Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών. Σε διάφορα επίπεδα, οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό, εθνικό. Είναι σαφές πως η σύμπτωση αυτών των επιταχυνόμενων αλλαγών, δεν είναι γεγονός τυχαίο. Αντίθετα, φαίνεται πως υπάρχει άμεση σχέση αιτίου – αιτιατού μεταξύ των πρωτοφανών ανατροπών σε καθένα από αυτά τα επίπεδα. Παράδειγμα: οι ανατροπές στο πεδίο της κοινωνίας και οι ανατροπές στο πεδίο της πολιτικής. Η πρωτόγνωρη κοινωνική υποβάθμιση – διάλυση, παίζει ρόλο καταλύτη στο βίαιο μετασχηματισμό του πολιτικού συστήματος, το οποίο για δεκαετίες έβγαλε πολλή βρώμικη δουλειά για λογαριασμό των ντόπιων και ξένων οικονομικών και κοινωνικών ελίτ.
Η αλήθεια είναι ότι κατά τα τελευταία δυόμισι χρόνια, το πολιτικό σύστημα (για την ακρίβεια οι κυρίαρχες δυνάμεις του) παρα – έβγαλε βρώμικη δουλειά. Εδειξε ιδιαίτερες αρετές, επιτάχυνε το χρόνο, παρήγαγε σοβαρό έργο για τους προϊσταμένους του. Όμως, αυτό στάθηκε μοιραίο για την ίδια του την ύπαρξη, τουλάχιστον με τη μορφή και τα πρόσωπα που είχε κατοχυρωθεί για δεκαετίες. Το κοινωνικό κόστος των επιλογών του ήταν (και είναι) τέτοιο, ώστε η συνολική αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού να είναι πλέον αναγκαία συνθήκη για την εκφώνηση και την υλοποίηση οποιασδήποτε πολιτικής και οποιουδήποτε “οράματος”.
Κατά μια έννοια, βρισκόμαστε “στα μισά” του δρόμου, από την άποψη της μεγάλης συρρίκνωσης των “μνημονιακών” δυνάμεων, οι οποίες όμως οριακά μπορούν και κυβερνούν ακόμη. Αν η μη γραμμική διαδικασία, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και έναν χρόνο περίπου, συνεχιστεί, είναι πιθανό να διανυθεί και “το υπόλοιπο μισό” του δρόμου, και αυτό να σημαίνει πως οι “παλιές”, “μνημονιακές” δυνάμεις θα έχουν γίνει πραγματικά μειοψηφία, ενώ οι “νέες”, “αντιμνημονιακές” δυνάμεις θα κυριαρχούν σον πολιτικό χάρτη. Στο βαθμό που η “πολιτική ανανέωση” σε επίπεδο μορφών δε συνοδεύεται και από μια ριζική ανατροπή των συσχετισμών δύναμης μεταξύ του λαού και των ντόπιων και ξένων ελίτ, είναι λογικό να αναζητήσουμε τους πολιτικούς εκφραστές των δεύτερων ανάμεσα στα “νέα, αντιμνημονιακά” μορφώματα. Στα πλαίσια αυτά, ακόμα και “στα μισά” του δρόμου, το 10% της Χρυσής Αυγής, αποτελεί ένα τέτοιο ευγλωττο παράδειγμα.
Είναι σαφές πως η Χρυσή Αυγή δε μπορεί να είναι η κύρια αστική λύση σήμερα. Για αυτό και οι διεργασίες δίνουν και παίρνουν για διάδοχα πολιτικά μορφώματα που θα καλύψουν το κενό του καταρρέοντος/καταρρεύσαντος δικαμματισμού. Την ίδια στιγμή όμως, αποτελεί χρυσή εφεδρεία του συστήματος, μοχλό μετατόπισης του πολιτικού σκηνικού όλο και δεξιότερα καθώς και πρώιμο αντίπαλο δέος για το λαό και την αριστερά.
Η χώρα, παρά τις ιδιαιτερότητές της (π.χ. χώρα εξαρτημένη κλπ) απο πολλές απόψεις φαίνεται να ζει εικόνες από το μέλλον πολλών ακόμη χωρών, ευρωπαϊκών και μη: οικονομική διάλυση, αστικό αδιέξοδο, κοινωνική καταστροφή, φτώχεια – πείνα – ανεργία, απώλεια εθνικής κυριαρχίας, απότομη άνοδος (εκλογική έστω, άρα εύθραυστη) σε πρώτο πλάνο της αριστεράς υπό τη μορφή του ΣΥΡΙΖΑ και σε δεύτερο πλάνο της ναζιστικής ακροδεξιάς υπό τη μορφή της Χρυσής Αυγής.
Έχει ιδιαίτερη σημασία να σταθεί κανείς στην άνοδο αυτή της Χρυσής Αυγής και στην απότομη εισβολή της στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Και αυτό παρότι μπορεί να μην είναι τη δεδομένη στιγμή ο καταλύτης των εξελίξεων, ούτε ο κύριος πολιτικός παίκτης, αλλά αν εκτιμηθεί η ιστορική στιγμή και ιδιαιτερότητα (κρίση, ρευστότητα, κοινωνική διάλυση, εθνική ταπείνωση, αστικό αδιέξοδο, ανεπάρκεια αριστεράς), είναι δυνατό να αποτελέσει μια ισχυρή αστική λύση, εθνικά ή διεθνικά, ως ενσάρκωση μιας γενικότερης επιλογής φασιστικών λύσεων.
Πως έγινε όμως εφικτό το “θαύμα” της Χ.Α.; Ποιά είναι τα εργαλεία της; Φαίνεται πως είναι αρκετά, που εναλλάσσονται με πετυχημένο συνήθως τρόπο. Θέμα μεταναστών, θέμα εθνικής “υπερηφάνειας”, θέμα “κοινωνικών παροχών”, θέμα εκδουλέυσεων. Τα παραπάνω έχουν δώσει σημαντική βοήθεια στην άυξηση της επιρροής της Χ.Α. Και της αντοχής της στο (σύντομο έστω) χρόνο. Το βαρύ πυροβολικό όμως της Χ.Α., αυτό που δίνει μαζική πρόσβαση και ισχύ σε νεολαία και σε μη παραδοσιακά δεξία ακροατήρια, είναι το “αντισυστημικό¨στοιχείο της Χ.Α.
Η “αντισυστημική” αίσθηση που διαχέει η Χ.Α. έχει μάλλον να κάνει με μια διάκρισή της ως προς το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα και τα κλασικά κόμματα, παρά με μια εναντίωση στο ευρύτερο “σύστημα”, οικονομικό – κοινωνικό, σχέσεων εξουσίας, ταξικών και εθνικών ανισοτήτων κλπ. Υπογραμμίζει τη διαφορά της με τις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις, έτσι επιχειρεί να βρεθεί μόνη της “εκτός του κάδρου” των δυνάμεων που είναι υπεύθυνες για την κοινωνική και οικονομική καταστροφή της χώρας.
Από αυτή την άποψη κάνει όπλο της την φασιστική – αντιδημοκρατική της αντίληψη και κουλτούρα, πρεσβεύοντας πως η δημοκρατία, δηλαδή η δημοκρατία που είχαμε τις τελευταίες δεκαετίες, οδήγησε στη σημερινή κατάσταση. Λέει όμως έτσι τη μισή αλήθεια. Πράγματι, η δημοκρατία που είχαμε τις τελευταίες δεκαετίες, μας έφερε εδώ. Η λύση είναι όμως μαζί με τα ξερά να κάψουμε και τα χλωρά; Μαζί με την κούφια δημοκρατία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, φύλλο συκής των πολιτικών του ντόπιου και ξένου κατεστημένου, να θάψουμε γενικά την έννοια της δημοκρατίας προς όφελος του ναζι – φασισμού;
Ποντάρει στην εικόνα, στη φαντασμαγορία, στην εντύπωση. Επενδύει σε ένα στιλ πιασάρικο. Στην εικόνα ενός πολιτικού που δε μοιάζει με πολιτικό. Άρα, είναι “ένας απο μας”, απο το λαό. Που θα εξοργιστεί (στημένα) και δε θα σκεφτεί αν είναι στο “γυαλί” ή όχι, και μπορεί να ρίξει και μερικά μπουκέτα πάνω στο θυμό του. Έτσι, δεν είναι γραβατοφορεμένος, δεν είναι με το “σεις και με το σας”, δεν προσέχει “μην του ξεφύγει τίποτα”, δεν είναι “ψεύτικος”, είναι αυθόρμητος και ειλικρινής. Με δυο λόγια δεν είναι ο “πολιτικός που έχεις συνηθίσει”.
Στο βαθμό που επιβάλλεται η αντίληψη “άσπρο – μαύρο” (ο,τι πιο πρωτόγονο δηλαδή σε επίπεδο νοητικής διεργασίας), γίνεται εφικτό να εμπεδώνει την αντίληψή της στην κοινωνία. “Αφού η δημοκρατία μας έφερε εδώ, δε θέλουμε δημοκρατία, μα κάτι άλλο. Ας δούμε τι λένε και οι φασίστες”. “Αφού οι πολιτικοί μας κατέστρεψαν, και οι πολιτικοί είναι τηλεπαράθυρα, πολιτικός πολιτισμός, γραβάτες, ανειλικρινείς, προσποιητοί, ας δοκιμάσουμε αυτόν που πουλάει αυθορμητισμό με το τσουβάλι, ας δούμε αυτόν που το στιλ του διαφέρει και μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα”. Αυτοκτονία της σκέψης, αλλά το σύνολο σχεδόν των θεσμών ενθαρρύνει μια τέτοια μεθοδολογία για το λαό.
Παράλληλα, διεκδικεί το ρόλο του “ζορό”, που θα βγει μπροστά και θα “καθαρίσει” για λογαριασμό των υπολοίπων κερδίζοντας το θαυμασμό και την υποταγή των “θεατών” του θεάματος. Γιατί συχνά προσφέρει “θέαμα”, επιδεικνύοντας πυγμή και δύναμη, το οποίο ο απλός λαός πρέπει να παρακολουθεί και να χειροκροτεί εκστασιασμένος. Πασχίζει να καλλιεργήσει δηλαδή μια αντίληψη “ανάθεσης” στο λαό, και να οικοδομήσει σχέσεις υποταγής στην ισχύ της.
Τέλος, η βια, η ισχύς, η τιμωρία, το “θέλετε μια Χ.Α. για να ισιώσετε”. Τη στιγμή που ο λαός είναι οργισμένος και απελπισμένος βλέποντας την κλιμακούμενη καταστροφή που συντελείται στις τάξεις του, ωριμάζει η αντίληψη της ρήξης, της βίας, της τιμωρίας, της ριζοσπαστικότητας, της αντισυστημικότητας. Αυτό το έδαφός, τη στιγμή που δε βρίσκει αυθεντική έκφραση από καμία αριστερή δύναμη, αποτελεί χώρο πλασαρίσματος λαϊκιστικών δυνάμεων που έχουν να πλειοδοτήσουν σε ισχύ, βία, τιμωρία και να εκτρέψουν τυχόν “άγριες” λαϊκές διαθέσεις σε φασιστική επιδοκιμασία, στήριξη, και πρακτική. Μόνο που έτσι δεν έχουμε αντισυστημισμό, αλλά καρικατούρα αντισυστημισμού.
Ακολουθούν μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα (μεταξύ δεκάδων) του τελευταίου 6μήνου, ενδεικτικά για την ποιότητα και την αλήθεια του αντισυστημισμού της Χ.Α.:
Αντι – συστημισμός πράξη πρώτη: Η Χ.Α. μαζί με ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, μπλοκάρει τη σύσταση εξεταστικής για το ξεπούλημα της αγροτικής στις 1/8/2012. Ενώ λείπουν 2 ψήφοι για να συσταθεί εξεταστική επιτροπή, η Χ.Α. δεν ψηφίζει την πρόταση. Προσφέρει έτσι τις καλύτερες υπηρεσίες σε Σάλα και σια. Πολύ μοντέρνος αντισυστημισμός να παίρνεις το μέρος των τραπεζιτών όταν γίνεται ξεπούλημα ολκής του δημοσίου πλούτου. Μήπως αντισυστημική είναι και η κυβέρνηση που ευλογεί ξεπουλήματα τέτοιου είδους; Μάλλον τέτοιος είναι και ο αντισυστημισμός της Χ.Α., μοιάζει με αυτόν της κυβέρνησης και της τρόικας.
Αντι – συστημισμός πράξη δεύτερη: 6/7/2012, συνεδρίαση της Βουλής για τις προγραμματικές δηλώσεις: ο Μιχαλολιάκος εύχεται στην κυβέρνηση “να επιτύχει τουλάχιστον εις ό,τι αφορά στο οικονομικό ζήτημα”. Τι σημαίνει επιτυχία εις το οικονομικό ζήτημα; Μήπως επιτυχία στην ψήφιση και εφαρμογή των μνημονίων, αφού αυτά αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο της πολιτικής της κυβέρνησης για το “οικονομικό ζήτημα”; Μήπως έχουμε μια Χ.Α. αντιμνημονιακή στα λόγια και μνημονιακή στην πράξη;
Αντι – συστημισμός πράξη τρίτη: στην ίδια συνεδρίαση της Βουλής: “κύριε πρόεδρε, κυρίες και κύριοι βουλευτές, η χρυσή αυγή είναι ενάντια στο μνημόνιο μόνο και μόνο για τρεις λέξεις: εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας”. Καθώς φαίνεται οι μισθοί, οι συντάξεις, η ανεργία και συνολικά η κοινωνική ισοπέδωση που εμπεδώνεται δυόμισι χρόνια τώρα είναι λεπτομέρειες για τους ούλτρα πατριώτες της Χ.Α...
Αντι – συστημισμός πράξη τέταρτη: 19/9/2012, Ηλίας Παναγιώταρος: “δωρίζεται από έναν εκ των πλουσιοτέρων ανθρώπων της γης – και ξέρουμε ότι οι δωρεές που γίνονται προς το δημόσιο συνήθως καταστρέφονται, γιατί το δημόσιο δε σέβεται τίποτα που δεν το έχει αποκτήσει με κόπο”. Η παραπάνω ρήση αναφέρεται στην πρόταση του Λάτση να φορτώσει στο δημόσιο τη συντήρηση του πλωτού Μουσείου “Νεράιδα”, που ανήκει στον όμιλο Λάτση. Εδώ πια γίνεται ξεκάθαρο πως όσο πιο σκληρή είναι η ναζιστική οργάνωση στα λόγια με το κατεστημένο ή στην πράξη με την αριστερά, το λαϊκό κίνημα ή τους μετανάστες, τόσο κάθεται σούζα ή γλείφει να μεγάλα αφεντικά.
Αντι – συστημισμός πράξη πέμπτη: 20/9/2012, κατά τη συζήτηση στη Βουλή για την οικονομική ενίσχυση επιχειρήσεων (κυρίως τράπεζες, καταστήματα μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων, και ενεχυροδανειστήρια) που επλήγησαν από τον παλλαϊκό ξεσηκωμό της 12ης Φλεβάρη, ενάντια στην ψήφιση του μνημονίου 2, ο Κασιδιάρης δηλώνει: “Πρέπει άμεσα το κράτος να αποδώσει τα χρήματα στους έμπορους και επαγγελματίες, οι οποίοι δέχτηκαν πλήγματα από τους τρομοκράτες και αυτούς που δημιούργησαν τα επεισόδια”. Μάλλον η λέξη ΠΑΤΡΙΔΑ για το συγκεκριμένο κόμμα είναι ταυτόσημο με τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις ελληνικών και ξένων συμφερόντων...
Αντι – συστημισμός πράξη έκτη: 5/10/2012, μια μέρα μετά την κινητοποίηση των απεργών των ναυπηγείων Σκαραμαγκά στο Υπουργείο Άμυνας, ο Κασιδιάρης δηλώνει: “η χθεσινή εικόνα με τον κύριο Κωσταράκο να μιλάει με ντουντούκα είναι ευτελισμός του στρατεύματος”. Ευτελισμός είναι η εμφάνιση του στρατιωτικού με τη ντουντούκα! Η κοροϊδία των επί μήνες απλήρωτων εργαζομένων από την κυβέρνηση τι είναι; Καθώς φαίνεται είναι κάτι απολύτως λογικό για τη Χ.Α., που το ιδανικό της φαίνεται να είναι “περήφανο στράτευμα και πεινασμένος λαός”.
Αντι – συστημισμός πράξη έβδομη: 5/11/2012, ο Γ.Γερμενής σκίζει τα ρούχα του: “ο επιχειρηματικός κόσμος στενάζει. Ο κλάδος της ναυτιλίας έχει στηρίξει την ελληνική οικονομία κατά το παρελθόν, εσείς πάλι συμβάλλετε καθοριστικά στην καταστροφή του”. Η παραπάνω αγωνία εκφράζεται από τη Χ.Α. κατά τη συζήτηση στην επιτροπή οικονομικών της Βουλής για την “οικειοθελή συνεισφορά” 80 εκατομμυρίων ευρώ από τη φορολόγηση των εφοπλιστών, ενός ποσού αστείου... Βλέπει κανείς καθαρά πως η βασική αγωνία του νεοναζιστικού κόμματος είναι τα συμφέροντα του οικονομικού κατεστημένου, του συστήματος, των εφοπλιστών.
Αντι – συστημισμός πράξη όγδοη: στις 20/12/2012, στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, ο βουλευτής της Χ.Α. Μιχάλης Αρβανίτης καταψηφίζει την πρόταση για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τη “Λίστα Λαγκάρντ”. Μετά από κάποιες ώρες, η Χ.Α. δήλωσε πως έγινε λάθος και πως η θέση του κόμματος είναι άλλη! Μετά από όλα τα παραπάνω, καθώς και από τον ακραία τιμωρητικό λόγο της Χ.Α., που ακαριαία γίνεται αθωωτικός στην πράξη, έχουμε το δικαίωμα να δυσπιστούμε για τα περί “λάθους”;
Εν κατακλείδι: είναι ανάγκη να αποκαλύπτεται καθημερινά η προέλευση, ο ρόλος, η πολιτική και ο υποτιθέμενος αντισυστημισμός της Χ.Α. Πρέπει πλέον να πάρει τη θέση που της αξίζει δικαιωματικά στο πολιτικό σύστημα: και αυτή δεν είναι άλλη από αυτήν της πιο ύπουλης, λαϊκιστικής και σκληρής συστεμικής δύναμης. Που επιστρατεύτηκε όταν ήρθαν τα δύσκολα για το σύστημα και το εγχώριο και ντόπιο κατεστημένο. Όχι για να ανατρέψει το σύστημα, αλλά για να το υπηρετήσει με ευλάβεια, κάτι που δε μπορούν πλέον να κάνουν οι παλιές δυνάμεις, ύστερα από τη διαλυτική επίδραση που είχε η μνημονιακή εποχή για αυτούς! Που ήρθε για να παίξει το ρόλο του μαντρόσκυλου απέναντι στην αριστερά, η οποία υποχρεωτικά γίνεται επίκαιρη και αναγκαία, και τις προσπάθειες του λαού να οργανωθεί και να επιβάλλει τα δικαιώματά του για επιβίωση και αξιοπρέπεια! Ακόμα και σε συνθηματολογικό πεδίο, είναι ώριμο να τοποθετείται δίπλα στην αντιτροϊκανή – αντικατοχική – αντι ΕΕ ματιά και η αντιφασιστική. Κάτω η συγκυβέρνηση – η τρόικα – και η ναζιστική Χρυσή Αυγή!
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου