Οι νεοναζί στήνουν σύστημα σύγχρονου δουλεμπόριου

Οταν στη διάσκεψη των προέδρων, που καθορίζει το πρόγραμμα εργασιών της Βουλής, τέθηκε ζήτημα να μη συνεδριάσει η Βουλή τη μέρα της γενικής απεργίας, οι νεοναζί ψήφισαν κατά της πρότασης, μαζί με τα κόμματα της συγκυβέρνησης. Πέρα από τον Περισσό και τον ΣΥΡΙΖΑ, υπέρ της αναβολής της συνεδρίασης τάχθηκε ακόμα και το κόμμα του Καμμένου. Οταν το θέμα επανήλθε στην Ολομέλεια της Βουλής, το ίδιο εκείνο πρωί της απεργίας και αφού είχαν τοποθετηθεί και είχαν καθορίσει τη θέση τους όλα τα κόμματα και η σχετική διαδικαστική συζήτηση είχε ολοκληρωθεί, ζήτησε ασθμαίνων το λόγο και ο βουλευτής της ΧΑ Χ. Παππάς, για να πει ότι «εμείς δεν θα συμμετάσχουμε στο θέατρο λέγοντας ότι αποχωρούμε για να πάμε στην απεργία κ.λπ. Δεν θέλουμε να καπελώσουμε καμιά απεργία. Οι έλληνες εθνικιστές δεν καπελώνουν την απεργία του ελληνικού λαού. Ο ελληνικός λαός πρέπει να βγει εκατομμύρια στους δρόμους σήμερα με ελληνικές σημαίες και μόνο και όχι κομματικές και να διεκδικήσει τα δίκαιά του».

Ηταν μια εξήγηση του ποδαριού, με την οποία προσπάθησαν να καλύψουν την επί της ουσίας ταύτισή τους με τα κόμματα της συγκυβέρνησης. Διότι οι νεοναζί τρέφουν μίσος για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Οχι για τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, αλλά για την ίδια την ιδέα του εργατικού συνδικαλισμού. Οταν βουλευτής τους καμαρώνει στο βιογραφικό του ότι ο πατέρας του ήταν στενός συνεργάτης του Παπαδόπουλου της χούντας, όταν αυτοί που κορδώνονται στα βουλευτικά έδρανα είναι διαπρύσιοι θαυμαστές του Χίτλερ και των άλλων ηγετών του εθνικοσοσιαλισμού, δε θα μπορούσαν να μη τρέφουν μίσος για τον εργατικό συνδικαλισμό. Κι όποτε τους δίνεται η ευκαιρία αυτό το μίσος το εκδηλώνουν με διάφορους τρόπους. Και μόνο όταν φοβούνται ότι θα εκτεθούν, τρέχουν να κρύψουν τις απόψεις τους, όπως η γάτα τα σκατά της. Αυτό έκαναν στη συγκεκριμένη περίπτωση στη Βουλή, αυτό έκαναν και με την απεργία στην Ελληνική Χαλυβουργία, την οποία αρχικά είχαν καταγγείλει, ενεργώντας σαν ανεπίσημα τσιράκια του Μάνεση και καλώντας τους εργάτες σε απεργοσπαστισμό. Οταν είδαν ότι η απεργία αγκαλιάστηκε απ’ όλη την εργατική τάξη της χώρας, έκρυψαν τις βρομιές τους, πήραν μερικές κούτες με γάλατα και μακαρόνια και με τη βοήθεια των ανεκδιήγητων συνδικαλιστών του Περισσού πήγαν να εκφράσουν τη «συμπαράστασή» τους.

Εμείς δε θα μιλήσουμε μόνο γενικά, με αναφορά στη φύση και την ιστορία του εθνικοσιαλισμού, που υπήρξε θανατηφόρα εχθρικός για την εργατική τάξη. Θα μιλήσουμε συγκεκριμένα.

Στο μπλογκ των νεοναζί της Στερεάς Ελλάδας υπάρχει ανάρτηση με τίτλο «Γραφείο Εργασίας Ελλήνων: Το σκεπτικό μας...». Οι νεοναζί αποφάσισαν να φτιάξουν δικό τους… ΟΑΕΔ. ‘Η μήπως δικό τους δουλεμπορικό γραφείο; Η ανάρτηση στο νεοναζιστικό μπλογκ ξεκινά ως εξής: «Στα πλαίσια του Γραφείου Ευρέσεως Εργασίας Ελλήνων της Τ.Ο. Εύβοιας-Βοιωτίας, επισκεπτόμαστε σχεδόν καθημερινά μεγάλες επιχειρήσεις των νομών μας, εξετάζοντας τη διαθεσιμότητα θέσεων, τις συνθήκες εργασίας, αλλά και την πορεία όσων εργαζομένων προσλήφθηκαν ήδη με τις ενέργειές μας». Καλά όλα τ’ άλλα, αλλά η «πορεία όσων εργαζομένων προσλήφθηκαν με τις ενέργειές μας» πώς ακριβώς εξετάζεται; Μήπως από την άποψη του αν είναι καλοί και πειθήνιοι δούλοι;

«Το μαρξιστικό ιδεολόγημα της "πάλης των τάξεων", που υιοθετήθηκε με ανακούφιση από την εξίσου υλιστική δεξιά, εφηύρε τον "ταξικό εχθρό"», συνεχίζει η εθνικοσοσιαλιστική διακήρυξη. Δεν υπάρχει, λοιπόν, πάλη των τάξεων (που ‘σαι Λάσκαρη να τους καμαρώσεις), ούτε βεβαίως ταξικός εχθρός. Και τι υπάρχει; «Εργαζόμενοι και εργοδότες, αντί να συνεργάζονται ως απαραίτητα μέλη του ίδιου επιχειρηματικού οργανισμού για την ευημερία του και -κατ' επέκτασιν- την ευημερία των ιδίων και του εθνικού συνόλου, έλαβαν θέσεις αντιπάλων», θρηνεί ο νεοναζί αρθρογράφος.

Εδώ τα αποκαλυπτήρια είναι πλήρη. Εργάτες κι αφεντικά πρέπει να συνεργάζονται για το καλό της επιχείρησης που είναι και καλό δικό τους. Το αν ο εργάτης παίρνει 600 ευρώ το μήνα και ο καπιταλιστής 600.000 ευρώ δεν έχει καμιά σημασία. Ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει. Υπάρχει και συνέχεια, όμως (διατηρούμε αναλλοίωτη την ορθογραφία και τη σύνταξη του πρωτότυπου):

«Η αρρωστημένη εκδοχή του συνδικαλισμού που επέβαλλε στο εργατικό τοπίο της χώρας επί τρεις δεκαετίες η αριστερά, με τη συνδρομή της πολιτικής της ενοχικής δεξιάς, πέτυχε τελικά τα εξής: Τη δημιουργία άεργων μισθωτών "εργατοπατέρων", τη μετατροπή υγειών επιχειρήσεων σε προβληματικές και συνεπακόλουθα το ξεπούλημα και κλείσιμό τους, τη μεταφορά ελληνικών επιχειρήσεων σε (πρώην κομμουνιστικές και εξαθλιωμένες) βαλκανικές χώρες, την αντικατάσταση των Ελλήνων εργαζομένων από τριτοκοσμικούς λαθρομετανάστες». Για όλα, λοιπόν, φταίει ο συνδικαλισμός ή αλλιώς οι εργατικές διεκδικήσεις. Ακόμα και για τη μεταφορά επιχειρήσεων στα Βαλκάνια. Αν οι έλληνες εργάτες δέχονταν να έχουν μισθούς και εργασιακές σχέσεις Βουλγαρίας, καμιά επιχείρηση δε θα έφευγε. Το όραμα των νεοναζί είναι η «βαλκανοποίηση» μισθών και εργασιακών σχέσεων. Κατά τα άλλα, είναι… αντιμνημονιακοί (και… αντισυστημικοί!).

Παρακάτω έχουμε μύδρους κατά των δημοσίων υπαλλήλων που χαρακτηρίζονται «κηφήνες» και ηθικό δίδαγμα μεγάλης σημασίας, σαν αυτά που κοσμούσαν τις πύλες των ναζιστικών στρατοπέδων καταναγκαστικής εργασίας: «Σε μεγάλο βαθμό σήμερα αποφεύγεται η λέξη "καθήκον" και υπερτονίζεται η λέξη "δικαίωμα"». Για να φτάσουμε στον ορισμό του «εθνικισμού»:

«Που αντικαθιστά την "πάλη των τάξεων" με τη συνεργασία όλων των επαγγελματικών κλάδων για την ευμάρεια του έθνους. Που τιμά την εργασία και απεχθάνεται το "βόλεμα" και τον παρασιτισμό. Που εκτιμά τους εργοδότες για τη δημιουργικότητά τους και τους εργαζόμενους για την εργασία τους (…) Οι έλληνες, εργοδότες και (ξανα)εργαζόμενοι, οι οποίοι έρχονται σε επαφή από το Γραφείο Εργασίας μας, αποδεικνύουν όλο και συχνότερα την ορθότητα των ανωτέρω. Οι μεν με την προσφορά θέσεων εργασίας και οι δε με την εργατικότητά τους».

Το μόνο που απουσιάζει από τη… στρατιωτική αναφορά των νεοναζί είναι οποιαδήποτε νύξη για συλλογικές συμβάσεις και εργατική νομοθεσία. Οι καπιταλιστές είναι αρκετό να προσφέρουν θέσεις εργασίας στους νεοναζί κι αυτοί αναλαμβάνουν να τους εξασφαλίσουν εργάτες με «καθήκοντα» και χωρίς δικαιώματα, οι οποίοι θα χαρακτηρίζονται μόνο για την «εργατικότητά» τους και τους οποίους θα παρακολουθούν ανελλιπώς κάποιοι τύποι με ξυρισμένα κεφάλια και χτισμένα στα γυμναστήρια μούσκουλα. Γι’ αυτό, όπως, λένε ξαναπερνούν από τις επιχειρήσεις, για να δουν «την πορεία» όσων οι ίδιοι διόρισαν ως μεσάζοντες. Αλλωστε, αν αναλογιστούμε ότι σε άλλη ανάρτηση στο ίδιο μπλογκ αναφέρουν ότι έπεισαν βενζινάδες να διώξουν τους αλλοδαπούς και να πάρουν Ελληνες, καταλαβαίνουμε τι έχει συμβεί.