Του Δημήτρη Αγγελίδη
Σπαστά αγγλικά, αμηχανία και ερωτήσεις που δεν ξεφεύγουν από μια απλή καταγραφή ταυτότητας. Θα μπορούσε να είναι διάλογος από επιθεώρηση. Είναι, δυστυχώς, το απομαγνητοφωνημένο κείμενο αληθινής συνομιλίας έπειτα από κλήση στον πενταψήφιο αριθμό καταγγελίας ρατσιστικών επιθέσεων της Αστυνομίας, αυτόν που ανακοίνωσε πρόσφατα ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη. Ο μετανάστης που τον κάλεσε είχε ξυλοκοπηθεί από τους γνωστούς μαυροφορεμένους. Πίστεψε τις υπουργικές εξαγγελίες και είχε την ελπίδα πως αυτή τη φορά θα βρει μιαν άκρη. Τζίφος.
Είναι βράδυ. Πριν από περίπου δύο εβδομάδες. Εχει μόλις δει το ματς σε καφενείο κοντά στον σταθμό Λαρίσης. Κοντά στα γραφεία της Χρυσής Αυγής. Περνάει απέναντι από τον σταθμό για να βγει Αχαρνών. Βλέπει έξι μεγαλόσωμους, όχι πάνω από είκοσι χρόνων, o ένας με μοϊκάνα, να τον δείχνουν και να έρχονται προς το μέρος του. Το βάζει στα πόδια. Τον περικυκλώνουν. Τρεις μπροστά, τρεις πίσω. Το πρώτο χτύπημα τον βρίσκει στο πρόσωπο. Ανοίγει η μύτη. Αίματα. Προλαβαίνει να δει το μαχαίρι πριν η λαβή τον βρει στον ώμο και νιώθει την κλοτσιά από πίσω. Πέφτει. Μια αγκωνιά τον βρίσκει στον γοφό, λίγα εκατοστά από τη σπονδυλική στήλη. Ανάμεσα στα πόδια που ετοιμάζονται να τον κλοτσήσουν βλέπει ένα άνοιγμα. Σέρνεται, περνάει, το βάζει στα πόδια. Φτηνά τη γλίτωσε. Την προηγούμενη φορά, στις αρχές καλοκαιριού, η επίθεση τον είχε αφήσει αιμόφυρτο με σπασμένο χέρι.
Αυτή τη φορά, ελπίζει πως κάτι έχει αλλάξει. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη και η Ααστυνομία έχουν ανακοινώσει μέτρα κατά των ρατσιστικών εγκλημάτων. Ανάμεσα σ” αυτά: «Πενταψήφιος ειδικός αριθμός κλήσης –11414– στον οποίο δύναται, καθ’ όλη τη διάρκεια του 24ώρου, να γνωστοποιείται ή να καταγγέλλεται η διάπραξη κάθε άδικης πράξης με ρατσιστικά χαρακτηριστικά ή κίνητρα. Αξίζει να σημειωθεί ότι αφενός μεν ο εν λόγω αριθμός δέχεται κλήσεις από όλα τα δίκτυα παρόχων σταθερής και κινητής τηλεφωνίας, αφετέρου δε ότι διασφαλίζεται το ανώνυμο και το απόρρητο της επικοινωνίας».
Λίγες μέρες μετά, παίρνει τον πενταψήφιο από το καρτοκινητό του. Νομίζει ότι είναι δωρεάν. Ομως η κάρτα των πέντε ευρώ σχεδόν τελειώνει. Και αυτό δεν είναι το χειρότερο. «Υπάρχουν σωστές ερωτήσεις και λάθος ερωτήσεις. Μου έκαναν όλες τις λάθος ερωτήσεις», μας λέει στην «Εφ.Συν.», όταν μας επισκέφτηκε πριν από μερικές ημέρες και μας έβαλε να ακούσουμε τον διάλογο που ηχογράφησε στο κινητό.
Φοβάται να πει δημόσια το όνομά του. Προτιμά να τον πούμε Ανταμ. Είναι από τη Σομαλία, είκοσι επτά χρόνων, ενάμιση χρόνο στην Ελλάδα. Εχει τη ροζ κάρτα του πρόσφυγα από τον Νοέμβριο. Δουλεύει ως μεταφραστής για ελληνικές και ξένες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και για διεθνή ΜΜΕ.
………………………………………………………………………………………………………………………..
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΑΜ ΜΕ ΤΟΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΟΥ 11414
«Οταν ξανασυμβεί κάτι τέτοιο, πάρτε την Αστυνομία…»
Αστυνομικός: [στα ελληνικά] Μ” ακούτε;
Ανταμ: [στα αγγλικά] Μιλάτε αγγλικά;
Αστ.: [στα ελληνικά] Πείτε μου, μόνο ελληνικά.
Αντ.: [στα αγγλικά] Οχι αγγλικά;
Αστ.: [στα αγγλικά, όπως και στο υπόλοιπο του διαλόγου] Πείτε μου.
Αντ.: Μιλάτε αγγλικά, κύριε;
Αστ.: Ναι.
Αντ.: Οκέι. Είμαι από τη Σομαλία. Το Σάββατο, συγγνώμη, την Παρασκευή μου επιτέθηκαν. Είδα τον αριθμό και μου είπαν «αυτοί μπορούν να σε βοηθήσουν».
Αστ.: Περιμένετε μισό λεπτό… [παύση] Ποιος επιτέθηκε;
Αντ.: Φορούσαν μαύρα και ήταν έξι. Αυτή ήταν η δεύτερη φορά. Την πρώτη φορά ήταν κοντά στον Αγιο Παντελεήμονα. Μου έσπασαν το χέρι. Αυτή είναι η δεύτερη φορά.
Αστ.: Πείτε μου το όνομά σας, παρακαλώ.
Αντ.: Το όνομά μου; Χρειάζεται να ξέρετε το όνομά μου;
Αστ.: Χρειάζεται, κύριε.
Αντ.: Λέγομαι Ανταμ. Είμαι από τη Σομαλία.
Αστ.: Ποιο είναι το όνομά σας, κύριε;
Αντ.: Είπα ότι το όνομά μου είναι Ανταμ.
Αστ.: Επώνυμο;
Αντ.: Ορίστε;
Αστ.: Το επώνυμό σας.
Αντ.: Το όνομά μου είναι Ανταμ, το επώνυμό μου είναι επίσης Ανταμ.
Αστ.: Το τηλέφωνό σας;
Αντ.: Είναι ο αριθμός απ” τον οποίο σας παίρνω.
Αστ.: Δεν μπορώ να δω τον αριθμό σας.
Αντ.: 69….
Αστ.: Μισό λεπτό, παρακαλώ. [παύση] Ξέρετε αυτούς που σας επιτέθηκαν;
Αντ.: Αν τους δω, φυσικά θα τους αναγνωρίσω.
Αστ.: Πώς είπατε;
Αντ.: Αν τους δω, φυσικά τους γνωρίζω.
Αστ.: Και τα ονόματα;
Αντ.: Ορίστε;
Αστ.: Γνωρίζετε το όνομα αυτού που σας επιτέθηκε;
Αντ.: Το όνομα, κύριε; Δεν το γνωρίζω. Αλλά φορούσαν μαύρα και ήταν 19-20 χρόνων. Εξι–εφπτά άτομα.
Αστ.: Εξι–εφτά, σωστά; Οκέι. Πού μένετε;
Αντ.: Μένω στην Αχαρνών.
Αστ.: Αχαρνών πόσο;
Αντ.: Κοντά στον Αγιο Παντελεήμονα.
Αστ.: Πώς είπατε;
Αντ.: Με ακούτε;
Αστ.: Ναι.
Αντ.: Αχαρνών, πίσω από τον Αγιο Παντελεήμονα.
Αστ.: Κύριε;
Αντ.: Ξέρετε, τη μεγάλη εκκλησία;
Αστ.: Ναι.
Αντ.: Ναι. Δεν θυμάμαι τον αριθμό.
Αστ.: Πείτε μου ξανά το όνομά σας;
Αντ.: Λέγομαι Ανταμ Ανταμ.
Αστ.: Ονομα πατρός;
Αντ.: Ραμίν.
Αστ.: Ωραία. Εχω τον αριθμό του τηλεφώνου σας.
Αντ.: Ωραία.
Αστ.: Αν σας χρειαστώ, θα σας πάρω.
Αντ.: Αν με χρειαστείτε;
Αστ.: Ναι. Θα σας πάρω.
Αντ.: Αυτό είναι όλο; Γιατί ακούω στην τηλεόραση ότι είστε αυτοί που βοηθούν ανθρώπους που δέχονται επίθεση.
Αστ.: Ναι.
Αντ.: Και τώρα μου λέτε, κύριε, ότι, αν με χρειαστείτε, θα με πάρετε; Τόσο απλά;
Αστ.: Είναι οκέι.
Αντ.: Τόσο απλά! Κύριε, κάποιοι τραυματίζονται, κάποιοι μπορεί να πεθάνουν. Και μου λέτε «αν σας χρειαστώ, θα σας πάρω»;
Αστ.: Πώς είπατε;
Αντ.: Πεθαίνουν άνθρωποι, κύριε, γίνονται επιθέσεις, φοβούνται να βγουν στον δρόμο και έρχεστε να μου πείτε «αν σας χρειαστώ, θα σας πάρω»;
Αστ.: Οταν ξανασυμβεί κάτι τέτοιο, πάρτε την Αστυνομία.
Αντ.: Οταν μου ξανασυμβεί κάτι τέτοιο, να πάρω την Αστυνομία;
Αστ.: Αχά.
Αντ.: Εσείς δεν είστε η Αστυνομία;
Αστ.: Ναι.
Αντ.: Είστε η Αστυνομία.
Αστ.: Αλλά όταν βρεθούν κοντά σας, πάρτε την Αστυνομία.
Αντ.: Την πρώτη φορά που μου επιτέθηκαν, κύριε, πήρα την Αστυνομία. Μου έσπασαν το χέρι. Η Αστυνομία ρώτησε αν έχω χαρτιά.
Αστ.: Αχά.
Αντ.: Το βρίσκετε σωστό;
Αστ.: …
Αντ.: Απλά θέλω να μάθω τι είναι το σωστό.
Αστ.: Γουατέβερ. Εχω τον αριθμό σας. Οταν σας χρειαστώ, θα σας πάρω.
Αντ.: Σας ευχαριστώ. Ευχαριστώ που μ” ακούσατε.
12/02/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου