Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ «ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΥ» ΤΕΛΕΙΩΣΕ – ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΜΟ

Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μεταπολίτευσης αποκάλυψαν το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, στην πραγματική του διάσταση.

Η αποχουντοποίηση στο κράτος και την κοινωνία ποτέ δεν επιχειρήθηκε από τους ταγούς της θεσμιμένης πολιτικής.

Η δεξιά απέκτησε τον εξτρεμισμό της, το κέντρο διαλύθηκε στα εξ' ών συνετέθη και η ηττοπαθής και αχαμνή κοινοβουλευτική και μη αριστερά αναζητά ακόμα την πολιτική και κοινωνική της νομιμοποίηση.

Στο πλαίσιο αυτό των πολιτικών και κοινωνικών διαπιστώσεων, η άνοδος της ακροδεξιάς με ναζιστικό πρόσημο, δεν είναι εκ των ουκ άνευ, αλλά ιστορικά και πολιτικά προβλέψιμη, ως επιλογή ενός συστήματος διεθνούς κυριαρχίας, που επιβάλλει ολοκληρωτικές συνταγές διακυβέρνησης για τα επόμενα χρόνια.

Η υιοθέτηση της πολιτικής και κοινωνικής ατζέντας της Χ Α από διευρυμένο φάσμα της εξουσιαστικής πολιτικής σκηνής, αλλά και γεωστρατηγικές επιλογές της διεθνούς κυριαρχίας στην περιοχή μας, προσβλέπουν στην εγκαθίδρυση μιας «Δημοκρατίας εκτάκτου ανάγκης», με σημαντικό περιορισμό συνταγματικών πολιτικών και κοινωνικών ελευθεριών από τους επικυρίαρχους.

Η δημιουργία ενός ακόμα προτεκτοράτου στην Βαλκανική προϋποθέτει την Σερβοποίηση της Ελλάδας μ’ έναν υποκινούμενο και υποδαυλιζόμενο Εθνικισμό και την κλιμάκωση του ακύρηχτου πολέμου του κράτους ενάντια στην κοινωνία, με την Ισραηλοποίηση στρατού και αστυνομίας, την συμβολή της 71ης ΑΜ Ελληνονατοϊκής ταξιαρχίας στο έλεγχο πλήθους, αλλά και την παράλληλη οργάνωση της νεοεξτρεμιστικής δεξιάς στην κατεύθυνση του δόγματος της παρακρατικής καταστολής της όποιας κοινωνικής εξέγερσης.

Η οργάνωση Χ, οι Εθνικιστικές Πολιτοφυλακές και οι Λέσχες Εφέδρων, που ασκούνται με πραγματικά πυρά και σε συνθήκες ανορθόδοξου – αστικού πολέμου σε εγκαταλελειμένα κτίρια και βουνά, εν γνώσει των κρατικών μηχανισμών ελέγχου, αλλά και τα τάγματα εφόδου της Χ Α, συνθέτουν το κλίμα του λεγόμενου «εμφυλίου χαμηλής έντασης», που θα προετοιμάσει με τις παράλληλες πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες, απεργαζόμενοι οι κύκλοι αυτοί την τελική επίθεση για την ανακατάλυψη των πόλεων και της υπαίθρου, από την αντιστεκόμενη κοινωνία, εγκαθιστώντας την «πολιτική χούντα» οριστικά.

Οι εξελίξεις αυτές στον χώρο του Αντιφασισμού και της Αντιεξουσίας έχουν ήδη βαρέσει συναγερμό. Αντιλαμβανόμενοι την εξέλιξη των πραγμάτων αλλά και τις δυνατότητες ενός κινήματος από τα κάτω που τις τελευταίες δεκαετίες διέσχισε μια πολύπαθη και ελπιδοφόρα διαδρομή, ενεργοποιούμαστε στην θετική κατεύθυνση της οργάνωσης της Αντίστασης αφ ενός αλλά και της προβολής αφ ετέρου του οράματος της Ελευθερίας για το μέλλον. Κι επειδή καμιά «νησίδα Ελευθερίας» δεν διατηρείται ζωτική σε αφιλόξενο περιβάλλον είναι απαραίτητο να στοχεύσουμε στην συνολικότερη κοινωνική ανατροπή – Επανάσταση οργανώνοντας το μερικό, συνθέτοντας τις μικρές αλλαγές, ανοικοδομώντας την καθημερινότητα.

Κτίζοντας Αντιθεσμούς και Αντιδομές, οριζόντιες συλλογικότητες, κύκλους αυτάρκειας και αυτοεκπαίδευσης, ενισχύουμε το κοινωνικό μας όραμα, αλλά δεν το διασφαλίζουμε, αν δεν συνδέσουμε την υπέρτατη αναγκαιότητα για την αντίσταση στον επερχόμενο φασισμό, που απειλεί να σαρώσει στο διάβα του τα πάντα.

Η μόνη διέξοδος για την διαφύλαξη ζωντανής της ελπίδας για Ελευθερία, είναι η οργάνωση, ο σχεδιασμός και η στρατηγική ενός Αντιφασιστικού Αγώνα, μάχιμου και κοινωνικού, που να συνθέτει τα θετικά χαρακτηριστικά του Αντιεξουσιαστικού ακτιβισμού, αλλά να αποφεύγει τα αρνητικά στοιχεία του «τυχαιοποιημένου», «θυμικού» και αφορμαλιστικού χαρακτήρα του χώρου της αμφισβήτησης.

Το «αυθόρμητο» και το «αντανακλαστικό» κυριάρχησε τις τελευταίες δεκαετίες, καθορίζοντας την έκβαση μικρών και μεγάλων μαχών με την εξουσία, χαρίζοντας πολλές ήττες και μικρές νίκες. Αν η ψυχή της Αντιεξουσίας στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο βαθιά, ο φασισμός θα έκανε προ πολλού παρέλαση στα σπίτια μας.

Οι καιροί απαιτούν αλλαγή γραμμής πλεύσης και με την απαραίτητη ατομική και συλλογική αυτοκριτική, οδηγούμαστε στην βεβαιότητα της αναγκαιότητας της συγκρότησης ενός οργανωμένου «μάχιμου Αντιφασισμού» με Αντιεξουσιαστικό πρόσημο και όλη την σοβαρότητα που απαιτούν οι περιστάσεις.

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΩΠΑ ΠΑΝΤΟΥ

Η δημιουργία Αντιφασιστικών Μετώπων και όχι «ομάδων», «δράσεων», ή «κινήσεων», με Αντικαθεστωτική – Αντιεξουσιαστική στόχευση καθίσταται πρόδηλη, γιατί ενοποιεί ευρύτερες αντιστεκόμενες και εν δυνάμει εξεγερμένες κοινωνικές δυνάμειςπου δεν προσβλέπουν σε καμία πολιτική ενσωμάτωση ή κοινοβουλευτική συμμετοχή και δεν περιορίζει την όποια συμμαχία λόγω «ομαδοποίησης», «μονοθεματικής δράσης» ή «μονοσήμαντης κίνησης».

Τα Αντιφασιστικά Μετωπα, είναι απαραίτητο να δομούνται με βάσει αρχές και θέσεις, μια δηλαδή γενικότερη γενική πλατφόρμα, κοινής αποδοχής στην κατεύθυνση της προαποφασισμένης πολιτικής στόχευσης.

Τα Α. Μ., είναι σημαντικό να διαθέτουν αυτονομία και να διατηρούν τα «τοπικά « χαρακτηριστικά, με τις όποιες πολιτισμικές, γεωγραφικές, κοινωνικές ή και εθνοτικές διαφοροποιήσεις δύνανται να διαθέτουν λόγω ποικιλογεωγραφίας. Η αυτονομία τους συνίσταται εκτός των άλλων στην χάραξη της πολιτικής και στρατηγικής τους, βάσει των δυνατοτήτων τους και των κοινωνικοπολιτικών συνθηκών, με τις οποίες συνυπάρχουν. Τα Α. Μ., δεν πρέπει να προσβλέπουν στον απομονωτισμό αλλά, αφ’ ενός στην κοινωνική τους διεύρυνση και δικτύωση στην περιοχή που δραστηριοποιούνται, αφ’ ετέρου στην οργάνωση ενός ευρύτερου εθνικού συντονισμού των δράσεων και της στρατηγικής, συγκροτώντας ένα οριζόντιο δίκτυο συνεργασίας με στόχο την Ομοσπονδία Αντιφασιστικών Μετώπων.

Τα Α. Μ., πρέπει να συγκροτήσουν τις Αντιφασιστικές Πολιτοφυλακές. Η Αυτοάμυνα στο πλαίσιο μιας κοινωνικά νομιμοποιημένης άμυνας, είναι συστατικό στοιχείο της Ελευθερίας. Η οργάνωση Αντ. Πολιτοφυλακών με συμφωνημένες παραδοχές, σφιχτό οργανωτικό πλαίσιο, στρατηγική και σχεδιασμό, που χαράσσεται από τα Α. Μ., σε τοπικό και εθνικό επίπεδο, προλαμβάνει και αποκρούει την επίθεση του φασισμού αλλά και αποκλείει την αυτονόμηση και την αγγύλωση με την μονοθεματική ενασχόληση με την αντιβία. Απαιτείται σοβαρή δουλειά και σχεδιασμός με ενδελεχή μελέτη των ακόλουθων πραμέτρων :

- Η αυτοαμυντική εκπαίδευση σε ευρύ φάσμα εμπλοκών και κινδύνων.
- Η διαχείρηση καταστάσεων βίας και αντιβίας.
- Η ανάπτυξη στρατηγικής ομάδων μεγαλύτερων ομαδοποιήσεων, συλλογικών ομαδοποιήσεων, συλλογικών αντιστάσεων (καταλήψεις, πορείες ,συγκεντρώσεις,…).
- Η ψυχολογική και σωματική εκπαίδευση σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.
- Ο προσδιορισμός βασικής εκπαιδευτικής φόρμας.
- Η δημιουργία δικτύου πληροφόρησης – αντιπληροφόρησης, αλλά και ανταλλαγής τεχνογνωσίας ακόμα και με αντίστοιχα κινήματα τουεξωτερικού.
- Τον συντονισμό όλων των δράσεων των πολιτοφυλακών, πάντα στην κατεύθυνση και τον σχεδιασμό των στρατηγικών που χαράσσουν είτε τοπικά, είτε σε εθνικό επίπεδο τα Α. Μ.

Τα Α. Μ., είναι ουσιαστικό να σχεδιάζουν την προπαγάνδιση και την διείσδυση σε κάθε κύτταρο της κοινωνίας (σχολεία, πανεπιστήμια, εργασιακούς χώρους, κοινωνικούς χώρους, συλλογικότητες ανέργων, συνεταιρισμούς, συλλόγους και γήπεδα).

Η προβολή των θέσεων και η διαχείριση του λόγου απαιτεί κύκλους αυτομόρφωσης και εκπαίδευσης με βασικό υλικό εργασίας όποια πολιτική ,κοινωνιολογική και ιστορική αναφορά μπορεί να πριμοδοτήσει ένα ευρύ αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό «πνευματικό οπλοστάσιο». Αυτό συνεπάγεται σχεδιασμό και προπαγάνδιση στα τοπικά και εθνικά Μ.Μ.Ε., με οργανωμένη ,συμβατική και ασύμβατη , μεθοδολογία , αλλά και τη δημιουργία αντίστοιχων ηλεκτρονικών και έντυπων μέσων .

Τα Α . Μ. ,πρέπει να ενισχύουν τον Αντικαθεστωτικό αγώνα και ως αιχμή του δόρατος της Αντίστασης στις τοπικές κοινωνίες να συμμετέχουν σε Πρωτοπόρα αυτοοργανωτικά κινήματα , αυτοδιοικητικά προβλήματα , στην υπεράσπιση της Φύσης , προάγοντας την αυτάρκεια και την τοπική Αυτονομία ,να στοχεύουν στην Γενικευμένη Αυτοδιεύθυνση ως Κεντρικό Πολιτικό Πρόταγμα .

Για την ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ, τον ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΜΟ και την ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗ

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΓΕΡΑΝΕΙΩΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

www.antifasistikometopokorinthias.blogspot.gr