ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΟΣ ΕΘΝΟΛΑΤΡΙΑ

Πατριωτισμός είναι η φυσιολογική αγάπη που μπορεί να νιώθει ένας άνθρωπος για την πατρίδα του, δηλαδή για τον λαό του, τον τόπο και τον πολιτισμό του. Στο μέτρο που εξισορροπείται από έναν υγιή ανθρωπισμό (αλληλεγγύη προς όλους τους συνανθρώπους), μπορεί να γίνεται κίνητρο προσφοράς στην κοινωνία. Καθότι για πολλούς ανθρώπους η αλληλεγγύη ξεκινά ευκολότερα από τους ανθρώπους που βρίσκονται πιο κοντά τους γεωγραφικά, γλωσσικά και πολιτισμικά.

Η εθνολατρία είναι κάτι διαφορετικό. Δεν είναι μια φυσιολογική αγάπη προς την πατρίδα. Είναι η θέαση του έθνους ως της υπέρτατης αξίας, πέρα και πάνω από τις πανανθρώπινες αξίες της ελευθερίας, της αλληλεγγύης και της ειρήνης. Δεν μιλάμε πλέον για μια φυσιολογική αγάπη, αλλά για μια παθολογική λατρεία, στο βωμό της οποίας κάθε άλλη αξία μπορεί να θυσιάζεται ανενδοίαστα. Έτσι το έθνος παύει να είναι ένα σύμβολο ανθρώπινης αλληλεγγύης και καθίσταται ένα αδηφάγο τέρας, παρόμοιο με τις μεγάλες καπιταλιστικές εταιρίες, που δεν αναγνωρίζουν καμμία άλλη αξία παρά μόνο το συμφέρον των μετόχων τους, χάριν του οποίου καθετί άλλο μπορεί να ποδοπατείται ασυστόλως.

Εφόσον οι εθνολάτρες διακηρύσσουν ως υπέρτατη αξία το έθνος, θα ανέμενε κανείς να δείχνουν συμπάθεια και θαυμασμό προς τους εθνολάτρες άλλων λαών, καθότι και αυτοί τα δίνουν όλα για τα δικά τους έθνη. Ωστόσο, αυτό καθόλου δεν συμβαίνει. Οι εθνολάτρες επιφυλάσσουν στους εαυτούς τους το δικαίωμα να μετέλθουν κάθε δυνατού μέσου, ηθικού ή ανήθικου, για την εξυπηρέτηση του συμφέροντος του δικού τους έθνους, αλλά ταυτοχρόνως κατηγορούν με τεράστια υποκρισία τους εθνολάτρες που ανήκουν σε άλλους λαούς, όταν εκείνοι κάνουν ακριβώς το ίδιο!

Σε κάθε περίπτωση, η γενίκευση και η παγκοσμιοποίηση της εθνολατρίας οδηγεί αναπόφευκτα στη σύγκρουση ανάμεσα στους διάφορους εθνικούς εγωισμούς. Οι εκάστοτε εθνολάτρες μπορεί, κολακεύοντας τον εθνικό ναρκισισμό των ομοεθνών τους, να υπόσχονται τελική νίκη και επικράτηση έναντι των εκάστοτε προαιωνίων εχθρών. Αλλά, αν δεν παραπλανηθούμε από τέτοια απατηλά λόγια, είναι φανερό ότι το τελικό αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι η αμοιβαία αλληλοεξόντωση.

ΠΗΓΗ