνει, θα πληθύνει τις αθλητικές πρωτοβουλίες και διοργανώσεις, με αγώνες, με αθλητικά camp, με τουρνουά, αλλά και προγράμματα γνωριμίας και με άλλα αθλήματα όπως τα αθλήματα στίβου. Ελπίζουμε τότε να μην ανακαλύψουν κάλεσμα της ΚΝΕ στους νέους και τις νέες για να κλέψουν το ρεκόρ από τον Γιουσέιν Μπολτ...

ΠΗΓΗ

ΕΠΙΘΕΣΗ ΦΑΣΙΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΝΗ LGBTQI ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ

Πριν λίγη ώρα, μέλη της πατρινής LGBTQI κοινότητας Blender δέχτηκαν προπηλακισμό στη Γούναρη από νεοναζί της Χρυσής Αυγής, κατά τη διάρκεια αφισοκόλλησης για την ταινία “Milk” που προβάλλουν την Παρασκευή στα σκαλάκια της Αγ. Νικολάου.

Για ακόμη μία φορά οι “δήθεν” αντισυστημικοί χρυσαυγίτες που στήριξαν το κλείσιμο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης και την απόλυση 2656 υπαλλήλων, δείχνουν ποιός είναι ο πραγματικός τους εχθρός: όχι η κυβέρνηση των μνημονίων, όχι οι επιχειρηματίες των μειώσεων μισθών και της ανεργίας, αλλά όποιος “διαφέρει” από τα ναζιστικά πρότυπα που έχουν αυτοί στο κεφάλι τους.

Εμείς τους απαντάμε ότι δεν θα ανεχτούμε άλλο αυτούς, και την κυβέρνηση που τους στηρίζει: θα τους διώξουμε και από το κέντρο της Πάτρας, και από παντού!

ΑΥΡΙΟ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ 12.30 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΝΑ ΚΟΛΛΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΦΙΣΑ ΤΗΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ, ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΚΦΡΑΣΗ, ΝΑ ΔΗΛΩΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΝΕΧΤΟΥΜΕ ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ

ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28 ΙΟΥΝΙΟΥ ΣΤΙΣ 21.00 ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ MILK ΣΤΑ ΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Κίνηση ”Απελάστε το Ρατσισμό”

Ο άνθρωπος που ρωτούσε στη Βουλή πόσο επιβαρύνεται το κράτος από τη διάσωση ναυαγών έγινε υπουργός Υγείας.

Ο κωλοτούμπας φασίστας με γραβάτα τηλε-βιβλιοπώλης που στην προσπάθεια του να πουλήσει βιβλία τσίριζε, είναι σήμερα υπουργός Υγείας.

Ποιος είναι, όμως, ο Άδωνις Γεωργιάδης;
Αυτός που έκανε περιοδείες στον Άγιο Παντελεήμονα όταν οι φασίστες καίγανε τζαμιά και μαχαιρώνανε ανθρώπους κι οργάνωνε τις προεκλογικές του συγκεντρώσεις μαζί με τραμπούκους που επιτέθηκαν σε στελέχη της αριστεράς (Πορτάλιου – Αλαβάνο)
Αυτός που είχε αποκαλέσει πουτάνες του Σύριζα, τους υπαλλήλους της Βουλής.
Αυτός που είχε πει ότι “Στην Ιερισσό έχουν μετακομίσει όλοι εκείνοι από την Κερατέα και από τα Εξάρχεια.”
Αυτός που είχε δηλώσει ότι είναι μικρή η αύξηση των αυτοκτονιών.
Αυτός που, την προηγούμενη μόλις εβδομάδα είπε ότι πρέπει να κάνουμε δύσκολη τη ζωή των μεταναστών, για να γυρίσουν στις πατρίδες τους.
Αυτός που είχε δηλώσει ότι «Η αστυνομία πρέπει να έχει το δικαίωμα να σκοτώνει και αθώους πολίτες !»
Αυτός που ήδη από το 2009 απέδιδε το πρόβλημα στους παιδικούς σταθμούς της Αθήνας στην “υπερσυγκέντρωση τέκνων αλλοδαπών και επί των πλείστων Αφρικανών λαθρομεταναστών”.
Αυτός που πούλαγε από το Τηλεάστυ το βιβλίο του πατέρα Πλεύρη (ιδρυτή του κόμματος της 4ης Αυγούστου) για το δήθεν Ολοκαύτωμα, που επικαλούνται οι Εβραίοι στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως!
Αυτός που στην επιχείρηση του πλήρωνε μισό μισθό στους υπαλλήλους του, αλλά στα εκκαθαριστικά τούς ανάγκαζε να υπογράφουν ότι παίρνουν ολόκληρο.
Αυτός που προσπαθούσε, μάταια, να μας πείσει ότι η έννοια του Ξενίου Διός ήταν μόνο μεταξύ των Ελλήνων.
Αυτός που ήταν παρών και έκανε χαιρετισμούς στις μισανθρωπικές συγκεντρώσεις (εκείνες που δεν ήξεραν την ορθογραφία του “γεννιέσαι” και το γράφανε με ένα ν) ενάντια στην ιθαγένεια για τα παιδιά των μεταναστών.

Πρόκειται, χωρίς αμφιβολία, για μια βαθιά ταξική επιλογή, με στόχο, όχι μόνο τους μετανάστες, αλλά ολόκληρη τη δημόσια υγεία. Θα μας βρούν μπροστά τους.

Καμία ανακωχή με την κυβέρνηση των τραπεζιτών και της καταστολής!
Καμία ανοχή στους νεοναζί!
Κίνηση “ΑΠΕΛΑΣΤΕ ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ”

ΠΑΝΤΟΥ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΚΑΤΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΕΘΝΙΚΙΑ


''Γαμώ τις διαδηλώσεις σας! Γαμημένοι προδότες. Αφήσατε στην πλατεία τους Αρμένιους και Ελληνες επιδρομείς. Αυτά τα ακτιβιστικά σκυλιά...''

Ο φασισμός και η αμορφωσιά δεν έχουνε πατρίδα. Τα παραπάνω είναι λογια Τουρκου αθλητή (νοητικού επιπέδου της Βούλας Παπαχρήστου) ο οποίος κατηγορεί καταρχήν τους διαδηλωτες που τοσες βδομαδες χυνουνε το αίμα τους ενάντια στο δημοκρατη δικτατορα Ερντογάν και στη συνεχεια ριχνει και τη συνομωσιολογια του (κλασσικο χαρακτηριστικο φασιστοειδων....) περι Ελλήνων και Αρμενίων που συμμετέχουν στις διαδηλωσεις (οι οποιες φυσικα και ειναι στημενες απο τα νεφελιμ για να πληξουνε το εθνος της Τουρκιας κλπ κλπ)...

Με αφορμη αυτο, βρηκανε ευκαιρία όλα τα φασισταρια απο τη δικιά μας μεριά του Αιγαίου να ξεσαλωσουνε και να βγαλουνε παλι τη χολη τους...Βεβαια, σε περιπτωση διαδηλωσεων εδω και αυτοι θα εγραφαν : ''Γαμώ τις διαδηλώσεις σας! Γαμημένοι προδότες. Αφήσατε στην πλατεία τους Τουρκους και Αλβανους επιδρομείς. Αυτά τα ακτιβιστικά σκυλιά...''

Οι κοινωνικοί αγώνες παντα βρισκονται στο στοχαστρο των ακροδεξιων φασιστων όλου του κοσμου. Από τον Έλληνα φασιστα συνομοσιολωγο (sic), μεχρι τον τουρκο γκριζο λυκο, τον αμερικανο red neck τεξανο, τον Ισπανο υμνητη του Φρανκο... Οι οποιοι παραμονευουνε για να κατηγορησουν ολους τους κοινωνικους αγωνες, να σπειρουνε το φυλετικο τους δηλητηριο και να αρχισουν τις λαικιστικες συνομωσιολογίες που εξιταρουν το μυαλο καθε ημιμαθή πιθήκου.... Και αυτό γίνετε είτε μενεις στην Αιλλαδα, είτε στην Τουρκεια, ειτε στην Οιταλεια, ειτε στην Εισπανοια....
Οι λαοί δεν εχουνε τιποτα να χωρισουν...

ΠΗΓΗ

OXI ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΛΙΑ. ΑΤΙΜΑ ΠΟΡΝΟΚΑΝΑΛΑ....

ΠΗΓΗ

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

Τα κρυφά όπλα του Αντ. Σαμαρά


Τα έντυπα της ακροδεξιάς και η σχέση τους με τον πρωθυπουργό

Γράφει ο ΙΟΣ

Η εμφανής στροφή του κ. Σαμαρά προς το ακροδεξιό ακροατήριο δεν έχει μείνει χωρίς ανταπόκριση. Ηδη έχει επισημανθεί το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή και το ΛΑΟΣ ήταν τα μόνα πολιτικά κόμματα που εμφανίστηκαν να επιχαίρουν με την πραξικοπηματική κατάργηση της ΕΡΤ. Είχε προηγηθεί η απόσυρση του αντιρατσιστικού νομοσχέδιου και -ακόμη παλαιότερα- η κατάργηση του νόμου περί ιθαγένειας, πρωτοβουλίες που χειροκροτήθηκαν και πάλι από τους ίδιους.

Ορισμένοι παρασύρονται από την ισοπεδωτική ρητορεία της Χρυσής Αυγής «εναντίον όλων» ή δίνουν μεγάλο βάρος στις αντιναζιστικές κορόνες κυβερνητικών στελεχών. Ετσι παραβλέπουν την ιδεολογική συγγένεια που αισθάνεται εξαρχής η ακροδεξιά με τον πρωθυπουργό και ορισμένους στενούς του συνεργάτες.

Αυτή η συγγένεια μπορεί να αποδειχτεί πολιτικά αξιοποιήσιμη τη στιγμή που αρχίζει να φυλλορροεί η αρχική συμμαχία που απέδωσε το κυβερνητικό σχήμα.

«Στόχος» και «Χρυσή Αυγή»

Τα αισθήματα αυτά προς τον κ. Σαμαρά εκδηλώθηκαν ήδη από τον Νοέμβριο του 2009, κατά τη διάρκεια της εκλογής νέου αρχηγού στη Νέα Δημοκρατία. Μετά την εκλογή Σαμαρά ο βασικός αρθρογράφος της Χρυσής Αυγής Γιώργος Μάστορας (ψευδώνυμο του Γιώργου Μισιάκα) δεν δυσκολεύεται να πει ότι «η ήττα της Ντόρας δεν μπορεί παρά να ικανοποιεί κάθε συγκροτημένο Ελληνα». Και λίγο πιο κάτω: «η εθνομηδενιστική πολιτική του Γιωργάκη είναι γεγονός πως θα οδηγήσει αρκετό κόσμο στην –έστω και κριτική- υποστήριξη του Σαμαρά». Ανάλογες διατυπώσεις θα συναντήσει κανείς και σε άλλα κείμενα της οργάνωσης, όπου τα βέλη στρέφονται κυρίως εναντίον του Γιώργου Καρατζαφέρη, επειδή φάνηκε να υποστηρίζει την Ντόρα Μπακογιάννη.

Στις σελίδες της εφημερίδας «Χρυσή Αυγή» θα συναντήσουμε ύμνους και για άλλους συνεργάτες του πρωθυπουργού, κυρίως τον Παναγιώτη Μπαλτάκο. Η ναζιστική εφημερίδα θεωρεί τις συγγραφικές επιδόσεις του γενικού γραμματέα της κυβέρνησης «συγκλονιστικές» και «απάντηση στις κατηγορίες πολλών για τον αρχαίο ελληνικό κόσμο».

Στο δεύτερο εβδομαδιαίο έντυπο που υποστηρίζει τη Χρυσή Αυγή, τον «Στόχο», η υποστήριξη προς τον κ. Σαμαρά είναι απροσχημάτιστη. «Αυτό που σήμερα συμβαίνει είναι η επανάσταση της λαϊκής Δεξιάς» διαβάζουμε στον ιστότοπο της εφημερίδας τη μέρα της ψηφοφορίας των νεοδημοκρατών (29.11.2009). Η πρόβλεψη για τη νίκη Σαμαρά είναι σαφής και ενθουσιώδης: «Τουλάχιστον μισό εκατομμύριο Ελληνες έχουν προσέλθει έως τώρα στις κάλπες για την εκλογή αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας. Η μαζική αυτή προσέλευση -συνδυαζόμενη και με άλλες εκτιμήσεις που ήδη κυκλοφορούν- νομοτελειακά οδηγεί τον Αντώνη Σαμαρά σε μια πολύ μεγάλη νίκη που κανείς έως εχθές δεν φανταζόταν. Μια νίκη τόσο καθαρή και τόσο μεγάλη, που θα δηλώνει ταυτόχρονα, την αποδοχή του για την ηγέτιδα θέση της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και την δικαίωση του για επιλογές του παρελθόντος, αποκαθιστώντας τον πλήρως πολιτικά, ενώ τον αναγορεύει ουσιαστικά σε επικεφαλής ολόκληρης της παράταξης, κομμάτι της οποίας υποτίθεται ότι εκφράζει ως τώρα η Νέα Δημοκρατία». Η εντυπωσιακή ταύτιση του «Στόχου» με τον Αντώνη Σαμαρά προκαλεί σύγχυση ακόμα και στους αναγνώστες του. «Συγγνώμη… έκανα λάθος! Νόμιζα ότι ήμουν σε εθνικιστική ιστοσελίδα, αλλά μάλλον βρίσκομαι σε ιστοσελίδα της ΟΝΝΕΔ!», λέει ο ένας. Και συμπληρώνει ο άλλος: «Ξεφτίλα ρε Σάββα». Οπου Σάββας ο κ. Χατζηπαρασκευάς, εκδότης της εφημερίδας, ο οποίος υπήρξε συνεργάτης του κ. Σαμαρά και μέλος της Κ.Ε. της Πολιτικής Ανοιξης.

Η αγωνία του «Στόχου» να εκλεγεί ο Αντώνης Σαμαράς εκφράζεται και με υποψίες για νόθευση των εκλογών από την οικογένεια Μητσοτάκη: «Καταγγελία για νόθευση του εκλογικού αποτελέσματος γίνεται εδώ και λίγη ώρα από το άμεσο πολιτικό περιβάλλον του Αντώνη Σαμαρά και αφορά την πρόσθεση χιλιάδων ψηφοδελτίων μέσα σε 10 λεπτά από την πτώση του συστήματος στο Λασίθι. Πτώση του συστήματος σχεδόν την ίδια ώρα είχαμε και σε πολλά εκλογικά τμήματα. Από πανικό άλλο τίποτα τις τελευταίες ημέρες κι αυτός ο πανικός εντάθηκε μετά την θεαματική προσέλευση στις κάλπες που παρατηρείται από το πρωί και ασφαλώς ευνοεί κατά κοινή ομολογία τον Σαμαρά».

Τη «φιλοσαμαρική» αυτή γραμμή διατηρεί ο «Στόχος» παράλληλα με την πολιτική υποστήριξη της Χρυσής Αυγής. Από τις σελίδες του ξεκινούν συνήθως οι εκστρατείες σπίλωσης των πολιτικών αντιπάλων του πρωθυπουργού, με πιο πρόσφατο στόχο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα. Η αλληλοτροφοδότηση «Στόχου» και «Ομάδας Αλήθειας» της Νέας Δημοκρατίας είναι πρόδηλη. Αλλά και η διοχέτευση μέσω «Στόχου» διάφορων πληροφοριών με προέλευση ποικίλες «υπηρεσίες» έχει βάθος πολλών δεκαετιών.

Ο «Ελεύθερος Κόσμος»

Το περασμένο Σάββατο εκδηλώθηκε και το τελευταίο εγχείρημα της Χρυσής Αυγής να αποκτήσει ένα πιο «μετωπικό» έντυπο, απόλυτα βέβαια ταυτισμένο με την οργάνωση. Πρόκειται για ένα ρόλο που έπαιξε για ένα διάστημα την περασμένη δεκαετία ο «Ελεύθερος Κόσμος», ο οποίος όμως αποστασιοποιήθηκε από τη ναζιστική οργάνωση (όχι πάντως και από τα πιστεύω της), μαζί με την αποχώρηση (ή εκδίωξη) του εκδότη του, Δημήτρη Ζαφειρόπουλου.

Το νέο εγχείρημα ονομάζεται «Εμπρός» και στο στενό του εκδοτικό πυρήνα συναντάμε έναν γνωστό δημοσιογράφο, τον Γιώργο Φράγκο. Ο κ. Φράγκος απασχόλησε τη δημοσιότητα τον Μάρτιο του 2009, όταν συνελήφθη και προφυλακίστηκε με την κατηγορία ότι επιτέθηκε απρόκλητα με μαχαίρι σε έναν Νιγηριανό μετανάστη. Εκείνη την περίοδο ήταν στέλεχος του γραφείου Τύπου του δημάρχου Αθηναίων Νικήτα Κακλαμάνη, στενού συνεργάτη και ομοϊδεάτη του κ. Σαμαρά από την περίοδο της Πολιτικής Ανοιξης.

Ο ίδιος ο Φράγκος απέκρουσε την κατηγορία και υποστήριξε ότι δέχθηκε επίθεση από δέκα Νιγηριανούς με λοστούς και μαχαίρια. Μετά τη σύλληψή του ο δημοσιογράφος τέθηκε σε διαθεσιμότητα από τον 9,84. Το ενδιαφέρον είναι ότι σε συνέντευξή του από τη φυλακή ο Φράγκος αρνήθηκε «μετά βδελυγμίας ότι έχει σχέση -όπως ακούστηκε- με ακροδεξιές οργανώσεις, καθώς και ότι η συμπλοκή είχε ρατσιστικό χαρακτήρα. ‘‘Δεν έχω καμία σχέση με ακροδεξιούς’’» (Espresso, 29/3/2009).

«Εφημερίδα των Συντακτών», 25.6.2013

Η μούφα είδηση της ημέρας

Σοκ στο χώρο των ελληνόψυχων (και στις καθαρίστριες του μετρό) έχει προκαλέσει είδηση χεσίματος Κινέζου εντός σταθμού Αττικής.



Ενδεικτικά, μερικά ακόμα sites του χώρου που έχουν δημοσιεύσει την είδηση: skeftomasteellhnika.blogspot, eglimatikotita.gr, ethel-sinadelfos.blogspot, egklimatikotita-allodapwn.blogspot, pentapostagma.gr. ΚΙΝΕΖΟΣ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΣΕ ΠΟΙΑ ΚΙΝΑ, ΠΟΙΑ ΜΑΛΑΙΣΙΑ;;; ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΣΤΟΝ ΣΤΑΘΜΟ “ΑΤΤΙΚΗ” λέει, οπότε αίσχος που μας χέζουν τους σταθμούς και τι θα γίνει επιτέλους με τους αλλοδαποί;

Για άλλη μια φορά όμως έχουμε να κάνουμε με κατασκευασμένη είδηση. Στην πραγματικότητα το γεγονός έγινε το 2012 όχι στο σταθμό "Αττική" ή πουθενά αλλού στην Ελλάδα αλλά στην.... ΚΙΝΑ!



Βέβαια αυτό δεν έχει καμία σημασία γιατί υπάρχουν πάρα πολλά τα δρώμενα και δεν θα μιλήσω για τα θέματα ανεργίας, θα μιλήσω για τα θέματα αλλοδαπούς τα οποία ούτε η ελληνική αστυνομία μπορεί να λάβει τα δρώμενα που μπορούμε εμείς ως νεαροί και σαν απλοί Έλληνες πολίτες να καθαρίσουμε αυτά που βλέπουμε και μόνο.

ΥΓ: Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της τελευταίας στιγμής τελικά η είδηση είναι αληθινή. Ο Κινέζος προηγουμένως ήταν στο Μεταξουργείο όπου υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας επίθεσης λεοπάρδαλης σε περαστικούς (εδώ και διαδώστε)! Ε τρόμαξε ο άνθρωπας και δεν άντεξε. Εχέστη πάνω του.

ΠΗΓΗ

Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΧΤΥΠΟΥΝ ΕΦΗΒΟΥΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΘΗΒΑΣ

Τα φασιστοειδή ανδρείκελα της Χρυσής Αυγής αποθρασύνονται όλο και περισσότερο.

 Σύμφωνα με πληροφορίες που είναι διάχυτες στον μαθητικό πληθυσμό , τα ξημερώματα της Κυριακής 16 Ιούνη , ομάδα οκτώ εφήβων που επέστρεφαν από την νυκτερινή τους έξοδο δέχθηκαν επίθεση από τέσσερις νεαρούς .. . φουσκωτούς!

Τα γεγονότα :

Κατά τις 3.30 – 4.00πμ τα ξημερώματα της Κυριακής η παρέα των εφήβων (αγόρια και κορίτσια ηλικίας 16-18 χρόνων) βρισκόντουσαν στην οδό Δημοκρίτου , έξω από το ξενοδοχείο Διονύσιο.. Εκείνη την ώρα τέσσερις φουσκωτοί περνώντας τυχαία?? από το σημείο άρχισαν να επιτίθενται φραστικά στους νεαρούς απαιτώντας να φωνάξουν «Αίμα – Τιμή – Χρυσή Αυγή». Όταν οι νεαροί αρνήθηκαν , άρχισαν να τους ξυλοκοπούν με στυλ «κασιδιάρη» προκαλώντας σοβαρούς τραυματισμούς σε τουλάχιστον ένα από τα παιδιά. Η κατάληξη ίσως να ήταν πολύ χειρότερη εάν τα θρασύδειλα φασιστοειδή δεν τρέπονταν σε φυγή μετά τις αντιδράσεις γειτόνων που βγήκαν στα μπαλκόνια τους από τις φωνές των νεαρών.

Μετά από τα δεκάδες περιστατικά ξυλοδαρμού μεταναστών στην περιοχή μας, τις εφόδους σε εργοστάσια και επιχειρήσεις της περιοχής όπου απαιτούν να προσληφθούν έλληνες εργαζόμενοι με συνθήκες όμως και αμοιβές μετανάστη , την ανεξέλεγκτη δράση των διαφόρων ιδιωτικών security που συνδέονται φανερά ή όχι με την εν λόγω φασιστική συμμορία, τώρα αποφάσισαν να γίνουν και τιμητές του «τάξης και ηθική» των νέων.

Η «Αντιφασιστική Κίνηση» έχει επισημάνει τους κινδύνους από τη συγκεκριμένη νεοναζιστική συμμορία αλλά και από την ανοχή της κοινωνίας στο γενικότερο εκφασισμό της. Χθες οι μετανάστες , σήμερα οι αγωνιζόμενοι , οι αριστεροί, οι αναρχικοί και αύριο ολόκληρη η κοινωνία , κάθε διαφορετικός , καθένας που θα αντιδράσει στη «Μαύρη Νύχτα» της υποταγής , της τρομοκρατίας , του φόβου και της σιωπής που θέλουν να επιβάλλουν στην κοινωνία.

Ας το σκεφτούν ξανά όσοι στήριξαν ή ανέχτηκαν τη νεοναζιστική συμμορία ως δήθεν «αντισυστημική δύναμη» , αφού έχει στηρίξει κάθε κορυφαία επιλογή του συστήματος από την πώληση της Αγροτικής στο Σάλλα, τις φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών , έως το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας (Σκουριές , ΕΡΤ κλπ)….

Εμείς έχουμε διαλέξει στρατόπεδο , θα μας βρούν απέναντί τους , ξέρουν ότι δεν έχουν τη δύναμη , ξέρουν ότι είναι μια παρακρατική συμμορία που μόνο το σκοτάδι καλύπτει τις δολοφονικές τους πρακτικές. Θέλουν να φέρουν το σκοτάδι σ’ ολόκληρη την κοινωνία. Γνωρίζουμε πως από τους εχθρούς της ελευθερίας δεν έχει να ελπίζει τίποτα η κοινωνία.

Δεν είμαστε ούτε θέλουμε να παίξουμε το ρόλο του εισαγγελέα , αν θέλουν οι εισαγγελείς και η αστυνομία έχουν τη δυνατότητα να ερευνήσουν και να αποδώσουν ευθύνες. Όπως πληροφορηθήκαμε άλλωστε έχει ήδη υποβληθεί καταγγελία από τον γονιό του παιδιού που δέχθηκε τη δολοφονική επίθεση. Αν δεν το κάνουν θα επιβεβαιώσουν για ακόμη μια φορά ότι είναι ο «επίσημος/ανεπίσημος προστάτης» της νεοναζιστικής συμμορίας.

Καλούμε την κοινωνία να πάρει θέση , να αντιδράσει σε κάθε μορφής φασιστική βια , δεν εμφανίζονται στο φως της μέρας , να φοβούνται να βγούν και στα σκοτάδια της νύχτας.

Το πρώτο βήμα είναι να μην μένουν στην αφάνεια τέτοια περιστατικά, να τα καταγγέλλουμε , να τα δημοσιοποιούμε , το blog & to mail της Αντιφασιστική Κίνησης είναι στη διάθεση του καθενός..

ΟΥΤΕ ΣΤΗ ΘΗΒΑ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ

ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Θήβα 20/6/2013

O «Στόχος» επικηρύσσει δημοσιογράφους, ένας ήδη ξυλοκοπήθηκε

Σε επικίνδυνες τακτικές οι οποίες δείνουν να ναι βγαλμένες από σκοτεινές εποχές του παρελθόντος προχωρά το τελευταίο χρονικο διάστημα η ακροδεξιά εφημερίδα “Στόχος”. Με απανωτά δημοσιεύματα στοχοποιεί όσους δημοσιογράφους δεν είναι αρεστοί στο χώρο της άκρας Δεξιάς με αποτέλεσμα να θέτει σε κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα, ενώ τίθενται και σοβαρά ζητήματα ορθής λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος.

 Τρανταχτό παράδειγμα ο κριτικός κινηματογράφου, Τάσος Θεοδωρόπουλος. Στις 2/06/2013 η διαδικτυακή ιστοσελίδα της εφημερίδας Στόχος, επιτίθονταν κατά του κριτικού κινηματογράφου, επειδή σε άρθρο του στην ιστοσελίδα iefimerida.gr, ασκούσε κριτική κατά του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμου.



Συγκεκριμένα έγραφε χαρακτηριστικά η εφημερίδα: “Ανθισμένη παπαδιά Μητροπολίτισα Θεσσαλονίκης αποκαλεί τον Άνθιμο από το iefimerida δηλωμένος πισωγλέντης, Τάσος Θεοδωρόπουλος”. Πιο απλά η εφημερίδα στοχοποιούσε τον κ. Θεοδωρόπουλο και τα αποτελέσματα αυτής της στοχοποίησης έγιναν αντιληπτά λίγες μέρες μετά. Όπως καταγγέλει ο κ. Θεοδωρόπουλος τα ξημερώματα της Παρασκευής δέχθηκε επίθεση από αγνώστους στην περιοχή της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.

Όπως έγραψε στο facebook, άγνωστοι του επιτέθηκαν, τον γρονθοκόπησαν και όταν έπεσε στο έδαφος, τον κλώτσησαν στα πλευρά. Ο ίδιος αναφέρθηκε στο δημοσίευμα τη εφημερίδας τον οποίο στοχοποίουσε.

Ο κ. Θεοδωρόπουλος όμως δεν ήταν και ο μοναδικος μη αρεστός που στοχοποιήθηκε από την εφημερίδα. Λίγες μέρες πριν με δημοσίευμά της ο Στόχος είχε επιτεθεί κατά του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου, για άρθρο του στο οποίο περιέγραφε γιατι ο ίδιος είναι Ανθέλληνας. Ένα άρθρο με το οποίο στηλίτευε την ελληνική πολιτική πραγματικότητα και όχι μόνο.

Στις 2/05/2013 η εφημερίδα έγραφε χαρακτηριστικά “Η πούστρα ο Χατζηστεφάνου με ένα παραληρηματικό κατεβατό εξηγεί γιατι είναι ανθέλληνας”. Προφανώς για τους υπεύθυνους της εφημερίδας, όποιος εκφράζει διαφορετική άποψη, στοχοποιείται για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις και όχι μόνο. Το αστείο φυσικά είναι οτι ελάχιστοι πυο διαβάζοντας το άρθρο του κ. Χατζηστεφάνου κατάλαβαν τι πραγματεύεται.



Μετά τον Χατζηστεφάνου σειρά πήρε ο επί χρόνια συντάκτης του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, Πάρις Καρβουνόπουλος. Ποιο ήταν το σφάλμα του; Ένα άρθρο για τον πρώην αρχηγό του ΓΕΣ και υπουργό Εθνικής Άμυνας, Φράγκου Φραγκούλη, στον οποίο ασκούσε κριτική για τα πεπραγμένα στο ΓΕΣ και το υπουργείο. Φαίνεται όμως ότι αυτό ενόχλησε την εφημερίδα η οποία στις 24/06/2013 έγραψε “Αν πρέπει να αρχίσεις να γαμείς κόσμο στρατηγέ ξεκίνα από αυτόν..χολή και σκατά από τον Πάρι Καρβουνόπουλο για τον Φράγκο Φραγκούλη”.



Στην προκειμένη περίπτωση τίθεται ένα σοβαρό ζήτημα Δημοκρατίας, η οποία γυρίζει την Ελλάδα πολλά χρόνια πίσω. Μέσω στοχοποιήσεων και τραμπουκισμών επιχειρούν να φιμώσουν όποιον δε συμφωνεί με ακροδεξίες απόψεις ή αντιλήψεις, η πρόσωπα της αρεσκείας τους.

ΠΗΓΗ

Ο εφιάλτης του ναζισμού

Άρθρο του Δημήτρη Ψαρρά* για το Antinazi Zone.

Σε τέσσερις μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από τις τελευταίες εκλογές. Αυτός ο χρόνος ήταν τόσο πυκνός που μοιάζει να πέρασε μια δεκαετία. Ένας από τους λόγους είναι ότι ξαφνικά μπήκε στο προσκήνιο μια πολιτική δύναμη που έχει αναγάγει τη βία και την ανατροπή της δημοκρατίας σε επίσημο διακηρυγμένο πρόγραμμα, ενώ δεν διστάζει να υμνεί όχι μόνο τη χούντα αλλά τον ίδιο τον Χίτλερ και τον γερμανικό ναζισμό.

Πώς δημιουργήθηκε η Χρυσή Αυγή; Πώς πρόκυψε ένα καθαρά ναζιστικό μόρφωμα στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης; Ο στενός ηγετικός πυρήνας της οργάνωσης και ο ίδιος ο «Führer» Μιχαλολιάκος προέρχεται από την προδικτατορική οργάνωση του Κώστα Πλεύρη «Κόμμα Τετάρτης Αυγούστου». Ο Πλεύρης ήταν και παραμένει εθνικοσοσιαλιστής, φανατικός οπαδός του Χίτλερ, αλλά η οργάνωσή του εμφανιζόταν ως μετωπικό φασιστικό σχήμα, το οποίο υπέθαλπε βέβαια ανοιχτά φυλετικές θεωρίες, αλλά στην πολιτική του προπαγάνδα στηριζόταν περισσότερο στις συγκεχυμένες αρχές που είχε κληροδοτήσει σε μερίδες του μεταπολεμικού ελληνικού βαθέος κράτους το μεσοπολεμικό δικτατορικό καθεστώς Μεταξά (1936-1941). Μόλις εκδηλώθηκε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 ο Πλεύρης έθεσε την οργάνωσή του στην υπηρεσία της χούντας και ο ίδιος, μαζί με δυο τρεις στενούς συνεργάτες του επιδίωξε να ενταχθεί στο κυβερνητικό σχήμα και να επηρεάσει το καθεστώς προς την κατεύθυνση μιας «εθνικοσοσιαλιστικής» ιδεολογικής συγκρότησης. Σ’ αυτό βρήκε αντίπαλο τον παλιό του δάσκαλο, τον Γεώργιο Γεωργαλά, υπεύθυνο της προπαγάνδας στο στρατιωτικό καθεστώς, ο οποίος επέμενε ότι η μοναδική ιδεολογική σταθερά της χούντας πρέπει να είναι ο αντικομμουνισμός. Έτσι ο Πλεύρης και η Τετάρτη Αυγούστου περιορίστηκαν στην επιρροή που ασκούσαν σε ελάχιστους πραξικοπηματίες, κυρίως τον συνταγματάρχη Λαδά.

Ο Μιχαλολιάκος προσχώρησε στην οργάνωση του Πλεύρη το 1973, σε ηλικία 16 ετών, τη στιγμή που η δικτατορία επιχειρούσε τη νόθα φιλελευθεροποίηση με πρωθυπουργό τον Μαρκεζίνη που κατέληξε στο γνωστό φιάσκο με την αιματηρή καταστολή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και την ανατροπή του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Ο δικτάτορας Ιωαννίδης που τον διαδέχτηκε αντιμετώπισε με καχυποψία τους Τεταρταυγουστιανούς, εξαιτίας της στενής τους σχέσης με τον Παπαδόπουλο και δεν είχε κι αυτός καμιά πρόθεση (ούτε δυνατότητα) να μετατρέψει τη διακυβέρνησή του σε ένα φασιστικού τύπου καθεστώς με στήριξη σε οργανωμένη λαϊκή βάση.

Η πτώση της δικτατορίας το 1974 προκάλεσε βέβαια κρίση στο χώρο της Ακροδεξιάς, αλλά υπήρξε ταυτόχρονα και περίοδος επώασης διάφορων τυχοδιωκτικών τρομοκρατικών ενεργειών από ακροδεξιές ομάδες, οι οποίες διατηρούσαν επαφή με τους Ιταλούς ομοϊδεάτες τους του Ordine Nuovo. Ο Μιχαλολιάκος, μαζί με ορισμένους απ’ αυτούς που θα αποτελούσαν λίγα χρόνια αργότερα τον ιδρυτικό πυρήνα της Χρυσής Αυγής ενεπλάκη σε βίαια επεισόδια, και συνελήφθη μετά το λιντσάρισμα εις βάρος δημοσιογράφων κατά την κηδεία του βασανιστή της χούντας αστυνόμου Μάλλιου τον Δεκέμβριο του 1976. Λίγους μήνες αργότερα ο Μιχαλολιάκος θα συλληφθεί και πάλι, ως υπεύθυνος για την προμήθεια βομβών σε ακροδεξιές οργανώσεις που ποτέ δεν εξαρθρώθηκαν, αλλά ήταν υπεύθυνες για μπαράζ τυφλών εκρήξεων το 1977 και το 1978, στις οποίες προκλήθηκε ο σοβαρός τραυματισμός πολλών πολιτών.

Η Χρυσή Αυγή συγκροτήθηκε γύρω από το ομώνυμο περιοδικό που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1980. Κατά την πρώτη περίοδο, η οργάνωση λειτουργεί ως λέσχη εθνικοσοσιαλιστικής επιμόρφωσης. Δεν είναι ακόμα έτοιμη για το πεζοδρόμιο. Άλλωστε τα επίλεκτα στελέχη της έχουν μόλις απεμπλακεί από αυτές τις κατηγορίες για βομβιστική δράση (Μιχαλολιάκος, Ηλιόπουλος), ενώ ορισμένοι γράφουν άρθρα στο περιοδικό από τις φυλακές Κορυδαλλού, όπου εκτίουν ποινές πολύχρονης φυλάκισης (Αριστοτέλης Καλέντζης).

Για τον αυστηρά ναζιστικό χαρακτήρα της οργάνωσης μαρτυρούν πληθώρα συμβόλων στα έντυπά της, με κάθε λογής παραλλαγές της σβάστικας, αλλά και το περιεχόμενο των άρθρων του περιοδικού, το οποίο περιορίζεται στον Χίτλερ και τον Ρόζεμπεργκ, ενώ από τους λοιπούς μεσοπολεμικούς φασίστες επιλέγει όσους προσέγγιζαν τον ναζισμό, λ.χ. τον Ρουμάνο Κορνίλιου Κοντρεάνου.

Η πορεία της Χρυσής Αυγής διακόπηκε για λίγους μήνες, όταν ο έγκλειστος στις φυλακές δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος ανέθεσε στον Μιχαλολιάκο τον Σεπτέμβριο του 1984 την ηγεσία της νεολαίας ΕΠΕΝ, του κόμματος που είχε ιδρυθεί για να στεγάσει το σύνολο της Ακροδεξιάς. Τον Ιανουάριο του 1985 ο Μιχαλολιάκος παραιτήθηκε, επειδή όπως ισχυρίστηκε ο ίδιος αργότερα η ΕΠΕΝ δεν ήταν αρκετά αντισημιτική.

Αυτή η επιφυλακτική στάση απέναντι στα άλλα κομμάτια της Ακροδεξιάς θα σημαδέψει τη Χρυσή Αυγή μέχρι σήμερα. Ενώ κατά καιρούς συνεργάστηκε με όλα τα ρεύματα του χώρου –χουντικούς, βασιλικούς- και τις προσωπικότητες που διεκδικούσαν την αρχηγία (Πλεύρης, Βορίδης), καμιά απ’ αυτές τις συνεργασίες δεν στέριωσε. Ο λόγος ήταν ότι νόθευαν τον καθαρό ναζιστικό χαρακτήρα της οργάνωσης και σκόνταφταν στην ανοιχτή βία που αποτελούσε και εξακολουθεί να αποτελεί το κεντρικό προπαγανδιστικό μήνυμά της.

Η πολιτική συγκυρία που επέτρεψε στη Χρυσή Αυγή να βγει από το περιθώριο ήταν ο εθνικιστικός παροξυσμός για το Μακεδονικό στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο οποίος συνέπεσε με την υπερπροβολή –σε μεγάλο βαθμό κατασκευασμένη- της εγκληματικότητας των νεοφερμένων Βαλκάνιων μεταναστών από την επίσης νεοφώτιστη ιδιωτική τηλεόραση. Τον Δεκέμβριο του 1992 η οργάνωση θα κάνει αισθητή την παρουσία της στο μεγάλο συλλαλητήριο της Αθήνας και θα προβάλει πρώτη φορά τις βίαιες επιθέσεις της εναντίον όσων θεωρεί «προδότες», δηλαδή τους αντιεθνικιστές της Αριστεράς και τους αντιεξουσιαστές.

Οι αρχές θα περιοριστούν σε απλές προσαγωγές Χρυσαυγιτών που αμέσως θα αφεθούν ελεύθεροι. Από εκείνη τη στιγμή η βίαιη δράση της οργάνωσης θα πυκνώσει. Συνεχείς επιθέσεις εναντίον αντιφασιστών, αριστερών ή απλώς τυχαίων στόχων, κυρίως γύρω από τα γραφεία της που τότε βρίσκονταν στην περιοχή της Κυψέλης, κοντά στο σημερινό της άντρο, στη συνοικία του Αγίου Παντελεήμονα.

Με σταθμό τον ειδικό ρόλο που έπαιξε στα επεισόδια του Πολυτεχνείου του 1995, δίπλα στις δυνάμεις των ΜΑΤ, η Χρυσή Αυγή συνεχίζει την αιματηρή της δράση. Ελάχιστες από τις επιθέσεις της εξιχνιάζονται, ενώ οι ποινές συνήθως είναι με αναστολή ή εξαγορά. Εξαίρεση η καταδίκη του υπαρχηγού της Αντώνιου Ανδρουτσόπουλου, του περιβόητου Περίανδρου, για τη δολοφονική επίθεση έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων με στόχο τρεις νέους με δράση στην Αριστερά, τον Ιούνιο του 1978.

Η υπόθεση αυτή θα εξιχνιαστεί μετά από πολλά χρόνια και ο Άρειος Πάγος με την απόφαση 1167/2010 θα αναφερθεί στην εγκληματική πράξη όχι μόνο του κατηγορουμένου αλλά μιας δεκαμελούς ομάδας της Χρυσής Αυγής που έδρασε οργανωμένα και με σχέδιο. Αυτή και άλλες παρόμοιες τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις περιγράφουν με σαφήνεια τον τρόπο δράσης της οργάνωσης. Επιβεβαιώνουν δηλαδή ότι η παραβατική έως εγκληματική δράση των στελεχών της πραγματοποιείται στο πλαίσιο της οργάνωσης και όχι ως ατομική εκτροπή από τη νομιμότητα. Όμως ποτέ δεν αποτέλεσαν στοιχείο μιας κοινοβουλευτικής ή δικαστικής έρευνας για το σύνολο της δράσης της, και ουδέποτε αμφισβητήθηκε η παρουσία της στο πλαίσιο του νόμου.

Μια ναζιστική οργάνωση

Με βάση την ιδεολογία, τη δράση και τη συγκρότησή της, ο μόνος χαρακτηρισμός που αρμόζει στη Χρυσή Αυγή είναι αυτός της ναζιστικής οργάνωσης. Δεν πρόκειται ούτε για «ακροδεξιά» ούτε για «φασιστική» εν γένει οργάνωση. Μάλιστα για τον ιστορικό ιταλικό φασισμό υπάρχουν και κριτικά κείμενα που φιλοξενούνται στα έντυπα της Χρυσής Αυγής. Το ίδιο συμβαίνει και με το μεσοπολεμικό δικτατορικό καθεστώς Μεταξά, αλλά και τη δικτατορία των συνταγματαρχών, που επικρίνονται πάντα υπό το πρίσμα του «απόλυτου» εθνικοσοσιαλισμού. Από το καθεστώς Μεταξά η Χρυσή Αυγή ξεχωρίζει και εκθειάζει τον ακραιφνή εθνικοσοσιαλιστή Σκυλακάκη, ενώ για τον ιταλικό φασισμό αναδημοσιεύει και υιοθετεί την κριτική του θεωρητικού του ναζισμού Ότο Ντίτριχ, ο οποίος επιχειρηματολογεί υπέρ της ανωτερότητας του εθνικοσοσιαλισμού.

Το μόνο που πρόσθεσε η Χρυσή Αυγή στον ναζισμό είναι η «ελληνικότητά» του, με την επίκληση της ελληνικής αρχαιότητας ως πρώτου μοντέλου της φυλετικής κοινότητας βίας που η οργάνωση επιθυμεί να εγκαθιδρύσει. Βέβαια και σ’ αυτό το σημείο η ανάγνωση της αρχαιότητας από τη Χρυσή Αυγή πραγματοποιείται μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς των θεωρητικών του ναζισμού, κυρίως του Ρόζενμπεργκ αλλά και των αποκρυφιστών της Άνενέρμπε (Ahnenerbe) και του Χίμλερ.
Για την ιδιότυπη χρήση της αρχαιοελληνικής παράδοσης αρκεί η εικόνα των μαύρων ασπίδων της οργάνωσης με τους κέλτικους σταυρούς, αλλά και ορισμένες ομιλίες των στελεχών της, όπως του Ηλία Κασιδιάρη τον Ιούλιο του 2008 μπροστά στο μνημείο του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες. Δήλωσε τότε ο Κασιδιάρης: «Και αναμένουμε τη στιγμή της μεγάλης αντεπίθεσης, βαδίζοντας στα χνάρια της αρχαίας Κρυπτείας που έπληττε αθόρυβα μέσα στο απόλυτο σκότος και τη σιωπή τους εσωτερικούς εχθρούς της πόλεως».

Μ’ άλλα λόγια, ο υπεύθυνος Τύπου της οργάνωσης, απευθυνόμενος στους συναγωνιστές του, τους καλεί να πλήξουν «αθόρυβα» και στο «σκοτάδι» τους «εσωτερικούς εχθρούς», δηλαδή τους «λαθρο»μετανάστες και τους «ανθέλληνες» πολιτικούς τους αντιπάλους. Δεν υπάρχει πιο ωμή περιγραφή της σκοτεινής δράσης των μαχαιροβγαλτών της νεοναζιστικής ομάδας. Όσο για την «Κρυπτεία», στα χνάρια της οποίας βαδίζει η Χρυσή Αυγή, είναι το γνωστό έθιμο των Σπαρτιατών, στο οποίο αναφέρονται αρκετοί αρχαίοι συγγραφείς, και σύμφωνα με το οποίο οι νέοι της πόλης όφειλαν να δολοφονήσουν τη νύχτα έξω από την πόλη κάποιον είλωτα, έχοντας εξασφαλισμένη την ατιμωρησία.

Κάποιοι μπερδεύονται από ορισμένες δημόσιες δηλώσεις στελεχών της οργάνωσης, με τις οποίες η οργάνωση εμφανίζεται ως απλά «εθνικιστική» ή κάποιες άλλες, στις οποίες μοιάζει να αναθεωρούνται οι άμεσες φιλοναζιστικές αναφορές. Πρόκειται για εσκεμμένη παραπλάνηση. Η ιδιαιτερότητα της Χρυσής Αυγής ως οργάνωσης έγκειται ακριβώς στην άρνησή της να μετατοπιστεί από τις παλιές της δοξασίες.

Ακόμα και σήμερα, αν παρακολουθήσει κανείς τον ιστότοπό της θα συναντήσει εκτενή «ιδεολογικά» κείμενα στα οποία διατυπώνεται η πίστη της στους κλασικούς του ναζισμού, ενώ ο αντισημιτισμός παραμένει κεντρικό στοιχείο της προπαγάνδας της, αλλά συγκροτεί και την πολιτική της σκέψη. Όσο για τα βιβλία που πουλάει σήμερα η οργάνωση, είναι κι αυτά αυστηρά περιορισμένα από τις εθνικοσοσιαλιστικές σταθερές.

Αλλά η πιο πανηγυρική ταύτισή της με τον ναζισμό βρίσκεται ρητά διατυπωμένη στα πιο πρόσφατα επίσημα κείμενά της. Πριν από λίγο καιρό δημοσιεύτηκε το ιδεολογικό της μανιφέστο με τίτλο «Χρυσή Αυγή, ένα κίνημα ιδεολογικό». Στο τελευταίο κεφάλαιο του μανιφέστου ξεκαθαρίζεται: «Το εάν εμείς οι Χρυσαυγίτες είμαστε ή δεν είμαστε ‘φασίστες’, συνδέεται άμεσα με την έννοια που δίνουν στον όρο ‘φασισμός’». Και λίγο παρακάτω: «Η Χρυσή Αυγή δεν είναι κίνημα φασιστικό ή ναζιστικό. Στο επίκεντρο του φασισμού δεν είναι το έθνος-φυλή, αλλά το κράτος! Εξετάζοντας, λοιπόν, ιδεολογικά το θέμα, το κίνημά μας δεν είναι δυνατόν να έχει σχέση με τον φασισμό, ο οποίος υπήρξε μια έκφανση κυρίως του Ιταλικού κρατισμού. Εμείς, όμως, ούτε ‘κρατιστές’ είμαστε, ούτε Ιταλοί (!), όπως δεν είμαστε επίσης Γερμανοί και ναζιστές. Είμαστε υπερήφανοι για την καταγωγή μας Έλληνες Εθνικιστές! Για εμάς, στον σκληρό πυρήνα της Πίστης μας ευρίσκεται το Έθνος-Φυλή, ο Αιώνιος Ελληνισμός και όχι το κράτος και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο και δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα οι χαρακτηρισμοί φασίστες ή νεοναζί, τους οποίους μας αποδίδουν».

Για όποιον καταλαβαίνει ελληνικά, η διατύπωση είναι παραπάνω από σαφής. Η Χρυσή Αυγή μπορεί να λέει ότι δεν είναι ναζιστική αλλά παραδέχεται την εμμονή της στη θεωρία του «εθνοφυλετισμού», δηλαδή τον πυρήνα της εθνικοσοσιαλιστικής «κοσμοθεωρίας», αυτής της κατεξοχήν «πολιτικής θρησκείας» του 20ού αιώνα. Η ίδια ως πολιτικό μόρφωμα αυτοπροσδιορίζεται ως «Λαϊκός Σύνδεσμος» και το καθεστώς που θέλει να εγκαθιδρύσει το ονομάζει «Λαϊκή Κοινότητα». Οι όροι αυτοί δεν είναι τίποτα άλλο παρά μετάφραση της ναζιστικής Volksgemeinschaft, της κοινωνικής δομής που οραματίστηκαν οι Γερμανοί εθνικοσοσιαλιστές βασισμένοι στο δόγμα «Αίμα και Γη».

Αυτός είναι ο λόγος που, αντίθετα από τις προβλέψεις πολλών, η Χρυσή Αυγή δεν μεταμορφώθηκε μετά την είσοδό της στη βουλή σε ένα ήπιο «κοινοβουλευτικό» ακροδεξιό μόρφωμα κατά το πρότυπο του ΛΑΟΣ ή άλλων ευρωπαϊκών οργανώσεων που απέβαλαν τα ακραία ριζοσπαστικά στοιχεία του χαρακτήρα τους ως τίμημα για την αναρρίχηση στην εξουσία. Αντίθετα, η Χρυσή Αυγή ανεβάζει συνεχώς τον πήχη της άσκησης βίας υπό το φως των τηλεοπτικών προβολέων, αδιαφορώντας ή μάλλον προκαλώντας σκόπιμα τη δημοκρατική τάξη.

Η βία για τη Χρυσή Αυγή αποτελεί συστατικό στοιχείο της ύπαρξής της. Η βία είναι το πολιτικό της μήνυμα. Δεν είναι μέσο, όπως συμβαίνει για άλλες μορφές πολιτικής βίας. Αυτό είναι το μεγάλο της πλεονέκτημα, σε μια εποχή βαθιάς κρίσης σαν τη σημερινή. Η βία, ως απάντηση ή συμπλήρωμα στην πραγματική και συμβολική βία που υφίσταται καθημερινά ο πολίτης στη σημερινή συγκυρία, όχι μόνο δεν στοιχίζει σε δημοφιλία στην οργάνωση, αλλά αποτέλεσε το βάθρο για τη δημοσκοπική αρχικά και εν συνεχεία εκλογική εκτίναξη των ποσοστών της.

Η διερεύνηση των λόγων που βοήθησαν τη Χρυσή Αυγή να αποκτήσει ξαφνικά από 23.000 ψήφους το 2009 440.000 το 2012 είναι κρίσιμο ζήτημα. Ασφαλώς η πολύπλευρη οικονομική κρίση παίζει τον κύριο ρόλο, αλλά δεν θα είχαμε τα σημερινά αποτελέσματα αν ακόμα κι αυτό το απαξιωμένο και ανίκανο πολιτικό σύστημα, όταν διαπίστωσε τα πρώτα σημάδια της απήχησής της με τις δημοτικές εκλογές του 2010, δεν θεωρούσε ότι πρέπει να μιμηθεί τη Χρυσή Αυγή, να υποκύψει στη θεματολογία και τη συνθηματολογία της –κυρίως στο μεταναστευτικό- για να προσεταιριστεί τους ψηφοφόρους της. Είναι η λάθος συνταγή, όπως έχει αποδειχτεί σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, όπου κόμματα του συντηρητικού χώρου έχουν αποπειραθεί να ανταγωνιστούν την Ακροδεξιά στο δικό της επίπεδο του εθνικισμού και της ξενοφοβίας. Παντού αυτή η πολιτική κατέληξε σε μπούμερανγκ.

Η αιφνιδιαστική κατάκτηση μιας έδρας στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας από τον ίδιο τον Αρχηγό της Χρυσής Αυγής, το φθινόπωρο του 2010, με ποσοστό 5,29%, λειτούργησε ως βάθρο για την εκλογική εκτίναξη της οργάνωσης. Συνέβη αυτό που έχει παρατηρηθεί και σε άλλες χώρες: μια δευτερεύουσα εκλογική μάχη να παρέχει σε κόμματα της Ακροδεξιάς την απαραίτητη αναγνωρισιμότητα που τους εξασφαλίζει το δεύτερο βήμα.

Στις προϋποθέσεις για την ανάδειξη της Χρυσής Αυγής πρέπει να συνυπολογίσουμε τη συμμαχική κυβέρνηση Παπαδήμου που νομιμοποίησε τη συμμετοχή ενός ακροδεξιού κόμματος, του ΛΑΟΣ, στην εξουσία, την απάθεια μεγάλου μέρους του εκλογικού σώματος για την τύχη της δημοκρατίας ή καλύτερα την απελπισία του, αλλά και μια σειρά αστικών μύθων που καλλιεργήθηκαν γύρω από την κοινωνική δράση αυτής της οργάνωσης. Κεντρικό ρόλο σ’ αυτή την εξέλιξη έπαιξαν, όπως συνέβη πριν από χρόνια και με το ΛΑΟΣ, ορισμένα μέσα ενημέρωσης, με πιο σκανδαλώδη την περίπτωση της εφημερίδας που κατέχει την πρώτη θέση στις κυριακάτικες κυκλοφορίες και είναι υπεύθυνη για ανοιχτή προπαγάνδα υπέρ της οργάνωσης, ακόμα και με στημένα ρεπορτάζ.

Η γένεση της Χρυσής Αυγής προσδιόρισε και την εξέλιξή της. Η αποτυχία της να εμφυσήσει την εθνικοσιαλιστική ιδεολογία στο καθεστώς της χούντας σημάδεψε τη μοναχική της πορεία στον εσμό της Ακροδεξιάς που έλαβε ποικίλες πολιτικές και εκλογικές μορφές τις δεκαετίες που μεσολάβησαν από τη μεταπολίτευση. Από την άλλη, όμως, η μαθητεία της δίπλα σε στελέχη του δικτατορικού καθεστώτος τής επέτρεψε εξαρχής να έρθει σε επαφή με το βαθύ κράτος. Η Χρυσή Αυγή, αντίθετα από ομοειδή μορφώματα στη Δυτική Ευρώπη δεν υπήρξε ποτέ ένα κόμμα απόβλητων, μια οργάνωση παρίας. Είχε πάντα στηρίγματα στην αστυνομία, το στρατό, αλλά ακόμα και τη δικαιοσύνη και την Εκκλησία. Η σημερινή μαζική διείσδυσή της στην ΕΛ.ΑΣ. έχει βάθος δεκαετιών.

Ο ρόλος που παίζει σήμερα η Χρυσή Αυγή είναι αντιγραμμένος από την τακτική του χιτλερικού κόμματος την περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Αφενός μεν εμφανίζεται ως υπερασπίστρια των δικαιωμάτων των εργαζομένων καταγγέλλοντας το Μνημόνιο που έχει υπογραφεί μεταξύ Ελλάδας και των δανειστών της (Δ.Ν.Τ., Ε.Ε. και Ε.Κ.Τ.), αλλά από την πίσω πόρτα ταυτίζεται με τις πιο ακραίες αντεργατικές προδιαγραφές: από τη λυσσαλέα υπεράσπιση του αφορολόγητου των εφοπλιστών και την αδιαφορία για τις σκανδαλώδεις ιδιωτικοποιήσεις τραπεζών, μέχρι την εξασφάλιση φτηνής εργατικής δύναμης στους μεγαλοεπιχειρηματίες, με τους οποίους συναλλάσσεται. Για την ακρίβεια ο αντιμνημονιακός της λόγος αναφέρεται μόνο στο γεγονός ότι το Μνημόνιο το επιβάλλουν οι «ξένοι», διαμορφώνοντας συνθήκες «κατοχής» στη χώρα. Το εγχώριο μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο είναι το πρώτο που αξιοποιεί προς όφελός του την κρίση, βρίσκεται στο απυρόβλητο.

Στην ίδια κατεύθυνση ενδιαφέρον έχει και η πολιτική πρόταση που έκανε η Χρυσή Αυγή μετά τις εκλογές του Μαΐου 2012, ενόψει της αδυναμίας συγκρότησης κυβέρνησης. Ο ίδιος ο Αρχηγός και ο υποψήφιος υπαρχηγός του Κασιδιάρης υποστήριξαν κυβέρνηση «προσωπικοτήτων» με επικεφαλής τον Βασίλειο Μαρκεζίνη, γιο του παλιού κεντροδεξιού πολιτικού Σπύρου Μαρκεζίνη, του δοτού «πρωθυπουργού» της χούντας. Ήταν αντιγραφή της πρότασης Καρατζαφέρη για τον Παπαδήμο, αλλά στο βάθος του μυαλού των μαθητευόμενων Ελλήνων ναζιστών διακρίνει κανείς και το μοντέλο Χίντεμπουργκ-Χίτλερ που οδήγησε τον δεύτερο –μέσω του πρώτου- στην εξουσία.

Η αμηχανία της δημοκρατίας

Σε όλη τη μακρόχρονη παρουσία της Χρυσής Αυγής ελάχιστες φορές έχει τεθεί σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο το ερώτημα της περιστολής της δράσης της. Ήταν τον 1995 και το 1998 από εκπροσώπους κομμάτων της Αριστεράς. Και μόνο μια φορά αυτά τα τριάντα χρόνια ο πολιτικός κόσμος, οι τοπικές κοινωνίες και μεγάλη μερίδα των μέσων ενημέρωσης άσκησαν σοβαρή πίεση στη Χρυσή Αυγή. Ήταν το καλοκαίρι του 2005, όταν η είδηση ότι θα διοργανωθεί στην Ελλάδα το πανευρωπαϊκό Φεστιβάλ Μίσους (Hate Festival) προκάλεσε παλλαϊκή αντίδραση σε σημείο που η κυβέρνηση υπαινίχτηκε ότι θα το απαγορεύσει. Το Φεστιβάλ, τελικά, ακυρώθηκε, ενώ κάτω από την πίεση αυτή παραδόθηκε στις αρχές και ο επί επτά χρόνια καταζητούμενος υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής.

Το συμπέρασμα νομίζω ότι είναι αυτονόητο: μόνο η παλλαϊκή αντίθεση στη ναζιστική βία μπορεί να σταθεί φραγμός στα Τάγματα Εφόδου. Ο τελικός στόχος δεν μπορεί να είναι άλλος από τον οριστικό εξοβελισμό του ναζισμού, του φυλετικού ρατσισμού και της απάνθρωπης βίας από την πολιτική ζωή της χώρας. Βέβαια αυτό δεν είναι δυνατόν να συμβεί με μια απλή «απαγόρευση». Η διεθνής εμπειρία έχει δείξει ότι όλες οι μορφές αποκλεισμού –έως και απαγόρευσης- που έχουν επιχειρηθεί σε άλλες χώρες για να περιορίσουν την εμβέλεια των βίαιων ρατσιστικών οργανώσεων δεν έχουν αποτέλεσμα παρά μόνο αν επιχειρούνται την κατάλληλη χρονική στιγμή. Ούτε πολύ νωρίς –γιατί τότε κινδυνεύουν να στρέψουν την προσοχή της κοινής γνώμης σε ένα άγνωστο μόρφωμα και να του εξασφαλίσουν έτσι την αναγκαία πρόσβαση στην επικαιρότητα-, ούτε όμως πολύ αργά –γιατί τότε κινδυνεύουν να στραφούν εναντίον κάποιας μερίδας του πληθυσμού που έχει ήδη εκδηλωθεί εκλογικά υπέρ της οργάνωσης και είναι δύσκολο να απαρνηθούν την επιλογή τους.

Είναι γνωστό εξάλλου ότι στην Ελλάδα το Σύνταγμα δεν προβλέπει απαγόρευση κομμάτων. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κανόνες δικαίου, οι οποίοι πρέπει να εφαρμοστούν στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής. Οι περισσότεροι νομικοί επιστήμονες συγκλίνουν στην άποψη ότι θα ήταν αντισυνταγματική κάθε σκέψη για ευθεία απαγόρευση του κόμματος. Προσθέτω ότι ήδη έχει δώσει σχετική απάντηση ο Μιχαλολιάκος, εξηγώντας ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα ήταν αρκετό να αλλάξουν το όνομά τους. Από ορισμένους έχει υποδειχτεί ως κατάλληλη λύση η εφαρμογή του άρθρου 187 του Ποινικού Κώδικα, το οποίο αναφέρεται στις εγκληματικές συμμορίες και έχει εφαρμοστεί κατά κόρον, αλλά όχι εις βάρος της ναζιστικής οργάνωσης.

Κάποιοι άλλοι διστάζουν ακόμα και να συζητήσουν κάποια παρόμοια αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής, θεωρώντας ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος να αποβεί μια τέτοια κίνηση σε όφελος της οργάνωσης, ενισχύοντας την αντισυστημική της αίγλη. Κάτι τέτοιο συνέβη με την πρωτοβουλία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος ζήτησε τη συνεργασία όλων των κομμάτων για τη δημιουργία ενός θεσμικού και πολιτικού αναχώματος μπροστά στη Χρυσή Αυγή. Η πρωτοβουλία αυτή έπεσε στο κενό, καταρχήν επειδή η Νέα Δημοκρατία, το μεγαλύτερο κόμμα της τρικομματικής κυβέρνησης αδιαφόρησε. Από την άλλη πλευρά, ο πιο ευαίσθητος δέκτης του αντιφασιστικού μηνύματος, ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήταν διατεθειμένος να λησμονήσει ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ μιλούσε για «δύο άκρα», εξομοιώνοντας τη βία των ναζιστών με τις διαμαρτυρίες ή το κίνημα πολιτικής ανυπακοής της Αριστεράς. Θυμίζω και την κωμικοτραγική εξέλιξη του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, με τις συνεχείς παλινωδίες της Νέας Δημοκρατίας.

Ανεξάρτητα, πάντως, από τον τρόπο που θα επιλεγεί για την απομόνωση της Χρυσής Αυγής, το σημερινό ερώτημα είναι αν θα επιτρέψουμε τη νομιμοποίηση της καθημερινής βίας με τη δική μας ανοχή στη διατήρηση του εφαρμοσμένου ναζισμού στην απόλυτη νομιμότητα. Αν θα συναινέσουμε στη χρηματοδότηση αυτών των δραστηριοτήτων με την επιδότηση του κράτους. Και αν θα ανεχτούμε όσους δημόσια υποστηρίζουν για τους δικούς τους λόγους αυτή τη δράση, δηλαδή ορισμένα μεγάλα μέσα ενημέρωσης και όχι λίγους πολιτικούς καιροσκόπους.

Το μόνο φως σ’ αυτόν τον σκοτεινό ορίζονται είναι ότι έχουν αρχίσει να ξεφυτρώνουν σε όλη την Ελλάδα κατά δεκάδες και εκατοντάδες αντιφασιστικές πρωτοβουλίες που αγκαλιάζουν κάθε πτυχή της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Διοργανώνονται εκδηλώσεις σαν τη δική μας τη σημερινή με εξαιρετική επιτυχία. Στις γειτονιές των μεγάλων πόλεων, στα χωριά, στα σχολεία, στα συνδικάτα. Το πραγματικά αυθόρμητο αυτό κίνημα βάσης ενώνει και φέρνει σε συντονισμό ετερόκλητες πολιτικές δυνάμεις, από αντιεξουσιαστές και αναρχικούς έως αριστερούς, κομμουνιστές και οικολόγους, αλλά ακόμα και πολίτες της κεντροδεξιάς ή θρησκευόμενους που δεν θεωρούν τον ναζισμό τμήμα της «ελληνικής παράδοσης». Από απλούς πολίτες έως …μητροπολίτες. Μετά από πολλά χρόνια ξαναπαίρνει ζωή η «αντιφασιστική» πολιτική ταυτότητα. Και από ό,τι δείχνουν οι σπασμωδικές της αντιδράσεις, αυτό είναι το μόνο που φοβάται η Χρυσή Αυγή.

Μεταξουργείο, 13.6.2013

ΤΙ ΖΗΤΑΕΙ ΕΝΑΣ ΠΑΣΟΚΟΣ ΣΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ; ΟΤΙ ΖΗΤΑΓΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ!

Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

Κείμενο και φωτογραφίες απο το antifa hip hop live του Σαββάτου στην πλατεία

Πολύς κόσμος (κυρίως μαθητές) σε μια ωραία συναυλία.
Τρία συγκροτήματα hip-hop, τα δυο από Κοζάνη.
Φαγήτο, παζάρι και καλή μουσική.
Μια ανοιχτή γιορτή αλληλεγγύης και αντιφασισμού.
Μέχρι την επόμενη φορά που θα το ξανακάνουμε,
ας μιλήσουμε για μας:



Ας μιλήσουμε για εμάς….

Η ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια νοσεί, το ίδιο και η τοπική μας κοινωνία, η κοζανίτικη κοινωνία. Και αυτό είναι πραγματικότητα.Στη εποχή των παχιών αγελάδων όλα μπορούσαν να καλυφτούν με μερικά ευρώ παραπάνω. Άλλωστε, τότε οι τράπεζες, το κράτος και η ΔΕΗ άφηναν το χρήμα να ρέει εξαγοράζοντας εύκολα τις συνειδήσεις μας για ένα εξοχικό στην Χαλκιδική, ένα ακριβό αυτοκίνητο και διακοπές σε τροπικά μέρη. Η μόλυνση του περιβάλλοντος, του αέρα που αναπνέουμε και μεγαλώνουν τα παιδιά μας, τα εργατικά ατυχήματα που στοίχησαν τη ζωή σε δεκάδες συνανθρώπους μας ήταν απλά τα ψιλά γράμματα, οι θυσίες που έπρεπε να κάνουμε για την ανάπτυξη και την ευημερία.

Σε κοινωνικό επίπεδο, αναπτύχθηκε μια lifestyleψευτοκουλτούρα που αναγνωρίζει μόνο ακριβά ρούχα και επικροτεί την επίδειξη και τον καταναλωτισμό, οδηγώντας στον παραγκωνισμό της συντροφικότητας, της πραγματικής ανάγκης για επικοινωνία, της αλληλοεκτίμησης και της αλληλεγγύης και γεννώντας το έκτρωμα του κοινωνικού κανιβαλισμού που ζούμε καθημερινά.

Τώρα που τα λεφτά τελείωσαν …. Τελείωσαν και οι «αξίες» τους…. Τώρα μας ταΐζουν με μίσος για καθετί ξένο και διαφορετικό, μας θέλουν ρουφιάνους, προσκυνημένους, εκδικητικούς και ατομιστές, δηλαδή μόνους για να συντηρούν την εξουσία τους. Θέλουν να κρυφτούμε στα σπίτια μας από το φόβο, να πιστέψουμε τα παραμύθια που μας πουλάνε, να μας τρομοκρατήσουν, να παραμείνουμε σκλάβοιτου συστήματος τους, στο οποίο διαιωνίζονται ρόλοι αφεντικών και δούλων, καταπιεστών και καταπιεσμένων.

Αυτό είναι φασισμός! Η αντίληψη ότι μπορεί έτσι απλά να αντιμετωπιστεί με ποινικά νομοθετικά μέσα ή και με απαγόρευση πολιτικών κομμάτων είναι σχεδόν παραπλανητική. Ο «καθημερινός φασισμός» αναδυόταν επί δεκαετίες σε όλο το φάσμα της ελληνικής κοινωνίας. Αποτελεί ένα ρεύμα που συντηρούνταν προσεχτικά και σε πολιτικό επίπεδο από παλαιότερες ακροδεξιές αντιλήψειςκαι με την υπάρχουσα οικονομική κρίση νομιμοποιήθηκε από το υπάρχον πολιτικό σύστημα για την εξυπηρέτηση του. Έτσι, φασιστικές πολιτικές με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, τον Ξένιο Δία, την άγρια καταστολή κατοίκων εναντίον των Μεταλλείων Χρυσού, τα βασανιστήρια κρατουμένων, την εκκένωσηαυτοοργανομένων χώρων, την φίμωση μέσων ενημέρωσης ανεξάρτητων και μη ( AthensIndymedia, ΕΡΤ) έρχονται σε πλήρη σύμπνοια με ακροδεξιές πρακτικές, όπως δολοφονίες μεταναστών, καθημερινές ρατσιστικές επιθέσεις, ελεημοσύνες και αιμοδοσίες από Έλληνες για Έλληνες, να οδηγήσουν στον πλήρη εκφασισμό της κοινωνίας.

Ως εδώ όμως!Σηκωνόμαστε από τον καναπέ και τολμάμε να κάνουμε ένα βήμα έξω από το σπίτι και την οικογένεια. Κλείνουμε την τηλεόραση και βγαίνουμε στο δρόμο. Και ο δρόμος μας ανήκει… γιατίεκεί συνειδητοποιούμε ότι δεν είμαστε μόνοι… γιατί εκεί βρίσκουμε και άλλους που αναρωτιούνται,ψάχνουν, ανησυχούν, φοβούνται και ελπίζουν.

Μπροστά σε όλα αυτά τα γεγονότα, στην συντονισμένη προσπάθεια εκφασισμού της κοινωνίας, παίρνουμε θέση απέναντι σε κάθε μορφή επιβολής από όπου και αν προέρχεται ( κράτος- αφεντικά- ΜΜΕ) και μαχόμαστε ενάντια σε οτιδήποτε σπείρει τον φασισμό, το φόβο και την τρομοκρατία.

Σε ένα κόσμο βαθιά φασιστικό, αντιστεκόμαστε, αυτοοργανωνόμαστε, κοιτάμε κατάματα τους συνανθρώπους μας με αλληλοσεβασμό και αξιοπρέπεια. Απέναντι σε κάθε φιλανθρωπία και ελεημοσύνη που απαιτεί τονάλλονα είναι κατώτερο, μοιραζόμαστε ιδέες, στιγμές, τον δρόμο και όπως εδώ φαγητό και ρούχα…

Λειτουργούμε συλλογικά και αντιεραρχικά μέσα από συνελεύσεις,συνδιαμορφώνουμε σκέψεις και ιδέες,στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε οποιονδήποτε καταπιεσμένο δέχεται καταστολή από το κράτος και τα δεκανίκια του, είτε είναι μετανάστης είτε είναι ντόπιος, γιατί φασισμός είναι οποιαδήποτε μορφή τυραννίας και ρατσισμού.

Αναζητάμε εκείνες τις στιγμές μέσα από τις παρεμβάσεις, τις πορείες, τα συνθήματα στους τοίχους, τα κείμενα και τις σκέψεις, τις συζητήσεις, τις δράσεις και τις αντιδράσεις μας γιατί όλες αυτές τις στιγμές η καρδιά μας χτυπά πιο δυνατά και μόνο τότε έχουμε συνείδηση πως υπάρχουμε…. Και θέλουμε να υπάρχουμε μόνο κυνηγώντας την ελευθερία!

Οι εξεγερμένοι σε Τουρκία, Σουηδία, Βραζιλία δείχνουν το δρόμο.
Γιατί σε αντίθεση με το δίκιο και τις πέτρες,
το ψέμα και τα δακρυγόνα κάποια στιγμή εξαντλούνται.
Και τότε, μιλάει το βαθιά καταπιεσμένο ένστικτο της Ελευθερίας…

ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ

αντιφασιστική συνέλευση Κοζάνης










ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ


Επιθεση χρυσαυγητων στην Βαλβειο καταληψη Μεσολογγιου


ενω πραγματοποιουνταν καποιες εργασιες στον κηπο του κατηλειμενου κτηριου της Βαλβειου βιβλιοθηκης δεχτηκαμε επιθεση απο 7 θρασυδειλα χρυσαυγουλα που βρηκαν την ευκαιρεια να εισβαλουν στο κτηριο απο την πισω μερια και οχι απο την μπροστα που ημασταν 5-6 συντροφοι . αμεσως μολλις αντιλιφθηκαμε την εισβολη με οτι βρεθηκε στα χερια μας τους αποθησαμε . να σημειωθει εδω οτι η αστυνομια η οποια εκανε την εμφανιση της αμεσως μετα το γεγονος , αντι να ψαξει στα γυρο στενα οπου βρισκονταν ακομα οι χρυσαυγητες , ηρθε στην καταληψη και προσπαθησε να μας απομακρυνει απο αυτη .





Κυριακή 23 Ιουνίου 2013

Για να μαθαίνετε οι νεώτεροι τι εστί ακροδεξιά…

Το “ξέπλυμα” της ελληνικής Κου Κλουξ Κλαν! “Το βιβλίο του Μακάριου Δρουσιώτη απομυθοποιεί τον αγώνα της ΕΟΚΑ και του Γεωργίου Γρίβα” Η πρόσφατη έκδοση της μελέτης του Μακάριου Δρουσιώτη (“ΕΟΚΑ, Η σκοτεινή όψη”, εκδόσεις “Στάχυ”, Αθήνα 1998), προκάλεσε μιαν αναπάντεχη αντίδραση. Δεν αναφερόμαστε στα θέματα “ταμπού” του Κυπριακού, τα οποία αναλύει τεκμηριωμένα ο δημοσιογράφος και ιστορικός. Σ’ αυτά είναι αναμενόμενες οι αντιδράσεις, εφόσον για πρώτη φορά εξετάζονται όλες οι πτυχές του ζητήματος, χωρίς αποσιωπήσεις και διαστρεβλώσεις, που συνήθως επιβάλλονται από “υπέρτατους εθνικούς λόγους”.

Το παράδοξο είναι ότι κινητοποιήθηκαν ακόμα και νοσταλγοί της Οργάνωσης “Χ”, διαμαρτυρόμενοι για την υπόμνηση περί της συνεργασίας της “Χ” με τις γερμανικές αρχές κατοχής αλλά και την απόλυτη εξάρτησή της από τους Αγγλους.

Ενα πρώτο δείγμα αυτών των αντιδράσεων φιλοξενήθηκε ως επιστολή προς την “Ελευθεροτυπία” -με μικρή δική μας απάντηση- στο φύλλο της περασμένης Δευτέρας. Είναι αδιανόητο, για όποιον έχει μάθει ότι ο Γρίβας υπήρξε ηγέτης του Κυπριακού αγώνα, να συλλάβει το γεγονός ότι ξεκίνησε ως πράκτορας των Αγγλων. Και εξίσου αδιανόητο σε όποιον έχει μάθει ιστορία μόνο από τον “Μικρό Ηρωα”, να διανοηθεί ότι ο άνθρωπος των Αγγλων του ’44-’45, υπήρξε και άνθρωπος των Γερμανών το ’43-’44. Από τους Γερμανούς στους Άγγλους!

Στο πρώτο “παράδοξο” δίνει αναλυτική απάντηση ο Μακάριος Δρουσιώτης. Στο δεύτερο, απαντούν οι σοβαρότεροι ιστορικοί της περιόδου. Ο Θανάσης Χατζής, στην πιο εμπεριστατωμένη ιστορική μαρτυρία που έχει γραφτεί για την Αντίσταση κατατάσσει σαφώς τη “Χ” στην κατηγορία των ομάδων που πέρασαν από τον δοσιλογισμό στην “αγγλοφιλία”: “Αυτόν τον καιρό (άνοιξη 1943) κάνουν την εμφάνισή τους και οι ‘μπουραντάδες’ αστυνομικοί με τις χαρακτηριστικές κάσκες των SS, οι ‘μαντουβαλαίοι’ στον Πειραιά, τα κοινωνικά αποβράσματα της Ειδικής Ασφάλειας, οι ‘Χίτες’ του Γρίβα, οι εδεσίτες του Παπαγεωργίου και μια σειρά άλλοι εθνοπροδότες με επικεφαλής ‘εθνοσωτήρες της ‘Στρατιωτικής ιεραρχίας’ σαν τους Βεντήρη, Σπηλιωτόπουλο, Ζερβέα, Αντωνόπουλο, Σταθόπουλο, όλοι στην υπηρεσία του Ράλλη και μέσον αυτού των Γερμανών και ταυτόχρονα των Αγγλων.” (“Η νικηφόρα επανάσταση που χάθηκε”, εκδόσεις “Παπαζήση”, Αθήνα 1977-1979, τ. Α’, σελ. 433)

Ανάλογη είναι η εκτίμηση και του νέου ιστορικού Mark Mazower: “Στους δρόμους κάτω από το ναό του Θησείου, οι ένοπλοι της “Χ” αντάλλασσαν πυρά με τα περίπολα του ΕΛΑΣ κι έπαιρναν μέρος σε σημαίνουσες επιχειρήσεις πλάι στα Τάγματα Ασφαλείας. ‘Σήμερα είναι με τους Γερμανούς, αύριο, όταν ξανάρθει ο ευλογημένος ο βασιλιάς, μ’ αυτούς που θα τον φέρουν πίσω’. Ετσι εκτιμούσε το πιστεύω τους ένας παρατηρητής.” (“Στην Ελλάδα του Χίτλερ”, εκδόσεις “Αλεξάνδρεια”, Αθήνα 1994, σελ. 378). Από πολλές μαρτυρίες στη δίκη των δωσίλογων μαθαίνουμε ότι τα γερμανικά όπλα τα προμηθευόταν η “Χ” μέσω της κυβέρνησης Ράλλη: “Κατά το πλείστον τα όπλα αυτά τα επήρεν η “Χ” κατ’ Αύγουστον ή Σεπτέμβριον του 1944.” (Κατάθεση του Κ. Ροδοκανάκη του ΕΔΕΣ, βλ. Λευτέρη Αποστόλου “Η παρωδία της δίκης των δοσιλόγων”, εκδόσεις “Ο Ρήγας”, Αθήνα, Ιούνης 1945, σελ. 67) Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι οι πηγές αυτές είναι μονόπλευρες.

Επικαλούμαστε, λοιπόν, τη μαρτυρία του πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα Lincoln Mac Veagh. Σε απόρρητη έκθεσή του για τη “Χ”, ο Mac Veagh (26/10/1945) αναφέρεται σαφώς στη συνεργασία της με τους κατακτητές. “Καθώς μεγάλωνε ο έλεγχος των κομμουνιστών πάνω στον ΕΛΑΣ, η “Χ” γινόταν όλο και περισσότερο μια καθαρά αντί-κομμουνιστική οργάνωση.

Λέγεται ότι συνεργάστηκε με τους Γερμανούς, δίνοντάς τους πληροφορίες για τα πιθανά μέρη που βρίσκονται οι κομμουνιστές ηγέτες, και την ίδια στιγμή δεχόταν κάποια όπλα από τις γερμανικές αρχές, με τα οποία διεξήγε κατά καιρούς οδομαχίες κατά των Ελασιτών. Οσο μειωνόταν ο έλεγχος των Γερμανών πάνω στην Αθήνα, αυξάνονταν οι σποραδικές συγκρούσεις μεταξύ ΕΛΑΣ και “Χ”, κι αυτό ήταν σε βάρος της “Χ”.” (Yiorgos Chouliaras, Dan Georgakas, “Documents: Dispatches of Lincoln Mac Veagh”, στο Journal of the Hellenic Diaspora, Vol. XII/No 1, Spring 1985).

Μια αναπάντεχη επιβεβαίωση της παντελούς απουσίας αντιστασιακής δράσης από τη “Χ” περιέχεται στο βιβλιαράκι “Ο άγνωστος πόλεμος της Χ” (εκδόσεις “Μάχη”, 1988), το οποίο εκδόθηκε από ακροδεξιό εκδοτικό οίκο για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Διαβάζουμε, λοιπόν, στον επίλογο αυτού του απολογητικού βιβλίου με τον χαρακτηριστικό τίτλο: “Είναι φυσικό ο καλύτερος ανταρτοπόλεμος να οργανώνεται και να διεξάγεται από τον καλύτερο αντάρτη. Κι αυτό τον τίτλο, του καλύτερου αντάρτη, τον κατέχει αναμφισβήτητα ο Γεώργιος Γρίβας. Τον κέρδισε στο Θησείο τον Δεκέμβριο του 1944, όπου επικεφαλής 150 μόνο επιλέκτων αντιμετώπισε επιτυχώς επί ημέρας τις επιθέσεις πολλαπλασίων κομμουνιστών, υποχρεώνοντάς τους να αφήσουν στο πεδίο της μάχης πάνω από 200 νεκρούς.”

Ιδού, λοιπόν, το “αντάρτικο” του Γρίβα. Σύμφωνα με τους οπαδούς και τους θαυμαστές του, ο αρχηγός της “Χ” βγήκε στο κλαρί μετά την απελευθέρωση, για να σκοτώσει όχι Γερμανούς, αλλά Ελληνες. Και τους “τίτλους” του δεν τους κέρδισε κατά τη διάρκεια της Κατοχής, αλλά την περίοδο της αγγλικής επέμβασης. Μια τρομοκρατική οργάνωση. Σ’ αυτό το σημείο συμφωνούν όλοι οι ιστορικοί. Η “Χ” έγινε γνωστή ως όργανο των πιο αντιδραστικών πολιτικών κύκλων και διέπρεψε σε δολοφονικές μεθόδους κατά των κομμουνιστών (με την πιο διασταλμένη έννοια του όρου). Τρεις μόλις μέρες μετά την απελευθέρωση, μια ομάδα “Χιτών” πυροβόλησε στα τυφλά, πάνω σε μια διαδήλωση και δολοφόνησε 7 πολίτες. “Οι συγκρούσεις των εξοπλισμένων από τους Αγγλους πια δεξιών ομάδων (χθεσινών συνεργατών των Γερμανών) και ειδικά της “Χ”, γίνονται καθημερινό φαινόμενο στην Αθήνα.

Στις 15/11/1944, μια διαδήλωση με αίτημα την τιμωρία των προδοτών και την εκκαθάριση του κρατικού μηχανισμού από τους συνεργάτες του κατακτητή, χτυπήθηκε στην πλατεία Ομονοίας από “Χίτες”. Αποτέλεσμα 7 νεκροί και πολλοί τραυματίες.” (Περικλή Ροδάκη, “Δεκέμβρης 1944″, εκδόσεις “Επικαιρότητα”, Αθήνα 1984) Η κυβέρνηση Παπανδρέου και οι Αγγλοι, ενώ στα λόγια παραδέχονται την ανάγκη να αφοπλιστεί η “Χ”, τη θεωρούν χρυσή εφεδρεία και την προστατεύουν: “Πώς γίνεται ώστε παρά τις δηλώσεις του κ. Κατσώτα, ότι θα διαλυθούν οι θρασύτατες συμμορίες των ενόπλων εγκληματιών της “Χ”, αυτές δεν διαλύονται, αλλά αντίθετα εξοπλίζονται περισσότερο;” αναρωτιέται ο Κώστας Καραγιώργης στις 22/11/1944, από τις στήλες του “Ριζοσπάστη”. Την απάντηση θα την πάρει δέκα μέρες αργότερα. Η “Χ” θα ενταχθεί στον “εθνικό σχεδιασμό” των Δεκεμβριανών, και θα αποτελέσει την κύρια παραστρατιωτική δολοφονική και εκβιαστική οργάνωση στην περίοδο της τρομοκρατίας μετά τη Βάρκιζα. Η θλιβερή αυτή οργάνωση δεν θα μας απασχολούσε σήμερα, αν το όνομα του Γρίβα δεν είχε “ξεπλυθεί”, εξαιτίας της ανάμειξής του στο Κυπριακό.

Πατώντας σ’ αυτό το “ξέπλυμα” και ποντάροντας στη συλλογική αμνησία που προκάλεσε το μετεμφυλιακό κράτος και η δικτατορία, οι νοσταλγοί της “Χ” κάνουν δειλά δειλά την εμφάνισή τους. Δεν είναι μόνο οι υπέργηροι δοσίλογοι, που θέλουν να διηγούνται παραμύθια στα εγγόνια τους. Από κοντά και οι εναπομείναντες χουντοβασιλικοί, ο φέρελπις Ελλην Λεπέν Μάκης Βορίδης, και επικεφαλής ο απαραίτητος Γιώργος Καρατζαφέρης. Η ιστορία ξαναγράφεται. Αυτή τη φορά, με τα πόδια. Η άγνωστη “Χ” Μια οργάνωση, για την οποία πολλά έχουν λεχθεί από την εποχή της Κατοχής, με την επωνυμία “Χ”.

Αυτή η οργάνωση, που έγινε αργότερα γνωστή σαν όργανο “αμέσου δράσεως” της μοναρχικής Δεξιάς, κάτω από την ηγεσία του συνταγματάρχη Γρίβα, έχει ισχυρισθεί ότι ήταν αντιστασιακό κίνημα κατά την Κατοχή. Αν ο ισχυρισμός αυτός αλήθευε, θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν η μοναδική οργάνωση της Δεξιάς που δρούσε στην Αθήνα. Στην πραγματικότητα, όμως, το όνομά της ήταν άγνωστο, ακόμα και λίγο πριν φύγουν οι Γερμανοί. Αλλά και τότε, πάλι, το όνομα αυτό δεν σήμαινε τίποτα, που να είχε σχέση με Αντίσταση. Μόνο στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια απόκτησε μια ορισμένη σημασία: την απαίσια σημασία μιας Κου Κλουξ Κλαν. Κι αυτή επομένως η οργάνωση δεν έχει θέση σ’ αυτή την παρουσίαση (των αντιστασιακών οργανώσεων).

Κρις Γούντχαουζ (“Το μήλο της έριδος”, εκδόσεις “Εξάντας”, Αθήνα 1976) (*) Ο Κρις Γούντχαουζ βρέθηκε στα ελληνικά βουνά από τον Οκτώβριο του 1942 μέχρι το τέλος της κατοχής, ως υπαρχηγός και στη συνέχεια αρχηγός της Συμμαχικής Στρατιωτικής Αποστολής. visinokipos

ΠΗΓΗ

Κείμενο αντιφασιστών για την μοτοπορεία των νεοναζί στα Νότια προάστια

Στο πλαίσιο της απεγνωσμένης προσπάθειάς της να επιβληθεί στο δρόμο και να αποκτήσει ένα «πάτημα» στις γειτονιές των Νοτίων Προαστίων, η Χρυσή Αυγή πραγματοποίησε το απόγευμα της Τρίτης, 18/6 μοτοπορεία επίσημα ανακοινωμένη σε τοπικό μέσο πληροφόρησής της. Την ώρα που οι χρυσαυγίτες κινούνταν, με τη συνοδεία και την πλήρη υποστήριξη της αστυνομίας, στην ευρύτερη περιοχή της Άνω Γλυφάδας και του Ελληνικού, έγιναν αντιληπτοί από αντιφασίστες και αντιφασίστριες, οι οποίοι ανέκοψαν την πορεία τους και τους έδωσαν την απάντηση που τους αρμόζει. Αργότερα, οι μπάτσοι προχώρησαν στην προσαγωγή 7 ατόμων.

 Σε μία εποχή όπου το κεφάλαιο αναδιαρθρώνεται και επιτίθεται ολομέτωπα στα εργασιακά και ευρύτερα στην κοινωνία, πρώτο ζήτημα για το κράτος είναι η καταστολή όσων αντιστέκονται στην πολιτική του. Στα πλαίσια της καταστολής των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας, το κράτος, ανάμεσα σε πολλά άλλα (όπως τις πρόσφατες επιτάξεις απεργών, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, το ξύλο σε γενικές απεργίες, τη φίμωση του ανατρεπτικού λόγου) επιχειρεί πάγια να διαχωρίζει τους εκμεταλλευόμενους και να στρέφει κομμάτια τους ενάντια σε άλλα, πιο αδύναμα και πιο απομονωμένα. Στη κατεύθυνση της αναπαραγωγής του δόγματος του «διαίρει και βασίλευε», το κράτος επιστρατεύει ιστορικά μία σειρά από μηχανισμούς και εργαλεία, από τους μεγαλοδημοσιογράφους μέχρι και τους φασίστες.

Ο ρόλος, λοιπόν, της Χρυσής Αυγής, είναι πέρα για πέρα συστημικός. Με το να καταδεικνύει τους μετανάστες ως τους βασικούς υπαίτιους για τα προβλήματα που βιώνει η τεράστια πλειοψηφία της κοινωνίας, στην πράξη λειτουργεί απλά ως ένας ακομα αντιπερισπασμός από τους πραγματικούς υπεύθυνους για την φτωχοποίηση και την εξαθλίωση των εκμεταλλευόμενων, που δεν είναι άλλοι από τα ντόπια και διεθνή αφεντικά. Με το να αποπροσανατολίζουν την συσσωρευμένη κοινωνική οργή ουσιαστικά την διοχετεύουν σε οδούς ανώδυνες για το κράτος και το κεφάλαιο.

Όπως είναι πλέον γνωστό από την πρόσφατη εμπειρία τόσο στα Νότια Προάστια, όσο και στις υπόλοιπες γειτονιές της Αθήνας, η παρουσία και η δραστηριοποίηση ενός πυρήνα ή τοπικών γραφείων της Χρυσής Αυγής συνοδεύεται από μαχαιρώματα μεταναστών, μπραβιλίκια σε καταστήματα και πάγκους στις λαϊκές αγορές και επιθέσεις σε αγωνιστές. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα μαχαιρώματα που έγιναν στην Αργυρούπολη την ημέρα των Χριστουγέννων το 2012, το πρόφτατο μαχαίρωμα ενός μαθητή σε σχολείο του Παλαιού Φαλήρου και την επίθεση σε αγωνιστές την ώρα που μοίραζαν κείμενο σε λαϊκή του Παγκρατίου. Παράλληλα, οι χρυσαυγίτες συνεχίζουν τις γνωστές ψευτομαγκιές και τους τραμπουκισμούς τους προσπαθώντας να εκφοβίζουν τη γειτονιά και να την εξαναγκάζουν σε παθητικότητα, ωστε να μπορούν να δρούν ανενόχλητοι.

Το να μην αποκτήσουν κανένα πάτημα οι χρυσαυγίτες, ούτε σε επίπεδο ιδεών, ούτε και στο επίπεδο του δρόμου μέσα στις γειτονιές μας, είναι επομένως ένα ζήτημα ζωτική σημασίας, που δεν αφορά μόνο τους αντιφασίστες και τους εκάστοτε αγωνιστές, αλλά και όλη τη κοινωνία. Η απάντηση, συνεπώς, στην επέλαση των φασιστών δεν εξαρτάται μόνο από την διαρκή ετοιμότητα των αντιφασιστών, αλλά και από την στάση της τοπικής κοινωνίας. Η γειτονιά του Ελληνικού, μια γειτονιά που έχει τις καταβολές της στην προσφυγιά του Πόντου, και που γνωρίζει από εξαναγκαστική μετανάστευση, έχει δείξει πολλάκις στο παρελθόν τα αντανακλαστικά της απέναντι στους φασίστες (όπως για παράδειγμα με την τελευταία παρέμβαση των χρυσαυγιτών στην Ιασωνίδου στις 24 Νοέμβρη του 2012). Η αλληλέγγυα στάση που δείχνει και που έδειξε ένα μεγάλο κομμάτι της γειτονιάς στους αντιφασίστες την περασμένη Τρίτη συνέβαλλε σημαντικά στην ματαίωση των σχεδίων των χρυσαυγιτών και στην ανακοπή της πορείας τους.Τα πρόσφατα γεγονότα δείχνουν ότι η επαγρύπνηση των αντιφασιστών, η μεταξύ τους αλληλεγγύη και οι αυτοοργανωμένες δομές των «από τα κάτω» είναι ικανές να απομυθοποιήσουν και να ξεφτυλίσσουν τελειωτικά τα περίφημα «τάγματα εφόδου» της Χρυσής Αυγής.

Ο πόλεμος ενάντια στον φασισμό είναι και πόλεμος ενάντια στο κεφάλαιο και την κρατική καταστολή. Στην σημερινή συγκυρία, επομένως, παραμένει άμεση και επιτακτική ανάγκη να έχουμε σε όλες τις γειτονιές, στους εργασιακούς χώρους, στα σχολεία και τις σχολές οξυμένα αντανακλαστικά και διαρκή ετοιμότητα και να τσακίζουμε τον φασισμό όπου και αν αυτός φυτρώνει.

ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΣΟΥΡΜΕΝΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Αντιφασίστες-Αντιφασίστριες

ΠΗΓΗ

Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

Πού πήγαν κείνα τα φασιστάκια *

* O τίτλος αποτελεί μια σκόπιμη διασκευή του τίτλου του βιβλίου «Που πήγαν κείνα τα παιδιά» (1989) του γιατρού και εθνικιστή Αλέξανδρου Κουτούζου σχετικά με τον ρόλο του Εθνικού Συνδέσμου Ελλήνων Σπουδαστών Ιταλίας (ΕΣΕΣΙ) από το 1968 έως το 1973. Ο ίδιος ήταν μέλος του Συνδέσμου και παρακολούθησε από κοντά τη δράση του στην Ιταλία η οποία δεχόταν τότε ολοκληρωτική επίθεση κράτους, κεφαλαίου και «αδελφών» οργανώσεων του ΕΣΕΣΙ. Ο Σύνδεσμος είχε στενές σχέσεις με τη χούντα και τις μυστικές υπηρεσίες.


Η ιστορία του ελληνικού φασισμού είναι μια υπόθεση που έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον. Έχει κατά τη γνώμη μας ταξικά χαρακτηριστικά, με τις κεφαλαιοκρατικές ελίτ και τις κομματικές παραφυάδες τους να συνεργάζονται, με διαφορετική ένταση και στρατηγική κάθε φορά, για να πετύχουν τους στόχους τους. Το παρόν των φασιστών της Χρυσής Αυγής δεν είναι ένα πολιτικό πυροτέχνημα ή ένα περιθωριακό φαινόμενο που τρύπωσε στην κοινοβουλευτική πραγματικότητα με την δήθεν επαναστατική ταμπέλα του «αντισυστημισμού». Έχει μια μακρά διαδρομή που ακολουθεί τα χνάρια του ελληνικού φασισμού από τις αρχές του 20ου αιώνα.1 Ωστόσο, πολλές από τις ιδεολογικές και υλικές καταβολές της οργάνωσης (και όσων, κομμάτων ή ατόμων που αντλούν από τη δεξαμενή του εθνικισμού) έχουν τις πιο κοντινές ρίζες τους στην επταετία της δικτατορίας των συνταγματαρχών και στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης.

Αφορμή για τα όσα θα παραθέσουμε πιο κάτω στάθηκε το βιβλίο του Α. Κουτούζου για τον ΕΣΕΣΙ. Ο εθνικιστικός αυτός σύνδεσμος ιδρύθηκε από την χούντα την επαύριο του πραξικοπήματος και ανέλαβε τη διαμεσολάβηση και τις επαφές μεταξύ των συνταγματαρχών και των Ιταλών νεοφασιστών που τότε εκπροσωπούνταν από το «Κοινωνικό Κίνημα Ιταλίας Εθνική Δεξιά» (ΜSI-DN, Movimento Sociale Italiano Destra Nazionale) αλλά και από την σκληροπυρηνική ακροδεξιά οργάνωση της Ordine Nuovo (Νέα Τάξη) 2. Για την ιστορία, η δράση του ΕΣΕΣΙ ξεκινάει (και) στα ιταλικά αμφιθέατρα όχι μόνο με την απαρχή της χούντας στην Ελλάδα αλλά και με το «θερμό φθινόπωρο» των εργατικών αγώνων στην Ιταλία (’68-’69). Η δράση των στελεχών του εντοπίζεται όχι μόνο την περίοδο της «στρατηγικής της έντασης» όπου το φασιστικό ιταλικό κράτος αντεπιτίθεται στις εργατικές διεκδικήσεις με δολοφονικές επιθέσεις και μπόλικη τρομοκρατία, αλλά και μετά. Πρόκειται για δράση η οποία δεν φέρει πάντα μια οργανωμένη μορφή, ούτε βρίσκεται με θεαματικούς όρους στο προσκήνιο, ωστόσο διατηρεί στενές σχέσεις με το κράτος, το κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του.

Στο πρώτο κομμάτι θα δούμε κάποιες γνωστές και ενδιαφέρουσες πτυχές που αφορούσαν ορισμένους από τους πρωταγωνιστές του ΕΣΕΣΙ, την πορεία τους μέσα στον χρόνο και τον χώρο και τα περιφερειακά δίκτυα στα οποία συμμετείχαν ενεργά. Στο δεύτερο κομμάτι θα παραθέσουμε κάποια ενδιαφέροντα κατά τη γνώμη μας ευρήματα που δείχνουν την ιστορική συνέχεια και σύνδεση με το «απόμακρο» και «ακίνδυνο» φασιστικό παρελθόν.

Η απάντηση στο ερώτημά («που πήγαν κείνα τα παιδιά») του Κουτούζου στο μακρινό και «έρημο» για τους εθνικιστές και ακροδεξιούς φασίστες 1989, φαίνεται να είναι: «εδώ, πάντα κοντά μας (sic) … ».

- – - – - – - - – - – - – -

Α. Ακολουθώντας το «bloodline» των εθνικιστών

( Από τον ΕΣΕΣΙ μέχρι τον Καρατζαφέρη, με χρυσαυγίτικη εσάνς )

«Στις αρχές του 1976, μια ομάδα φίλων και συναγωνιστών, που τους ένωναν δεσμοί αίματος και αγώνων, με έντονη την παρουσία τους στους λαϊκούς και κοινωνικούς σχηματισμούς σε όλη την Ιταλία, όπου οι περισσότεροι από αυτούς σπούδαζαν, αποφάσισαν πως ήταν η ώρα, να αλλάξουν την εικόνα της Δεξιάς και στην Ελλάδα. Με επικεφαλής τον Σπύρο Σταθόπουλο, τοΘόδωρο Καραμπέτσο και τον Παναγιώτη (Τάκη) Μιχαλολιάκο, αποφάσισαν την έκδοση και την κυκλοφορία ενός καινοφανούς για τα Ελληνικά πολιτικά δρώμενα, εντύπου»3. Ο ΕΣΕΣΙ είχε από το 1973 πάψει να υπάρχει, ωστόσο οι Σταθόπουλος και Καραμπέτσος, σημαίνοντα στελέχη του, ανέλαβαν πολιτική δράση δημιουργώντας το έντυπο «Νέα Ενιαία Δεξιά». Αρχικά να πούμε ότι ο Σταθόπουλος ήταν ο ιδρυτής και πρόεδρος του ΕΣΕΣΙ, πνευματικό παιδί, σύμφωνα με τον Κουτούζο, του Giorgio Almirante, ηγέτη του νεοφασιστικού ΜSI. Για τον Καραμπέτσο, το άλλο σημαντικό στέλεχος του ΕΣΕΣΙ, ο Δημήτρης Ψαρράς μας πληροφορούσε πρόσφατα: «Είχε περιγράψει ένα δείπνο του στη Ρώμη με τον Giorgio Almirante, ηγέτη του νεοφασιστικού ιταλικού MSI, όπου ο ‘πολιτικός τους πατέρας’ είχε υποδείξει στους Ελληνες οπαδούς του να προσχωρήσουν ‘στο μεγάλο κόμμα’ (δηλαδή τη Νέα Δημοκρατία) διότι ακόμα τότε στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης δεν υπήρχε ‘εθνικισμός βάθους’, και να δημιουργήσουν ένα ‘κύτταρο’ που θα διαχώριζε τη θέση του την κατάλληλη στιγμή (περιοδικό «Patria», Ιαν.-Φεβ. 2009)».

Την τριάδα της «Νέας Ενιαίας Δεξιάς» συμπληρώνει ο αδελφός του Νίκου Μιχαλολιάκου, Παναγιώτης (Τάκης) Μιχαλόλιας, γνωστός και διαπρεπής ποινικολόγος στα μεταπολιτευτικά χρονικά, με πλούσια, συστημική διαδρομή: συνήγορος του μοναχού Εφραίμ, του Κοσκωτά, του ακροδεξιού εκδότη της «Ελεύθερης Ώρας» Γρηγόρη Μιχαλόπουλου, του χρυσαυγίτη «Περίανδρου» και τελευταία του Άκη Τσοχατζόπουλου. Σε ανύποπτη στιγμή, γύρω στο 2009, ο Μιχαλόλιας ανοίγει την καρδιά του και μιλάει για την εμπειρία του από τη δίκη Κοσκωτά· είναι αφοπλιστικά ειλικρινής:
«Δεν νομίζω ότι είναι ακριβώς σκάνδαλο, αλλά ήταν μια επιλογή της στιγμής με πολιτικές προεκτάσεις και πολιτικές σκοπιμότητες. Δεν τη θεωρώ ‘μητέρα των Δικών’, όλες οι δίκες έχουν τη δική τους σπουδαιότητα. Σε ότι αφορά τα αποτελέσματα, την τραγικότητα των αποτελεσμάτων για τον ίδιο, αλλά και για αυτό που προκάλεσε θα έλεγα ότι ήταν μια πολύ σημαντική δίκη που ήταν και διδακτική για αυτούς τους επιχειρηματίες και μεγαλοτραπεζίτες που ακολούθησαν τον Κοσκωτά, οι οποίοι βλέποντας την τραυματική εμπειρία του έλαβαν τα μέτρα τους»4. Πεδίο δόξης λαμπρόν για έναν συστημικό δικηγόρο σαν τον Μιχαλόλια, θα προσθέταμε εμείς.

Διακρίνεται το όνομα του Παναγιώτη Μιχαλόλια στην ταυτότητα του περιοδικού κάτω από την περιγραφή «Δημόσιες Σχέσεις» 


Τα μονοπάτια των αδελφών Μιχαλολιάκου, του Σταθόπουλου και του Καραμπέτσου ξεκινούν ακόμη πιο παλιά, συγκλίνουν και καταλήγουν στο γεγονός της πολιτικής και κοινωνικής επιβίωσής τους για δεκαετίες. Πολύ πριν την «Νέα Ενιαία Δεξιά», το 1963 ο Παναγιώτης Μιχαλολιάκος ήταν «υπεύθυνος υποψηφίων φοιτητών ΕΚΟΦ», μέλος της ΕΡΕΝ «εκ των πλέον δυναμικών» και «πρόεδρος των Ελλήνων φοιτητών Ιταλίας». Το 1977, ένα χρόνο μετά την έκδοση του περιοδικού τα αδέλφια Μιχαλολιάκου εμφανίζονται στη δημιουργία του βραχύβιου «Πατριωτικού Συνδέσμου Αθηνών Ιωάννης Καποδίστριας», με μπροστάρη τον Σπύρο Σταθόπουλο.5 (Κατ’ άλλους αυτός ο σύνδεσμος είχε δημιουργηθεί το 1975).

Για το τι είδους έντυπο ήταν η «Νέα Ενιαία Δεξιά», αναφέρουμε ενδεικτικά ότι φιλοξενούσε μεταξύ άλλων συνεντεύξεις χουντικών υπουργών όπως του Παύλου Μανωλόπουλου, έβαζε λεζάντες σε φωτογραφίες του Μεταξά που έλεγαν «κάτι τέτοιοι φασίστες, είναι πρώτα απ’ όλα πατριώτες» ενώ αναφερόταν στον βασανιστή Μάλλιο με φράσεις όπως «ένας νεκρός δικός μας. Ακόμη ένα πένθος για μια απόφασι κι έναν όρκο».

Διακρίνεται η φράση «Εμείς είμαστε περήφανοι γι’ αυτόν» (σ.σ: για τον βασανιστή Μάλλιο) και κάτω δεξιά ένα κριτικό σχόλιο για τον τίτλο της αστικής Καθημερινής 


Για τον Μάλλιο και τον επετειακό χαρακτήρα της κηδείας του για τους πάσης φύσεως φασίστες (με την γνωστή επίθεση Μιχαλολιάκου το ‘76 στους δημοσιογράφους που κάλυπταν την κηδεία) τα πράγματα είναι λίγο-πολύ γνωστά – μέχρι και σήμερα οι χρυσαυγίτες αλλά και άλλοι αγνοί αυτόνομοι εθνικιστές τιμούν το καμάρι των σωμάτων ασφαλείας, των δικών τους παιδιών δηλαδή. Το 1977 λοιπόν βρίσκει τον ευρύτερο εθνικιστικό χώρο, μέσα από διάφορες διασπαστικές κινήσεις και απόπειρες γι’ αρχηγίες, να προσπαθεί να οργανωθεί με την ΕΝΕΠ (Ελληνική Νεολαία Εθνικής Παρατάξεως) η οποία εμφανίζεται ως σημείο αναφοράς. Ο Σταθόπουλος για παράδειγμα φέρεται να συνεργαζόταν με την ομάδα «Κίνημα» που αποτελεί προπομπό της ΕΝΕΠ του Πολύδωρου Δάκογλου ενώ σε οπισθόφυλλο της «Νέας Ενιαίας Δεξιάς» (τεύχος 7-8) βρίσκει κανείς την επίσημη διακήρυξη της ΕΝΕΠ.

Για τις εσωτερικές φαγωμάρες (που έχουν νόημα για όποιον ενδιαφέρεται να ερευνήσει περαιτέρω) και την πορεία των φασιστών μέχρι το 1979 όταν στο Βόλο ιδρύθηκε το ΕΝΕΚ (Ενιαίο Εθνικιστικό Κίνημα) με δημοσιογραφικό του όργανο τη «Νέα Θέσι», θα φανούν χρήσιμα τα ακόλουθα κείμενα: το ιστορικό ιδρύσεως της ΕΝΕΚ και η αιτία διάσπασης του εθνικιστικού κινήματος.

Στο σημείο αυτό, πριν φτάσουμε στα μέσα της δεκαετίας του ’80 με την ΕΠΕΝ του δικτάτορα Παπαδόπουλου – σημείο συνάντησης πολλών φασιστόμουτρων που ήδη πρωταγωνιστούσαν καθώς και άλλων που θα ακολουθούσαν στη συνέχεια, θέλουμε να αναφερθούμε σε ορισμένα ουσιαστικά για τη συνέχεια γεγονότα.

Οι δεκάδες φασιστικές-ακροδεξιές οργανώσεις που άνθησαν στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, με τη «Νέα Τάξη» του Ναστούλη να δρα στο δρόμο (με βόμβες κλπ) και την προπαγάνδα του χουντικού και πράκτορα της ΚΥΠ Κωνσταντίνου Πλεύρη να συμπληρώνει το παζλ, κρατούσαν ζωντανό αυτόν τον χώρο με τις όποιες παραλλαγές/ρεύματα εμφανιζόταν. Ο Μιχαλολιάκος, ο Καλέντζης και λοιποί ναζιστές ξεκίνησαν την καριέρα τους από τότε, πριν ταιριάξουν στο αστικό πολιτικό περιβάλλον του σήμερα. Όπως εύστοχα σημειώνουν στην πολύ ενδιαφέρουσα και περιεκτική μπροσούρα τους οι «profunde memoriam»: «Η σύγχρονη κοινοβουλευτική δημοκρατία, ‘η καλύτερη δημοκρατία που είχαμε ποτέ’ δε γεννήθηκε σα ρήξη αλλά σα συνέχεια της δικτατορίας ( σαν «αλλαγή φρουράς» που είχε πει και ο «αντιιμπεριαλιστής» Αντρέας Παπανδρέου)».

Ένα σημαντικό και ανεξερεύνητο όσο θα έπρεπε σημείο, θεωρούμε τον εναγκαλισμό της ΕΝΕΠ από τον εφοπλιστή Γιάννη Θεοδωρακόπουλο. «Μεγάλος φίλος και υποστηρικτής της νεολαίας της Εθνικής Παράταξης», ο «εφοπλιστής και πατριώτης» Θεοδωρακόπουλος ήταν αγαπητός στις τάξεις των εθνικιστών, όπως λέει ένα πρωτοκλασάτο στέλεχος τους, ο Γιάννης Σχοινάς – ο εφοπλιστής είχε μάλιστα παραχωρήσει και γραφεία στην «Εθνική Παράταξη» στον 17 όροφο του πύργου των Αθηνών. 6 (υπενθυμίζουμε ότι μόλις στις εκλογές του 1977 η «Εθνική Παράταξις» είχε λάβει το διόλου ευκαταφρόνητο 6,82% των ψήφων). Ο Θεοδωρακόπουλος ήταν ένας από τη γενιά των Ελλήνων κεφαλαιοκρατών μαζί με τον Ωνάση, τον Νιάρχο, τον Λιβανό, τον Γουλανδρή και άλλα παιδιά οι οποίοι ισχυροποιήθηκαν μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο αγοράζοντας τα πλοία Liberty 7 για να στήσουν μεγάλες μπίζνες με τους στόλους μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων. Το 1961, ο εφοπλιστής καμαρώνει με τον βασιλιά Παύλο πάνω στη γέφυρα του δεξαμενόπλοιου «National Defender», το μεγαλύτερο υπό σημαία ΗΠΑ που κατασκευάστηκε εκείνη την εποχή.8

Μετέπειτα ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου Κάραβελ, ο Θεοδωρακόπουλος είχε ενεργό συμμετοχή με ομιλίες του σε ιδεολογικές συνδιασκέψεις της ΕΝΕΠ (1978 – βλ. φωτό παρακάτω) ενώ όπως μαθαίνουμε από το βιβλίο του Γιώργη Κρεμμυδά και δεν πέφτουμε από τα σύννεφα: «στις 27 Απρίλη 1977 δημοσιεύεται στις εφημερίδες ότι απαλλάχτηκε με βούλευμα ο εφοπλιστής Ι. Θεοδωρακόπουλος που ήταν κατηγορούμενος για αρχαιοκαπηλεία και είχε προφυλακιστεί για μία… ημέρα»9.

Όπως και να ‘χει, ο εφοπλιστής είχε ανοιχτές τις αγκάλες του σε ακροδεξιές ευρωπαϊκές φιγούρες που εφορμούσαν στην Ελλάδα την περίοδο της πασοκικής καπιταλιστικής ειρήνης· ποιος δεν θυμάται (τέλη του 1984) τα επεισόδια στο Κάραβελ και την υποδοχή που επεφύλαξαν στον φασίστα Ζαν Μαρί-Λεπέν για το συνέδριο της «Ευρωπαϊκής Δεξιάς» οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και ομάδες αναρχικών; To ξενοδοχείο άλλαξε χέρια το 1986 όταν το αγόρασε ο επιχειρηματίας Σπύρος Διβάνης· σε συνέντευξή στην «Ημερησία» το 2007 μαθαίνουμε για τον Θεοδωρακόπουλο: «Ο επιχειρηματίας που είχε το Κάραβελ είχε σχέσεις με πολλά στελέχη της Χούντας και όπως σημειώνει σήμερα ο Σπύρος Διβάνης ‘το ξενοδοχείο ήταν τοποθετημένο σε πιο ακραίες πολιτικές καταστάσεις’»10.

Η λεζάντα είναι αυτούσια από το site του υποψηφίου με την Χρυσή Αυγή στις εκλογές Μαΐου 2012, Δημοσθένη Πατριαρχέα, παλαιό στέλεχος της ΕΠΕΝ, συνεργάτη του χουντικού Πλεύρη και λοιπά. «Ιδεολογική Συνδιάσκεψη ΕΝΕΠ εις ξενοδοχείο Κάραβελ, 1978. Ομιλητής Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος, Ιδιοκτήτης Κάραβελ»

Το Γενάρη του 1984 η ΕΠΕΝ (Εθνική Πολιτική Ένωσις) αποφασίζει να γίνει πολιτικό κόμμα από σωματείο. Στη συγκέντρωση που γίνεται, που αλλού, στο «Κάραβελ» του Θεοδωρακόπουλου, ακούγεται μήνυμα το οποίο, σύμφωνα με τον Κρεμμυδά11, έχει «γραφτεί» στη φυλακή και κομιστής του οποίου είναι, ποιος άλλος, ο αδελφός του Μιχαλολιάκου: o συστημικός δικηγόρος Παναγιώτης Μιχαλόλιας. Θυμίζουμε: ο ΕΣΕΣΙ έχει πάψει τυπικά να υπάρχει από το 1973, ωστόσο τα δύο μεγάλα στελέχη του (Σταθόπουλος και Καραμπέτσος) μαζί με τον δικηγόρο Μιχαλόλια (η τριάδα της «Νέας Ενιαίας Δεξιάς») είναι ακόμη στο προσκήνιο μαζί με πολλά άλλα «φαντάσματα» της χούντας – με πρώτο και κύριο τον δικτάτορα Παπαδόπουλο ο οποίος δίνει τις ευλογίες του από τη φυλακή.

Το 1984 είναι μια ωραία χρονιά αγώνα για τους παλιούς καλούς αγωνιστές εθνικιστές με χουντικό παρελθόν· οι πορείες συγκλίνουν: Σταθόπουλος και Μιχαλόλιας έχουν μια θέση στο ψηφοδέλτιο της ΕΠΕΝ ενώ ο Καραμπέτσος με τον πατριάρχη Πλεύρη θα προτιμήσουν το ψηφοδέλτιο του ΕΝΕΚ. Μια χρονιά αργότερα, το 1985, ο γνωστός σε όλους Μαυρουδής Χρήστου Βορίδης θα αναλάβει τα ηνία της ΕΠΕΝ ως γενικός γραμματέας, διαδεχόμενος τον Νίκο Μιχαλολιάκο. Από εκεί και έπειτα, ο Βορίδης θα αναλάβει να συγκροτήσει τον ευρύτερο πατριωτικό χώρο με ανθρώπους από την ΕΠΕΝ και το ΕΝΕΚ και να συστήσει το περίφημο «Ελληνικό Μέτωπο» (1994) – έξι χρόνια αργότερα (2000) έβαλε υποψηφιότητα για βουλευτής στο κοινό ψηφοδέλτιο του Ε.Μ. με την «Πρώτη Γραμμή» του Κωσταντίνου Πλεύρη ενώ το 2007 εξελέγη με τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό του Γιώργου Καρατζαφέρη.

Σε όλη αυτήν την πορεία των χρόνων ο Σπύρος Σταθόπουλος δεν ήταν καθόλου απών. Αντιθέτως, είχε ενεργή παρουσία. Σύμφωνα με το βιογραφικό του όπως δημοσιεύεται στο site neaeniaiadexia.blogspot.gr12, βλέπουμε ότι δεν υπήρχε ακροδεξιός, εθνικιστικός σχηματισμός ή έντυπο στο οποίο πέρασε και δεν ακούμπησε: από τον ΕΣΕΣΙ στον «Ελεύθερο Κόσμο» και τη «Νέα Ενιαία Δεξιά», από το ΕΝΕΚ μέχρι την ΕΠΕΝ (αναφέρεται μάλιστα και ως ιδρυτικό στέλεχος) μέχρι και τον πρόσφατο Καρατζαφέρη – που άνετος πλέον χαίρεται το δωράκι του ΕΣΡ, την τηλεοπτική συχνότητα πανελλαδικής εμβέλειας. Η σχέση του Καρατζαφέρη με τον Σταθόπουλο είχε ξεκινήσει γύρω στο 2001 όταν ο τελευταίος είχε συγκινηθεί από τον λόγο του πρώτου. Αφήνουμε τον ίδιο να τα πει· από συνέντευξή του το 2009 13: « -Τι είδατε στην προσπάθεια του Γιώργου Καρατζαφέρη και τον ακολουθήσατε;

Είδα ότι και όλος ο ευαισθητοποιημένος κόσμος. Ο ευαισθητοποιημένος με την εθνικιστική -και όχι την οικονομική έννοια- δεξιός κόσμος. Μιλώ για την πολιτική, λαϊκή, κοινωνική δεξιά. Ό,τι ένιωσε ο καθένας, ένιωσα κι εγώ… Επιτέλους, να η ευκαιρία, να ο άνθρωπος που θα συγκροτήσει μια ενιαία παράταξη είπα! Όντως, στο πρώτο συνέδριο του ΛΑΟΣ, οι θέσεις του και το ακροατήριο -χιλιάδες ανθρώπων που παραληρούσαν- αποτελούντο από ψηφοφόρους, στελέχη της Εθνικής Παρατάξεως, της ΕΠΕΝ, της “Πρώτης Γραμμής”, του ΕΝΕΚ, του “Κόμματος του Ελληνισμού” και μιας ατελείωτης σειράς εθνικιστικών οργανώσεων, οι οποίοι έδωσαν έναν τόνο πρωτόγνωρο σε συνέδριο εθνικιστικού κόμματος! Στον “Έσπερο” όλοι ενθουσιαστήκαμε. Βεβαίως, η συνέχεια έδειξε άλλα πράγματα… »

O Καρατζαφέρης έλεγε τον Σταθόπουλο μέντορά του ενώ ο τελευταίος τον είχε βάλει (βλ. φωτό παρακάτω) στην ευρωπαϊκή ομάδα UEN που είχε αρχηγό τον διάδοχο του Almirante στo φασιστικό MSI, Τζιανφράνκο Φίνι. Τέτοιες ήταν οι διασυνδέσεις του Σταθόπουλου, «εκρηκτικές». Όπως έγραφε ο Ιός το 2006, ο Σταθόπουλος «ήταν ο υπαρχηγός του Πλεύρη στο φασιστικό κόμμα της 4ης Αυγούστου και επίσης στενός συνεργάτης του στις ελληνοϊταλικές φασιστικές διασυνδέσεις επί χούντας».14 Που πήγαν κείνα τα παιδιά ε; Όλο έλειπαν και όλο μπροστά μας τους βρίσκουμε.

Ο Γιώργος με τον Σπύρο, χαρούμενα πατριωτάκια, με τη σημαία της UEN 


Β. Μικρές, συμπαθητικές, εθνικιστικές εκπληξούλες

Διαβάζοντας τα παραπάνω αναρωτιέται κανείς γιατί επιμένουμε (σε ήδη γνωστά πράγματα) σχετικά με τον εθνικιστικό χώρο, την δεξαμενή δηλαδή των σημερινών ναζιστών, φασιστών και απογόνων των ταγματασφαλιτών. Όλος αυτός ο χώρος πάντα παρουσίαζε τον εαυτό του ως αντισυστημικό, περιθωριοποιημένο, χωρίς οικονομική υποστήριξη και χωρίς κρατική συνδρομή. Αυτό που συνέβαινε όμως, είναι ακριβώς το αντίθετο. Οι κεφαλαιοκράτες αυτού εδώ του τόπου, η διεθνοποιημένη αστική τάξη σε συνεργασία με τις κοινοβουλευτικές μαριονέτες καθώς και με τις μυστικές υπηρεσίες εμφάνιζαν από καιρό σε καιρό ενδιαφέρουσες μεθέξεις – και αυτές χρειάζονται εμπέδωση και έρευνα· για να έχουμε επαρκείς πολιτικές ερμηνείες, και, φυσικά, δράσεις.

Να μην καθυστερούμε. Όταν ο Ιός έγραφε για τα «ξεχασμένα σκάνδαλα της εθνοσωτηρίου» και παρέθετε την διαπλοκή του διοικητή της ΚΥΠ Ρουφογάλη με καπιταλιστές όπως ο Λάτσης (συζητούσαν για τα διυλιστήρια) καθώς και τις παρουσίες άλλων μεγαλοκαπιταλιστών στο γάμό του, το βλέμμα μας έπεσε πάνω σ’ αυτό: «Στο γάμο τους, πάλι, παραβρέθηκαν ‘ο Παύλος Βαρδινογιάννης, οεφοπλιστής Θεοδωρακόπουλος με το γιο του Τάκη…». Αλήθεια, τι κάνει ο γιος του πάλαι ποτέ υποστηρικτή της Εθνικής Παρατάξεως και του ΕΝΕΠ; Έμαθε ποτέ κανείς ή αναζήτησε τις περπατησιές του;

Να ξεκινήσουμε από τα απλά. Wikipedia: Taki Theodoracopulos. Παρατηρούμε αρχικά ότι η σύνδεση με τον πατέρα του δεν είναι ορατή – γιατί άραγε; Ο «Τάκι», γεννημένος το 1936 στην Ελλάδα, είναι ένας δημοσιογράφος και συγγραφέας που ζει και περιφέρεται μεταξύ Νέας Υόρκης, Λονδίνου και Ελβετίας. Διαβάζουμε ότι είχε μια φημισμένη στήλη με τον τίτλο «High Life» στο περιοδικό Spectator – ένα συντηρητικό περιοδικό της Βρετανίας από το 1828. Μεταξύ πολλών προσπαθειών στο χώρο της αμερικανικής συντηρητικής δεξιάς (η οποία όπως μπορείτε να ψάξετε κι αλλού επιδεικνύει εξαιρετικό αναθεωρητισμό στη ναζιστική ιστορία), ο Θεοδωρακόπουλος συνεργάστηκε με τον Πατ Μπιουκάναν, αντίπαλο του Μπους στους προκριματικούς των Ρεπουμπλικανών το 1992, υπερασπιστή εγκλημάτων των Ναζί και ένθερμο υποστηρικτή ταξιδιού του Ρήγκαν σε νεκροταφείο στη Γερμανία το 1985 – όπου μεταξύ των νεκρών βρίσκονταν και 48 μέλη των Waffen – SS. Για τον αντισημιτισμό του Μπιουκάναν υπάρχουν πολλές αναφορές στο Διαδίκτυο – δεν θ’ ασχοληθούμε πολύ. Στις εκδοτικές απόπειρες του δημοσιογράφου Taki προσθέτουμε και το Right Now ένα περιοδικό που φιλοξένησε άρθρα αρκετών εμβληματικών προσωπικοτήτων από τον χώρο της ακροδεξιάς· ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στο Right Now έχει γράψει ο Ζαν Μαρί Λεπέν και ο Αλέν ντε Μπενουά, ένας τύπος που γράφει υπέρ της φυλετικής αλήθειας και της ευρωπαϊκής καθαρότητας πριν τον χριστιανισμό, ένα καμάρι της σύγχρονης ακροδεξιάς με λίγα λόγια· που προπαγανδίζει με μπόλικο ρατσισμό.

Ο sir Takis λοιπόν, όπως μας οπτικοποιεί το «Πρώτο Θέμα» το 2011, γέννημα – θρέμμα του Gstaad και παρέα με το ελληνικό jet-set (εμείς για ευνόητους λόγους θα το πούμε μεγάλο κεφάλαιο ή διεθνοποιημένη ελληνική αστική τάξη ) δε φαίνεται να αντιμετωπίζει ιδιαίτερα προβλήματα στην επιβίωσή του. Επέλεξε τη δημοσιογραφική καριέρα και «το εισόδημα από ένα trust», όταν γύρω στα 35 του αποφάσισε να συνταξιοδοτηθεί από τη ζωή του ως playboy.15 Μιλώντας γι’ αυτή του την ονειρεμένη ζωή ο Takis περιγράφει μια όχι και τόσο καλή στιγμή στις 14 Μαΐου του 2011. Τον θάνατο του φίλου του playboy και «industrialist» Gunter Sachs. «Ο Gunter και εγώ συνηθίζαμε να βγαίνουμε αρκετά στις αρχές της δεκαετίας του 60. Ο κοντινός του φίλος Jean-Claude Sauer που ήταν φωτογράφος για το Paris Match ήταν και δικός μου φίλος. Μετά όμως από ένα ή δυο χρόνια τραβήξαμε ο καθένας τον δικό του δρόμο» […] «Δεν ήμουν στενός του φίλος αλλά είχαμε κάνει πολλά πάρτυ μαζί, είχαμε μοιραστεί γυναίκες και είχαμε τόσους πολλούς κοινούς φίλους, πραγματικά σοκαρίστηκα από το θάνατό του…».16

Γέννημα – θρέμμα του Gstaad o Sir Takis, Πρώτο Θέμα 


RIP Gunter Sachs, να πούμε από την πλευρά μας. Μισό λεπτό όμως; Ποιος είσαι ρε φίλε; Για να δούμε τι γράφει η Telegraph στις 9 Μαΐου του 2011: «O Gunter Sachs γεννήθηκε στις 14 Νοεμβρίου του 1932 στη νότια Γερμανία. Η μητέρα του ήταν κόρη του Wilhelm von Opel· o πατέρας του ήταν ο Willy Sachs, ιδιοκτήτης της βιομηχανίας ρουλεμάν Fichtel & Sachs (σ.σ: γνωστή σήμερα και ως ZF Sachs AG), μία από τις μεγαλύτερες προμηθεύτριες της αυτοκινητοβιομηχανίας στη Γερμανία. Ο Willy Sachs, μέλος του κόμματος των Ναζί και επίτιμος αξιωματικός των SS κατά τη διάρκεια του πολέμου, συνελήφθη από τον αμερικανικό στρατό μετά τον πόλεμο ωστόσο σε κάποια φάση αφέθηκε ελεύθερος. Αυτοκτόνησε το 1958».

Πέρα από το δίδαγμα ότι οι playboys που παρτάρουν μαζί για όσο χρόνο τους επιτρέπει η διάθεσή τους (για τα λεφτά δεν τίθεται θέμα), παρατηρούμε ότι η παρέα του Takis έχει ιστορία εφάμιλλη με τη δική του. Κυρίαρχη τάξη, κεφαλαιοκρατισμός, ναζιστική ιστορία, μπόλικος εθνικισμός και περισσή άνεση μέσα σε περιόδους καπιταλιστικής ειρήνης. Ας αφήσουμε όμως τις περιφερειακές γνωριμίες του γιου του Ιωάννη Θεοδωρακόπουλου και ας δούμε τι λέει ο ίδιος ο Takis στην πιο πρόσφατη δημοσιογραφική του (sic) προσπάθεια (site) που φέρει τον τίτλο: «Taki’s Magazine: Cocktails, Countesses & Mental Caviar». Δυο μήνες πριν, στις 5 Απριλίου 2013, γράφει με αφορμή τον ναζιστικό χαιρετισμό Κατίδη:

«Ο Κατίδης μάλλον νόμιζε ότι ο χαιρετισμός ήταν από τη Χρυσή Αυγή και πως δεν είχε κάποια σχέση με τον Χίτλερ – αν βέβαια ήξερε για τον θείο Αδόλφο. Μια αμερικανίδα αρθρογράφος έγραψε ότι ο χαιρετισμός σημαίνει την άνοδο του νεοφασισμού μέσα στην οικονομική κρίση της Ευρώπης. Εγώ θα προτιμούσα οποτεδήποτε την Χρυσή Αυγή, περισσότερο από τους κλέφτες της ελληνικής κυβέρνησης που μας έβαλαν στους τωρινούς μπελάδες. Η Χρυσή Αυγή μπορεί μερικές φορές να λειτουργεί σαν κακοποιό στοιχείο, ωστόσο είναι μία αντίδραση στους απατεώνες. Βοηθούν τους φτωχούς με συσσίτια, προστατεύουν γριούλες που πέφτουν τακτικά θύματα ληστείας από παράνομους μετανάστες και εκπροσωπούν ένα μέρος του εκλογικού σώματος που αισθάνεται εντελώς αποκλεισμένο από τη διαδικασία λήψης αποφάσεων, κυρίως τους πολύ φτωχούς».

Μια ματιά και σε κείμενα άλλων αρθογράφων του site του Takis καθιστά προφανή τη λατρεία προς το ναζισμό και την απέχθεια απέναντι στο κομμουνιστικό θεώρημα – διαβάστε το European Nationalism: Golden Dawn or Old and Gone?. Στην κριτική που ασκείται κατά καιρούς στο site, η κόρη του Θεοδωρακόπουλου, η 35χρονη Mandolyna (η οποία ασκεί εποπτικό ρόλο στην ιστοσελίδα) απαντά με «χιούμορ» που θα καταλάβαινε ένας χρυσαυγίτης. (ή μήπως όχι;)

«Η Mandolyna επιμένει ότι οι αρθρογράφοι στο Taki’s Magazine δεν είναι ρατσιστές. ‘Το ότι υπάρχουν περισσότεροι μαύροι παίκτες ποδοσφαίρου και μπάσκετ απ’ ότι βραβευθέντες (μαύροι) με Νόμπελ, και συμβαίνει να το αναδεικνύουμε, αυτό δεν μας κάνει ρατσιστές’, είπε. ‘Απλά καλούς ρεπόρτερς’».17

Η ξεκάθαρη ιδεολογική στήριξη του Takis στους δολοφόνους της Χρυσής Αυγής και ο γενικότερος προσανατολισμός των μιντιακών εγχειρημάτων του δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμό· ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα του που παρεπιπτόντως είχε περάσει και από την προεδρία της ΑΕΚ (δες εδώ), ο Takis αποτέλεσε έναν πρώτης τάξεως εκφραστή ακροδεξιών και φασιστικών απόψεων για δεκαετίες, από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 μέχρι και σήμερα. Ψάχνοντας λοιπόν να δούμε ποια ήταν η επιρροή του στον συγκεκριμένο χώρο τότε, πέσαμε πάνω σε κάτι αρκετά ενδιαφέρον που θεωρούμε ότι θα εκτιμηθεί.

Στο φόρουμ του Vanguard News Network ενός από τα πιο γνωστά και δραστήρια sites που υπερασπίζεται την υπεροχή και την καθαρότητα της λευκής φυλής, ένα site σημείο αναφοράς για τους υπέρμαχους της ναζιστικής ιστορίας και της χιτλερικής πολιτικής, βρήκαμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση μεταξύ ενός μέλους του φόρουμ (andy) και του Αlex Linder. O Linder που, όπως θα δείτε παρακάτω στο screenshot απαντάει στον andy με την ιδιότητα του διαχειριστή, είναι ο ιδιοκτήτης του site.

Πρόκειται για έναν σκληρό νεοναζιστή ο οποίος εκφράζεται με τα καλύτερα λόγια για την άνοδο της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα, την θεωρεί ένα επιτυχημένο παράδειγμα λευκών εθνικιστών και όπου σταθεί και βρεθεί έχει τα καλύτερα να πει. Ενίοτε ποστάρει συνεντεύξεις του Γιώργου Μισιάκα -του τύπου που υπογράφει και ως «Γιώργος Μάστορας»- , αναλύει επί μακρόν το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής δηλώνοντας παράλληλα ότι ο Breivik «έκανε καλά που σκότωσε τον εχθρό, διότι ο εχθρός πήρε την εξουσία με τον ίδιο τρόπο» (σ.σ. σκοτώνοντας).18

screenshot της συζήτησης Andy με Alex Linder 


Aς επιστρέψουμε όμως στη συζήτηση του Linder με τον Andy και ας κλείσουμε αυτό το κείμενο, μ’ ένα «διαμαντάκι» που ενδεχομένως να ανοίξει δρόμους στην έρευνα για τη χρηματοδότηση της Χρυσής Αυγής. O andy ανοίγει συζήτηση για τον Takis, για την επιρροή που ασκούσε σε πολλούς στη Βρετανία στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και του ’80 καθώς και για την σχέση του με το «κίνημα» (sic) σήμερα. (Η συζήτηση, σημειώνουμε, γίνεται τέλη του 2012).

Στην απάντησή του ο πολυλογάς Linder -τσαντισμένος με τους Βρετανούς γενικότερα- λέει για τον Taki: «Ο Taki είναι ένας δισεκατομμυριούχος πλέημποη. Μπορεί να ρίξει μερικά καλά λεφτά σε άντρες που έχουν διάθεση να παλέψουν, όπως η Χρυσή Αυγή, αλλά σε εσάς δεν θα δώσει τίποτα Βρετανίδες αδερφάρες».
Εμείς εδώ, αδερφάρες και μη, θα ‘χουμε το νου μας.

ομάδα γ τ π ★ γραφιάδες των πόλεων

***

1 Διάβασε σχετικά: «Ο ελληνικός φασισμός στον Μεσοπόλεμο» – Περί της ιστορίας του φασισμού και της σημερινής της χρήσης», Τόμος Α’. Εκδόσεις Antifa Scripta.
2 «Οι δικές μας τυφλές βόμβες – η άγνωστη κληρονομιά της δικτατορίας», Ιός στην Εφημερίδα των Συντακτών, 21/4/2013
3 Χρήσιμες μαρτυρίες και συζητήσεις αγνών εθνικιστών για τα περιοδικά και τις εφημερίδες του εθνικιστικού κινήματος, σ’ αυτό το link
4 «Η ζωή του Κοσκωτά σήμερα», Gossip-Tv.gr, 26 Nοεμβρίου 2009
5 «Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής», Δημήτρης Ψαρράς. Εκδόσεις Πόλις – 2012. (σελ. 47-51)
6 «Η ιστορία της ΕΝΕΠ και της δράσης της», Γιάννης Σχοινάς, σ’ αυτό το link
7 Liberty Ships: Wikipedia
8 «Το θαύμα της ελληνικής ναυτιλίας», Περιοδικό GK της Καθημερινής – Ιούνιος 2009 (λεζάντα 4-σελ. 111, λεζάντα 4-σελ. 112)
9 «Oι άνθρωποι της χούντας μετά τη Δικτατορία», Γιώργης Κρεμμυδάς. Εκδόσεις Εξάντας – 1984 (σελ. 152)
10 «Η πορεία από το παντοπωλείο Τρικάλων… μέχρι τη στάση Κάραβελ», Του Θανάση Παπαδή
11 «Oι άνθρωποι της χούντας μετά τη Δικτατορία», Γιώργης Κρεμμυδάς. Εκδόσεις Εξάντας – 1984 (σελ. 209)
12 Να σημειώσουμε ότι στη σελίδα αυτή αναγράφεται ότι ο ανιψιός του Σπύρου Σταθόπουλου Λεωνίδας Γ. Σταθόπουλος, είναι ιδρυτικό μέλος, πολιτικό και ιδεολογικό στέλεχος του Λαϊκού συνδέσμου «Χρυσή Αυγή» στο νομό Αιτωλοακαρνανίας. Εδώκαι εδώ τα συλλυπητήρια της Χρυσής Αυγής κεντρικά και από τον πυρήνα της Αιτωλοακαρνανίας αντίστοιχα, για τον θάνατό του πάλαι ποτέ προέδρου του ΕΣΕΣΙ στις 2 Δεκεμβρίου του 2012. Εδώ ο Σταθόπουλος αγωνιά να καταθέσει ένα παλιοστέφανο και στο τέλος λέει στον χωροφύλακα: «Του χρόνου θα μας προσφωνήσετε γιατί θα είμαστε μέσα στη Βουλή» – ωραίος.
13 Σπύρος Σταθόπουλος: «Ι..Χ. κόμμα το ΛΑ.Ο.Σ»., 2009
14 «Το κρυφτούλι του κ. Καρατζαφέρη», Ιός στην Ελευθεροτυπία, 15/7/2006)
15«Taki: For you, I hope it lasts», Evan Whitton – Networked Knowledge. 1984
16 Taki: Gunter Sach’s mysterious exit, Takis Theodoracopulos, 14 Μαΐου 2011
17 Not Fit to Print, Kareem Samuels. 24 Oκτωβρίου 2012
18 Conversation with Alex Linder, 9 Φεβρουαρίου 2013, Τhe White Network. (δείτε και τα σχόλια από κάτω)