Ο άνθρωπος που δεν φοβήθηκε τους Ναζί

Ο Αυστριακός επιθετικός της Αούστρια Βιέννης, Ματίας Ζίντελαρ αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά αστέρια της Ευρώπης τη δεκαετία του 20’ και του 30’. Έμεινε γνωστός για τη φανταστική ντρίμπλα, τη δημιουργικότητα που έβγαζε στο παιχνίδι του και τα γκολ που σημείωνε, αλλά πάνω από όλα για τη δράση του εναντίον της ναζιστικής Γερμανίας.

Ο Ζίντελαρ γεννήθηκε το 1903 στη Μοραβία της σημερινής Τσεχίας από Τσέχους γονείς με εβραϊκές ρίζες, αλλά από μικρή ηλικία αυτός και η οικογένειά του μετανάστευσαν στη Βιέννη παίρνοντας την αυστριακή υπηκοότητα. Στα μέσα της δεκαετίας του 20’ και στις αρχές της δεκαετίας του 30’ αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο του αυστριακού ποδοσφαίρου τόσο με την Αούστρια όσο και με την Εθνική ομάδα της χώρας, την περίφημη «Βούντερτιμ», δηλαδή «Ομάδα-Θαύμα».

Γνωστός με το παρατσούκλι The Paper Man (άνθρωπος-χαρτί) εξ αιτίας της λεπτής σωματοδομής του, ο Ζίντελαρ παντρεύεται την Ιταλίδα εβραϊκής καταγωγής Καμίλα Καστανιόλα και όταν το 1938 η Αυστρία προσαρτάται στη ναζιστική Γερμανία αρχίζουν τα προβλήματα.

Η ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ για να γιορτάσει την προσάρτηση κανονίζει φιλική αναμέτρηση μεταξύ των δύο χωρών και ο Ζίντελαρ μαζί με τον συμπαίκτη του στην εθνική Αυστρίας, Καρλ Σέστα αρνούνται να απευθύνουν τον ναζιστικό χαιρετισμό στο τέλος της αναμέτρησης. Πριν από αυτό μάλιστα ο Ζίντελαρ είχε σκοράρει στη νίκη με 2-0 των Αυστριακών πανηγυρίζοντας μάλιστα έξαλλα, δείγμα της εναντίωσής του απέναντι στο ναζιστικό γερμανικό καθεστώς εκείνης της εποχής.

Οι Γερμανοί τον βάζουν στο μάτι και μάλιστα ο Γκέμπελς προσπαθεί με προπαγανδιστικούς μεθόδους να τον πείσει να αποδεχθεί τη γερμανική υπηκοότητα και να παίξει στην Εθνική Γερμανίας. Την ίδια στιγμή ο Σέστα συλλαμβάνεται από την Γκεστάπο, ωστόσο ο Ζίντελαρ με τη σύζυγό του προλαβαίνουν και κρύβονται. Μάλιστα ενισχύει και οικονομικά αντι-ναζιστικές ομάδες που δρουν στην πατρίδα γέννησής του την Τσεχοσλοβακία.

Το καλοκαίρι του 1938 στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας ο Ζίντελαρ παρευρίσκεται στις κερκίδες για να παρακολουθήσει τον τελικό μεταξύ της Ιταλίας και της Ουγγαρίας. Ο ίδιος αρνείται να χαιρετήσει τον Χίτλερ ναζιστικά και μόλις οι θεατές αντιλαμβάνονται την παρουσία του στις κερκίδες αρχίζουν να τραγουδούν περήφανα τη Μασσαλιώτιδα.

Παρά το γεγονός ότι γνωρίζει πως η ζωή του κινδυνεύει ο Ζίντελαρ επιστρέφει στην Αυστρία μαζί με τη γυναίκα του. Την ίδια στιγμή οι Ναζί έχουν πάρει εντολή να τον σκοτώσουν στο σπίτι του, ωστόσο το συγκεντρωμένο πλήθος που περίμενε τις εξελίξεις αποκρούει την επίθεση και ο Ζίντελαρ με τη σύζυγό του διαφεύγουν τον κίνδυνο.

Ο Ζίντελαρ έχοντας επιστρέψει στη Βιέννη φοράει ξανά τη φανέλα της αγαπημένης του Αούστρια. Ωστόσο σε λιγότερο από ένα μήνα, στις 23 Ιανουαρίου του 1939, αυτός και η Καμίλα θα βρίσκονταν νεκροί μέσα στο σπίτι τους. Ο θάνατός τους σύμφωνα με όσα είδαν το φως της δημοσιότητας αποδόθηκε σε διαρροή μονοξειδίου του άνθρακα στο σπίτι τους, ωστόσο οι πράκτορες των Ναζί είχαν βάλει το χέρι τους.

Ο θάνατος του Ζίντελαρ προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση αφού το πρόσωπό του είχε συνδεθεί με την έντονη αντι-ναζιστική δράση εκείνη την εποχή. Περισσότερα από 15,000 τηλεγραφήματα έφτασαν στα γραφεία της Αούστρια Βιέννης, ενώ στην κηδεία του παρευρέθηκαν 40,000 άτομα. Ο Ζίντελαρ θα έμενε στην ιστορία ως ένα είδωλο για την ποδοσφαιρική και όχι μόνο δράση του.

ΠΗΓΗ