Ο Καμμένος υπερασπιστής αλητήριων ακροδεξιών ΟΥΚάδων, «συνεργός» εθνικοαπελευθερωτικών μετώπων !!!

Με τη γνωστή χαιρεκακία του ισχυρού, που κινητοποιώντας ορδές ακροδεξιών και έχοντας την κάλυψη του κράτους, επέβαλε τους ειδεχθείς του όρους, το περιοδικό ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ και το defencenet.gr μας ενημερώνει με το άρθρο του «Απόντες από τη δίκη οι κατήγοροι των ΟΥΚάδων» για τα εξής:

«Δεν εμφανίστηκαν σήμερα στο ναυτοδικείο Πειραιά οι ενάγοντες για την υπόθεση των 39 ανδρών της ομάδας ΟΥΚ οι οποίοι, κατά τη διάρκεια της παρέλασης της 25ης Μαρτίου 2010, είχαν φωνάξει συνθήματα. Πρόκειται για το δικηγόρο κ.Τάτση, τον εκπρόσωπο του Ελληνικού Παρατηρητήριου των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) κ.Δημητρά και το δημοσιογράφο κ.Αγγελίδη. Σύμφωνα με πληροφορίες, μελετάται η βίαιη προσαγωγή του κ.Αγγελίδη στο δικαστήριο. Στη σημερινή δίκη αναμένεται να παρουσιαστούν και να καταθέσουν ως μάρτυρες υπεράσπισης ο πρώην Α/ΓΕΣ Φράγκος Φραγκούλης, ο Υποναύαρχος Δ.Θεοφανίδης και ο Αρχιπλοίαρχος Β.Πολίτης. Παρών στη δίωξη είναι και ο βουλευτής της ΝΔ Πάνος Καμμένος»!!!

Η δίκη αυτή αποτελεί πηγή πολύτιμων συμπερασμάτων.

Αποδεικνύεται όχι μόνο το γεγονός ότι η αστική δικαιοσύνη είναι τυφλή, ταξική και ότι μεριμνά για την προνομιακή μεταχείριση των πλουσίων, των ανθρώπων του κατεστημένου και των μελών των κατασταλτικών μηχανισμών, αλλά σε συνεργασία με τις αστυνομικές αρχές αφήνει ανυπεράσπιστους τους αντίδικους, επιτρέποντας την άσκηση τρομοκρατικής βίας από τις ακροδεξιές δολοφονικές συμμορίες για να επιβάλλουν την ατιμωρησία τους. Θυμίζουμε ότι η προηγούμενη εκδίκαση της υπόθεσης στο Ναυτοδικείο σημαδεύτηκε από τα εμετικά συνθήματα που φώναξαν οι ομοϊδεάτες Ναζιστές εντός της δικαστικής αίθουσας και τις βιαιοπραγίες Χρυσαυγιτών και παλαίμαχων ακροδεξιών ΟΥΚάδων εις βάρος του δικηγόρου της πολιτικής αγωγής και των μαρτύρων κατηγορίας.

Την εποχή του Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού το εθνικιστικό παραλήρημα, η φασιστική βία κατά μεταναστών και μελών των κοινωνικών κινημάτων αποτελούν μαζί με την χειραγώγηση και συστηματική προπαγάνδα των ΜΜΕ, απαραίτητο συμπλήρωμα των βάναυσων δυνάμεων καταστολής και της δικαστικής εξουσίας που καταδικάζει όλους τους αγώνες του κόσμου της εργασίας, ώστε να επιβληθεί ο εργασιακός και κοινωνικός μεσαίωνας.

Όμως, όπως επισημάναμε και σε πρόσφατη ανακοίνωση μας, η παρουσία ως μαρτύρων υπεράσπισης υψηλόβαθμων στρατιωτικών που μάλιστα έχουν διατελέσει και Αρχηγοί, αποκαλύπτει την προκλητική ταύτιση της στρατιωτικής ηγεσίας με ακροδεξιά στοιχεία, δίνει το στίγμα ενός επικίνδυνου μιλιταρισμού που καλλιεργείται συστηματικά και αποτελεί μέρος της καθημερινής εκπαιδευτικής διαδικασίας στις μονάδες.

Η παρουσία του βουλευτή της ΝΔ Πάνου Καμμένου, φορέας ο ίδιος ακραίων εθνικιστικών ιδεών, δεν αποκαλύπτει απλώς την συνοδοιπορία των κομμάτων της ακροδεξιάς του ΛΑΟΣ και της κεντροδεξιάς της ΝΔ με το εγκληματικό ακροδεξιό περιθώριο. Η επιλογή υπεράσπισης των ακροδεξιών Μισθοφόρων ΟΥΚάδων στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα στήριξης τους απευθείας από τμήματα του αστικού κατεστημένου, που αναλαμβάνουν την υπεράσπιση και την ευρύτερη νομιμοποίηση ης δράση τους.

Αποδεικνύοντας ταυτόχρονα ότι η επιφανειακή αμφισβήτηση των Μνημονιακών πολιτικών, η διαμαρτυρία σε επιμέρους πτυχές των κυριάρχων αστικών επιλογών από τμήματα του αστικού κόσμου όπως ο επιχειρηματίας βουλευτής της ΝΔ και η Ναζιστική Χρυσή Αυγή της αντικαθεστωτικής ρητορείας, δεν αναιρεί ποσώς ότι είναι ανυποχώρητοι υπερασπιστές των θέσφατων του αστικού καθεστώτος εξουσίας. Η μηδενιστική συχνά κριτική τους απέναντι στο υπάρχον αστικό πολιτικό σύστημα καταλήγει σε πιο ολοκληρωτικές πολιτικές απαντήσεις, που εμπεριέχουν την καταστολή των κινημάτων του κόσμου της εργασίας και την συντριβή των απελευθερωτικών οραμάτων και αναγκών του.

Τέλος, η προκλητική στάση του Πάνου Καμμένου απέναντι στην κοινωνία μας που απαιτεί την παραδειγματική τιμωρία των ακροδεξιών Μισθοφόρων των ΟΥΚ, αποτελεί μια αποκάλυψη για τα αδιέξοδα των «εθνικοαπελευθερωτικών μετώπων», μεταξύ άλλων του Καζάκη και ΕΠΑΜ, στα οποία θεωρούν ότι έχουν θέση ο βουλευτής της ΝΔ και οι ομοϊδεάτες του. Εθνικοαπελευθερωτικά μέτωπα που καταλήγουν εργαλεία άσκησης ταξικής αστικής πολιτικής. Κρύβοντας με την πάντα αποτυχημένη θεωρία των σταδίων την πραγματική τους αποπροσανατολιστική λειτουργία: μιλούν για Κατοχή και εθνικοαπελευθερωτικά σαλπίσματα με τους Καμμένους και τη λαϊκή Δεξιά, αποκρύπτοντας τις ταξικές πολιτικές που μας έφτασαν ως εδώ, με πρωτεργάτες τα αστικά κόμματα εξουσίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, με τον Καμμένο ως βουλευτή και υπουργό και μάλιστα, των εφοπλιστών. Δείχνουν ως εχθρό τους ξένους και κρύβουν την πραγματική ουσία των στρατηγικών επιλογών του κεφαλαίου, που αντιμετωπίζοντας την καπιταλιστική κρίση ως αιτία και αφορμή καταργεί κάθε εργασιακό δικαίωμα, επιδιώκοντας μια ιστορικού βάθους ανατροπή του συσχετισμού δύναμης μεταξύ των δυνάμεων της εργασίας και του πλούτου.

Τελικά, υπεραμυνόμενοι της «εθνικής κυριαρχίας» αποπροσανατολίζουν τον κόσμο της εργασίας από την ανάγκη έντασης του κοινωνικού πολέμου. Καταλήγουν σε προτάσεις νέου ΕΑΜ και άλλου τύπου «εθνικής ενότητας», υποταγής δηλαδή των εργαζομένων σε μικρό και μεγάλο κεφάλαιο, απαγορεύοντας την πραγματικά αναγκαία συνένωση της τάξης σε εθνικό επίπεδο, ξεπερνώντας τα εμπόδια γλώσσας-θρησκείας-εθνικότητας, αλλά και σε διεθνικό επίπεδο. Προβάλλουν τους «εθνικούς κινδύνους» για να ενώσουν εθνικά και να διχάσουν ταξικά, ενώ απαίτηση των καιρών είναι η πάλη για τα κοινά εργασιακά δικαιώματα ενός εργατικού ταξικού κινήματος που θα δρα διεθνικά και θα σκέφτεται διεθνικά. Θεωρώντας ως πρώτο καθήκον του την ανατροπή των κυβερνήσεων της αντεργατικής λαίλαπας, της στυγνής κρατικής τρομοκρατίας και των πολεμικών τυχοδιωκτισμών.

Αφήνουμε τους κάθε είδους «εθνικοαπελευθερωτές» στην άκρη και απέναντι.

Την εποχή της πιο συνολικής καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και του Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού, όπου ο κόσμος της εργασίας πραγματικά τείνει να μην έχει να χάσει τίποτε άλλο από τις αλυσίδες του, το ρητό του παλιού και καλού συντρόφου «οι προλετάριοι δεν έχουνε πατρίδα» πρέπει να ξαναγραφτεί στα πανό και στις σημαίες των εργατικών εξεγέρσεων. Είναι η ώρα των αντικαπιταλιστικών κινημάτων, της επαναστατικής διεξόδου από την καπιταλιστική κρίση που καταστρέφει τον εργαζόμενο άνθρωπο και απειλεί με νέες πολεμικές συγκρούσεις, ακόμη και με χρήση πυρηνικών όπλων

Γιατί το πραγματικό επίδικο της ταξικής πάλης δεν είναι η σωτηρία του «έθνους και της πατρίδας» ή όποιου άλλου αστικού κατασκευάσματος, αλλά η Κοινωνική Απελευθέρωση του Κόσμου της Εργασίας.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437

Diktiospartakos.blogspot.com