Όπου καθεστωτικές εφημερίδες υμνούν τον αγώνα των εργατών γης, «από το Κιλελέρ στη Μανωλάδα»
Στα Γρήγορα: Τη πρώτη μέρα του συμβάντος της είδησης στα φραουλοχώρια, και τη δολοφονικής μανία των Ελλήνων επιστατών εγκλήματος, απέναντι σε 200 άοπλους μετανάστες εργάτες που ζητούσαν μεροκάματα έξι μηνών (!)… Η είδηση αυτή έτυχε χλιαρής υποδοχής στα επίσημα, καθεστωτικά ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ (με 2-3 εξαιρέσεις) –ενώ παράλληλα ο κόσμος του διαδικτύου (κοιν. δίκτυα, ιστολόγια κ.α) ήδη βοούσε, σχεδίαζε κι αναρτούσε μπάννερ κι αφίσες. Την επομένη μαθαίνουμε για το αισχρό –και ανεπιφύλακτα καταδικαστέο- τρομοκρατικό χτύπημα με θύματα αθώων στο Μαραθώνα της Βοστώνης, εντούτοις, τα γεγονότα της Μανωλάδας –κάτω από την απόλυτη πίεση του διαδικτύου, γίνεται επιτέλους δεύτερη έστω, είδηση, αλλά Είδηση.
Γιατρέ,
Στα Γρήγορα: Τη πρώτη μέρα του συμβάντος της είδησης στα φραουλοχώρια, και τη δολοφονικής μανία των Ελλήνων επιστατών εγκλήματος, απέναντι σε 200 άοπλους μετανάστες εργάτες που ζητούσαν μεροκάματα έξι μηνών (!)… Η είδηση αυτή έτυχε χλιαρής υποδοχής στα επίσημα, καθεστωτικά ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ (με 2-3 εξαιρέσεις) –ενώ παράλληλα ο κόσμος του διαδικτύου (κοιν. δίκτυα, ιστολόγια κ.α) ήδη βοούσε, σχεδίαζε κι αναρτούσε μπάννερ κι αφίσες. Την επομένη μαθαίνουμε για το αισχρό –και ανεπιφύλακτα καταδικαστέο- τρομοκρατικό χτύπημα με θύματα αθώων στο Μαραθώνα της Βοστώνης, εντούτοις, τα γεγονότα της Μανωλάδας –κάτω από την απόλυτη πίεση του διαδικτύου, γίνεται επιτέλους δεύτερη έστω, είδηση, αλλά Είδηση.
Διαβάζουμε/βλέπουμε ήδη τα πρώτα ρεπορτάζ, ορισμένα δε, επιτόπια.
Εμφανίζονται τα πρώτασέλιδα για το θέμα –Ενώ παράλληλα το διαδίκτυο συνεχίζει την πίεση
μη έχοντας πλέον άλλο θέμα πέραν των «γεγονότων της Μανωλάδας»,
κατόρθωσε δε, με ορμή και ισχυρή επιχειρηματολογία βασισμένη σε
αδιάσειστα γεγονότα να αναγκάσει τον Παγκόσμιο Τύπο να αναδημοσιεύσει
εκτενέστατα την είδηση. Τα γεγονότα της Μανωλάδας κάνουν το γύρο του
κόσμου, κυρίως μέσω του ενεργού διαδικτύου. Χτες. και ιδιαίτερα σήμερα,
αμέτρητα τα ζωντανά ρεπορτάζ κι αμέτρητες λεπτομερείς
κοινωνικοπολιτικές αναλύσεις κι επιφυλλίδες. Η συμμετοχή «ηχηρών»
ονομάτων της εγχώριας δημοσιογραφίας έχει τη τιμητική της με βαρύγδουπες
και «ψύχραιμες» αναλύσεις. Τα υπουργεία «παίρνουν θέση» και
καταδικάζουν, η Δικαιοσύνη ξυπνά (είχε ήδη ξεκινήσει, για να είμαστε
δίκαιοι, «κάποιες διαδικασίες»). Ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Δένδιας βγαίνει «αίφνης» από την αταραξία καταγγέλλοντας οργισμένος την απανθρωπιά και την ανομία, κι αποφασίζει να… παραστεί ο ίδιος
στον τόπο του εγκλήματος, ενώ στη Βουλή των Ελλήνων γίνεται της…
βουλής! Στα «Μεγάλα» , στα μεσαία και στα μικρά τηλεοπτικά κανάλια, η
Μανωλάδα παίρνει με το σπαθί την πρώτη θέση… εκτοπίζοντας τα γεγονότα
της Βοστώνης στη δεύτερη. Μεγάλα σουπερμάρκετ, αναγκάζονται
επισήμως να… μποϋκοτάρουν τη συγκεκριμένη «φραουλο-επιχείρηση» (τι να
κάμνουν, ο πελάτης έχει δίκιο).
Ο θόρυβος είναι τέτοιος και τα γεγονότα
μέσω κυρίως του διαδικτύου έχουν πάρει πλέον αχαλιναγώγητη έκταση, τόση
ώστε στη «Καθημερινή» ο Κωσταντάρας στη πρώτη σημερινή σελίδα
υπογράφει την οργισμένη επιφυλλίδα του με τίτλο «Να πάρουμε τη χώρα
πίσω από τους βαρβάρους» και διαπιστώνει, πέφτοντας… έκπληκτος από τον
ιερό βράχο της Ακροπόλεως, ότι : «Η είδηση ότι επιστάτες πυροβόλησαν
μετανάστες εργαζομένους στη Νέα Μανωλάδα, με τις εικόνες των
τραυματισμένων να κείτονται στο χώμα, έπεσε σαν μαχαιριά – σαν από άλλη
εποχή, άλλον τόπο. Ηταν η επιβεβαίωση ότι σε πολλά επίπεδα η Ελλάδα
τρέχει προς τα πίσω, προς αρχέγονες συμπεριφορές και πρωτόγονες
συγκρούσεις. Η εκμετάλλευση απροστάτευτων εργατών από γαιοκτήμονες είναι
αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης περιπέτειας, όπως και οι ηρωικές
προσπάθειες των κατατρεγμένων να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής τους.
Ελληνες αγρότες και εργάτες πρωταγωνίστησαν σε αυτούς τους αγώνες τον
περασμένο αιώνα και είναι τραγικό σήμερα να βλέπουμε Ελληνες να
καταπατούν τα δικαιώματα ξένων εργαζομένων, να αμαυρώνουν το όνομα των
Ελλήνων σήμερα και των αγώνων τού χθες» για να συνεχίσει με το ηρωικό Κιλελέρ: «Μόλις
100 χρόνια νωρίτερα (το 1907 συγκεκριμένα), Ελληνες τσιφλικάδες
διέταζαν τη δολοφονία του Μαρίνου Αντύπα επειδή οργάνωνε τις
διεκδικήσεις των κολίγων της Θεσσαλίας. Τρία χρόνια αργότερα, ακολούθησε
η μάχη του Κιλελέρ, ορόσημο στη χειραφέτηση των Ελλήνων αγροτών.»
Να επαναλάβω ότι ο καλός επιφυλλιδογράφος δεν τα γράφει στο Ριζοσπάστη, αλλά στη σημερινή «Καθημερινή». Είδες γιατρέ, δόξες το διαδίκτυο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου