Το ένα μετά το άλλο κλείνουν τα επίσημα γραφεία της χρυσής αυγής σε ολόκληρη τη χώρα. Τον προηγούμενο μήνα κατέβασαν ρολά στο Νέο Ηράκλειο, τώρα κλείνουν τα γραφεία τους και στην Κυπαρισσία. Αυτές οι ιδιότυπες γιάφκες της εγκληματικής συμμορίας, πανάκριβες βιτρίνες ενός μηχανισμού ναζιστικής επιβολής έχουν μείνει άδειες από μέλη και φίλους εξαιτίας του φόβου που έχει προκαλέσει στους απόγονους του Λεωνίδα το πολύ σοβαρό κατηγορητήριο που έχει σχηματιστεί.
Από τα γραφεία της Τ.Ο Κυπαρισσίας έφυγε τις τελευταίες ώρες η μεγάλη ταμπέλα, οι σημαίες με τους μαίανδρους, δύο πανό και διάφορα άλλα καραγκιοζιλίκια. Τα παντζούρια είναι κατεβασμένα, το φώτα σβηστά, η πόρτα κλειστή, ακόμα και τις υποτιθέμενες ώρες λειτουργίας δεν υπάρχει ίχνος ζωής στο κτήριο.
Καθόλου τυχαίο ότι δίπλα στη ΧΡΥΣΗ αυγή είχε ανοίξει ένα κατάστημα ΧΡΥΣΟΥ (μαυραγορίτες δηλαδή) το οποίο έκλεισε τώρα σχεδόν ταυτόχρονα. Χέρι χέρι οι ναζί με τους μαυραγορίτες στην κατοχή, χέρι χέρι και στην κρίση (βεβαίως η κρίση δεν τέλειωσε, απλώς μάζεψαν ήδη ότι χρυσό υπήρχε, επίσης, η απειλή του φασισμού προφανώς δεν εξαλείφθηκε επειδή μια ναζιστική συμμορία αναδιπλώνεται).
Στον ίδιο χώρο λειτουργούσαν παλαιότερα τα γραφεία κάποιας οργάνωσης “πατρίς”, ήταν τότε που η χρυσή αυγή ντρεπόταν να λέει δημόσια το όνομά της. Τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην Κυπαρισσία άνοιξαν πριν 2 χρόνια με τους καλύτερους οιωνούς. Ήταν τη μέρα του μνημοσύνου για την πηγάδα του Μελιγαλά και τα χρυσαυγίτικα πουλμαν έκαναν μια δεύτερη στάση στην γειτονική επαρχιακή πόλη δημιουργώντας ένα αίσθημα μαζικότητας αφού οι κάτοικοι της Κυπαρισσίας τους γύρισαν τη πλάτη. Η εξουσία όμως έσπευσε να τους καλωσορίσει: ο μητροπολίτης έστειλε τον πρώτο ιερέα του να ευλογήσει τα γραφεία και οι τοπικοί δημοσιογράφοι είχαν εκστασιαστεί από τους Παναγιώταρους. Το κυριότερο, 3 από τους 6 αντιδημάρχους ήταν εκεί (Παναγιώτης Τσίγγανος, Γιάννης Φλιντίσης, και Γιάννης Μερκούρης). Εκλεγμένοι στο δήμο με τη νέα δημοκρατία η οποία παρακολουθούσε αμήχανα τα στελέχη της να φλερτάρουν δημόσια με τους νεοναζί. Τέλος εκεί ήταν κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι που θα έκαναν τα πάντα για τη θεσουλα τους καθώς και απόγονοι των συνεργατών των Γερμανών. Σαν μέρος της φιέστας στο κέντρο της πόλης οι χρυσαυγίτες επιχείρησαν να προσεγγίσουν το τοπικό πανηγύρι για να διώξουν τους μετανάστες. Και κάπου εκεί όλα πήγαν στραβά… Ηταν οι μετανάστες αυτοί που κυνήγησαν τους χρυσαυγίτες μέσα στη πόλη, ένα ρεζιλίκι από το οποίο δεν συνήλθαν ποτέ οι χρυσαυγίτες. Ακόμα και σήμερα είναι περίγελος στα τοπικά καφενεία.
Οι νεοναζί δεν ξεκουμπίζονται μόνοι τους, ούτε αρκεί ο κρατικός αντιφασισμός με τις παλινδρομήσεις του για να τους σταματήσει. Ενα κίνημα δρα εναντίον τους και μπορεί η Μεσσηνία να θεωρείται προπύργιο της ακροδεξιάς αλλά οι φωνές που αντιστέκονται είναι παντού. Μη ξεχνάμε ότι αρχή του τέλους για τη χρυσή αυγή, και μια κορυφαία στιγμή της αντιφασιστικής ενότητας ήταν η μαζική αντίδραση που ματαίωσε το φεστιβάλ της χρυσής αυγής στη γειτονική Καλαμάτα πριν έναν χρόνο.
Αντιφασίστες Κυπαρισσίας
Από τα γραφεία της Τ.Ο Κυπαρισσίας έφυγε τις τελευταίες ώρες η μεγάλη ταμπέλα, οι σημαίες με τους μαίανδρους, δύο πανό και διάφορα άλλα καραγκιοζιλίκια. Τα παντζούρια είναι κατεβασμένα, το φώτα σβηστά, η πόρτα κλειστή, ακόμα και τις υποτιθέμενες ώρες λειτουργίας δεν υπάρχει ίχνος ζωής στο κτήριο.
Καθόλου τυχαίο ότι δίπλα στη ΧΡΥΣΗ αυγή είχε ανοίξει ένα κατάστημα ΧΡΥΣΟΥ (μαυραγορίτες δηλαδή) το οποίο έκλεισε τώρα σχεδόν ταυτόχρονα. Χέρι χέρι οι ναζί με τους μαυραγορίτες στην κατοχή, χέρι χέρι και στην κρίση (βεβαίως η κρίση δεν τέλειωσε, απλώς μάζεψαν ήδη ότι χρυσό υπήρχε, επίσης, η απειλή του φασισμού προφανώς δεν εξαλείφθηκε επειδή μια ναζιστική συμμορία αναδιπλώνεται).
Στον ίδιο χώρο λειτουργούσαν παλαιότερα τα γραφεία κάποιας οργάνωσης “πατρίς”, ήταν τότε που η χρυσή αυγή ντρεπόταν να λέει δημόσια το όνομά της. Τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην Κυπαρισσία άνοιξαν πριν 2 χρόνια με τους καλύτερους οιωνούς. Ήταν τη μέρα του μνημοσύνου για την πηγάδα του Μελιγαλά και τα χρυσαυγίτικα πουλμαν έκαναν μια δεύτερη στάση στην γειτονική επαρχιακή πόλη δημιουργώντας ένα αίσθημα μαζικότητας αφού οι κάτοικοι της Κυπαρισσίας τους γύρισαν τη πλάτη. Η εξουσία όμως έσπευσε να τους καλωσορίσει: ο μητροπολίτης έστειλε τον πρώτο ιερέα του να ευλογήσει τα γραφεία και οι τοπικοί δημοσιογράφοι είχαν εκστασιαστεί από τους Παναγιώταρους. Το κυριότερο, 3 από τους 6 αντιδημάρχους ήταν εκεί (Παναγιώτης Τσίγγανος, Γιάννης Φλιντίσης, και Γιάννης Μερκούρης). Εκλεγμένοι στο δήμο με τη νέα δημοκρατία η οποία παρακολουθούσε αμήχανα τα στελέχη της να φλερτάρουν δημόσια με τους νεοναζί. Τέλος εκεί ήταν κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι που θα έκαναν τα πάντα για τη θεσουλα τους καθώς και απόγονοι των συνεργατών των Γερμανών. Σαν μέρος της φιέστας στο κέντρο της πόλης οι χρυσαυγίτες επιχείρησαν να προσεγγίσουν το τοπικό πανηγύρι για να διώξουν τους μετανάστες. Και κάπου εκεί όλα πήγαν στραβά… Ηταν οι μετανάστες αυτοί που κυνήγησαν τους χρυσαυγίτες μέσα στη πόλη, ένα ρεζιλίκι από το οποίο δεν συνήλθαν ποτέ οι χρυσαυγίτες. Ακόμα και σήμερα είναι περίγελος στα τοπικά καφενεία.
Οι νεοναζί δεν ξεκουμπίζονται μόνοι τους, ούτε αρκεί ο κρατικός αντιφασισμός με τις παλινδρομήσεις του για να τους σταματήσει. Ενα κίνημα δρα εναντίον τους και μπορεί η Μεσσηνία να θεωρείται προπύργιο της ακροδεξιάς αλλά οι φωνές που αντιστέκονται είναι παντού. Μη ξεχνάμε ότι αρχή του τέλους για τη χρυσή αυγή, και μια κορυφαία στιγμή της αντιφασιστικής ενότητας ήταν η μαζική αντίδραση που ματαίωσε το φεστιβάλ της χρυσής αυγής στη γειτονική Καλαμάτα πριν έναν χρόνο.
Αντιφασίστες Κυπαρισσίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου