Η παγκόσμια συγκίνηση από το Ναζιστικό έγκλημα βρήκε έκφραση μέσα απο τα έργα διάσημων καλλιτεχνών όπως του Henry Moore και του Eduardo Chillida, με αποκορύφωμα όλων τον περίφημο πίνακα του Picasso.
Πέρα από τη φρίκη του πραγματικού γεγονότος -της χρήσης αθώων υπάρξεων ως πειραματόζωα από τους Ναζί- δίνεται η ευκαιρία για μιά ματιά στο θέμα της τέχνης και στην αντιμετώπισή της απο τους Ναζί.
Απο την ιστοσελίδα της Χ.Α. αλιεύει κανείς πλήθος μαργαριταριών – λέει ο Führer της, απηχώντας τον Γκαίμπελς: «Δεν είναι ποτέ δυνατόν να θεωρηθεί ότι εκφράζει το Ωραίο η εκτρωματική Γκουέρνικα του Εβραίου Πικάσο. Η θεωρούμενη ως «αριστούργημα», εφιαλτική, διαστροφική, παρακμιακή και φρικώδης Γκουέρνικα. Θα πρέπει δε να λυπάται κανείς όλους αυτούς, οι οποίοι βλέποντας το έργον του διεστραμμένου αυτού Εβραίου και μη κατανοούντες τίποτε, υποθέτουν ότι περιέχει ένα βαθύ νόημα, το οποίον αυτοί δεν δύνανται να αντιληφθούν. Πρέπει να τους λυπάται, διότι δεν σκέπτονται, ότι δεν είναι δυνατόν να αντιληφθούν το νόημα αυτό, διότι απλούστατα δεν υπάρχει».
Φτάνει για μας να σημειώσουμε το ασυνάρτητο και ρατσιστικό ανακάτωμα της όποιας εθνικότητας του καλλιτέχνη με το προϊόν που παράγει -άσε που ο Picasso δεν ήταν Εβραίος- και το παραλήρημα το ανιστόρητο, το άσχετο με την ουσία της τέχνης που στα θεμέλια της έχει την ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης. Απόψεις βάρβαρες και σκοταδιστικές , αστοιχείωτες. Σε συνδυασμό πάντα με την ιστορική και ιδεολογική άρνηση ή και την επικρότηση ακόμα της τραγωδίας της Guernica
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου