Η αφορμή για τη μεγάλη σφαγή προκύπτει
το πρωί της αποφράδας 29ης Σεπτεμβρίου 1944. Σύμφωνα με κάποιες
μαρτυρίες κατοίκων αλλά και μελών της αντίστασης, εκείνη τη μέρα
σημειώθηκε μια ασήμαντη αψιμαχία μεταξύ ελλήνων ανταρτών (που βρίσκονταν
σε φυλάκιο του ΕΛΑΣ δίπλα στη γέφυρα του ποταμού Κηφισού στη
διασταύρωση με την οδό Παλαιάς Καβάλας) και δύο γερμανών
μοτοσικλετιστών. Το επεισόδιο ήταν αμελητέο, αφού ο ΕΛΑΣ είχε αποφασίσει
να μην προβεί σε ενέργειες που ενδέχεται να προκαλούσαν εχθρικά
αντίποινα.
Την ίδια εκείνη ημέρα, ένα επίλεκτο
γερμανικό τάγμα (των στρατιωτικών εγκαταστάσεων της περιοχής Μαρκόνι)
διατάχθηκε να προχωρήσει σε εκκαθάριση της περιοχής. Οι γερμανοί
κατέφθασαν στο Αιγάλεω και αρχικά εκτέλεσαν επί τόπου 31 άοπλους και
αμέτοχους στο προηγηθέν συμβάν πολίτες, όσους είχαν την ατυχία να
βρεθούν στο δρόμο τους. Εν συνεχεία, απέκλεισαν το συνοικισμό του Αγίου
Γεωργίου και επέτρεψαν την αποχώρηση μόνο κάποιων γυναικόπαιδων. Τους
άνδρες άνω των 15 ετών που εγκλωβίστηκαν στις κατοικίες τους, έβαλαν
φωτιά και τους έκαψαν ζωντανούς. Περίπου εκατό οικίες πυρπολήθηκαν και
καταστράφηκαν ολοσχερώς. 41 απανθρακωμένα πτώματα θάφτηκαν δίπλα στον
Άγιο Σπυρίδωνα, εν μέσω θρήνων και οδυρμών των φίλων και συγγενών τους.
Άλλοι νεκροί μεταφέρθηκαν για ταφή στο Γ’ Νεκροταφείο και μερικοί ακόμη
στον Άγιο Βασίλειο Περιστερίου.
Οι δολοφόνοι και οι ντόπιοι συνεργοί τους εντούτοις, παρέμειναν μέχρις σήμερα, ατιμώρητοι.
Οι ντόπιοι συνεργοί τους άφησαν μια
παρακαταθήκη ατιμωρησίας που επιτρέπει στους σημερινούς τους πολιτικούς
επιγόνους να χύνουν το δηλητήριο του φασισμού ανενόχλητοι στην
καθημερινή μας ζωή. Η φασιστική συμμορία της Χ.Α πριμοδοτείται από μισό
εκατομμύριο ψήφους ρατσιστικού μίσους, ιστορικής αγραμματοσύνης,
εγκληματικής αφέλειας για να επιβάλλει μια στρατιωτικοποιημένη κοινωνία
απατηλής φυλετικής καθαρότητας, ιμπεριαλιστικού επεκτατισμού, συντριβής
κάθε διαφωνίας και κριτικής ικανότητας, μια κοινωνία υπακοής στα
«εγέρθητω», του ενός Φύρερ, του πολέμου, του αίματος, των λάβαρων, της
στάχτης…
Η «αντισυστημική» συμμορία με τα
κουστούμια, που από τα έδρανα της Βουλής υπερψηφίζει ό,τι φέρνει η
συγκυβέρνηση για ψήφιση, μεταμορφώνεται σε αγέλες «ταγμάτων εφόδου» για
να σπείρει τον τρόμο σε ό,τι κρίνει «παράνομο», «διαφορετικό»,
εναντιωματικό στις δικές της επιλογές. Οι ατιμώρητοι ταγματασφαλίτες των
κατοχικών δυνάμεων του 1944 αναβίωσαν 68 χρόνια μετά στα «τάγματα
εφόδου», αποκαθάρθηκαν στην αντιμνημονιακή κολυμπήθρα, μπήκαν στη Βουλή
και ζητάνε καινούργιο αίμα.
Δεν θα περιμένουμε, όμως, την ανάπηρη
αστική δημοκρατία μέχρι φαγωθεί για μια ακόμη φορά από τα παιδιά της. Η
Ιστορία δεν είναι ούτε τραγωδία ούτε φάρσα. Είναι κοινωνική ευθύνη και
ταξικό χρέος. Το σκύλεμα των νεκρών της 29/9/1944 θα παγώσει μαζί με τα
χαμόγελα των φασιστικών συμμοριών. Ο καιρός της ατιμωρησίας τελείωσε.
Κατάληψη Σινιάλο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου