Τρία συγκροτήματα hip-hop, τα δυο από Κοζάνη.
Φαγήτο, παζάρι και καλή μουσική.
Μια ανοιχτή γιορτή αλληλεγγύης και αντιφασισμού.
Μέχρι την επόμενη φορά που θα το ξανακάνουμε,
ας μιλήσουμε για μας:
Ας μιλήσουμε για εμάς….
Η ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια νοσεί, το ίδιο και η τοπική μας κοινωνία, η κοζανίτικη κοινωνία. Και αυτό είναι πραγματικότητα.Στη εποχή των παχιών αγελάδων όλα μπορούσαν να καλυφτούν με μερικά ευρώ παραπάνω. Άλλωστε, τότε οι τράπεζες, το κράτος και η ΔΕΗ άφηναν το χρήμα να ρέει εξαγοράζοντας εύκολα τις συνειδήσεις μας για ένα εξοχικό στην Χαλκιδική, ένα ακριβό αυτοκίνητο και διακοπές σε τροπικά μέρη. Η μόλυνση του περιβάλλοντος, του αέρα που αναπνέουμε και μεγαλώνουν τα παιδιά μας, τα εργατικά ατυχήματα που στοίχησαν τη ζωή σε δεκάδες συνανθρώπους μας ήταν απλά τα ψιλά γράμματα, οι θυσίες που έπρεπε να κάνουμε για την ανάπτυξη και την ευημερία.
Σε κοινωνικό επίπεδο, αναπτύχθηκε μια lifestyleψευτοκουλτούρα που αναγνωρίζει μόνο ακριβά ρούχα και επικροτεί την επίδειξη και τον καταναλωτισμό, οδηγώντας στον παραγκωνισμό της συντροφικότητας, της πραγματικής ανάγκης για επικοινωνία, της αλληλοεκτίμησης και της αλληλεγγύης και γεννώντας το έκτρωμα του κοινωνικού κανιβαλισμού που ζούμε καθημερινά.
Τώρα που τα λεφτά τελείωσαν …. Τελείωσαν και οι «αξίες» τους…. Τώρα μας ταΐζουν με μίσος για καθετί ξένο και διαφορετικό, μας θέλουν ρουφιάνους, προσκυνημένους, εκδικητικούς και ατομιστές, δηλαδή μόνους για να συντηρούν την εξουσία τους. Θέλουν να κρυφτούμε στα σπίτια μας από το φόβο, να πιστέψουμε τα παραμύθια που μας πουλάνε, να μας τρομοκρατήσουν, να παραμείνουμε σκλάβοιτου συστήματος τους, στο οποίο διαιωνίζονται ρόλοι αφεντικών και δούλων, καταπιεστών και καταπιεσμένων.
Αυτό είναι φασισμός! Η αντίληψη ότι μπορεί έτσι απλά να αντιμετωπιστεί με ποινικά νομοθετικά μέσα ή και με απαγόρευση πολιτικών κομμάτων είναι σχεδόν παραπλανητική. Ο «καθημερινός φασισμός» αναδυόταν επί δεκαετίες σε όλο το φάσμα της ελληνικής κοινωνίας. Αποτελεί ένα ρεύμα που συντηρούνταν προσεχτικά και σε πολιτικό επίπεδο από παλαιότερες ακροδεξιές αντιλήψειςκαι με την υπάρχουσα οικονομική κρίση νομιμοποιήθηκε από το υπάρχον πολιτικό σύστημα για την εξυπηρέτηση του. Έτσι, φασιστικές πολιτικές με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, τον Ξένιο Δία, την άγρια καταστολή κατοίκων εναντίον των Μεταλλείων Χρυσού, τα βασανιστήρια κρατουμένων, την εκκένωσηαυτοοργανομένων χώρων, την φίμωση μέσων ενημέρωσης ανεξάρτητων και μη ( AthensIndymedia, ΕΡΤ) έρχονται σε πλήρη σύμπνοια με ακροδεξιές πρακτικές, όπως δολοφονίες μεταναστών, καθημερινές ρατσιστικές επιθέσεις, ελεημοσύνες και αιμοδοσίες από Έλληνες για Έλληνες, να οδηγήσουν στον πλήρη εκφασισμό της κοινωνίας.
Ως εδώ όμως!Σηκωνόμαστε από τον καναπέ και τολμάμε να κάνουμε ένα βήμα έξω από το σπίτι και την οικογένεια. Κλείνουμε την τηλεόραση και βγαίνουμε στο δρόμο. Και ο δρόμος μας ανήκει… γιατίεκεί συνειδητοποιούμε ότι δεν είμαστε μόνοι… γιατί εκεί βρίσκουμε και άλλους που αναρωτιούνται,ψάχνουν, ανησυχούν, φοβούνται και ελπίζουν.
Μπροστά σε όλα αυτά τα γεγονότα, στην συντονισμένη προσπάθεια εκφασισμού της κοινωνίας, παίρνουμε θέση απέναντι σε κάθε μορφή επιβολής από όπου και αν προέρχεται ( κράτος- αφεντικά- ΜΜΕ) και μαχόμαστε ενάντια σε οτιδήποτε σπείρει τον φασισμό, το φόβο και την τρομοκρατία.
Σε ένα κόσμο βαθιά φασιστικό, αντιστεκόμαστε, αυτοοργανωνόμαστε, κοιτάμε κατάματα τους συνανθρώπους μας με αλληλοσεβασμό και αξιοπρέπεια. Απέναντι σε κάθε φιλανθρωπία και ελεημοσύνη που απαιτεί τονάλλονα είναι κατώτερο, μοιραζόμαστε ιδέες, στιγμές, τον δρόμο και όπως εδώ φαγητό και ρούχα…
Λειτουργούμε συλλογικά και αντιεραρχικά μέσα από συνελεύσεις,συνδιαμορφώνουμε σκέψεις και ιδέες,στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε οποιονδήποτε καταπιεσμένο δέχεται καταστολή από το κράτος και τα δεκανίκια του, είτε είναι μετανάστης είτε είναι ντόπιος, γιατί φασισμός είναι οποιαδήποτε μορφή τυραννίας και ρατσισμού.
Αναζητάμε εκείνες τις στιγμές μέσα από τις παρεμβάσεις, τις πορείες, τα συνθήματα στους τοίχους, τα κείμενα και τις σκέψεις, τις συζητήσεις, τις δράσεις και τις αντιδράσεις μας γιατί όλες αυτές τις στιγμές η καρδιά μας χτυπά πιο δυνατά και μόνο τότε έχουμε συνείδηση πως υπάρχουμε…. Και θέλουμε να υπάρχουμε μόνο κυνηγώντας την ελευθερία!
Οι εξεγερμένοι σε Τουρκία, Σουηδία, Βραζιλία δείχνουν το δρόμο.
Γιατί σε αντίθεση με το δίκιο και τις πέτρες,
το ψέμα και τα δακρυγόνα κάποια στιγμή εξαντλούνται.
Και τότε, μιλάει το βαθιά καταπιεσμένο ένστικτο της Ελευθερίας…
ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ
αντιφασιστική συνέλευση Κοζάνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου