Χρυσή Αυγή: Τα ανθρωπωνύμια των βουλευτών της

Στην ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής διαβάζουμε:

 «Πιστεύω ότι το κράτος, το Λαϊκό κράτος είναι η πολιτική οργάνωση του Έθνους και πως το Έθνος υπάρχει αφ’ εαυτού χωρίς ν’ αποτελεί εφεύρεση. Είναι αυτόματο πνευματικό γεγονός που ξεπηδά από την ύπαρξη του Λαού, είναι μία αντικειμενική πραγματικότητα που εδράζεται στην ύπαρξη του Λαού. Άσχετα αν συνειδητοποιούν σε έκταση και βάθος την ύπαρξή του τα μέλη του Λαού, το Έθνος είναι το ύψιστο πνευματικό γεγονός. Ο Λαός γεννιέται μέσα από τα φύλα, τους τύπους μιας Φυλής και η ύπαρξή του γεννά το Έθνος ως ανώτερη πνευματική της εκδήλωση (ηθική, πολιτιστική, θρησκευτική».

 Δε θέλω να μείνω εδώ, δεν έχω σκοπό να κάνω πολεμική στις αντιφάσεις, τα αυταπόδεικτα στοιχεία και το μπέρδεμα των εννοιών στην παράγραφο. Πολύ εύκολα θα μπορούσα να επιχειρηματολογήσω ότι το κράτος δεν είναι η πολιτική οργάνωση του έθνους (υπάρχουν πολυεθνικά κράτη, υπάρχουν και έθνη δίχως δικό τους κράτος, υπάρχουν και κοινωνίες που δεν έχουν καν έθνος ή κράτος ή τίποτα από τα δύο)∙ ότι το έθνος δεν είναι ούτε «αυτόματο», ούτε βέβαια «το ύψιστο πνευματικό γεγονός» (δεν είναι καν «γεγονός», με την κυρίως έννοια του όρου)∙ ότι ο λαός δεν «γεννιέται μέσα από τα φύλα ή τους τύπους μια φυλής (ας σκεφτούμε λίγο τι ήταν ο οθωμανικός λαός)∙ ότι τα έθνη δεν έχουν ενιαία πολιτιστική (π.χ. η ίδια γλώσσα μπορείνα είναι πολυεθνική, το ίδιο έθνος μπορεί να είναι πολυγλωσσικό), ούτε θρησκευτική (ένα έθνος θαυμάσια μπορεί να είναι πολυθρησκευτικό, μια θρησκεία θαυμάσια μπορεί να είναι πολυεθνική) έκφραση∙ ότι οι άνθρωποι ανακατεύονται φυλετικά / πολιτισμικά / κοινωνικά∙ ότι «καθαρές» φυλές δεν υπάρχουν, ότι όλοι μας είμαστε πανσπερμία∙ ότι, τέλος, ο μόνος πραγματικός και κάθετος διαχωρισμός των ανθρώπων είναι οι ομάδες αίματος: οι άνθρωποι αλληλοαιμοδοτούνται με βάση αυτές τις ομάδες, ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα, έθνος, γλώσσα κλπ, κλπ.

 Δε θέλω λοιπόν να σχολιάσω αντιφάσεις τέτοιες, που θα μπορούσε να τις επισημάνει αμέσως ένας απόφοιτος Πολιτικών Επιστημών, Κοινωνικής Ανθρωπολογίας ή Γλωσσολογίας. Προτιμώ να πάρω σα δεδομένες τις γνώμες της Χρυσής Αυγής και να τις εφαρμόσω στο πιο προφανές πεδίο εφαρμογής.

 Αν δεχτούμε λοιπόν ότι το ελληνικό έθνος υπάρχει από πάντα, είναι φυλετικά αμιγές κι ότι από πάντα χρησιμοποιεί την ελληνική γλώσσα, τότε κατ΄ ανάγκην οι καθαρότεροι εκπρόσωποί του, οι ίδιοι οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής, θα έπρεπε να έχουν ελληνοπρεπή ονοματεπώνυμα. Για να δούμε αν συμβαίνει αυτό, έκανα μια μικρή, ερασιτεχνική ετυμολογική έρευνα (δεν είμαι γλωσσολόγος και ιδίως ονοματικός), στα ανθρωπωνύμια των βουλευτών της που εκλέχτηκαν το Μάιο και τον Ιούνιο. Ιδού:

 Αλεξόπουλος Χρυσοβαλάντης: επώνυμο με ελληνική ρίζα, μικρό όνομα όνομα με πρώτο συνθετικό μάλλον σημιτικό, δεύτερο είτε αρχαοελληνικό είτε λατινικό

Αρβανίτης Μιχαήλ: επώνυμο αλβανικό εθνικό, μικρό όνομα εβραϊκό Βουλδής

Ιωάννης: δεν μπόρεσα να βρω την προέλευση του επωνύμου, πάντως ελληνική ρίζα βουλδ / μπουλντ δεν υπάρχει∙ μικρό όνομα με εβραϊκή ρίζα

 Γερμενής Γεώργιος: επώνυμο σίγουρα από μη ελληνική ρίζα, ίσως από τη λ. γιαρμάς ή γερμάς (με τούρκικη ρίζα) ∙ μικρό όνομα ελληνικό

Γκλέτσος Απόστολος: επώνυμο σίγουρα όχι ελληνικό (δεν υπάρχει ελληνική ρίζα από γκ, κι ακόμα λιγότερο από γκλ)∙ μικρό όνομα ελληνικό, αλλά με τη νοηματική επίδραση του χριστιανισμού

 Γρέγος Αντώνιος: επώνυμο ιταλικό (= ΒΑ άνεμος), μικρό όνομα λατινικό

Ζαρούλια Ελένη: για το επώνυμο δεν έβγαλα άκρη: είτε από ελληνική ρίζα (ζάρα του υφάσματος), είτε από αραβο-τουρκική (ζάρι του ταβλιού), είτε από σλάβικη (ζάρα = χόβολη), είτε από ιταλική (ζάρω = συνηθίζω), είτε από αλβανική (ζάρος = καύσωνας), είτε από τη λ. ζαρός (=στρεβλός, άγνωστης σε μένα προέλευσης), με την κατάληξη -ούλιας, πολύ συνηθισμένη π.χ. στην Ηλεία∙ μικρό όνομα ελληνικό

Ζησιμόπουλος Πολύβιος: επώνυμο με ελληνική ρίζα (=να ζήσει!) κ. φράγκικη κατάληξη, μικρό όνομα ελληνικό

 Ηλιόπουλος Παναγιώτης: επώνυμο με εβραϊκή ρίζα και φράγκικη κατάληξη, μικρό όνομα ελληνικό, αλλά με τη νοηματική επίδραση του χριστιανισμού (Παναγία = η μάνα του Χριστού)

 Κασιδιάρης Ηλίας: επώνυμο με λατινική ρίζα, μικρό όνομα με εβραϊκή ρίζα Κουζήλος Νικόλαος: ούτε δω εβγαλα άκρη: επώνυμο είτε από την ιταλολατινική ρίζα κουζ- (πολλές σημασίες), είτε από την τούρκικη ρίζα κουγ- (πολλές σημασίες), είτε από κάτι άλλο που μου διαφεύγει∙ μικρό όνομα ελληνικό

 Κουκούτσης Δημήτριος: επώνυμο ιταλολατινικό, μικρό όνομα ελληνικό

 Κρέσπης Νικόλαος: ούτε δω έβγαλα άκρη στο επώνυμο, ίσως από παραφθορά του ιταλ. crespo (= κατσαρομάλλης)∙μικρό όνομα ελληνικό

 Λαγός Ιωάννης: επώνυμο νεοελληνικό (εξέλιξη του αρχαίου λαγωός) από πανάρχαια ινδοευρωπαϊκή ρίζα, μικρό όνομα με εβραϊκή ρίζα

 Ματθαιόπουλος Αρτέμιος: επώνυμο με εβραϊκή ρίζα κ. φράγκικη κατάληξη, μικρό όνομα ελληνικό

 Μιχαλολιάκος Νικόλαος: επώνυμο από δύο εβραϊκά συνθετικά (Μιχαήλ, Ηλίας) και ελληνική κατάληξη, μικρό όνομα ελληνικό

 Μίχος Νικόλαος: επώνυμο από το υποκοριστικό του εβραϊκού Μιχαήλ, όνομα ελληνικό

 Μπαρμπαρούσης Κωνσταντίνος: επώνυμο από δύο ιταλικά συστατικά (barba rossa = κοκκινογένης), μικρό όνομα λατινικό

 Μπούκουρας Ευστάθιος: επώνυμο με αλβανική ρίζα (= ωραίος), μικρό όνομα ελληνικό

Παναγιώταρος Ηλίας: επώνυμο με ελληνική ρίζα, αλλά με την επίδραση του χριστιανισμού (Παναγία= η μάνα του Χριστού), συν ελληνική μεγεθυντική κατάληξη∙ μικρό όνομα με εβραϊκή ρίζα

Παππάς Χρήστος: επώνυμο με αρχαιοελληνική ρίζα (παππάς = μπαμπάς)∙ όνομα που αποτελεί μετάφραση του εβραϊκού Jesuah (=χρισμένος → Χριστός), με ελληνική παρετυμολόγηση από το χρηστός (= ηθικός, σωστός) κ. αλλαγή του τόνου

 Σιώης Νικήτας: επώνυμο κατά πάσα πιθανότητα σλάβικο (τα -ώης, -όης αποδίδουν συνήθως το σλάβικο -ιτς)∙ μικρό όνομα με ελληνική ρίζα (νίκη),

 Σταύρου Ηλίας: επώνυμο με ελληνική ρίζα (Σταύρος αντί Σταυρός) αλλά με την επίδραση του χριστιανισμού (ο σταυρός του Χριστού)∙ μικρό όνομα με εβραϊκή ρίζα.

(Οι εκλεγόμενοι βουλευτές από εδώ)

 Φυσικά, μπορεί κανείς να πει: «και τι σημασία έχει, Έλληνες είναι οι άνθρωποι, πολλοί έχουμε ονόματα ή επώνυμα με αλλοδαπές ρίζες, μερικοί έχουμε και αλλοδαπούς προγόνους, και τι μ΄αυτό;», Μα αυτό ακριβώς λέω και γω, φυσικά είναι Έλληνες κι ότι δεν έχει καμιά σημασία το όνομα, ούτε η κάποτε εθνική καταγωγή τους, αν ήταν διαφορετική. Το ανακάτεμα ισχύει, λίγο πολύ για όλους μας. (Μια από τις εκδοχές για το δικό μου όνομα -Φύσσας- είναι ότι είναι αλβανικό κι ο οικογενειακός θρύλος λέει ότι στο σόι μας υπήρχε ένας Ρώσος κι ένα Ιταλός.) Ποιος ξέρει τι γινόταν τέσσερις ή πέντε ή οχτώ ή δεκαοχτώ γενιές πίσω από την εποχή του; Κανένας.

 Μερικοί από σας που με διαβάζετε έχετε έναν άμεσο αλλοδαπό πρόγονο και το ξέρετε. Όμως αν όλοι και όλες ρωτήσετε (προ)παππούδες και (προ)γιαγιάδες για την καταγωγή τους (άρα και τη δική σας) είναι βέβαιο ότι σε μεγάλα ποσοστά θα εκπλαγείτε, γιατί θα βρείτε απίθανα πράγματα. Ή ψάξτε ετυμολογικά τ΄ όνομά σας. Η διαφορά είναι ότι εμείς οι κοινοί άνθρωποι κατανοούμε και το εθνικό και θρησκευτικό και το πολιτισμικό και το γλωσσικό και το γενετικό ανακάτεμα. Άλλοι δεν το κατανοούν, το διαψεύδουν, το αποστρέφονται ή και το καταγγέλλουν, όταν αφορά τρίτους. Ακριβώς με τα κριτήρια εκείνων που δεν το κατανοούν, το διαψεύδουν, το αποστρέφονται ή και το καταγγέλλουν, όταν αφορά τρίτους, έγραψα αυτό το άρθρο.

Υ.Γ. Εμένα προσωπικά δε μ΄ενδιαφέρει ούτε καν αν είναι ή δεν είναι Έλληνας ο άλλος. Αν νιώθει και θέλει να είναι, μπράβο του. Αν δε νιώθει, ούτε θέλει να είναι, ή θέλει να είναι κάτι άλλο, ή και τίποτα, πάλι μπράβο του. Εμένα μ΄ ενδιαφέρει αν είναι καλός και τίμιος άνθρωπος, αν προσφέρει κάτι στην κοινωνία κι αν μπορεί να συζητήσει τις διαφωνίες του ανθρώπινα. Τίποτα, μα τίποτ΄ άλλο.

ΠΗΓΗ